Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-125/15-2/KS
z 16 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 6 marca 2015 r. (data wpływu 16 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu uznania ponoszonych wydatków za wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu uznania ponoszonych wydatków za wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą oraz inwestycję na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia z dnia 8 lutego 2013 r. oraz decyzji z dnia 18 lipca 2014 r. (decyzja zmieniająca termin zakończenia inwestycji). Zasadniczym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie Zezwolenia jest produkcja m.in. mydła i detergentów, środków piorących i czyszczących. Działalność określona jest w ramach zamkniętego katalogu kodów PKD.

Zgodnie z treścią Zezwolenia, Spółka jest zobowiązana w szczególności do:

• dokonania inwestycji na terenie SSE, tj. poniesienia na realizację nowej inwestycji wydatków inwestycyjnych (kosztów inwestycji) w rozumieniu § 6 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych Dz. U. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm. (dalej: Rozporządzenia), o wartości przewyższającej kwotę 10.000.000.00 zł w podanym terminie,
• zwiększenia dotychczasowego zatrudnienia pracowników w stosunku do średniego zatrudnienia z 12 miesięcy poprzedzających wydanie Zezwolenia, w przeliczeniu na pełne etaty, z uwzględnieniem pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy i pracowników sezonowych, poprzez zatrudnienie przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie SSE, po dniu wydania Zezwolenia, dodatkowo co najmniej 10 nowych pracowników, w przeliczeniu na pełne etaty i utrzymania tego stanu zatrudnienia na poziomie co najmniej sumy 10 dodatkowych pracowników (w przeliczeniu na pełne etaty) i średniego zatrudnienia, o którym mowa wyżej,
• zakończenia inwestycji w podanym terminie.
  
  

W związku z powyższym Spółka, po uzyskaniu Zezwolenia ponosi i będzie ponosiła nadal wydatki inwestycyjne na terenie SSE.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, co oznacza, że dochód ustala na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przez poniesienie kosztów inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną należy rozumieć faktyczne poniesienie wydatków, tj. z chwilą ich zapłaty?

Zdaniem Wnioskodawcy, momentem poniesienia wydatków inwestycyjnych będących podstawą zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, jest ich poniesienie zgodnie z zasadą kasową, tj. z chwilą faktycznej zapłaty.

Uzasadnienie zdarzenia teraźniejszego i przyszłego.

Wielkość pomocy publicznej jaka przysługuje Spółce ustalana jest/będzie na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm. (dalej: ustawy o SSE) oraz przepisów wykonawczych do tej ustawy. Pomoc publiczna udzielana przez państwo stanowi de facto zwrot wydatków inwestycyjnych poniesionych przez przedsiębiorcę w związku z inwestycją określoną w zezwoleniu.

Z kolei dochód podatkowy Spółka ustala/będzie ustalać na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powyższe oznacza, że ustalenie dochodu dla celów podatkowych nie jest tożsame z ustaleniem wielkości pomocy publicznej przysługującej Spółce prowadzącej działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zgodnie z art. 12 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

A wiec zwolnienie to przysługuje/będzie przysługiwało Spółce wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy (art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Stosownie do § 3 ust. 1 Rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

W myśl § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia, koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia.

Przepisy regulujące zasady prowadzenia działalności na terenie specjalnych stref ekonomicznych, ani inne regulacje prawne nie odnoszą się do momentu poniesienia wydatku kwalifikującego się do objęcia pomocą publiczną w ramach projektu inwestycyjnego realizowanego na terenie SSE.

Zdaniem Spółki, stosowanie zwolnień w specjalnej strefie ekonomicznej wymaga rozróżnienia pomiędzy ustaleniem wyniku podatkowego (dochodu) a wielkością pomocy publicznej z tytułu poniesienia wydatków inwestycyjnych. Pierwsze uregulowane zostało w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, drugie z kolei uregulowane zostało w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych i w rozporządzeniach wykonawczych do tej ustawy.

Poniesienie kosztów inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną należy rozumieć jako faktyczne poniesienie wydatków, tj. z chwilą zapłaty. Zdaniem Spółki, „poniesienie” oznacza wydatek faktycznie poniesiony, tj. zapłacony. Natomiast „ponieść” znaczy „zostać obarczonym, obciążonym czymś”, natomiast koszt to „suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś” (Internetowy Słownik Języka Polskiego, PWN - www.sjp.pwn.pl). A więc „ponieść koszt” to znaczy wydatkować określoną sumę pieniędzy na dany przedmiot czy usługę, co doprowadzi do pomniejszenia (obciążenia) stanu środków finansowych.

Zatem dla celów kalkulacji wielkości pomocy publicznej w oparciu o wydatki inwestycyjne (w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych), zastosowanie innej zasady niż kasowa prowadziłoby do sytuacji, w której samo zarachowanie kosztu umożliwiałoby skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a podatnik osiągnąłby wymierną korzyść na podstawie nieopłaconych faktur (bez poniesienia ciężaru finansowego).

Prezentowane stanowisko przez Spółkę potwierdzają interpretacje podatkowe:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 stycznia 2013 r. sygn. IBPBI/2/423-1282/12/JS,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 31 maja 2012 r. sygn. IPPB3/423-126/12-3/MS,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 28 października 2010 r. sygn. ILPB4/423-119/10-2/ŁM,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 marca 2012 r. sygn. IBPBI/2/423-57/12/AK.
  
  

Reasumując, zdaniem Spółki, momentem poniesienia wydatków inwestycyjnych będących podstawą zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, jest ich poniesienie zgodnie z zasadą kasową, tj. z chwilą faktycznej zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.