Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-69/15/RS
z 16 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2015 r. (data wpływu 22 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyliczenia wartości obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyliczenia wartości obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, podatnikiem podmiotowo zwolnionym od podatku. Dokonuje sprzedaży zakupionych w Polsce towarów (przede wszystkim produkty rolne i artykuły spożywcze) głównie na terenie Niemiec - jako sprzedaż obwoźna, głównie na wyznaczonych straganach na targowiskach w miastach niemieckich. Wnioskodawca codziennie lub prawie codziennie rano, w sezonie lub poza, wyjeżdża z towarem do przygranicznych miejscowości niemieckich i tam je sprzedaje i codziennie lub prawie codziennie wieczorem wraca do Polski po nowy, świeży towar.

Wnioskodawca jest w Niemczech zgłoszonym i zarejestrowanym polskim przedsiębiorcą dokonującym sprzedaży na terenie Niemiec. Jest także zgłoszonym we właściwym niemieckim urzędzie skarbowym (Finanzamt Oranienburg) podatnikiem niemieckiego podatku obrotowego (Umsatzsteuer), posiada swój numer podatkowy (Steuernummer) i corocznie rozlicza się z tego podatku od sprzedaży dokonanej na terytorium Niemiec, składając w niemieckim urzędzie skarbowym właściwe deklaracje podatkowe (Umsatzsteuererklarung).

Z racji tego, że Wnioskodawca jest w Polsce podatnikiem zwolnionym podmiotowo nie wykazuje przy przewożeniu towarów z terytorium Polski na terytorium Niemiec wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - art. 13 ust. 6 ustawy acontrario, gdyż takowa nie występuje.

Wartość sprzedaży dokonywanej na terenie Polski nie przekracza kwoty 150.000 zł rocznie. Wartość sprzedaży liczona jednak łącznie - to jest w sumie na terytorium Polski i na terytorium Niemiec przekracza tę kwotę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość sprzedaży prowadzonej na terenie Niemiec wlicza się do limitu kwoty 150.000 zł uprawniającej Wnioskodawcę do zwolnienia podmiotowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość sprzedaży prowadzonej na terenie Niemiec nie wlicza się do limitu kwoty 150.000 zł i jego przekroczenie (łączne – „ze sprzedażą polską" lub samodzielne - tylko jako sprzedaż „niemiecka") nie powoduje utraty w Polsce zwolnienia podmiotowego.

Uzasadnienie.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, przez „sprzedaż" rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje wyłącznie gdy dokonującym dostawy towarów jest podatnik, którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

W przedmiotowym przypadku, Wnioskodawca prowadzi na terytorium kraju sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie art. 113 ust. 1, więc nie występuje u niego wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów - która i tak nie wliczałaby się do limitu wartości sprzedaży. Ponieważ pod pojęciem „sprzedaży" należy rozumieć odpłatną dostawę towarów wyłącznie na terytorium kraju - a ta nie przekracza limitu 150.000 zł, to Wnioskodawca, pomimo osiągania na terytorium Niemiec łącznie obrotów przekraczających ten limit, wciąż pozostaje na terytorium kraju podatnikiem podmiotowo zwolnionym od podatku, ponieważ wartość sprzedaży na terenie Niemiec nie wlicza się do tego limitu i stąd, nie następuje jego przekroczenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z póżn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z treści przepisu art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jak stanowi ust. 2 ww. artykułu, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38–41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
   
   
   1. jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
   
   
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   

Na podstawie ust. 13 ww. artykułu, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   
   
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
      
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      
      
      1. energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
         
      2. wyrobów tytoniowych,
         
      3. samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
      
      
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
      
   4. terenów budowlanych,
      
   5. nowych środków transportu;
   
   
2. świadczących usługi:
   
   
   1. prawnicze,
      
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
      
   3. jubilerskie;
   
   
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   

Pod pojęciem sprzedaży, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Wskazany przepis zawiera zamknięty katalog czynności, które ustawa uznaje za sprzedaż.

Przy ustalaniu prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy, należy brać pod uwagę wyłącznie wartość sprzedaży towarów i usług podlegającej opodatkowaniu na terytorium kraju. W konsekwencji, przy ustaleniu limitu wartości sprzedaży, po przekroczeniu której podatnik traci ww. zwolnienie, nie uwzględnia się m.in. dostawy towaru, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 - w myśl art. 13 ust. 1 ustawy - rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na podstawie ust. 3 ww. artykułu, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Jak stanowi ust. 6 tegoż artykułu, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Stosownie do postanowień zawartych w art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług prowadzi do stwierdzenia, że słusznie Wnioskodawca wskazał w swoim stanowisku, że wartość sprzedaży dokonanej na terytorium Niemiec nie wlicza się do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednakże – wbrew stanowisku zawartemu we wniosku - do wartości tej należy wliczyć wartość towarów przemieszczanych z terytorium Polski na teren Niemiec przeznaczonych do dalszej odsprzedaży a stanowiących dostawę krajową z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT na terytorium Polski. Zatem w sytuacji gdy wartość ww. dostaw oraz sprzedaży, której dokonuje Wnioskodawca na terytorium Polski, przekroczy kwotę 150.000 zł Wnioskodawca traci status podatnika podmiotowo zwolnionego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie opisu przedstawionego we wniosku, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z póź. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.