Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-293/15-4/HW
z 3 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.) uzupełnionym pismem sygnowanym datą 26 sierpnia 2015 r. (data wpływu 15 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia stawki podatku dla budowy budynku plebanii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia stawki podatku dla budowy budynku plebanii. Wniosek uzupełniono pismem sygnowanym datą 26 sierpnia 2015 r. (data wpływu 15 października 2015 r.) o opis sprawy oraz o wskazanie imienia i nazwiska Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca przystąpił do budowy budynku plebanii. Budynek będzie pełnił funkcję mieszkaniową uzupełnioną o funkcje obsługi administracyjnej parafii. W budynku zamieszkiwać będzie 3 księży obsługujących parafię – dwóch na stałe i jeden w okresie ważnych świąt liturgicznych. Program funkcjonalny obiektu obejmuje: pomieszczenia mieszkalne o łącznej powierzchni użytkowej: 198,26 m², pomieszczenia służące administrowaniu parafii i pracy katechetycznej o łącznej powierzchni użytkowej: 103,20 m², pozostałe pomieszczenia (garaż, węzeł cieplny, pralnia): 57,20 m². Całkowita powierzchnia użytkowa budynku wynosi 361,68 m². Udział części mieszkalnej w całkowitej powierzchni użytkowej budynku planowanej do realizacji plebani wynosi: 198,26/361,68 = 54,84%. Ponadto węzeł cieplny służący również celom mieszkaniowym księży stanowi 14,46/361,68 = 4,0% całkowitej powierzchni użytkowej budynku.

W uzupełnieniu wniosku wskazano klasyfikację budynku plebanii wg PKOB: dział 11, grupa 113, klasa 1130.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawką VAT winna być obciążona budowa budynku plebanii?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do art. 41 ust. 12 i ust. 12a ustawy oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budowany obiekt należy zaliczyć do budynków mieszkalnych – dział 11, w związku z tym, że budynek plebanii zawierał będzie w swym składzie w przeważającej części powierzchnie mieszkalne. Ponadto, budynek należy zaliczyć do budynków mieszkalnych zbiorowego zamieszkania – PKOB dział 11, grupa 113, klasa 1130. Usługa budowy budynku plebanii winna być, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w całość zakwalifikowana do usług objętych stawką VAT 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 i art. 8 ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Co do zasady stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednocześnie, zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Stosownie zatem do zapisu art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Natomiast przepis art. 146a pkt 2 ustawy stanowi, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się – zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Na podstawie ust. 12a powołanego artykułu – przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Z kolei stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy – przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. W związku z powyższym, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z tym rozporządzeniem – w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje następujące grupy: 111 – budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 – budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe oraz 113 – budynki zbiorowego zamieszkania. Przy czym grupa 113 oraz klasa 1130 obejmuje:

• budynki zbiorowego zamieszkania, w tym domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np. domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych itp.;
• budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych;
• budynki rezydencji prezydenckich i biskupich.
  
  

Wskazać należy także, że zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie PKOB – przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych, natomiast budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. Budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Natomiast budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Z kolei z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.) wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a i pkt 2).

Z powyższego wynika, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że ze stawki preferencyjnej korzystają budowy budynków, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Obniżona stawka podatku nie obejmuje więc innych elementów infrastruktury budowlanej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budowa”, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego. Zgodnie więc z art. 3 pkt 6 i 7 ww. ustawy Prawo budowlane – przez budowę rozumie się wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Przez roboty budowlane natomiast rozumie się budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Uwzględniając powołane przepisy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania preferencyjnej 8% stawki podatku VAT w odniesieniu do usług budowlanych. Należy jednakże zwrócić uwagę, że preferencyjna 8% stawka przewidziana jest wyłącznie dla budownictwa mieszkaniowego i lokali mieszkalnych, czyli obiektów sklasyfikowanych w dziale 11 PKOB.

Z przedstawionego w złożonym wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca przystąpił do budowy budynku plebanii. Budynek ten będzie pełnił funkcję mieszkaniową uzupełnioną o funkcje obsługi administracyjnej parafii. W budynku zamieszkiwać będzie 3 księży obsługujących parafię – dwóch na stałe i jeden w okresie ważnych świąt liturgicznych. Program funkcjonalny obiektu obejmuje: pomieszczenia mieszkalne o łącznej powierzchni użytkowej: 198,26 m², pomieszczenia służące administrowaniu parafii i pracy katechetycznej o łącznej powierzchni użytkowej: 103,20 m², pozostałe pomieszczenia (garaż, węzeł cieplny, pralnia): 57,20 m². Całkowita powierzchnia użytkowa budynku wynosi 361,68 m². Udział części mieszkalnej w całkowitej powierzchni użytkowej budynku planowanej do realizacji plebani wynosi: 198,26/361,68 = 54,84%. Ponadto węzeł cieplny służący również celom mieszkaniowym księży stanowi 14,46/361,68 = 4,0% całkowitej powierzchni użytkowej budynku. Budowany obiekt zalicza się do budynków mieszkalnych zbiorowego zamieszkania – PKOB dział 11, grupa 113, klasa 1130.

Odnosząc przedstawioną we wniosku sytuację do powołanych przepisów mających zastosowanie w sprawie należy stwierdzić, że do budowy budynku plebanii, sklasyfikowanego w PKOB 1130 – zastosowanie znajdzie preferencyjna stawka podatku od towarów i usług w wysokości 8%, określona w art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.