2015.06.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-122/15-4/EK
z 16 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 12 marca 2015 r. (data wpływu 13 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 14 kwietnia 2015 r. (data wpływu 16 kwietnia 2015 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca podpisał z Centrum („A”) umowę o wykonanie i finansowanie projektu realizowanego w ramach programu „B” dla spółki celowej powstałej w wyniku realizacji fazy (…).

„A” na podstawie odrębnych przepisów, tj. ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Centrum (Dz. U. z 2010 r. Nr 96, poz. 616 z późn. zm.) jest agencją wykonawczą, o której m.in. mowa w art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z podpisaną umową „A” finansuje 90% wartości projektu, zaś 10% wartości projektu zobowiązany jest z własnych środków jako wkład własny pokryć Wnioskodawca.

Wnioskodawca zamierza korzystać z pracy wolontariuszy. Wolontariusze nie będą otrzymywać zarówno od Wnioskodawcy jak i kogokolwiek innego żadnego wynagrodzenia za świadczoną na rzecz Wnioskodawcy pracę. Praca wolontariuszy będzie związana wyłącznie z realizowanym projektem a wartość pracy wolontariuszy wyceniona wg wartości rynkowej będzie wykazywana jako wkład własny w realizowanym projekcie.

Ze względu na to, że świadczenia wolontariuszy nie będą udzielane na zasadach określonych w przepisach o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie Wnioskodawca nie będzie mógł skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 12 ust. 4 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodatkowo w piśmie z 14 kwietnia 2015 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku wyjaśniono co następuje:

Zgodnie z preambułą do umowy z „A”, umowę zawarto działając na podstawie:

art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615, z późn. zm.), dalej: „Ustawa o zasadach finansowania nauki”;
art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Centrum (Dz. U. Nr 96, poz. 616, z późn. zm.), dalej: „Ustawa”;
rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowego trybu realizacji zadań Centrum (Dz. U. Nr 178, poz. 1200).

Na podstawie tych aktów prawnych „A” ogłosił konkurs na stronie internetowej oraz zamieścił na niej dokumenty konkursowe obowiązujące przy składaniu wniosku, w tym: Regulamin konkursowy oraz Przewodnik kwalifikowalności kosztów.

Praca wolontariuszy może być wykazana jako wkład własny w realizowanym projekcie zgodnie z Regulaminem konkursowym zamieszczonym na stronie internetowej ogłoszonego przez „A” konkursu, wskazano, iż zgodnie z par. 3 ust. 15 „Przewodnik kwalifikowalności kosztów zawierający katalog kosztów kwalifikowanych stanowi Załącznik nr 1 do Regulaminu”. „A”

Z kolei zgodnie z treścią Przewodnika kwalifikowalności kosztów w pkt 3 wkład własny:

§ 1 Wkład własny:

1.1. Wykonawca w określonych przypadkach ma obowiązek wniesienia wkładu własnego w zadeklarowanej wysokości na pokrycie części kosztów kwalifikowanych w realizowanym projekcie.

1.2. Wkład własny może być wniesiony w formie finansowej lub rzeczowej.

1.3. Za wkład rzeczowy uważa się wniesienie do projektu składników majątku lub pracy, nie powodujące powstania faktycznego wydatku finansowego.

1.4. Deklarowana wycena wartości wkładu rzeczowego musi odzwierciedlać aktualne ceny rynkowe.

1.5. Wkład rzeczowy może obejmować:

1.5.1. pracę wolontariuszy – z odpowiednim udokumentowaniem czasu i rodzaju wykonywanej pracy, na podstawie umowy o pracę wolontarystyczną. Wycena pracy powinna uwzględniać standardową stawkę godzinową i/lub dzienną za wykonywanie określonej czynności oraz odwołanie do obowiązujących stawek za pracę o podobnym charakterze w podobnym okresie czasu świadczonych dla podmiotów o zbliżonym charakterze działań;

1.5.2. nieodpłatne udostępnienie pomieszczeń i obiektów w których realizowany będzie projekt (biuro, sala konferencyjna, itp.) – nieodpłatne użyczenie na podstawie umowy i/lub oświadczenia właściciela/wynajmującego. Wartość wkładu rzeczowego stanowi równowartość czynszu/opłat jakie byłyby ponoszone przez Wnioskodawcę, gdyby zawarta została umowa najmu;

1.5.3. nieodpłatne udostępnienie wyposażenia i/lub sprzętu (np. projektor na konferencje, itp.) – nieodpłatne użyczenie na podstawie umowy; wartość wkładu stanowi koszt amortyzacji wyposażenia i/lub środków trwałych obliczone z uwzględnieniem czasu ich wykorzystania na potrzeby realizacji projektu lub wartość opłat, jakie należałoby pokryć gdyby zawarta została umowa wynajmu sprzętu;

1.6. Wkład rzeczowy może stanowić także wniesienie wartości niematerialnych i prawnych.

1.7. Wykonawca zobowiązany jest do formalnego udokumentowania wartości wniesionego wkładu rzeczowego.

1.8. Wkład rzeczowy ocenia się pod względem kwalifikowalności kosztów oraz celowości użycia w przypadku danego projektu.”.

Dodatkowo należy wskazać, iż rozliczenie ponoszonych kosztów następuje poprzez złożenie do „A” wniosku o płatność zawierającego rozliczenie środków w postaci zbiorczych kwot podzielonych na zadania i kategorie. Koszty poniesione w formie wkładu rzeczowego w postaci wolontariatu są wykazywane w kategorii W, zbiorczo razem z pozostałymi kosztami w tej kategorii faktycznie poniesionymi. Dla danej kategorii i zadania określa się poziom dofinansowania, a więc koszty te są współfinansowane ze środków „A”. We wniosku o płatność nie wyróżnia się w żaden sposób kosztów ponoszonych w ramach wkładu rzeczowego, a dofinansowanie jest przyznawane jako ustalony w umowie procent dofinansowania od całości ponoszonych kosztów.

Zgodnie z przytoczonymi wyżej zapisami Przewodnika kwalifikowalności kosztów, warunkiem uznania wolontariatu jako koszt kwalifikowalny jest:

podpisanie umowy wolontariatu;
wyraźne wskazanie zakresu obowiązków w ramach umowy;
udokumentowanie czasu pracy np. w postaci kart czasu pracy określających ilość czasu pracy poświęconej na projekt.

Wszystkie te warunki Spółka spełni.

W związku ze świadczeniem pracy przez wolontariuszy Spółka udostępni wolontariuszom w swojej siedzibie materiały, przyrządy, wyposażenie niezbędne do wykonywania pracy takie jak papier i inne materiały biurowe, komputer, drukarka. Na Spółkę w związku ze świadczeniem pracy przez wolontariuszy nie zostaną nałożone (oraz Spółka sama się nie zobowiąże) jakiekolwiek inne obowiązki niż wymienione powyżej dotyczące ponoszenia wydatków związanych z organizacją i przebiegiem pracy ww. wolontariuszy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy korzystanie przez Wnioskodawcę z pracy wolontariuszy będzie korzystało ze zwolnienia o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też Wnioskodawca będzie zobowiązany do doliczenia do swojego przychodu otrzymanych nieodpłatnie świadczeń od wolontariuszy, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wartość otrzymanych nieodpłatnie świadczeń jakie otrzyma od wolontariuszy nie zalicza się do przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: nie zalicza się do przychodów wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

W związku z tym, że praca wolontariuszy będzie bezpośrednio związana z realizowanym projektem a projekt jest współfinansowany przez „A”, które zgodnie z odrębnymi przepisami jest agencją wykonawczą, Wnioskodawca jest przekonany, że ma w tym przypadku zastosowanie art. 12 ust. 4 pkt 14, a tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wykazywania przychodu określonego w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu nieodpłatnych świadczeń uzyskanych od wolontariuszy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Przedmiot opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych obejmuje szeroko rozumianą działalność gospodarczą. Punktem wyjścia dla określenia zakresu przedmiotowego ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851) jest regulacja zawarta w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, stanowiąca, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (…). Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest natomiast nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Bez znaczenia jest również to, czy przysporzenie jest wynikiem działania innej osoby, czy też samego podatnika, jak również to, czy korzyść wiąże się z konkretnymi przepływami finansowymi. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.

Z punktu widzenia przepisów ustawy istotny jest zatem efekt końcowy podejmowanej przez podatnika czynności czy też zaistniałego zdarzenia, tj. wystąpienie korzyści finansowej (przysporzenia), nie zaś rodzaj czynności czy zdarzenia, które doprowadziło do osiągnięcia przez niego przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera jednak legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń zaliczanych do tej kategorii.

I tak, zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”. Zgodnie z wykładnią gramatyczną, odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny zaś to „taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002). Zatem, przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Istotą „nieodpłatnego otrzymania” jest więc brak świadczenia wzajemnego, co w konsekwencji wyraża się w zaistnieniu stanu, w którym po stronie przyjmującego dochodzi do zwiększenia aktywów bądź zmniejszenia pasywów. Nieodpłatnym świadczeniem jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu.

Ustalenie, czy określone świadczenie uzyskane przez podatnika nieodpłatnie stanowi dla niego przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wymaga oceny charakteru dokonanego rodzaju czynności, w szczególności zbadania, czy należy do czynności przysparzających, w przypadku których strona dokonująca przysporzenia otrzymuje w zamian korzyść majątkową.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podpisał z Centrum („A”) umowę o wykonanie i finansowanie projektu realizowanego w ramach programu „B” dla spółki celowej powstałej w wyniku realizacji fazy (…).

Zgodnie z podpisaną umową „A” finansuje 90% wartości projektu, zaś 10% wartości projektu zobowiązany jest z własnych środków jako wkład własny pokryć Wnioskodawca.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika więc, że wolontariusze nie będą otrzymywali od Wnioskodawcy żadnego wynagrodzenia za świadczoną na jego rzecz pracę. Spółka jednak udostępni wolontariuszom w swojej siedzibie materiały, przyrządy, wyposażenie niezbędne do wykonywania pracy, takie jak papier i inne materiały biurowe, komputer, drukarka.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji nie wystąpi nieodpłatne świadczenie, a tym samym na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca nie uzyska przychodu podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem. Wnioskodawca ponosić będzie bowiem wydatki związane z organizacją i przebiegiem pracy wolontariuszy.

Nadmienić jednak należy, że analiza art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że przepis ten dotyczy również świadczeń częściowo odpłatnych.

Art. 12 ust. 6a ww. ustawy stanowi, że wartością świadczeń częściowo odpłatnych stanowiącą przychód podatnika jest różnica między wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 6, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Przepis art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Jednakże, ocena czy w danej sytuacji zaistniała różnica między wartością świadczeń ustaloną według zasad określonych w art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych a odpłatnością ponoszoną przez Wnioskodawcę nie leży w gestii tut. Organu.

Zbadanie całokształtu przedmiotowych umów zawartych pomiędzy stronami i ewentualnych skutków jest bowiem możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym prowadzonym przez organy podatkowe.

Tymczasem postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy ustawy Ordynacja podatkowa. W szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających. Organ wydający interpretację indywidualną nie może więc zbadać w sensie merytorycznym „sprawy podatkowej” wynikającej z przytoczonego we wniosku zdarzenia, lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko pytającego zawarte we wniosku odnoszące się do regulacji przepisów prawa podatkowego jest słuszne i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego zdarzenia. Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może natomiast prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w postępowaniu kontrolnym czy podatkowym prowadzonym w oparciu o konkretną dokumentację.

W rozpatrywanej sytuacji nie znajdzie natomiast zastosowania przepis art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego do przychodów nie zalicza się wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Analiza przytoczonego przepisu prowadzi do wniosku, że aby miało zastosowanie wyłączenie konieczne jest spełnienie dwóch warunków:

nieodpłatne świadczenie musi być finansowane lub współfinansowane ze środków wymienionych w tym przepisie podmiotów;
nieodpłatne świadczenie musi być otrzymane w ramach programu rządowego.

W przedstawionej sytuacji, praca wolontariuszy stanowi wkład własny Wnioskodawcy w realizowany projekt, nie jest natomiast „innym nieodpłatnym lub częściowo odpłatnym świadczeniem finansowanym lub współfinansowanym ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów”.

Jak bowiem wskazano we wniosku, wolontariusze nie będą otrzymywać zarówno od Wnioskodawcy jak i kogokolwiek innego żadnego wynagrodzenia za świadczoną na rzecz Wnioskodawcy pracę.

W konsekwencji nie można twierdzić, że nieodpłatne świadczenie w postaci pracy wolontariuszy będzie finansowane lub współfinansowane ze środków wymienionych w tym przepisie podmiotów.

Bez znaczenia pozostaje więc argumentacja Wnioskodawcy, że praca wolontariuszy będzie bezpośrednio związana z realizowanym projektem, a projekt ten jest współfinansowany przez Centrum, które zgodnie z odrębnymi przepisami jest agencją wykonawczą.

Dla spełnienia dyspozycji art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie jest bowiem wystarczające to, że projekt jest współfinansowany przez „A”, które zgodnie z odrębnymi przepisami jest agencją wykonawczą, skoro „A” (będąca w istocie agencją wykonawczą) nie będzie finansowała lub współfinansowała kosztów pracy wolontariuszy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika również, że nie zostanie spełniony drugi z warunków niezbędnych dla zastosowania przepisu art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji „programu rządowego”. Definicji takiej nie zawierają także inne przepisy prawa podatkowego ani przepisy regulujące działanie centralnych organów państwa, w tym Konstytucja.

Wobec tego należy odwołać się do słownikowej definicji pojęcia program. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego (wersja internetowa: http://sjp.pwn.pl/sjp/program;2572576.html),
program to: 1. „plan zamierzonych czynności, przedsięwzięć itp.”, 2. „założenia, postulaty i cele jakiejś działalności”.

Bezspornym jest, że „program rządowy” musi być aktem (dokumentem) pochodzącym od Rządu, czyli Rady Ministrów, nie zaś od innych organów państwa.

Wnioskodawca w sprawie powołuje się na przepisy:

ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615, z późn. zm.),
ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Centrum (Dz. U. Nr 96, poz. 616, z późn. zm.) oraz
rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowego trybu realizacji zadań Centrum (Dz. U. Nr 178, poz. 1200).

Powołane akty mają różny charakter i pochodzą od różnych organów: ustawy pochodzące od Sejmu oraz rozporządzenie ministra pochodzące od organu centralnego państwa – członka rządu.

Jednak łącznie nie spełniają podstawowego warunku uznania za „program rządowy”, skoro nie zostały całościowo przyjęte (zatwierdzone) przez rząd.

Reasumując powyższe wyjaśnienia, po stronie Spółki nie wystąpi przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym stanowi art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powyższe nie wyklucza jednak powstania przychodu z tytułu częściowo odpłatnych świadczeń, o którym również stanowi art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin