INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 04 stycznia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem składek na ubezpieczenie dla pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 stycznia 2012r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem składek na ubezpieczenie dla pracowników.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w listopadzie 2011r. zamierzał zawrzeć z towarzystwem ubezpieczeniowym polisę w ramach programu inwestycyjnego. Program adresowany jest do firm, które chciałyby np. dodatkowo nagrodzić i zmotywować swoich pracowników. Rodzaj zawartego ubezpieczenia to „Ubezpieczenie na Życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym”. Ubezpieczającym jest firma Wnioskodawcy. Ubezpieczonym jest osoba fizyczna – pracownik firmy, który wskaże w polisie osobę uposażoną – inną niż pracodawca. Ubezpieczający (firma) może w każdym czasie zmienić Ubezpieczonego, który zachowuje tylko prawo do subkonta składek dodatkowych oraz dokonać cesji praw na Ubezpieczonego, który wówczas wstępuje w prawa i obowiązki Ubezpieczającego. Cesja praw może być dokonana także w okresie blokady środków, ale nowy właściciel subkonta składek regularnych nie będzie mógł naruszać blokady środków z tego subkonta.

Regularna składka będzie opłacana przez firmę Wnioskodawcy. Polisa wskazuje również kwotę określająca tzw. Status Polisy Opłaconej zwany dalej SPO. Pracownik może dowolnie inwestować na subkoncie dodatkowym, zachowując te środki dla siebie nawet jeśli firma opłacająca składki regularne zmieni ubezpieczonego. Taki układ wzajemnych relacji zapewnia poszanowanie praw zarówno dla pracodawcy (płatnika składek regularnych), jak i dla pracownika (jeśli dokonał wpłat własnych).

Wymagane warunki programu to: forma zatrudnienia pracownika – umowa o pracę, blokada środków „Subkonta Składek Regularnych” zwanego SSR na 5 lat – brak możliwości całkowitego, częściowego wykupu i zastawu składek przez 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego w którym zawarto polisę oraz pracodawca nie może być osobą uposażoną. Pracodawca dokonuje zapłaty składki regularnej i zryczałtowanej kwoty opłaty za ryzyko. Pracodawca wpłaca składki regularne, które wpływają na SSR, jeżeli jednak „Status Polisy Opłaconej” zostanie osiągnięty wcześniej, wszystkie składniki nadpłacone ponad SPO do końca okresu 5 lat licząc od daty założenia polisy są przesuwane na subkonto składek dodatkowych i mogą zostać podjęte przez pracownika. Pracownik jest tylko właścicielem subkonta składek dodatkowych, natomiast co do SSR jest ich właścicielem tylko i wyłącznie po dokonaniu cesji przez firmę Ubezpieczającego. Pracownik, nie ma prawa do wypłat, aż do dokonania cesji przez Ubezpieczającego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy pracodawca tj. Ubezpieczający może zaliczać w koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej płacone przez niego kwoty składek regularnych z tytułu ww. polisy dla pracownika...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. nr 51, poz. 307 ze zm.) stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Natomiast art. 23 ust. 1 pkt 57 stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grupy 1, 3, 5 działu I oraz grupy 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 winno być t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 11, poz. 66), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
2. możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
   
   

Polisa, którą Wnioskodawca zamierza zawrzeć to rodzaj ubezpieczenia wymieniony w dziale I grupa 3 załącznika do ustawy z dnia 22 maja 2003r.o działalności ubezpieczeniowej – polisa ubezpieczeniowa na życie z funduszem kapitałowym. Aby wydatki stanowiły koszt muszą być spełnione ponadto przestanki, tj. uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
2. możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
   
   

W przypadku ww. produktu ubezpieczeniowego spełnione zostały ww. przesłanki.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez pracodawcę z tytułu ww. polisy stanowią koszt uzyskania w działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.