2015.10.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-579/15-3/KT
z 8 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2015 r. (data wpływu 10 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca dostawy towarów w transakcji łańcuchowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca dostawy towarów w transakcji łańcuchowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: ,,VAT”), także dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka nie posiada w Polsce siedziby działalności gospodarczej ani też stałego miejsca prowadzenia tej działalności. Spółka należy do międzynarodowej grupy farmaceutycznej A., zajmującej się produkcją leków.

W ramach wykonywanej działalności gospodarczej Spółka planuje uczestniczyć w obrocie towarowym, w którym będą brały udział następujące podmioty:

„Dostawca” - spółka będąca dostawcą produktów farmaceutycznych, zarejestrowana jako polski podatnik VAT;
Spółka;
„X. I.” - spółka z siedzibą w Irlandii, zarejestrowana dla celów podatku VAT w Polsce oraz dla celów podatku od wartości dodanej w innych państwach Unii Europejskiej (niezarejestrowana na Litwie i Łotwie);
„Końcowy Nabywca”, będący spółką z siedzibą na Łotwie lub Litwie, zarejestrowaną dla celów podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z planowanym schematem, Dostawca sprzeda towar do Spółki, która sprzeda go następnie do X. I., a ta z kolei do Końcowego Nabywcy. Towar zostanie jednak wydany bezpośrednio od Dostawcy, czyli od pierwszego w kolejności podmiotu, do Końcowego Nabywcy, czyli ostatniego w kolejności podmiotu.

W planowanych przez Spółkę dostawach towarów możliwe są dwa schematy, z których pierwszy ma charakter podstawowy, natomiast drugi jest rozważany przez Spółkę jako rozwiązanie alternatywne.

Schemat podstawowy:

W schemacie podstawowym, podmiotem odpowiedzialnym za transport towarów od Dostawcy do Końcowego Nabywcy będzie Spółka.

Spółka prezentuje poniżej poszczególne etapy planowanej transakcji w tym schemacie:

Dostawca sprzeda towar na rzecz Spółki na warunkach Incoterms EXW (magazyn Dostawcy).

Zgodnie z warunkami Incoterms EXW (Ex Works - „od zakładu”) towar jest uważany za dostarczony, w chwili gdy sprzedawca postawi go do dyspozycji w swoim magazynie lub zakładzie w określonej lokalizacji. W konsekwencji w danej sytuacji, z chwilą postawienia towaru do dyspozycji Spółki w magazynie Dostawcy, przeniesione zostanie na Spółkę ryzyko związane z utratą bądź uszkodzeniem towaru.

Dla celów danego nabycia, Spółka ma zamiar posłużyć się swoim polskim (krajowym) numerem VAT. Spółka nie będzie przekazywać Dostawcy dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Polski. Dostawca wystawi zatem na Spółkę fakturę z podatkiem VAT według właściwej stawki.

Spółka sprzeda towar X. I. na warunkach Incoterms CIP.

Zgodnie z warunkami Incoterms CIP (Carriage and Insurance paid - „Przewóz i ubezpieczenie opłacone”), Spółka ponosi koszt transport i ubezpieczenia do określonego miejsca przeznaczenia (tu: Litwa lub Łotwa); ryzyko uszkodzenia lub utraty ładunku przechodzi na kupującego w momencie przekazania towarów przewoźnikowi w Polsce.

Dla celów tej sprzedaży Spółka posłuży się swoim polskim numerem VAT-UE. X. I. poda Spółce natomiast swój numer VAT-UE, pod którym jest ona zidentyfikowana dla potrzeb podatku VAT w państwie członkowskim UE, innym niż Polska.

X. I. sprzeda towar na rzecz Końcowego Nabywcy na warunkach Incoterms CIP.

W rezultacie tak ustalonych warunków dostawy, w transakcji będzie miała miejsce tylko jedna wysyłka towaru - z magazynu Dostawcy do Końcowego Nabywcy. Podmiotem odpowiedzialnym za transport towarów będzie Spółka.

Schemat alternatywny:

W ramach schematu alternatywnego, podmiotem odpowiedzialnym za transport towarów od Dostawcy do Końcowego Nabywcy byłaby X. I..

Spółka prezentuje poniżej poszczególne etapy planowanej transakcji w tym schemacie:

Dostawca sprzeda towar na rzecz Spółki na warunkach Incoterms EXW (magazyn Dostawcy).

W konsekwencji w danej sytuacji, z chwilą postawienia towaru do dyspozycji Spółki w magazynie Dostawcy, przeniesione zostanie na Spółkę ryzyko związane z utratą bądź uszkodzeniem towaru.

Dla celów danego nabycia, Spółka posłużyłaby się swoim polskim (krajowym) numerem VAT. Dostawca wystawi na Spółkę fakturę z podatkiem VAT według właściwej stawki.

Spółka sprzeda towar do X. I. na warunkach Incoterms EXW (magazyn Dostawcy).

Zgodnie z przyjętymi warunkami transakcji, X. I. poinformuje Spółkę, że towar zostanie przetransportowany przez X. I. (lub przez podmiot działający na jej rzecz) bezpośrednio z Polski do innego kraju członkowskiego UE. X. I. dostarczy Spółce dokumenty potwierdzające wywóz towarów z terytorium Polski. Jednocześnie X. I. dla potrzeb transakcji każdorazowo poda Spółce numer VAT-UE, pod którym jest zidentyfikowana dla potrzeb podatku VAT w państwie członkowskim UE, innym niż Polska (X. I. nie będzie używać swojego polskiego numeru VAT-UE na potrzeby tej transakcji). X. I. nie jest zarejestrowana dla celów VAT w krajach przeznaczenia towaru (Litwa i Łotwa), ponieważ otrzymała opinię od tamtejszych doradców podatkowych, że taka rejestracja nie jest wymagana – w krajach docelowych będzie miało zastosowanie uproszczenie dla transakcji trójstronnych.

X. I. sprzeda towar na rzecz Końcowego Nabywcy na warunkach Incoterms CIP.

Jednocześnie Spółka informuje, iż wniosek o interpretację indywidualną w zakresie tego samego zdarzenia przyszłego został złożony również przez X. I..

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy dostawa pomiędzy Spółką a X. I. w przedstawionym schemacie podstawowym będzie stanowiła dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na terytorium Polski, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT?
Czy dostawa pomiędzy Spółką a X. I. w przedstawionym schemacie alternatywnym będzie stanowiła dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na terytorium Polski, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Dostawa pomiędzy Spółką a X. I. w przedstawionym schemacie podstawowym będzie stanowiła dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, na terytorium Polski.

Ad. 2)

Dostawa pomiędzy Spółką a X. I. w przedstawionym schemacie alternatywnym będzie stanowiła dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, na terytorium Polski.

Uzasadnienie:

Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT [ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.)], w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Ustawa o VAT reguluje więc wprost sytuację, gdy w transakcji uczestniczy wiele podmiotów, lecz towar jest przedmiotem tylko jednej wysyłki od pierwszego do ostatniego podatnika. W takich przypadkach ustawodawca przyjął fikcję prawną, zgodnie z którą uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Dla zaistnienia dostawy, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT (tzw. „dostawy łańcuchowej”), konieczne jest łączne zaistnienie następujących przesłanek:

w transakcji musi uczestniczyć kilka podmiotów (czyli więcej niż 2);
transakcja musi dotyczyć tego samego towaru;
towar musi zostać wydany końcowemu nabywcy bezpośrednio przez pierwszego w kolejności uczestnika transakcji.

Zdaniem Spółki, wszystkie powyższe warunki zostaną spełnione w okolicznościach danej sprawy (zarówno w schemacie podstawowym jak i schemacie alternatywnym transakcji):

W transakcji będzie uczestniczyło kilka podmiotów (4).
Transakcja będzie dotyczyła tego samego towaru (towar trafi do Końcowego Nabywcy w takim samym stanie, w jakim zostanie wysłany).
Towar zostanie wysłany od pierwszego podmiotu (Dostawcy) do ostatniego podmiotu (Końcowego Nabywcy).

Wobec powyższego, w opinii Spółki, przedstawiona w niniejszym wniosku transakcja (zarówno w schemacie podstawowym jak i schemacie alternatywnym) bez wątpienia stanowi dostawę łańcuchową w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 8 ustawy o VAT.

Skoro przedmiotowa transakcja stanowi dostawę łańcuchową, kluczowym zagadnieniem staje się ustalenie miejsca dostawy towarów, jako że w danym przypadku towar ulega przemieszczeniu pomiędzy różnymi państwami.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów, w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie. Jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Stosownie z kolei do art. 22 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku, o którym mowa w powyższym przepisie, dostawę towarów, która:

poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Na podstawie powyższych przepisów należy zauważyć, że w przypadku transakcji łańcuchowych, tylko w odniesieniu do jednej z tworzących łańcuch dostaw można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Ta dostawa będzie wówczas „dostawą ruchomą” (w tym przypadku wewnątrzwspólnotową). W odniesieniu do pozostałych dostaw ustalanie miejsca świadczenia odbywa się według zasad właściwych dla towarów niewysyłanych, a więc zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o VAT będzie to miejsce rozpoczęcia wysyłki lub transportu, w odniesieniu do dostaw poprzedzających wysyłkę lub transport, albo miejsce zakończenia wysyłki lub transportu, dla dostaw następujących po wysyłce lub transporcie. Dostawy takie będą więc „dostawami nieruchomymi”.

Powyższe znalazło potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”), który m.in. w wyroku w sprawie EMAG Handel Eder z 6 kwietnia 2006 r. (sygn. sprawy C-245/04) uznał, że „Jeżeli kilka przedsiębiorców dokonuje dostawy tego samego przedmiotu i dostawy te są realizowane w drodze pojedynczego przemieszczenia towarów, za wewnątrzwspólnotową dostawę zwolnioną od podatku należy uznać tylko jedną z kilku dostaw (...) ”.

W związku z tym, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym towar będzie przedmiotem transportu pomiędzy dwoma państwami członkowskimi Unii Europejskiej, to w łańcuchu 4 podmiotów dokonujących transakcji wystąpi tylko jedna wewnątrzwspólnotową dostawa towaru i tylko jedno wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, które stanowić będą dostawę ruchomą. Pozostałe dostawy będą stanowić dostawy towarów nietransportowanych.

Odnośnie stanowiska w zakresie pytania 1 (schemat podstawowy transakcji)

Ustawodawca zdecydował w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, że co do zasady, w przypadku transakcji łańcuchowych, w których towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy (w przedstawionym schemacie podstawowym - przez Spółkę), dostawą ruchomą jest dostawa dokonana dla tego nabywcy. Zasada ta nie ma jednak charakteru bezwzględnego i podlega modyfikacji w przypadku, gdy z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować dostawie dokonanej przez tego nabywcę. W rezultacie, w celu przypisania transportu do konkretnej dostawy, analizie należy poddać warunki dostawy.

Ustawa o VAT nie definiuje przy tym „warunków dostawy”. W ocenie Spółki, przez to pojęcie należy rozumieć wszelkie okoliczności pozwalające na ustalenie, która dostawa spełnia przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową. W ocenie Spółki, o przypisaniu transportu towarów do danej dostawy w transakcji łańcuchowej decydują (obok zastosowanych reguł handlowych Incoterms) również inne okoliczności transakcji.

Na takie rozumienie przepisu wskazuje również wyrok TSUE w sprawie C-430/09 Euro Tyre Holding (wyrok z dnia 16 grudnia 2010 r.). W przywołanym wyroku TSUE wskazał, że „jeśli chodzi o pytanie, której dostawie należy przypisać transport wewnątrzwspólnotowy jeżeli jest on wykonywany przez lub na rachunek osoby, która, jako pierwszy nabywca i drugi dostawca, uczestniczyła w obydwu dostawach, należy stwierdzić, że w szóstej dyrektywie brak jest jakiejkolwiek ogólnej zasady w tym zakresie. Odpowiedź na to pytanie zależy od ogólnej oceny wszystkich szczególnych okoliczności pozwalających na ustalenie, która dostawa spełnia wszystkie przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową.”

Powyższe potwierdził również Minister Finansów w broszurze informacyjnej „Transakcje łańcuchowe oraz transakcje trójstronne” (opublikowana na stronie internetowej: www.finanse.mf.gov.pl):

„W celu prawidłowego przyporządkowania wysyłki lub transportu wewnątrzwspólnotowego jednej z dokonanych dostaw należy dokonać całościowej oceny wszystkich okoliczności z tym związanych, pozwalających na ustalenie, która dostawa spełnia wszystkie przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową (zob. wyrok TSUE C-245/04 oraz C-430/09).”

W schemacie podstawowym, towar transportowany będzie przez Spółkę. Spółka występować będzie jednocześnie w podwójnej roli, o której mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, czyli będzie ona nabywcą oraz dostawcą towaru. W konsekwencji, w zależności od warunków dostawy, dostawą ruchomą może być albo dostawa dokonana przez Dostawcę na rzecz Spółki albo dostawa dokonana przez Spółkę na rzecz X. I..

Jak Spółka zaznaczyła w opisie zdarzenia przyszłego, dostawa pomiędzy Dostawcą a Spółką zostanie zrealizowana na warunkach Incoterms EXW (magazyn Dostawcy). Oznacza to, że wszelka odpowiedzialność za towar zostanie przeniesiona na Spółkę już w chwili postawienia towaru do jej dyspozycji w magazynie Dostawcy. W konsekwencji przedmiotową dostawę - pomiędzy Dostawcą a Spółką - należy uznać za wykonaną już w momencie odebrania towaru przez Spółkę z magazynu Dostawcy.

W ocenie Spółki, w związku z realizacją dostawy na warunkach EXW (magazyn Dostawcy), które zakładają jedynie wydanie towaru przez Dostawcę na terytorium Polski, bez wskazania miejsca przeznaczenia towarów, nieuzasadnione byłoby przyporządkowanie transportu tej właśnie dostawie. Spółka nie ma zamiaru informować Dostawcy o miejscu przeznaczenia towarów ani przekazywać mu dokumentacji potwierdzającej wywóz towarów. Spółka będzie posługiwać się w tej transakcji swoim polskim (krajowym) numerem VAT - wobec czego wyrazi wolę dokonana zakupu krajowego. Dostawca nie będzie miał zatem podstaw do uznania, że dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Warunki dostawy określone w dostawie pomiędzy Spółką a X. I. (oraz następnie w dostawie pomiędzy X. I. a Końcowym Nabywcą), to z kolei Incoterms CIP (Litwa/Łotwa). Oznacza to, że Spółka poniesie wszelkie koszty transportu towaru z Polski do Litwy/Łotwy.

Zdaniem Spółki, transport w danej dostawie łańcuchowej powinien zostać przypisany do dostawy dokonanej przez Spółkę na rzecz X. I.. Zdaniem Spółki, za takim stanowiskiem przemawia całokształt okoliczności transakcji, tj.:

podmiotem odpowiedzialnym za transport towarów z Polski na Litwę/Łotwę będzie Spółka;
zamiar wywozu towarów poza terytorium Polski nie będzie komunikowany Dostawcy (Spółka nie będzie przekazywać mu dokumentacji dotyczącej wywozu i posłuży się swoim polskim numerem VAT);
warunki dostawy ustalone pomiędzy Spółką a X. I. wprost będą wskazywać, że miejscem przeznaczenia towarów będzie terytorium Litwy/Łotwy;
Spółka posłuży się w sprzedaży na rzecz X. I. swoim polskim numerem VAT-UE; tym samym Spółka wyrazi zamiar potraktowania dostawy dokonanej na rzecz X. I. jako dostawy wewnątrzwspólnotowej z Polski;
X. I. poda Spółce swój numer VAT-UE, pod którym jest ona zidentyfikowana dla potrzeb podatku VAT w państwie członkowskim UE innym niż Polska;
z perspektywy Spółki wywóz towaru z Polski na Litwę/Łotwę nastąpi w wykonaniu dostawy towarów dokonanej przez Spółkę - w konsekwencji dostawa Spółki spełni ustawową definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.

Nie sposób nie odnieść się w analizowanej sprawie również do powołanego już powyżej wyroku TSUE w sprawie C-430/09 (Euro Tyre Holding BV). W sprawie rozpatrywanej przez TSUE, transport organizował drugi podmiot w łańcuchu, natomiast pierwsza dostawa była dokonywana na warunkach EXW. W świetle takich okoliczności TSUE uznał, że:

„(...) okoliczność ta [przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na pierwszego nabywcę] nie wystarcza samodzielnie do stwierdzenia, że pierwsza dostawa stanowi dostawę wewnątrzwspólnotową. Nie można bowiem wykluczyć, że drugie przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel również może nastąpić na terytorium państwa członkowskiego pierwszej dostawy, i to przed transportem wewnątrzwspólnotowym”;

oraz dalej:

„(...) w okolicznościach, w których pierwszy nabywca, jaki uzyskał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na terytorium państwa członkowskiego pierwszej dostawy, wskazuje na zamiar przetransportowania tego towaru do innego państwa członkowskiego i przedstawia swój numer identyfikacyjny nadany do celów podatku od wartości dodanej przez to ostatnie państwo, transport wspólnotowy powinien zostać przypisany pierwszej dostawie, pod warunkiem, że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na drugiego nabywcę w państwie członkowskim przeznaczenia transportu wewnątrzwspólnotowego”.

A contrario, w stosunku do tezy wyrażonej przez TSUE, skoro prawo do rozporządzania towarem nie zostanie przeniesione przez Spółkę (tj. pierwszego nabywcę) na X. I. (tj. drugiego nabywcę) na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia transportu wewnątrzwspólnotowego (co wynika wprost z przyjętych warunków Incoterms), to w okolicznościach danej sprawy transport wspólnotowy powinien zostać przypisany drugiej dostawie, tj. dostawie dokonanej przez Spółkę na rzecz X. I.. Wyrok TSUE jednoznacznie potwierdza więc stanowisko prezentowane przez Spółkę.

Podejście Spółki zostało potwierdzone również przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 4 października 2013 r. (znak: IPPP3/443-629/13-2/KC), wydanej w okolicznościach zbliżonych do sytuacji Spółki.

W świetle powyższych argumentów, Spółka stoi na stanowisku, iż całokształt okoliczności danej transakcji przemawia za uznaniem, że transport towaru należy przyporządkować dostawie dokonanej przez Spółkę na rzecz X. I.. W konsekwencji, dostawa pomiędzy Spółką a X. I. będzie dostawą ruchomą – dostawą wewnątrzwspólnotową z terytorium Polski.

Odnośnie stanowiska w zakresie pytania 2 (schemat alternatywny transakcji)

Zdaniem Spółki, także w planowanym schemacie alternatywnym transakcji, to dostawa pomiędzy Spółką a X. I. będzie stanowiła dostawę ruchomą (dostawę wewnątrzwspólnotową z Polski).

Zgodnie z omawianym już art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba, że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

W analizowanym schemacie, towar będzie transportowany przez nabywcę (X. I.), który dokonuje również jego dostawy. Z warunków dostawy nie wynika, że transport należy przyporządkować dostawie X. I., zatem powinna mieć zastosowanie zasada główna i przyporządkowania transportu należy dokonać wobec dostawy realizowanej przez Spółkę na rzecz X. I.. Przemawiają za tym następujące okoliczności:

bezpośrednio po nabyciu towarów od Spółki, X. I. wywiezie te towary z Polski na terytorium innego państwa UE;
w momencie dostawy Spółce będzie znane miejsce przeznaczenia towarów i zamiar X. I. dokonania wywozu poza terytorium kraju; X. I. przekaże Spółce dokumenty potwierdzające dostarczenie towaru w innym niż Polska państwie członkowskim UE;
X. I. poda Spółce swój numer VAT-UE, pod którym jest ona zidentyfikowana dla potrzeb podatku VAT w państwie członkowskim UE innym niż Polska (wyrażając tym samym zamiar potraktowania nabycia, jako nabycia wewnątrzwspólnotowego w kraju przeznaczenia towarów);
z perspektywy Spółki wywóz towaru z Polski na Litwę/Łotwę nastąpi w wykonaniu dostawy towarów dokonanej przez Spółkę - w konsekwencji dostawa Spółki spełni ustawową definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.

Warto ponownie w tym miejscu przytoczyć wyrok TSUE w sprawie C-430/09 Euro Tyre Holding, gdzie Trybunał zauważył, że „w przypadku gdy nabywca uzyskuje prawo do rozporządzania towarem jak właściciel w państwie członkowskim dostawy i przejmuje na siebie obowiązek przetransportowania do państwa członkowskiego przeznaczenia, jak ma to miejsce w przypadku dostaw, których warunkiem jest odbiór towarów z magazynu, powinny być brane pod uwagę w miarę możliwości intencje nabywcy w chwili nabycia, o ile są one poparte obiektywnymi okolicznościami.”

W przedstawionym schemacie alternatywnym transakcji będą istniały obiektywne okoliczności, o których mowa w przywołanym wyroku TSUE, które wskazywać będą na zamiar wywozu towarów na terytorium innego państwa członkowskiego UE przez X. I. (Spółka otrzyma informacje o planowanym wywozie, zostanie jej przekazana kopia dokumentacji przewozowej, a nabywca będzie się posługiwała numerem VAT-UE, pod którym jest zidentyfikowany dla potrzeb podatku VAT w państwie członkowskim UE, innym niż Polska). Oznacza to, że Spółka powinna domniemywać w takiej sytuacji, iż dokonuje na rzecz X. I. dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Spółki warunki i całościowe okoliczności transakcji przemawiają za przypisaniem transportu towarów do dostawy towarów pomiędzy Spółką a X. I.. W konsekwencji, dostawa pomiędzy Spółką a X. I. będzie dostawą ruchomą – dostawą wewnątrzwspólnotową z terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin