Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-473/15/PS
z 31 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2015 r., przesłanym zgodnie z właściwością przez Naczelnika Urzędu Skarbowego przy piśmie z dnia 28 kwietnia 2015 r. (data wpływu 5 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka Sp. z o. o. „w likwidacji”, zwana dalej Spółką, jest obecnie w trakcie likwidacji. W związku z tym procesem wyprzedaje swój majątek. Spółka posiada na stanie między innymi grunty będące w użytkowaniu wieczystym (prawo wieczystego użytkowania gruntu), które także chce sprzedać. Grunty, które Spółka ma w użytkowaniu wieczystym, składają się z różnych działek w rozumieniu geodezyjnym. Część z nich jest zabudowana. Na grunty, które ma w użytkowaniu wieczystym, nie został przez Gminę uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Nie ma także wydanej decyzji o warunkach zabudowy na te działki.

Jednymi z części gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu) są dwie działki oznaczone geodezyjnie 1/36 i 1/37. Działki te powstały w 2010 r. z podziału większej działki nr 1/22 (była na to wydana decyzja o podziale nieruchomości na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami). Obie działki mają jedną księgę wieczystą. Działki nie są ogrodzone, tylko od sąsiadującej linii kolejowej są odgrodzone płotem betonowym. Na terenie tych działek jest sieć kanalizacyjna służąca odprowadzaniu wody deszczowej. Od tej sieci był płacony podatek od nieruchomości. Sieć tę zakupiono w 1997 r. Jest ona amortyzowana przez Spółkę jako budowla. Zakup owych działek (jako elementu większej działki przed jej podziałem) miał miejsce w 1997 r. i był to zakup bez VAT. Nie było w międzyczasie także żadnych ulepszeń tej budowli. Na działce nr 1/36 stoi wieża telefonii komórkowej, odgrodzona od reszty siatką. Wieża telefonii komórkowej została pobudowana przez podmiot, który w tym celu dzierżawił tę część działki (operatora sieci komórkowej). Od tej wieży Spółka nie płaci podatku od nieruchomości i jej nie amortyzuje.

Jak już wyżej wspomniano, Spółka w ramach procesu likwidacji wyprzedaje swój majątek. W związku z tym będą przez nią sprzedawane poszczególne budynki/budowle wraz z przypadającymi nań częściami prawa wieczystego użytkowania gruntów (oczywiście częściami ustalonymi dla poszczególnych transakcji sprzedaży w zależności od sytuacji). W ramach tego procesu zostały sprzedane ww. działki nr 1/36 i 1/37 wraz ze znajdującą się w nich siecią kanalizacji deszczowej. W sensie formalnym nie sprzedano wieży telefonii komórkowej, a dodać tylko wypada, że „podatkowo” należy ona do operatora sieci komórkowej, który stał się automatycznie stroną umowy dzierżawy z nowym właścicielem działek.

W związku z powyższym Spółka powzięła wątpliwości, które zaowocowały pytaniem zawartym w polu 69 wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy „będzie” zwolniona z podatku od towarów i usług (zwanego dalej VAT) sprzedaż zakupionych uprzednio przez Spółkę bez podatku naliczonego prawa wieczystego użytkowania gruntu, dotyczącego działek 1/36 i 1/37 i budowli (siecią kanalizacji deszczowej)?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż zakupionych uprzednio bez podatku naliczonego budowli wraz z prawem wieczystego użytkowania „będzie” zwolniona z VAT. To jest skutek, który zależy od sytuacji budowli, a takowa będzie zwolniona z VAT przy sprzedaży.

Formalnie to wynika z tego, że skoro już sprzedawca tej budowli sprzedał ją Spółce w ramach pierwszego zasiedlenia to kolejna jej sprzedaż nie będzie już sprzedażą w ramach pierwszego zasiedlenia (a być może pierwsze zasiedlenie było jeszcze wcześniej co także skutkuje tym samym). Pierwsze zasiedlenie budynku/budowli jest pojęciem centralnym, istotnym dla reszty. Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W sytuacji Spółki nie było żadnych ulepszeń.

Tak więc nawet nie wiedząc co było wcześniej można powiedzieć, że skoro sprzedawca budowli sprzedał ją w ogóle Spółce, czyli była to na pewno transakcja po jej wybudowaniu, czyli sprzedaż w warunkach pierwszego zasiedlenia. Sprzedaż tej budowli przez Spółkę (jako następna sprzedaż po transakcji w ramach pierwszego zasiedlenia) „będzie” zwolniona z VAT na podstawie 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, na mocy którego zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ponieważ nie zachodzi w rozpatrywanej sprawie żaden z zacytowanych wyjątków przewidujących opodatkowanie, to sprzedaż tej budowli „będzie” zwolniona z VAT, w szczególności nie było tutaj ulepszenia tej budowli wynoszącego co najmniej 30% jej wartości początkowej (bo nie było w ogóle żadnego ulepszenia tej budowli).

Odnośnie sprzedaży gruntów to kluczowe znaczenie ma art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Grunt jest niewątpliwie towarem na gruncie ustawy o VAT ponieważ jest rzeczą, a takowe są uznawane za towary na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Jednak zacytowany art. 29a ust. 8 ustawy o VAT przewiduje traktowanie gruntów przy ich sprzedaży jako element budynku/budowli, jeżeli grunt jest sprzedawany z budynkiem/budowlą. To oznacza, że w takim przypadku grunt „ginie” jako odrębny przedmiot sprzedaży na gruncie ustawy o VAT i jest faktycznie opodatkowany jako budynek/budowla (wartość tego gruntu jest sumowana z wartością budynku/budowli i całość, w tym stawka VAT, jest zależna od statusu budynku/budowli). Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od VAT, również sprzedaż gruntu z tym budynkiem/budowlą związana korzysta ze zwolnienia od VAT. Ponieważ prawo wieczystego użytkowania gruntów jest traktowane tak samo jak grunt w ustawie o VAT, to jego sprzedaż przez Spółkę także „będzie” w opisywanym przypadku zwolniona z VAT — ponieważ sprzedaż samej budowli „będzie” zwolniona z VAT (a to determinuje tożsame skutki dla sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntów). Dodać tylko należy, że niczego nie zmienia tutaj istnienie wieży telefonii komórkowej na sprzedawanych działkach, ponieważ w sensie podatku VAT to nie jest towar Spółki. Liczy się bowiem to (dla podatku VAT), iż jest to w sensie ekonomicznym własność innego podmiotu, abstrahując już od tego, iż przy budowie wieży to nie Spółka odliczała podatek naliczony z tym procesem budowy związany.

Na marginesie tylko można dodać, że gdyby na obu ww. działkach nie było budowli (sieci kanalizacyjnej, służącej odprowadzaniu wody deszczowej) to sprzedaż samego prawa wieczystego użytkowania gruntów byłaby zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy ustawodawca określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z treści przywołanego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, bądź go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę lub najem, bowiem zarówno sprzedaż, dzierżawa, czy najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Przy czym bez znaczenia jest, czy czynności te zostaną opodatkowane, czy też zwolnione od podatku.

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29a ust. 8 ustawy).

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treść przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że sprzedaż budowli korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż dostawa nie była dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, ponieważ – jak wskazuje treść wniosku – czynności tej dokonał zbywca budowli w momencie jej sprzedaży, tj. w 1997 r. a Spółka nie dokonywała jej ulepszenia.

W związku z powyższym, na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy, ze zwolnienia od podatku korzystało, przy uwzględnieniu treści przywołanych przepisów, również zbycie działek gruntu, na których posadowiona była ta budowla.

Końcowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.