Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-517/15-4/PR
z 2 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 1 lipca 2015 r. (data wpływu 2 lipca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 15 września 2015 r. (16 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania przekazania na cele osobiste samochodu osobowego – jest prawidłowe,
• opodatkowania sprzedaży samochodu osobowego wycofanego z działalności gospodarczej – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania na cele osobiste samochodu osobowego oraz opodatkowania sprzedaży samochodu osobowego wycofanego z działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem z 15 września 2015 r. (data wpływu 16 września 2015 r. ) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

W 2009 r. Wnioskodawca zakupił samochód osobowy jako osoba fizyczna (nie prowadził wtedy działalności gospodarczej). W 2013 rozpoczął działalność gospodarczą. W związku z zakupem samochodu nie odliczył żadnego podatku VAT. Natomiast w toku prowadzonej działalności gospodarczej odliczał podatek naliczony z tytułu używania samochodu w tym od zakupu opon, usług serwisowych itp. Samochód osobowy będzie wprowadzony do działalności gospodarczej jako środek trwały.

W przyszłości Zainteresowany sprzeda samochód, jednak przed sprzedażą zamierza wycofać samochód z działalności gospodarczej i będzie go użytkować prywatnie. Sprzedaż nastąpi w okresie do 6 lat od momentu wycofania samochodu z działalności gospodarczej. Po wycofaniu samochodu Zainteresowany będzie prowadził działalność gospodarczą, ale bez wykorzystania tego samochodu.

Wnioskodawca w piśmie z 15 września 2015 r. udzielił następujących odpowiedzi na poniższe pytania:

1. Od jakich wydatków związanych z używaniem samochodu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego?
   Odp. Do takich wydatków należą:
   1. Serwisowanie samochodu (zasadniczo przeglądy okresowe co około 15 tys. km),li>Zakup opon (po zużyciu poprzednich);
   2. Zakup tarcz i klocków hamulcowych (po zużyciu poprzednich);
   3. Usługa wymiany opon oraz ich składowania;
   4. Usługa czyszczenia klimatyzacji.
2. Czy zamontowanie w samochodzie towarów, w odniesieniu do których Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, nastąpiło w rezultacie dostawy towarów czy świadczenia usług? Należy wskazać jakie to były towary?
   Odp. Odliczenie podatku dla:
   1. serwisowania samochodu (zasadniczo przeglądy okresowe co około 15 tys. km) – dotyczy usługi przy czym na fakturze poza usługą serwisowania są wylistowane części zużyte do takiego przeglądu okresowego (np. olej, filtr oleju, uszczelki, wkład do filtru powietrza, płyn do chłodnicy, gumki do wycieraczek, filtr pyłkowy, świece, klocki, tarcze etc.);
   2. zakupu opon (po zużyciu poprzednich) – dotyczy transakcji zakupu przy czym wszystkie wymiany opon są realizowane przez dostawcę (tj. serwis samochodowy.);
   3. zakupu tarcz i klocków hamulcowych (po zużyciu poprzednich) – dotyczy zakupu klocków i tarcz jednakże towarzyszy im jednocześnie usługa montażu tarcz/klocków (lub dokonywana jest w ramach serwisowania samochodu w ramach pkt (i));
   4. usługi wymiany opon oraz ich składowania – dotyczy usług;
   5. usługi czyszczenia klimatyzacji – dotyczy usług.
   Wszystkie wydatki dotyczą bieżącej eksploatacji pojazdu i nie są związane z jakimkolwiek dodatkowym „ulepszeniem” pojazdu.
3. Czy zamontowane w samochodzie towary, od których przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, spełniają definicję części składowych w rozumieniu art. 47 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 2014 r., poz. 121, z późn. zm.)? Jeśli tak to należy wskazać jakie towary:
   1. mają wpływ na trwały wzrost wartości pojazdu?
   2. zostaną „skonsumowane” do momentu przekazania samochodu na cele osobiste?
   Odp. Według najlepszej wiedzy Wnioskodawcy takie towary (opony, klocki hamulcowe, części potrzebne do wykonania usługi serwisowej, etc.) nie spełniają definicji części składowych bowiem przedmioty te są połączone z rzeczą (samochodem) tylko dla przemijającego użytku (tj. w celu ich zużycia podczas eksploatacji samochodu), a zgodnie z art. 47 § 3 Kodeksu cywilnego „3. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych”.
4. Czy przedmiotowy samochód po wycofaniu z działalności gospodarczej będzie udostępniany innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia itp.? Jeżeli tak, to czy będą to umowy odpłatne, czy nieodpłatne?
   Odp. Nie, przedmiotowy samochód po wycofaniu z działalności gospodarczej nie będzie udostępniany innym osobom na podstawie żadnej umowy. Będzie do momentu sprzedaży służył wyłącznie celom osobistym.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wycofanie samochodu z działalności gospodarczej nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT?
2. Czy sprzedaż samochodu w przyszłości nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT?
   
   

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie samochodu z działalności gospodarczej nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT, bo przy zakupie nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego (bo nie prowadził wtedy działalności gospodarczej) i nie dokonał takiego odliczenia podatku naliczonego dotyczącego nabycia samochodu osobowego.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Tak więc zgodnie z przepisem art. 7 ust. 2 wycofanie podlegałoby VAT tylko w sytuacji gdyby przy zakupie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego. W związku z faktem, że samochód kupił w roku 2009 jako osoba fizyczna (kiedy nie prowadził działalności gospodarczej) to takie prawo mu nie przysługiwało. W konsekwencji wycofanie samochodu z działalności gospodarczej nie podlega opodatkowaniu VAT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż samochodu w przyszłości nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Powyższe wynika z faktu, że samochód Wnioskodawca będzie sprzedawał jako osoba fizyczna z majątku prywatnego, a samochód nie będzie sprzedawany w ramach działalności gospodarczej, przez co dokonując sprzedaży nie będzie działał jako podatnik VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Ponadto w myśl art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazania oraz darowizny wskazane w pkt 1 i 2, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Zgodnie brzmieniem art. 7 ust. 2 ustawy, opodatkowaniu tym podatkiem będzie podlegało również nieodpłatne przekazanie towarów, z tytułu nabycia których nie przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia podatku, ale w towarach tych zostały wymienione części składowe, przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia i które spowodowały trwały wzrost wartości towarów „nieskonsumowanych” całkowicie do momentu ich bezpłatnego przekazania.

Zatem sam brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu nie jest wystarczającą przesłanką do uznania czynności przekazania samochodu na cele prywatne za czynność niepodlegającą opodatkowaniu.

Niemniej, aby dostawa towaru podlegała opodatkowaniu powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z powyższego wynika, że aby wykonywaną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług, to istotne jest, aby podmiot wykonujący ją działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Należy zaznaczyć, że aby stać się podatnikiem podatku od towarów i usług wystarczy wykonać nawet jednorazową czynność, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tej czynności w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedstawiona analiza znajduje odzwierciedlenie w ustawodawstwie unijnym. Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) – podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Nie będą zatem spełnione przesłanki do opodatkowania w przypadku gdy wymienione towary będą uznane za przynależności, przez które zgodnie z art. 51 § 1 Kodeksu cywilnego rozumie się rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającemu temu celowi.

Przesłanka do opodatkowania wystąpi natomiast w przypadku, gdy fakt dokonania przez podatnika ulepszeń będzie wywierał wpływ na podwyższenie wartości samochodu w chwili przekazania samochodu na cele osobiste.

Reasumując, aby ocenić czy mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT należy ustalić:

• czy zamontowanie wskazanych towarów nastąpiło w rezultacie dostawy towarów czy świadczenia usług – tylko w przypadku dostawy towarów spełniona zostanie przesłanka do ewentualnego opodatkowania,
• czy zamontowane towary spełniają definicję części składowej oraz
• czy poszczególne części składowe zostały „skonsumowane”, tj. zużyte do momentu przekazania samochodu na cele osobiste.
  
  

Podstawą opodatkowania będzie co do zasady cena nabycia części składowych określona w momencie przekazania, czyli uwzględniająca ich realną wartość w momencie przekazania.

Z opisu sprawy wynika, że w 2009 r. Wnioskodawca zakupił samochód osobowy jako osoba fizyczna (nieprowadząca wtedy działalności gospodarczej). W 2013 rozpoczął działalność gospodarczą. W związku z zakupem samochodu nie odliczył żadnego podatku VAT. Natomiast w toku prowadzonej działalności gospodarczej odliczał podatek naliczony z tytułu używania samochodu w tym od zakupu opon, usług serwisowych itp. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z używaniem samochodu takich jak: serwisowanie samochodu (zasadniczo przeglądy okresowe co około 15 tys. km), zakup opon (po zużyciu poprzednich), zakup tarcz i klocków hamulcowych (po zużyciu poprzednich), usługa wymiany opon oraz ich składowania, usługa czyszczenia klimatyzacji. Z uzupełnienia wniosku wynika, że zamontowanie w samochodzie towarów, w odniesieniu do których Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, nastąpiło w rezultacie świadczenia usług oraz dostawy towarów, jednakże Wnioskodawca wskazał, iż takie towary jak: opony, klocki hamulcowe, części potrzebne do wykonania usługi serwisowej, etc. nie spełniają definicji części składowych w rozumieniu art. 47 Kodeksu cywilnego bowiem przedmioty te są połączone z rzeczą (samochodem) tylko dla przemijającego użytku (tj. w celu ich zużycia podczas eksploatacji samochodu).

Zatem skoro, jak wskazał Wnioskodawca, opisane we wniosku wydatki związane z używaniem samochodu – w stosunku do których Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego – nie dotyczą części składowych tego samochodu, zamontowanych w rezultacie dostawy towarów, to w świetle powyższego stwierdzić należy, że przekazanie samochodu na cele prywatne nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto wątpliwości Zainteresowanego dotyczą opodatkowania sprzedaży przedmiotowego samochodu w okresie do 6 lat od momentu wycofania go z działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż po wycofaniu samochodu Zainteresowany będzie prowadził działalność gospodarczą ale bez wykorzystania tego samochodu. Przedmiotowy samochód po wycofaniu z działalności gospodarczej nie będzie udostępniany innym osobom na podstawie żadnej umowy. Będzie do momentu sprzedaży służył wyłącznie celom osobistym.

W tym miejscu zauważyć należy, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie. Po pierwsze, dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, w rozumieniu odpowiednio art. 7 i art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku uznać zatem należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodu wycofanego uprzednio z działalności gospodarczej nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowego majątku prywatnego (po wycofaniu go z działalności gospodarczej) stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia przedmiotowego majątku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę (jako osobę fizyczną, poza prowadzoną działalnością gospodarczą) opisanego we wniosku samochodu, wycofanego uprzednio z działalności gospodarczej, na zasadach wskazanych powyżej – nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Bowiem Wnioskodawca, w związku z opisaną sprzedażą, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w odniesieniu do tej transakcji w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, transakcja sprzedaży samochodu nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Końcowo należy podkreślić, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zauważa się również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.