Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-978/14/IL
z 29 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2014 r. (data wpływu 30 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności (niepełnosprawność narządów ruchu o symbolu 05-R 10-N). Przebyła 5 operacji stawu biodrowego mających na celu umożliwienie jej poruszanie się, jednakże jej stan zdrowia ulegał pogorszeniu. Kłopotom z poruszaniem się towarzyszył silny ból. Wnioskodawczyni odczuwała drętwienie i blokady przy chodzeniu, ponadto został uszkodzony kręgosłup i miednica. Wnioskodawczyni miała kłopoty z samodzielnym egzystowaniem, wykonywaniem pracy zawodowej. Była zmuszona do poruszania się przy pomocy kul, a jej stan pogarszał się. Zgodnie z zaleceniami lekarzy Wnioskodawczyni poddała się więc zabiegowi wszczepienia endoprotezy (w przypadku tak silnego zwyrodnienia, jak i z uwagi na wiek 40 lat konieczna była endoproteza tytanowa). Obecnie Wnioskodawczyni przechodzi rehabilitację po zabiegu. Wszczepienie endoprotezy miało na celu przywrócenie jej sprawności ruchowej i umożliwienie samodzielnego funkcjonowania. Z uwagi na długie terminy oczekiwania na wszczepienie refundowanej endoprotezy - wyznaczono termin operacji na 2020 r., poza tym NFZ nie refunduje protez tytanowych, lecz ceramiczne, które trzeba wymieniać po upływie 10 lat - Wnioskodawczyni zdecydowała się na samodzielne sfinansowanie kosztu jej zakupu. Szpital wystawił fakturę za zakup endoprotezy na Wnioskodawczynię, na kwotę 18.100 zł. Koszty zakupu endoprotezy nie zostały Wnioskodawczyni zrefundowane z innych źródeł, w całości pokryła je z własnych środków. Wnioskodawczyni nie prowadzi też działalności gospodarczej, więc ww. wydatek nie został rozliczony w ramach działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może odliczyć w całości w ramach ulgi rehabilitacyjnej zakup endoprotezy stawu biodrowego w kwocie 18.100 zł na podstawie faktury wystawionej przez szpital?

Zdaniem Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia od dochodu wydatku na zakup endoprotezy jako wydatku na cele rehabilitacyjne. Wnioskodawczyni wskazuje, iż zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4,4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu m.in. wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Wnioskodawczyni podnosi, iż w myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o niepełnosprawności. Wnioskodawczyni uważa, że posiada uprawnienie do skorzystania z przedmiotowych odliczeń tj. posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Wnioskodawczyni podnosi również, iż w myśl postanowień art. 26 ust. 13a ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie - poniesione wydatki nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym ani od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym i nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) - wydatki związane z zakupem endoprotezy Wnioskodawczyni poniosła osobiście, nie uzyskała dofinansowania.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 (m.in. na cele rehabilitacyjne), z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie – Wnioskodawczyni posiada fakturę imienną, wystawioną przez szpital, potwierdzającą zakup endoprotezy.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Wnioskodawczyni podnosi również, że zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 3, za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego. Zdaniem Wnioskodawczyni zakupiona endoproteza stawu biodrowego ma charakter indywidualny, była konieczna w rehabilitacji, służy przywracaniu sprawności organizmu oraz ułatwia wykonywanie czynności życiowych wynikających z niepełnosprawności.

Według Wnioskodawczyni spełniła wszystkie warunki niezbędne do uznania zakupu endoprotezy za wydatek na cele rehabilitacyjne i odliczenia go od dochodu.

Wnioskodawczyni wskazuje , iż potwierdzenie swojego stanowiska odnajduje w następujących interpretacjach i orzeczeniach:

• interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 sierpnia 2013 r. znak ILPB2/415-500/13-2/ES;
• interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 kwietnia 2009 r. znak IBPBII/1/415-55/09/MCZ;
• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 marca 2011 r. znak II FSK 1927/09.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
   
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
   
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;
   
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;
   
8. utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;
   
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
   
10. opłacenie tłumacza języka migowego;
    
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia;
    
12. leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);
    
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:




1. osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
   
2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a;




14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł;
    
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:




1. na turnusie rehabilitacyjnym,
   
2. w zakładach, o których mowa w pkt 6,
   
3. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Ponadto wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Stosownie natomiast do art. 26 ust.7c ww. ustawy w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
2. okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego;
3. okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:




1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   
2. znaczny stopień niepełnosprawności;




2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:




1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności (niepełnosprawność narządów ruchu o symbolu 05-R 10-N). Przebyła 5 operacji stawu biodrowego mających na celu umożliwienie jej poruszanie się, jednakże jej stan zdrowia ulegał pogorszeniu. Kłopotom z poruszaniem się towarzyszył silny ból. Wnioskodawczyni odczuwała drętwienie i blokady przy chodzeniu, ponadto został uszkodzony kręgosłup i miednica. Wnioskodawczyni miała kłopoty z samodzielnym egzystowaniem, wykonywaniem pracy zawodowej. Była zmuszona do poruszania się przy pomocy kul, a jej stan pogarszał się. Zgodnie z zaleceniami lekarzy Wnioskodawczyni poddała się więc zabiegowi wszczepienia endoprotezy (w przypadku tak silnego zwyrodnienia, jak i z uwagi na wiek 40 lat konieczna była endoproteza tytanowa). Obecnie Wnioskodawczyni przechodzi rehabilitację po zabiegu. Wszczepienie endoprotezy miało na celu przywrócenie jej sprawności ruchowej i umożliwienie samodzielnego funkcjonowania. Z uwagi na długie terminy oczekiwania na wszczepienie refundowanej endoprotezy - wyznaczono termin operacji na 2020 r., poza tym NFZ nie refunduje protez tytanowych, lecz ceramiczne, które trzeba wymieniać po upływie 10 lat - Wnioskodawczyni zdecydowała się na samodzielne sfinansowanie kosztu jej zakupu. Szpital wystawił fakturę za zakup endoprotezy na Wnioskodawczynię, na kwotę 18.100 zł. Koszty zakupu endoprotezy nie zostały Wnioskodawczyni zrefundowane z innych źródeł, w całości pokryła je z własnych środków. Wnioskodawczyni nie prowadzi też działalności gospodarczej, więc ww. wydatek nie został rozliczony w ramach działalności gospodarczej.

Rozpatrując czy wydatki poniesione na zakup endoprotezy stawu biodrowego podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej należy wskazać, iż w myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Przy czym określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub mające na celu ułatwienie tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Zakupione urządzenie musi więc posiadać właściwości leczniczo – rehabilitacyjne.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

• osoba chcąca skorzystać z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej musi posiadać orzeczenie o niepełnosprawności ,
• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu (urządzenia), a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,
• zakupiony sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne powinny być wykorzystywane (używane) w rehabilitacji, służyć przywracaniu sprawności organizmu oraz ułatwiać osobie niepełnosprawnej wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wynika z niepełnosprawności,
• cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter,
• zalecenie co do jego stosowania powinien wydać lekarz specjalista stosownie do stanu zdrowia osoby niepełnosprawnej i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Symbol przyczyny niepełnosprawności 05-R 10-N – niepełnosprawność narządu ruchu. Wnioskodawczyni samodzielne sfinansowała wydatek na zakup endoprotezy stawu biodrowego i posiada fakturę na jej zakup wystawioną przez Szpital.

Niewątpliwie endoprotezę stawu biodrowego można uznać za urządzenie niezbędne w rehabilitacji i ułatwiające wykonywanie czynności życiowych osobie z niepełnosprawnością narządów ruchu. Wydatki na ten cel mieszczą się zatem w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na zakup endoprotezy stawu biodrowego mogą zostać zaliczone do wydatków na cele rehabilitacyjne, o których mowa w powołanym powyżej przepisie i odliczone od dochodu w zeznaniu rocznym za rok w którym Wnioskodawczyni poniosła wydatek.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie" 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawą, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.