Interpretacja Ministra Finansów
DD10/033/96/MZB/13/RD-87617/13
z 29 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Zmiana Interpretacji Indywidualnej

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 2 kwietnia 2012 r., Nr ILPB3/423-6/12-3/EK w ten sposób, że uznaje stanowisko Hirsch Porozell Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2011 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych związanych z wygaszeniem zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 28 grudnia 2011 r. Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych związanych z wygaszeniem zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie dwóch specjalnych stref ekonomicznych, na podstawie:

• zezwolenia z dnia 8 września 2004 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie „A” Specjalnej Strefy Ekonomicznej;
• zezwolenia z dnia 4 listopada 2004 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie „B” Specjalnej Strefy Ekonomicznej.
  
  

Z uwagi na otrzymanie obu zezwoleń w 2004 r., Spółkę przez cały okres działalności na terenie specjalnych stref ekonomicznych dotyczą zasady przyznawania pomocy publicznej obowiązujące w tym okresie.

Z uwagi na powyższe, Spółka działa w oparciu o przepisy:

1. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej;
2. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 października 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej Rozporządzenie)

– w brzmieniu tych rozporządzeń ustalonym na dzień 31 grudnia 2006 r., tj. zgodnie z wytycznymi Komisji Europejskiej w odniesieniu do pomocy publicznej o charakterze regionalnym przyznawanej przez kraje członkowskie w latach od dnia 1.01.2000 r. do dnia 31.12.2006 r.

W stosunku do Spółki nie mają zastosowania przepisy rozporządzeń Rady Ministrów z dnia 2 lutego 2007 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie "A" specjalnej strefy ekonomicznej oraz "B" specjalnej strefy ekonomicznej. Przepisy przejściowe, wprowadzające w życie ww. rozporządzenia, jednoznacznie wskazują iż: „Do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej”. Znowelizowaną treść rozporządzeń stosuje się jedynie w odniesieniu do podmiotów, które uzyskały zezwolenia od 2007 r., po wejściu zmian w życie, tj. w oparciu o wytyczne w sprawie krajowej pomocy regionalnej na lata 2007-2013.

Spółka chciałaby aktualnie wygasić w trybie art. 19 ust. 5 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, dalej: ustawa o sse), zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej w „B” Specjalnej Strefie Ekonomicznej (złożyć wniosek do Ministerstwa Gospodarki o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia), tj. wygasić zezwolenie uzyskane jako drugie w kolejności, przed spełnieniem warunków określonych w tym zezwoleniu.

Zezwolenie z dnia 4 listopada 2004 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie „B” Specjalnej Strefy Ekonomicznej zawiera warunek zatrudnienia na terenie strefy łącznie 30 osób do dnia 30.06.2008 r. i utrzymanie tego zatrudnienia do dnia 30.06.2013 r., tj. przez okres 5 lat.

Spółka planuje w nadchodzącym 2012 r. wygasić Zezwolenie (złożyć wniosek o stwierdzenie wygaszenia zezwolenia) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie „B” Specjalnej Strefy Ekonomicznej, tj. wygasić je przed upływem terminu 30.06.2013 r., do którego zobowiązała się utrzymać miejsca pracy.

W konsekwencji, w przypadku wygaszenia zezwolenia w 2012 r., Spółka nie będzie mogła spełnić warunków tego zezwolenia, polegającego na utrzymaniu utworzonych 30 miejsc pracy do dnia 30.06.2013 r.

Rok podatkowy Spółki trwa od dnia 1 lipca do dnia 30 czerwca. Spółka na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie „B” Specjalnej Strefy Ekonomicznej ponosiła w niektórych latach stratę na działalności zwolnionej (np. rok podatkowy 2004/2005), a w niektórych latach uzyskiwała dochód na działalności zwolnionej (np. rok podatkowy 2005/2006). Wskazane dochody lub straty na działalności zwolnionej z podatku, uzyskiwane na podstawie zezwolenia wydanego przez „B” Specjalną Strefę Ekonomiczną, były przez Spółkę prezentowane w deklaracjach rocznych CIT-8 łącznie z dochodami lub stratami na działalności zwolnionej z podatku na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie „A” Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

W konsekwencji, prezentacja w deklaracji CIT-8 łącznego dochodu lub straty na działalności zwolnionej z podatku z tytułu prowadzenia działalności na terenach specjalnych stref ekonomicznych, skutkuje wykazaniem łącznego dochodu na działalności zwolnionej (np. deklaracja CIT-8 za lata 2004/2005), pomimo, iż na działalności prowadzonej jedynie na podstawie zezwolenia wydanego przez „B” Specjalną Strefę Ekonomiczną, Spółka w tym samym roku podatkowym poniosła stratę na działalności zwolnionej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy Spółka posiada dwa zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnych stref ekonomicznych i wystąpi o wygaszenie zezwolenia uzyskanego jako drugie, przed spełnieniem warunków określonych w tym zezwoleniu, istnieje obowiązek opodatkowania dochodów uprzednio zwolnionych na podstawie tego wygaszonego zezwolenia, czy też należy wówczas przyjąć, iż cała otrzymana (do momentu stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia) pomoc publiczna w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (dochód zwolniony zarówno w oparciu o pierwsze, jak i o drugie zezwolenie) powinna być rozliczona w oparciu o limit pomocy publicznej przysługujący Spółce na podstawie pierwszego z zezwoleń (które nie zostaje wygaszone).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy posiada dwa zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnych stref ekonomicznych i wystąpi o wygaszenie zezwolenia uzyskanego jako drugie, przed spełnieniem warunków określonych w tym zezwoleniu, wówczas nie ma obowiązku opodatkowania dochodów uprzednio zwolnionych na podstawie wygaszonego zezwolenia, a cała dotychczas otrzymana (do momentu stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia) pomoc publiczna w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (dochód zwolniony zarówno w oparciu o pierwsze, jak i o drugie zezwolenie) powinna być rozliczona w oparciu o limit pomocy publicznej, przysługujący Spółce na podstawie pierwszego z zezwoleń (które nie zostaje wygaszone).

Spółka uważa, iż w przypadku wygaszenia jednego z posiadanych przez Spółkę zezwoleń przez Ministra Gospodarki w trybie art. 19 ust. 5 ustawy o sse, przed spełnieniem warunków określonych w treści tego zezwolenia, nie będzie zobowiązana do opodatkowania dochodów, uprzednio zwolnionych w związku z posiadaniem tego zezwolenia (na działalność w „B” SSE) na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej: updop). Swe stanowisko Spółka opiera na analizie przepisów ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Obie te ustawy nie zawierają, jakichkolwiek przepisów, nakazujących – w przypadku wygaszenia zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, przed spełnieniem jednego z warunków określonych w tym zezwoleniu – opodatkowanie dochodów uprzednio zwolnionych na podstawie tego (wygaszonego) zezwolenia. W szczególności Spółka wskazuje, iż przepis art. 17 ust. 5 updop reguluje jedyne obowiązek opodatkowania dochodów zwolnionych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, w przypadku cofnięcia zezwolenia w trybie art. 19 ust. 3 ustawy o sse. Nie normuje on konsekwencji wygaszenia zezwolenia.

Spółka uważa, iż niedopuszczalnym byłoby stosowanie w takim przypadku analogii w prawie podatkowym, poprzez przyjęcie, iż przepis art. 17 ust. 5 updop, mający zastosowanie do sytuacji cofnięcia zezwolenia, byłby stosowany również do niewymienionego w nim literalnie przypadku wygaszenia zezwolenia. W przypadku wygaszenia zezwolenia skutek tego zdarzenia następuje ex tunc – w przód – od daty złożenia wniosku o wygaszenie zezwolenia. Jak stwierdził to WSA we Wrocławiu w orzeczeniu z dnia 30.08.2011 r. sygn. sprawy I SA/Wr 749/11: „Należy jednak pamiętać, że cofnięcie zezwolenia związane jest z nie wywiązywaniem się przez przedsiębiorcę z obowiązków, zatem skutki takie są uzasadnione. Organ odwoławczy prawidłowo zatem przyjął, że decyzja Ministra Gospodarki z dnia (…).10.2010 r. stwierdzająca wygaśnięcie zezwolenia z dnia (…).04.2004 r. na prowadzenie przez skarżącą Spółkę działalności na terenie D wywołuje skutki od dnia złożenia przez Spółkę wniosku o wydanie takiej decyzji”. W konsekwencji, wygaszone zezwolenie istniało w obrocie prawnym (od dnia wydania do dnia wygaszenia) i wywoływało wówczas wszystkie skutki prawne, m. in. dawało prawo do korzystania ze zwolnienia podatkowego dochodów na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponieważ wygaszenie działa „w przód”, nie wiąże się ono z koniecznością (po wygaszeniu) opodatkowania wcześniej zwolnionych na jego podstawie dochodów”. Stanowisko takie poparł m. in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji o sygn. ITPB1/415-227/11/MR z dnia 26.05.2011 r., w której stwierdzono: „Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przypadku gdy na wniosek przedsiębiorcy – Wnioskodawcy zostanie stwierdzone wygaśnięcie zezwolenia, tj. zaistnieje okoliczność nie wymieniona powyżej, nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego objętego wcześniej zwolnieniem”.

Spółka uważa, iż zgodnie z art. 7 ust. 2 i 3 updop, przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym nie uwzględnia się zarówno przychodów, jak i kosztów uzyskania tych przychodów, które pochodzą ze źródła dochodów wolnego od podatku. W konsekwencji, cała działalność Spółki zwolniona na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, tj. działalność prowadzona zarówno na podstawie zezwolenia wydanego przez „A” SSE, jak i „B” SSE, ulega wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Wykazywany na deklaracji rocznej na podatek dochodowy CIT-8 dochód zwolniony lub też strata na działalności zwolnionej, jest obliczany jako różnica pomiędzy sumą przychodów zwolnionych (uzyskiwanych w oparciu zarówno o zezwolenie na działalność w „A” SSE, jak i „B” SSE), a sumą kosztów uzyskania przychodów zwolnionych (poniesionych w oparciu zarówno o zezwolenie na działalność w „A” SSE, jak i „B” SSE). Innymi słowy, w opinii Spółki, na deklaracji CIT-8 wykazuje się łączny dochód lub stratę na działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, bez konieczności rozbijania tego dochodu lub straty na poszczególne zezwolenia.

W przypadku posiadania dwóch lub więcej zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie specjalnych stref ekonomicznych, gdzie odnośnie każdego z zezwoleń przysługuje Spółce odrębny limit pomocy publicznej oraz równoczesnego wykazywania na deklaracji CIT-8 dochodu zwolnionego łącznie (uzyskanego w oparciu o wszystkie posiadane zezwolenia), pojawia się obiektywna trudność z rozliczeniem (wykorzystaniem) limitu przysługującej Spółce pomocy publicznej.

Spółka uważa, iż w takiej sytuacji otrzymywana przez nią pomoc publiczna (od wykazanego na deklaracji CIT-8 łącznego dochodu zwolnionego) winna być w całości rozliczana na limit pomocy przysługujący jej odnośnie pierwszego z posiadanych zezwoleń, a po jego wykorzystaniu, na limit pomocy publicznej przysługujący z drugiego lub kolejnego zezwolenia.

Stanowisko takie potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPBI/2/423-506/11/AP z dnia 02.08.2011 r., w której stwierdzono, iż: „(…) Ani wykładnia literalna, ani celowościowa powołanych na wstępie przepisów nie wymaga od Spółki wyodrębniania dochodu osiąganego w ramach poszczególnych Zezwoleń (jako że dochód ten korzysta w całości ze zwolnienia). (…) Z uwagi na to, że uprawnienie wynikające z Pierwszego Zezwolenia jest wcześniejsze, pierwotne w stosunku do Drugiego Zezwolenia, należy przyjąć, że do momentu wyczerpania puli pomocy publicznej dostępnej na podstawie Pierwszego Zezwolenia, jednak nie dłużej niż do momentu wygaśnięcia Pierwszego Zezwolenia, Spółka będzie korzystała ze zwolnienia wynikającego z inwestycji, w związku z którą udzielone było Pierwsze Zezwolenie. Jednocześnie, po wygaśnięciu Pierwszego Zezwolenia lub po wykorzystaniu puli pomocy publicznej dla Pierwszego Zezwolenia, Spółka będzie mogła nadal korzystać z puli zwolnienia podatkowego dostępnego na podstawie Drugiego Zezwolenia (jednak nie dłużej niż do momentu wygaśnięcia Drugiego Zezwolenia). (…)”.

W oparciu o powyższe, Spółka uważa, iż skoro w deklaracjach CIT-8 wykazywała ona łącznie dochód zwolniony z opodatkowania, uzyskany zarówno na podstawie zezwolenia na działalność w „A” SSE, jak i „B” SSE, a wynikająca ze zwolnienia tego dochodu z opodatkowania pomoc publiczna, zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów pomniejsza najpierw limit pomocy publicznej przysługujący Spółce na podstawie pierwszego posiadanego przez Spółkę zezwolenia (tu: Zezwolenia z 8 września 2004 roku na prowadzenia działalności gospodarczej na terenie „A” SSE), to w przypadku wygaszenia drugiego z posiadanych przez Spółkę zezwoleń (tu: Zezwolenia z dnia 4 listopada 2004 roku na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie „B” SSE) Spółka nie będzie obowiązana do opodatkowania dochodów uzyskanych na podstawie tego drugiego, wygaszonego zezwolenia, lecz jedynie uzyskana dzięki temu wygaszonemu zezwoleniu pomoc publiczna winna być rozliczona a konto pierwszego zezwolenia, które Spółka nadal będzie posiadała (powinna pomniejszać limit pomocy przysługujący Spółce na podstawie pierwszego zezwolenia).

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), wydał w dniu 2 kwietnia 2012 r. interpretację indywidualną nr ILPB3/423-6/12-3/EK, w której uznał stanowisko Spółki przedstawione w ww. wniosku za prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowiska Spółki przedstawionego we wniosku z dnia 28 grudnia 2011 r. oraz potwierdzonego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 2 kwietnia 2012 r. Nr ILPB3/423-6/12-3/EK, nie można uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust.1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o sse podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej "zezwoleniem".

Zgodnie z art. 4 ust. 4 pkt 2 ustawy o sse Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia maksymalną wielkość pomocy publicznej, którą można udzielić przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1.

Stosownie do § 4 rozporządzeń Rady Ministrów z dnia 27 października 2006 r. w sprawie „B” specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 200, poz. 1473 ze zm.) oraz z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie "A" specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 236, poz. 1705 ze zm.) maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, wynosi:

1. 50 % - na obszarach należących do województw: (…);
2. 40 % - na obszarach należących do województw: (…), a do dnia 31 grudnia 2010 r. na obszarze należącym do województwa (…);
3. 30 % - na obszarze należącym do miasta (…) oraz w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. - na obszarze należącym do województwa (…).
   
   

Analiza przywołanych przepisów prowadzi do wniosku, iż maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych jest odrębnie liczona dla każdego zezwolenia (wszystkie przepisy posługują się sformułowaniem „zezwolenie” w liczbie pojedynczej) a jej wielkość zależy od obszaru, na którym jest uzyskiwana pomoc publiczna.

Należy zauważyć, iż zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej wydawane jest na wykonywanie ściśle określonej działalności prowadzonej w obrębie konkretnej specjalnej strefy ekonomicznej. Dla określonego zezwolenia (działalności gospodarczej) ustalane są limity dopuszczalnej pomocy, tj. maksymalna intensywność udzielanej pomocy. W przypadku zatem prowadzenia działalności gospodarczej na terenie różnych specjalnych stref ekonomicznych przedsiębiorca powinien oceniać dopuszczalny limit korzystania z pomocy publicznej odrębnie w odniesieniu do każdej działalności prowadzonej w ramach konkretnego zezwolenia (konkretnej strefy - obszaru), z uwzględnieniem odpowiedniego limitu maksymalnej intensywności pomocy publicznej.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka w niektórych latach podatkowych nie uzyskiwała dochodu w „B” SSE, co oznacza, że nie korzystała z pomocy publicznej przyznanej w postaci zwolnienia z opodatkowania dochodu wypracowanego w tej strefie w zakresie określonym zezwoleniem wydanym dla „B” Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Dlatego też obniżając dochód uzyskany w „A” SSE o straty poniesione w „B” SSE Spółka doprowadziła do obniżenia wysokości dochodu podlegającego zwolnieniu uzyskanego na terenie „A” SSE. Wykazując dochody podlegające zwolnieniu z tytułu prowadzenia działalności na terenie „B” i „A” SSE Spółka powinna odrębnie obliczać przychody i koszty uzyskane z tytułu prowadzonych działalności na terenie każdej ze stref, a następnie wykazać ich sumę tylko w przypadku jeżeli w obu strefach osiągnęła dochód. Wykazanie straty w którejkolwiek ze stref wyłącza możliwość sumowania wyniku podatkowego osiągniętego przez Spółkę na działalności prowadzonej w specjalnych strefach ekonomicznych.

W konsekwencji Spółka nieprawidłowo ustaliła wielkość otrzymanej pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie „A” SSE.

Jednocześnie przyjęcie wskazanego sposobu rozliczania dla celów podatku dochodowego od osób prawnych przychodów i kosztów związanych z prowadzoną działalnością na terenie SSE, skutkuje obowiązkiem rozpoznania skutków wygaszenia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie „B” SSE wyłącznie w zakresie otrzymanej pomocy publicznej w formie zwolnienia na podstawie tego zezwolenia (a nie całej otrzymanej pomocy publicznej).

Przepisy updop jasno precyzują przesłankę utraty prawa do zwolnienia z opodatkowania dochodów uzyskiwanych na terenie sse. Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 5 updop w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, podatnik traci prawo do zwolnienia, i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnoszą się wyłącznie do cofnięcia a nie do wygaśnięcia zezwolenia.

Zatem stwierdzić należy, że w przypadku gdy na wniosek Spółki zostanie stwierdzone wygaśnięcie jednego z dwóch zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, to nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego od dochodu objętego wcześniej zwolnieniem na podstawie wygaszanego zezwolenia, tj. na terenie „B” SSE.

Należy podkreślić, iż brak obowiązku zapłaty podatku dochodowego objętego wcześniej zwolnieniem (w przypadku gdy na wniosek Wnioskodawcy zostanie stwierdzone wygaśnięcie zezwolenia) nie jest równoznaczny z brakiem obowiązku zwrotu otrzymanej przez Wnioskodawcę pomocy publiczne, której zasady udzielania regulowane są nie tylko ustawą podatkową.

Tym samym nieprawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym, w przypadku wygaszenia jednego z dwóch posiadanych zezwoleń strefowych, a cała dotychczas otrzymana (do momentu stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia) pomoc publiczna w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (dochód zwolniony zarówno w oparciu o pierwsze, jak i o drugie zezwolenie) powinna być rozliczona w oparciu o limit pomocy publicznej, przysługujący Spółce na podstawie pierwszego z zezwoleń (które nie zostaje wygaszone).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.