Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB4/4511-204/15/KW
z 10 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2015 r. (data wpływu 19 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków z tytułu zakupu odzieży sportowej, obuwia sportowego oraz ręczników sportowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków z tytułu zakupu odzieży sportowej, obuwia sportowego oraz ręczników sportowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 2 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, uiszczając miesięcznie zaliczki na podatek dochodowy. Jest opodatkowana na „zasadach ogólnych”. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem od towarów i usług. Prowadzona przez nią działalność wg PKD zaszeregowana jest głównie pod symbolem 85.51.Z. W ramach tej działalności Wnioskodawczyni zajmuje się szeroko rozumianymi zajęciami sportowymi. Jest instruktorem zajęć grupowych fitness oraz trenerem personalnym. Wnioskodawczyni tygodniowo planuje prowadzić około 13 godzin zajęć. W związku z charakterem prowadzonej działalności i stopniem zużywalności odzieży i obuwia roboczego będzie ponosić duże koszty związane z zakupem odzieży roboczej i ochronnej bezpośrednio związanej z prowadzoną działalnością. W związku z ww. działalnością Wnioskodawczyni będzie kupować: buty do biegania (bo są najwygodniejsze i pozwalają wytrzymać w ciągłym ruchu na zajęciach przez 4 godziny), buty stricte fitnessowe (które mają specjalną podeszwę, nie hamującą i nie ograniczającą ruchu), spodnie dresowe, legginsy-getry, spodenki krótkie, koszulki, bieliznę typu top, stanik sportowy, skarpetki oraz ręcznik sportowy szybkoschnący. Zajęcia sportowe nie mogą być prowadzone w każdym ubraniu, odzież musi być luźna i oddychać oraz być zgodna z wymogami stawianymi przez miejsca, w których odbywają się zajęcia. Wymienione ubrania Wnioskodawczyni używa jedynie przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na zakup wymienionych strojów sportowych (butów, koszulek, spodni, spodenek, itp.), niezbędnych do wykonywania usług prowadzenia zajęć sportowych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W ocenie Wnioskodawczyni, w złożonym wniosku wykazała ona związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami na odzież sportową a uzyskiwaniem przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Co niemniej istotne wydatki powyższe, jako niewskazane w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostały przez ustawodawcę wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki na zakupione ubrania - stroje sportowe stanowią koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ są niezbędne do świadczenia usług. Brak ww. strojów przyczyniłby się do niemożności świadczenia usług i tym samym do ograniczenia źródeł przychodów. Niektóre z używanych strojów ponadto są wymagane przez miejsca, w których świadczone są usługi, a Wnioskodawczyni bez nich nie miałaby możliwości wykonywania swojej pracy. Zużycie często kupowanych strojów sportowych będzie mieć odzwierciedlenie w ilości klientów oraz ilości godzin prowadzonych zajęć. Według Wnioskodawczyni, odzież sportowa nie nosi znamion odzieży codziennego użytku, a w związku z bezpośrednim wpływem na uzyskanie przychodu oraz faktem, że jest ona wykorzystywana wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej wydatki na jej zakup mogą stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Podkreślenia wymaga jednak, że ciężar udowodnienia faktu poniesienia kosztu oraz wykazania związku przyczynowego między jego poniesieniem a uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, jako odnoszącym ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego należałoby przyjąć, że wskazane przez Wnioskodawczynię wydatki wykazują związek przyczynowy z uzyskiwaniem przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Jednocześnie, wydatki powyższe, jako niewskazane w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostały przez ustawodawcę wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Zauważyć jednakże należy, że ww. wydatki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej jedynie w takim zakresie w jakim racjonalnie jest to uzasadnione rozmiarem tej działalności (ilością, czy też częstotliwością świadczonych usług) i wyłącznie pod warunkiem ich należytego udokumentowania. Bowiem to na podatniku ciąży również obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz powinny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzającymi racjonalność poniesionych wydatków.

Podkreślić również należy, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa jednak obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Jeżeli zatem bezpośrednim celem poniesienia przedmiotowych wydatków jest możliwość właściwego przygotowania do zajęć oraz ochrona ciała Wnioskodawczyni, a zakupione stroje i obuwie sportowe są niezbędne do świadczenia usług, to wydatki te mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wymienione ubrania używa jedynie przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Jednakże podkreślić należy, że wydatki te będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów tylko i wyłącznie w sytuacji, jeśli nie mają one charakteru osobistego, bowiem wydatki osobiste nie mają na celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia tego źródła przychodu. W konsekwencji wydatki ponoszone w celach prywatnych (osobistych) nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, o ile spełnione zostaną powyższe warunki, to wydatki poniesione na zakup wskazanej we wniosku odzieży sportowej, obuwia sportowego oraz ręczników, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej (w szczególności pod kątem zbadania czy nie mają one osobistego charakteru), może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał bowiem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej będzie różniło się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja indywidualna nie będzie chroniła Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.