Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-551/15-2/KT
z 1 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2015 r. (data wpływu 2 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika zobowiązanego do ewidencjonowania i rozliczenia wykonywanych czynności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika zobowiązanego do ewidencjonowania i rozliczenia wykonywanych czynności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z siedzibą na Malcie (zwana dalej: A.) zamierza kupować towary (gadżety reklamowe, produkty, itp.) w Polsce od C. Sp. z o.o. (zwana dalej C.) i następnie przekazywać je bezpłatnie, za pośrednictwem C., kontrahentom oraz potencjalnym kontrahentom w Polsce, w celu promocji marki „C.”. Zakupione towary będą własnością A., która będzie je we własnym imieniu tylko za pośrednictwem C. rozdawała klientom. Poza tym A. nie będzie prowadziła żadnej innej działalności na terytorium RP i nie będzie dokonywała żadnej sprzedaży towarów czy usług.

A. będzie zatem otrzymywała od C. dwie faktury: jedną z tytułu sprzedaży towarów i drugą za organizację akcji promocyjno-reklamowych. Klientami otrzymującymi nieodpłatnie towary mogą być zarówno podatnicy, jak i osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej lub rolnicy ryczałtowi.

Powyższe czynności będą wykonywane na terytorium RP. A. nie posiada w Polsce siedziby, ani też stałego miejsca prowadzenia działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanej sytuacji Spółka będzie prowadziła działalność gospodarczą w Polsce i tym samym stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zobowiązanym do zarejestrowania się jako podatnik VAT?
   
2. Czy A. będzie zobowiązana wykazywać VAT należny z tytułu nieodpłatnie przekazywanych towarów na terytorium RP?
3. Czy A. będzie zobowiązana do założenia kasy rejestrującej w przypadku przekazywania towarów nieodpłatnie osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej lub rolnikom ryczałtowym?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym A. nie będzie prowadziła działalności gospodarczej i nie stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium RP. Tym samym A. nie będzie również zobowiązana do wykazywania VAT należnego z tytułu nieodpłatnie przekazywanych towarów na terytorium RP i założenia kasy rejestrującej w przypadku przekazywania towarów nieodpłatnie osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej lub rolnikom ryczałtowym.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 uptu, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast stosownie do dyspozycji art. 15 ust. 2 uptu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Czynności, które A. zamierza wykonywać na terytorium RP, nie wypełniają znamion działalności gospodarczej określonych w powyższym przepisie. A. zamierza kupować towary wyłącznie w celu ich nieodpłatnego przekazania, natomiast nieodpłatne przekazywanie towarów nie może być przedmiotem działalności gospodarczej, nie jest to bowiem działalność podjęta w celach zarobkowych. A. z założenia nie może osiągnąć żadnych przychodów na terytorium Polski. A. nie będzie działała w charakterze producenta, handlowca, ani też usługodawcy na terytorium RP, dlatego też art. 15 ust. 1 i 2 uptu, w opisanej sytuacji nie może znaleźć zastosowania.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sytuacji, A. nie stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce i nie będzie zobowiązana zarejestrować się jako podatnik VAT czynny, jak również uprawniona do zarejestrowania się jako podatnik VAT-zwolniony. Tym samym A. nie będzie uprawniona do potrącania podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup przedmiotowych towarów, ani też zobowiązana do wykazywania podatku należnego z tytułu ich nieodpłatnego przekazania.

Zgodnie z przepisem art. 111 ust. 1 uptu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jak zaznaczono wyżej, A. nie stanie się podatnikiem z tytułu czynności wykonywanych na terytorium RP i tym samym nie będzie zobligowana do założenia kasy rejestrującej. Stosownie bowiem do dyspozycji powyższego przepisu, kasy rejestrujące muszą prowadzić wyłącznie podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Ponieważ A. nie będzie miała statusu podatnika, to przepisy dotyczące kas rejestrujących nie znajdą wobec niej zastosowania.

Ponadto, stosownie do dyspozycji przepisu par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 11 grudnia 2012 r., poz. 1382), zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. Natomiast, zgodnie z poz. 44 w załączniku do powyższego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania między innymi czynności wymienione w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 uptu.

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 2 uptu: „Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;
   
2. wszelkie inne darowizny
   
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych”.
   
   

Natomiast przepis art. 8 ust. 2 uptu stanowi: „Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
   
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika”.
   
   

Jak zatem wynika z przepisu par. 2 ust. 1 powyższego rozporządzenia, nieodpłatne przekazywanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług nie podlega ewidencjonowaniu w kasie rejestrującej. Dlatego też, nawet uznając, że A. będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce, to i tak nie będzie zobowiązana do założenia kasy rejestrującej, ponieważ będzie wykonywała wyłącznie czynności niepodlegające ewidencjonowaniu w kasie. Ponadto, wykonując wyłącznie czynności nieodpłatne, A. nigdy też nie przekroczy limitu 20.000 zł obligującego do założenia kasy rejestrującej, zgodnie z przepisem par. 3 ust. 1 cyt. rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
   
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Podatek od towarów i usług ma charakter terytorialny, gdyż opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium kraju, przez które – w myśl art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zarówno dostawa towarów jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przy czym, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, w rozumieniu art. 5 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl ust. 2 tego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych regulacji, podatnikami podatku od towarów i usług są wszystkie osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, które wykonują na terytorium Polski czynności podlegające opodatkowaniu tym podatkiem. W przypadku, gdy przedsiębiorca zagraniczny wykonuje na terytorium kraju czynności podlegające opodatkowaniu VAT, to – w zakresie, w jakim czynności te wykonywane są w na terytorium Polski – staje się on podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce.

Należy też zauważyć, że zgodnie z ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że dostawa towarów lub świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność. Czynności podlegają bowiem opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę. Odpłatność oznacza więc wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Jednakże, dla celów podatku od towarów i usług, ustawodawca zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre czynności nieodpłatne.

I tak, jak wynika z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny
   
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
   
   

Z powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że obowiązek opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów dotyczy takich towarów, w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i nie zależy od tego, na jaki cel takie przekazanie nastąpiło.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega, co do zasady, każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych (wyjątek stanowi przekazanie towarów będących prezentami o małej wartości lub próbkami, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy). Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego – w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zatem, aby w ogóle można było mówić o prawie do odliczenia, dane towary lub usługi powinny być nabyte przez podatnika z zamiarem wykorzystania ich w swojej działalności gospodarczej. Zapis art. 86 ust. 1 ustawy stwierdza bowiem jednoznacznie, że prawo do odliczenia przysługuje w tym zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto, analiza powołanych przepisów wskazuje, że niezarejestrowany podatnik VAT nie może realizować prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Jak wyżej wskazano, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności wykonane w Polsce. Jeśli dana czynność (dostawa) nie jest wykonana w kraju, to nie stanowi sprzedaży opodatkowanej, a w związku z tym nie daje prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jednakże przepisy ustawy - w zgodzie z przepisami dyrektywy VAT - wprost przewidują dla podatników prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z usługami i towarami wykonanymi poza terytorium kraju.

Polski ustawodawca sformułował przepis art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, który stanowi, że podatnik ma również prawo do odliczenia podatku naliczonego, jeśli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług poza Polską, a podatek ten mógłby być odliczony, gdyby te czynności były wykonane w kraju, zaś podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek podatku naliczonego z tymi czynnościami. Zatem uprawnienie wynikające z powyższego przepisu odnosi się do podatników prowadzących działalność gospodarczą na terytorium kraju, którzy dokonują dostaw towarów bądź świadczenia usług opodatkowanych poza terytorium kraju, a zakupy, jakich dokonują, są związane właśnie z tymi czynnościami.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest podmiotem z siedzibą na Malcie, nieposiadającym w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce i nie dokonuje w Polsce żadnej sprzedaży opodatkowanej (odpłatnej dostawy towarów lub świadczenia usług), z tytułu której byłaby zobowiązana do rozliczenia podatku na terytorium kraju.

Wnioskodawca zamierza nabywać w Polsce towary od polskiej spółki, które następnie będą nieodpłatnie przekazywane - za pośrednictwem polskiej spółki, ale w imieniu Wnioskodawcy - kontrahentom i potencjalnym kontrahentom w Polsce, w celu promocji marki Spółki. Poza tym Spółka nie będzie prowadziła żadnej innej działalności na terytorium kraju.

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że Wnioskodawcy – podmiotowi niezarejestrowanemu w Polsce jako podatnik VAT i niedokonującemu na terytorium kraju sprzedaży podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w Polsce na zakup towarów, związanych z działalnością prowadzoną przez Spółkę poza terytorium kraju. Tym samym, przepisy art. 86 ust. 1 i ust. 8 ustawy nie znajdą w tym przypadku zastosowania.

W konsekwencji, brak prawa do odliczenia podatku od nabycia ww. towarów wyklucza możliwość uznania czynności nieodpłatnego ich przekazania za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy. Wnioskodawca nie stanie się zatem podatnikiem VAT z tytułu tych nieodpłatnych czynności, zobowiązanym do rozliczania podatku na terytorium Polski.

Obowiązkowi rejestracji jako podatnik VAT czynny podlegają podmioty wykonujące czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stosowanie bowiem do art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”.

Jak wskazano we wniosku, obecnie Spółka nie jest zarejestrowana dla celów podatku od towarów i usług, gdyż nie wykonuje i nie zamierza wykonywać w Polsce żadnej działalności. Jednocześnie, jak wskazano wyżej, przedmiotowe nieodpłatne przekazania towarów na terytorium Polski nie będą stanowiły dostawy towarów, która podlega opodatkowaniu, tj. czynności określonej w art. 5 ustawy. Zatem Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku zarejestrowania się dla celów VAT w Polsce.

Z powołanych przepisów wynika bowiem, że obowiązek rejestracji w podatku VAT związany jest z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, a zatem dotyczy opodatkowanej sprzedaży a nie zakupów. Tym samym podmiot, który dokonuje jedynie zakupów i jednocześnie nie prowadzi sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT towarów lub usług, nie ma wynikającego z ustawy o VAT obowiązku dokonania rejestracji.

Z kolei obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ust. 1 art. 111 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Wnioskodawca – jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy oraz powyższych ustaleń – nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy i nie będzie dokonywał na terytorium kraju podlegającej opodatkowaniu sprzedaży towarów lub usług, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy. Tym samym, Spółka nie będzie podlegała obowiązkowi prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, wynikającemu z art. 111 ustawy o VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.