Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-376/15/MW
z 26 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2015 r. (data wpływu 24 lutego 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2015 r. (data wpływu: 19 maja 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni posiada wykształcenie i niezbędne przygotowanie do prowadzenia mediacji. Wnioskodawczyni zamierza prowadzić mediacje na zlecenie sądu w sprawach cywilnych i rodzinnych, jak również mediacje pozasądowe. Prowadzenie mediacji nie będzie dla Wnioskodawczyni stanowić stałego źródła zarobkowania. Z wykształcenia Wnioskodawczyni jest pedagogiem, pracuje w oparciu o umowę o pracę w sądzie rejonowym, w charakterze kuratora zawodowego. Ponadto ilość spraw kierowanych przez Sąd do mediacji nie jest zbyt duża, z tego też względu Wnioskodawczyni nie jest zainteresowana prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z ustawą – Kodeks postępowania cywilnego, wynagrodzenie mediatora oraz zwrot jego wydatków w sprawach cywilnych (analogicznie również w spawach rodzinnych) obciążają strony postępowania. Stąd po przeprowadzonej na zlecenie sądu mediacji – strony przekazują należne mediatorowi wynagrodzenie, bezpośrednio do jego rąk, bez pośrednictwa Sądu. Wysokość wynagrodzenia ustalana jest na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości – z dnia 30 listopada 2005 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia i podlegających zwrotowi wydatków mediatora w postępowaniu cywilnym (Dz. U. Nr 239 poz. 2018).

W mediacjach pozasądowych brak przepisów określających wysokość wynagrodzenia mediatora za podjęte przez niego czynności. Przed podjęciem postępowania mediacyjnego, mediator podpisuje ze stronami umowę cywilnoprawną, określającą zakres przeprowadzenia czynności mediacyjnych oraz wysokość wynagrodzenia, które po zakończeniu przekazują do rąk mediatora.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że głównym celem prowadzenia przez Nią działalności mediacyjnych nie będzie osiąganie korzyści finansowej. Wnioskodawczyni jest zainteresowana rozpowszechnieniem idei mediacji w społeczności lokalnej i ukazywaniem wynikających z niej korzyści. Idea ta, jest ściśle związana z wykonywanym przez nią charakterem pracy zawodowej. Wnioskodawczyni jest kuratorem zawodowym w wydziale rodzinnym, gdzie częstokroć również wykorzystuje zdobytą przez nią wiedzę mediacyjną do budowania porozumienia pomiędzy zwaśnionymi stronami.

Jednocześnie z prowadzeniem postępowań mediacyjnych związane są koszty ich zorganizowania (koszty przesyłek, telefonów, wynajmu pomieszczenia, dojazdu, itp.), które to będą pokrywać strony postępowania. Przy uwzględnieniu ww. kosztów wysokość zysku można określić jako minimalną czy symboliczną.

W sytuacji spraw kierowanych do postępowania mediacyjnego przez Sąd – zdaniem Wnioskodawczyni – nie będzie prowadziła tych postępowań we własnym imieniu na własne ryzyko. To Sąd bowiem, zgodnie z obowiązującymi przepisami kieruje sprawę do postępowania mediacyjnego, wybierając konkretnego mediatora, licząc się z ryzykiem braku oczekiwanego rezultatu (zawarcie przez strony konkretnego porozumienia).

Inaczej będzie to wyglądać w sytuacji postępowań pozasądowych, kiedy to strony bezpośrednio zwracają się do mediatora o przeprowadzenie mediacji. Wówczas tego typu działania podejmowane będą przez mediatora we własnym imieniu bez względu na rezultat.

O zorganizowaniu działalności można mówić, gdy jej przeprowadzenie wymaga pewnego wysiłku organizacyjnego. Zorganizowanie przejawia się np. w zapewnieniu lokalu dla jej prowadzenia, zatrudnienia pracowników, zakupu sprzętu biurowego, itd.

Z racji obowiązujących przepisów – mediacji nie można przeprowadzać w pomieszczeniach Sądu, zatem Wnioskodawczyni będzie musiała wynająć lokal do ich prowadzenia. Niekoniecznie jednak będzie to lokal na stałe. Może to być forma wynajmu pomieszczenia w razie potrzeby – na kilka godzin. W chwili obecnej trudno Wnioskodawczyni jednoznacznie określić jakie będzie miała możliwości i w jakiej formie nastąpi wynajem pomieszczenia. Wnioskodawczy nie zamierza zatrudniać pracowników do prowadzenia mediacji.

Podejmowane przez Wnioskodawczynię w przyszłości czynności mediacyjne – w jej ocenie – nie będą miały charakteru ciągłego. Nie da się bowiem przewidzieć ani ilości postępowań mediacyjnych ani też częstotliwości ich prowadzenia. Uzależnione to będzie od skierowania stron konfliktu przez Sąd bądź zwracanie się o przeprowadzenie mediacji – osób fizycznych. Praktyka wskazuje, że poziom rozwoju idei mediacji w Polsce nie jest zbyt wysoki, może się w związku z tym zdarzyć, iż w miesiącu nie odbędzie się żadne postępowanie mediacyjne bądź jedno, w kolejnym zaś miesiącu, np. 3-4 postępowania.

Można więc uznać, że prowadzenie działalności w tej sytuacji ma charakter nieprzewidywalny, przypadkowy, a nie stały i systematyczny.

Reasumując powyższe prowadzenie postępowań mediacyjnych zleconych przez Sąd – nie jest prowadzeniem działalności w rozumieniu definicji w art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni natomiast trudno jednoznacznie określić, czy w sytuacji tej prowadzenie pozasądowych postępowań mediacyjnych może potraktować analogicznie.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazuje, że w pozasądowych postępowaniach mediacyjnych najczęściej stronami sporu będą osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, rzadziej będą to osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą.

Ponadto, najczęściej stronami kierowanych przez Sąd postępowań mediacyjnych będą osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej, może się jednak zdarzyć, że będą to także osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą.

W postępowaniu pozasądowym – przed podjęciem postępowania mediacyjnego, mediator podpisuje ze stronami umowę cywilnoprawną, określającą zakres przeprowadzenia czynności mediacyjnych oraz wysokość wynagrodzenia, które przekazuje do rąk mediatora.

Podobnie jak w postępowaniach mediacyjnych będą to najczęściej osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej, rzadziej – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy przychody uzyskiwane przez osoby fizyczne z tytułu pełnienia funkcji mediatora w sprawach cywilnych i rodzinnych, przeprowadzonych na zlecenie Sądu stanowią przychody za pracę wykonywaną osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.)?
2. Czy przychody uzyskiwane przez osoby fizyczne z tytułu pełnienia funkcji mediatora w pozasądowych sprawach cywilnych i rodzinnych, prowadzonych na podstawie zawartej z osobami fizycznymi umowy cywilnoprawnej, stanowią przychody za pracę wykonywane osobiście o których mowa w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawczyni, przychody uzyskiwane przez osoby fizyczne z tytułu pełnienia funkcji mediatora w postępowaniach mediacyjnych prowadzonych na zlecenie sądu stanowią przychody, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawczyni przemawiają za tym następujące względy:

• wykonywanie czynności zleca sąd,
• czynności wykonywane są osobiście, samodzielnie, bez pośrednictwa osób trzecich.

Wnioskodawczyni uważa, że prowadzenie mediacji przy powyższych założeniach obligowałoby Wnioskodawczynię do samodzielnego odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z treścią art. 44 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychody uzyskiwane przez osoby fizyczne z tytułu pełnienia funkcji mediatora w pozasądowych sprawach cywilnych i rodzinnych prowadzonych na podstawie zawartych z osobami fizycznymi umów cywilnoprawnych nie stanowią przychodów w rozumieniu art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rozumieniu Wnioskodawczyni w ramach pracy wykonywanej osobiście nigdy nie można świadczyć usług na rzecz osób prywatnych, bowiem tego typu działanie należy uznać za działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2, 3 i 9 powołanej ustawy, źródłami przychodów są odpowiednio:

• działalność wykonywana osobiście,
• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• inne źródła.

Stosownie do treści art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Definicja działalności gospodarczej zawarta jest w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wskazać jednak należy, iż treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, iż dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1. jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
2. wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter. Przy czym o ciągłości nie przesądza prowadzenie działań przez kilka lat, lecz ich powtarzalność podejmowanych,
3. prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, iż podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Z kolei, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach (art. 20 ust. 1 ww. ustawy).

Ponadto należy podkreślić, że na gruncie prawa podatkowego nie ma przeszkód, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą równocześnie wykonywały na zlecenie sądu, prokuratury czy innych podmiotów określone czynności i osiągały z tego tytułu przychody. W takim przypadku zachodzi jednak konieczność zakwalifikowania osiąganych w ten sposób przychodów do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

O kwalifikacji wynagrodzenia z tytułu wykonywania czynności w charakterze mediatora do określonego źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych decydować będzie forma w jakiej dana osoba wykonuje te czynności. Jeżeli czynności podejmowane w charakterze mediatora na zlecenie sądu są wykonywane w ramach działalności gospodarczej, wówczas wynagrodzenie z tego tytułu należy zaliczyć do przychodów z tego źródła. Jeżeli natomiast, mediator wykonuje zlecone przez sąd postępowanie mediacyjne w innej formie to wówczas wynagrodzenie z tytułu wykonywania tych czynności należy kwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. art. 44 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1 są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 44 ust. 3a.

W myśl art. 44 ust. 3a ww. ustawy podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z przedstawionego przez Wnioskodawczynię zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni zamierza prowadzić mediacje na zlecenie sądu w sprawach cywilnych i rodzinnych, jak również mediacje pozasądowe. Prowadzenie mediacji nie będzie dla Wnioskodawczyni stanowić stałego źródła zarobkowania. Z wykształcenia Wnioskodawczyni jest pedagogiem, pracuje w oparciu o umowę o pracę w sądzie rejonowym, w charakterze kuratora zawodowego. Głównym celem prowadzenia przez Nią działalności mediacyjnych nie będzie osiąganie korzyści finansowej. Wnioskodawczyni jest zainteresowana rozpowszechnieniem idei mediacji w społeczności lokalnej i ukazywaniem wynikających z niej korzyści. Z prowadzeniem postępowań mediacyjnych związane są koszty ich zorganizowania (koszty przesyłek, telefonów, wynajmu pomieszczenia, dojazdu, itp.), które to będą pokrywać strony postępowania. Przy uwzględnieniu ww. kosztów wysokość zysku można określić jako minimalną czy symboliczną.

W sytuacji spraw kierowanych do postępowania mediacyjnego przez Sąd – zdaniem Wnioskodawczyni – nie będzie prowadziła tych postępowań we własnym imieniu, na własne ryzyko. To Sąd bowiem, zgodnie z obowiązującymi przepisami kieruje sprawę do postępowania mediacyjnego, wybierając konkretnego mediatora, licząc się z ryzykiem braku oczekiwanego rezultatu (zawarcie przez strony konkretnego porozumienia). Inaczej będzie to wyglądać w sytuacji postępowań pozasądowych, kiedy to strony bezpośrednio zwracają się do mediatora o przeprowadzenie mediacji. Wówczas tego typu działania podejmowane będą przez mediatora we własnym imieniu bez względu na rezultat. Z racji obowiązujących przepisów – mediacji nie można przeprowadzać w pomieszczeniach Sądu, zatem Wnioskodawczyni będzie musiała wynająć lokal do ich prowadzenia. Wnioskodawczyni nie zamierza zatrudniać pracowników do prowadzenia mediacji. Podejmowane przez Wnioskodawczynię w przyszłości czynności mediacyjne – w jej ocenie – nie będą miały charakteru ciągłego. Nie da się bowiem przewidzieć ani ilości postępowań mediacyjnych ani też częstotliwości ich prowadzenia. Uzależnione to będzie od skierowania stron konfliktu przez Sąd bądź zwracanie się o przeprowadzenie mediacji – osób fizycznych. Praktyka wskazuje, że poziom rozwoju idei mediacji w Polsce nie jest zbyt wysoki, może się w związku z tym zdarzyć, iż w miesiącu nie odbędzie się żadne postępowanie mediacyjne bądź jedno, w kolejnym zaś miesiącu, np. 3-4 postępowania. Ponadto, Wnioskodawczyni wskazuje, że w pozasądowych postępowaniach mediacyjnych najczęściej stronami sporu będą osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, rzadziej będą to osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. Ponadto, najczęstszymi stronami kierowanych przez Sąd postępowań mediacyjnych będą osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej, może się jednak zdarzyć, że będą to także osoby fizyczne prowadzące działalności gospodarczą. W postępowaniu pozasądowym – przed podjęciem postępowania mediacyjnego, mediator podpisuje ze stronami umowę cywilnoprawną, określającą zakres przeprowadzenia czynności mediacyjnych oraz wysokość wynagrodzenia, które przekazuje do rąk mediatora. Podobnie jak w postępowaniach mediacyjnych będą to najczęściej osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej, rzadziej – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą.

Odnosząc powołane wyżej przepisy prawa do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że przychody, które Wnioskodawczyni będzie uzyskiwała z tytułu pełnienia funkcji mediatora w postępowaniach mediacyjnych prowadzonych na zlecenie sądu – pod warunkiem, że czynności te nie będą wykonywane w ramach działalności gospodarczej – należy zakwalifikować do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 2, tj. działalność wykonywana osobiście.

Ponadto, wskazać należy, że jeżeli wypłata wynagrodzenia za prowadzone postępowanie mediacyjne prowadzone na zlecenie sądu nastąpi bez pośrednictwa sądu (jako płatnika) i wypłaty tego wynagrodzenia dokona osoba nieprowadząca działalności gospodarczej, czyli wypłaty tej nie dokona żaden z pomiotów wymienionych w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do samodzielnego odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. wynagrodzenia w trybie określonym w art. 44 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy.

Natomiast w sytuacji, gdy wypłaty wynagrodzenia za prowadzenie postępowania mediacyjnego prowadzonego na zlecenie sądu dokona osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, to Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. wynagrodzenia, gdyż w takim wypadku wypłata wynagrodzenia nastąpi za pośrednictwem płatnika – osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. W takim przypadku to na tym podmiocie – z uwagi na zapis art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ciąży obowiązek poboru zaliczki.

Natomiast, w odniesieniu do przychodów osiąganych z prowadzenia pozasądowych postępowań mediacyjnych stwierdzić należy, że powinny one być zakwalifikowane do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolnicza działalność gospodarcza, gdyż ww. postępowania mediacyjne wykonywane w sposób opisany we wniosku będą spełniały wszystkie przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przede wszystkim należy podkreślić, że prowadząc pozasądowe postępowania mediacyjne w sposób określony we wniosku, Wnioskodawczyni będzie działać we własnym imieniu, a podejmowane czynności będą rodzić bezpośrednio dla Niej określone prawa i obowiązki. Ponadto, czynności, które będzie podejmować Wnioskodawczyni (m.in. najem lokalu) wskazują, że pozasądowe postępowania mediacyjne nie mogą być prowadzone inaczej niż w sposób zorganizowany. Prowadzenie pozasądowych postępowań mediacyjnych w sposób opisany we wniosku wymaga zatem podjęcia szeregu zaplanowanych oraz przemyślanych działań i czynności. Ponadto, stwierdzić należy, że ww. postępowania będą wykonywane w sposób ciągły, czyli w sposób stały, nie okazjonalny. Podkreślić bowiem należy, że o ciągłości podejmowanych działań nie świadczy wykonywanie działalności bez przerwy, a zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu.

Reasumując, przychody osiągane z prowadzenia postępowań mediacyjnych na zlecenie sądu będą stanowić przychody ze źródła działalność wykonywana osobiście, natomiast przychody osiągane z prowadzenia pozasądowych postępowań mediacyjnych należy zakwalifikować do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.