INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2012r. (data wpływu do tut. Biura 31 stycznia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości ustalenia dochodu ze sprzedaży wskazanego we wniosku budynku nabytego w drodze darowizny, uznanego za środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej w oparciu o przepis art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe,
• możliwości uznania niezamortyzowanej wartości początkowej ww. budynku za koszt uzyskania przychodu z jego odpłatnego zbycia – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2012r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ustalenia dochodu ze sprzedaży wskazanego we wniosku budynku nabytego w drodze darowizny, uznanego za środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej w oparciu o przepis art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz możliwości uznania niezamortyzowanej wartości początkowej ww. budynku za koszt uzyskania przychodu z jego odpłatnego zbycia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni w drodze darowizny otrzymała od swojej córki prawo użytkowania wieczystego działki gruntu oraz prawo własności posadowionego na tej działce budynku – pawilonu handlowego o kubaturze 2678,90 m³ oraz o powierzchni użytkowej 412,14 m².

Następnie na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej Wnioskodawczyni rozpoczęła działalność gospodarczą. W ramach tej działalności Wnioskodawczyni będzie wynajmowała otrzymany od córki pawilon handlowy (w pawilonie handlowym znajduje się kilka lokali użytkowych przeznaczonych na działalność gospodarczą). W związku z powyższym cały pawilon handlowy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i rozpoczęto jego amortyzację. Wnioskodawczyni rozważa możliwość sprzedaży w niedalekiej przyszłości ww. prawa wieczystego użytkowania wraz z pawilonem handlowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki wraz z posadowionym na niej pawilonem handlowym, niezamortyzowana wartość pawilonu handlowego może zostać zaliczona jednorazowo do kosztów uzyskania przychodu w momencie sprzedaży...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki oraz posadowionego na niej budynku (pawilon handlowy), jego niezamortyzowana wartość może zostać zaliczona jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 zdanie drugie updof, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Zdaniem Wnioskodawczyni, do ww. sprzedaży nie będzie miał zastosowania przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, darowizny lub inny nieodpłatny sposób, są udokumentowane nakłady zwiększające wartość rzeczy, ponieważ przepis ten dotyczy opisanej w art. 10 ust. 1 pkt 8 sytuacji, gdy zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 361), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

– ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do treści art. 24 ust. 2 zd. 2 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Przepis powyższy określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia m.in. środków trwałych (również nabytych nieodpłatnie) nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

• przychodu z odpłatnego zbycia,
• wartości początkowej środka trwałego,
• sumy odpisów amortyzacyjnych.
  
  

Wprawdzie przychód z odpłatnego zbycia środka trwałego pomniejszony o dochód z tego zbycia, ustalony w sposób określony w omawianym przepisie odpowiada nieumorzonej wartości środka trwałego, nie oznacza to jednak, iż wartość tą można potraktować za koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości. Możliwości takiej nie przewidują bowiem przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na przeszkodzie stoi przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zauważyć przy tym należy, iż skoro w złożonym wniosku wskazano, iż przedmiotowy środek trwały (budynek handlowy) został nabyty nieodpłatnie, a więc Wnioskodawczyni nie poniosła wydatków na jego nabycie (a innych wydatków związanych z jego otrzymaniem we wniosku nie wskazano), to co do zasady na gruncie niniejszej sprawy ww. przepis nie będzie miał zastosowania.

Powyższe nie oznacza jednak, iż zbywając ww. środek trwały tj. budynek, Wnioskodawczyni nie może ustalić dochodu z jego zbycia w sposób określony w art. 24 ust. 2 zdanie 2 i pkt 1 ww. ustawy, jako różnica między uzyskanym przychodem, a wartością początkową wskazaną w ewidencji środków trwałych (…) powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych (co w istocie odpowiada nieumorzonej wartości środka trwałego). Powyższy przepis, nie przewiduje możliwości uwzględnienia niezamortyzowanej wartości środka trwałego, jako kosztu uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia składnika majątku stanowiącego środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie:

• możliwości ustalenia dochodu ze sprzedaży wskazanego we wniosku budynku nabytego w drodze darowizny, uznanego za środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej w oparciu o przepis art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe,
• możliwości uznania niezamortyzowanej wartości początkowej ww. budynku za koszt uzyskania przychodu z jego odpłatnego zbycia – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie nadmienić należy iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.