Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1459/14/BK
z 3 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2014 r. (data wpływu 20 listopada 2014 r.) uzupełniony w dniu 25 lutego 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na dostawę nieruchomości lokalowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2014 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 25 lutego 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na dostawę nieruchomości lokalowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka celowa zamierza zrealizować przedsięwzięcie inwestycyjne polegające na realizacji budynku zamieszkania zbiorowego jako wielolokalowego budynku wypoczynkowego do obsługi turystyki wraz z infrastrukturą techniczną, parkingami podziemnymi, windami osobowymi i zagospodarowaniem terenu jako zieleń urządzona oraz strefa rekreacji. Działka będąca przedmiotem zainwestowania zostanie nabyta przez spółkę celową w celu realizacji na niej wyżej wskazanego przedsięwzięcia inwestycyjnego. Działka ta jest położona na terenie miasta …przy ulicy ….i według ewidencji gruntów położona jest w obrębie 4 oraz jest oznaczona numerem geodezyjnym…. Dla działki tej istnieje obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Według zapisów tego planu działka jest położona na obszarze oznaczonym symbolem 199UT-zabudowa usług turystyki. Paragraf 82 ust. 2 uchwały Rady Miasta ….z dnia 30 grudnia 2008 roku nr ….rok w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta ….dla działki będącej przedmiotem zainwestowania ustala:

2. Przeznaczenie terenu: zabudowa usług turystyki z towarzyszeniem:

1. usługi handlu, gastronomi, innych usług,
2. zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej,
3. komunikacji samochodowej w zakresie niezbędnym obsłudze obiektów,
4. zieleni urządzonej.

Zgodnie z projektem budowlanym obiekt pensjonatowy będzie składać się ze 112 samodzielnych lokali o charakterze mieszkalnym, to jest umożliwiających w nich całoroczny stały pobyt ludzi. Łączna powierzchnia użytkowa lokali stanowić będzie 59% ogólnej powierzchni użytkowej budynku. Lokale przewidziane do realizacji w budynku zostały zaprojektowane z uwzględnieniem treści rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 roku z późniejszymi zmianami w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Budynek to de facto z uwagi na ukształtowanie terenu jedna bryła, natomiast konstrukcyjnie będzie to pięć oddzielnych budynków czterokondygnacyjnych połączonych ze sobą, przy czym każdy z nich będzie posiadać windę osobową komunikującą wszystkie kondygnacje znajdujące się w każdym z budynków. Zrealizowane lokale nie będą posiadać pomieszczeń przynależnych do nich, natomiast w budynku zostaną zrealizowane pomieszczenia wspólne przeznaczone do przechowywania rowerów, suszarnie odzieży, pomieszczenia gospodarcze, pomieszczenie dla ochrony obiektu oraz pralnia. Każdy lokal o charakterze mieszkalnym znajdujący się w budynku stanowić będzie odrębną nieruchomość lokalową z niezależnym wejściem do lokalu z galerii komunikacyjnej. Każdy lokal będzie posiadać swoją skrzynkę pocztową, instalację dzwonkową oraz domofon. Każdy lokal będzie stanowił izbę lub zespół izb wydzielony trwałymi ścianami w obrębie budynku wraz z pomieszczeniami przeznaczonymi na stały pobyt ludzi. Z wyłączeniem najmniejszych czterech lokali (25 m kw) w każdym samodzielnym lokalu będzie wydzielone pomieszczenie wypoczynkowe oraz pomieszczenie sypialne a ponadto aneks kuchenny, z możliwością zabudowy w nim urządzeń AGD jak: lodówka, płyta grzewcza do przygotowywania posiłków, piekarnika, zmywarki i urządzeń wentylacyjnych jak okap kuchenny, w każdym lokalu będzie również wydzielona łazienka. W czterech najmniejszych lokalach pokój wypoczynkowy będzie pełnić również rolę pomieszczenia sypialnego. W największych lokalach będą znajdować się wydzielone pomieszczenia wypoczynkowe oraz wydzielone pomieszczenia sypialne po 2 lub 3 w zależności od powierzchni lokalu. W lokalach zaprojektowano miejsca (wnęki meblowe, odcinki ścian) na realizację zabudowy meblowej przeznaczonej do składowania rzeczy codziennego użytku.

Każdy lokal będzie wyposażany w opomiarowanie: instalację ciepłej i zimnej wody, opomiarowaną instalację elektryczną a nadto instalację kanalizacyjną oraz instalację centralnego ogrzewania indywidualnie regulowaną dla każdego z pomieszczeń w lokalach. Do lokali zostaną doprowadzone instalacje teletechniczne umożliwiające korzystanie z telewizji, telefonu oraz internetu. Powierzchnie lokali przewidzianych do realizacji w budynku zawierają się w przedziale ± 25mkw do ± 48mkw. Powierzchnia użytkowa żadnego z samodzielnych lokali o charakterze mieszkalnym nie będzie przekraczać 150 mkw. Zamierzeniem inwestora jest zrealizowanie oraz docelowo ustanowienie odrębnej własności i sprzedaż wszystkich samodzielnych lokali znajdujących się obiekcie zamieszkania zbiorowego. W lokalach garażowych będzie sprzedawany udział z wyłącznym prawem do korzystania z miejsc postojowych przez współwłaścicieli lokali garażowych. Inwestor w przyszłości nie będzie miał wpływu na nabywców lub użytkowników lokali na to w jaki sposób będą korzystać ze swoich lokali. Każdy z samodzielnych lokali stanowiąc odrębną nieruchomość lokalową będzie mógł być przez właściciela: zarówno wykorzystywany na pobyty turystyczne jak również: użyczany, wynajmowany, dzierżawiony, ale też będzie mógł pełnić dla właściciela rolę miejsca stałego zamieszkania. Przygotowując się do realizacji inwestycji inwestor ze względu na ustalenia obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego od początku założył realizację budynku zamieszkania zbiorowego jako wielolokalowego budynku wypoczynkowego do obsługi turystyki, wraz z infrastrukturą techniczną, parkingami podziemnymi, windami osobowymi, i zagospodarowaniem terenu jako zieleń urządzona i plac zabaw dla dzieci. Jak wynika z uzupełnienia wniosku, w aktach notarialnych, umowach ustanowienia (przeniesienia) praw odrębnej własności lokali zawieranych przez inwestora z nabywcami lokali, przedmiot nabycia będzie tożsamy z przedmiotem, jaki będzie określony w zaświadczeniu o samodzielności dla zrealizowanych lokai. Inwestor ze względu na zapisy w obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wystąpi do Starosty o wydanie zaświadczenia dla lokali niemieszkalnych w obrębie obiektu zamieszkania zbiorowego (kategoria XIV obiektu budowlanego). Zrealizowane lokale (z wyłączeniem garaży) będą umożliwiały pobyt ludzi. Właściciele lub inni użytkownicy tych lokali będą mogli zaspakajać w nich swoje potrzeby mieszkaniowe, ponieważ każdy ze zrealizowanych lokali będzie zawierał izbę lub zespół izb umożliwiających pobyt ludzi. Każdy ze zrealizowanych lokali będzie wydzielony trwałymi ścianami. Każdy ze zrealizowanych lokali będzie zatem samodzielnym lokalem o innym przeznaczeniu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali. Lokale będą posiadać zaświadczenie o samodzielności lokali. Każdy ze zrealizowanych lokali będzie stanowić nieruchomość lokalową dla której będzie założona odrębna księga wieczysta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy stanowisko inwestora, że - w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego - dostawa samodzielnych lokali, które inwestor zrealizuje w ramach budynku zamieszkania zbiorowego jako wielolokalowego budynku wypoczynkowego do obsługi turystyki wraz z infrastrukturą techniczną, parkingami podziemnymi, windami osobowymi i zagospodarowaniem terenu jako zieleń urządzona, oraz strefa rekreacji w tym urządzony plac zabaw dla dzieci będzie opodatkowana stawką podatku od towarów i usług 8%, co byłoby zgodne z artykułem 146a ust. 2 w związku z art. 41 ust. 12 oraz ust. 12 a ustawy o podatku od towarów i usług jest prawidłowe?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1. ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy za odpłatną dostawę towarów rozumie się odpłatne przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy czym towarem według art. 6 ust. 2 ustawy są rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii. Za świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 według art. 8 ust. 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W treści art. 5 a ustawy przyjęto, iż towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Art. 41 ust. 12 i 12a wskazuje iż: przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b. W ustępie 12b stwierdzono iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²
• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W myśl ustaleń obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 4 obręb 4 położonej przy ul. P., inwestor aby zamierzenie inwestycyjne pozostało zgodne z tym planem zagospodarowania przestrzennego, powinien zrealizować obiekt odpowiadający zapisowi planu o treści: zabudowa usług turystyki. W związku z powyższym inwestor przewidział do realizacji zgodnie z dokumentacją techniczną budynek zamieszkania zbiorowego - budynek zakwaterowania turystycznego zrealizowany jako wielolokalowy budynek wypoczynkowy do obsługi turystyki. Budynek ten nie będzie hotelem, nie będzie motelem, nie będzie schroniskiem młodzieżowym czy schroniskiem górskim. Nie będzie też podobnym do hotelu czy motelu budynkiem oferującym zakwaterowanie. Inwestor nie będzie oferował nabywcom lokali żadnych usług spotykanych w hotelach czy motelach a związanych z pobytem gości. W budynku nie przewidziano do realizacji studia SPA czy innych pomieszczeń o podobnej funkcji. W świetle powyższego inwestor przyjął, iż budynek po jego zrealizowaniu będzie się lokować w klasie PKOB 1212 - budynki zakwaterowania turystycznego - pozostałe.

Lokale zrealizowane w ramach budynku zamieszkania zbiorowego - budynku zakwaterowania turystycznego zrealizowanego jako wielolokalowy budynek wypoczynkowy do obsługi turystyki ze względu na przyjęty w projekcie budowlanym sposób korzystania z tych lokali to jest występowanie pomieszczeń mieszkalnych (o których mowa w par 3 ust.10 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie) w tych lokalach, a nadto czego pomijać nie należy, sposób aranżacji części wspólnych budynku (windy osobowe, pomieszczenie suszarni, pomieszczenie pralni, skrzynki pocztowe, etc. będą umożliwiały stały pobyt ludzi w szczególności w rozumieniu przepisów z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Powyższe oznacza, że zrealizowane lokale z wyłączeniem lokali innych niż mieszkalne (garaże) w budynku zamieszkania zbiorowego - budynku zakwaterowania turystycznego zrealizowanym jako wielolokalowy budynek wypoczynkowy do obsługi turystyki będą lokalami mieszkalnymi. Nie bez znaczenia dla uznania charakteru mieszkalnego lokali zrealizowanych w budynku zamieszkania zbiorowego - budynku zakwaterowania turystycznego zrealizowanego jako wielolokalowy budynek wypoczynkowy do obsługi turystyki jest definicja „mieszkania” zawarta w par. 3 pkt 9 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, gdzie pod tym pojęciem należy rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego. Zrealizowane lokale będą spełniać wszystkie powyższe cechy łącznie. Samodzielność lokali, swoboda dysponowania nimi, całoroczny charakter korzystania z lokali, możliwość zaspokajania w nich potrzeb mieszkaniowych oraz to że powierzchnia użytkowa żadnego z nich nie przekracza 150 mkw, przesądzają o uznaniu ich za lokale mieszkalne w tym w rozumieniu przepisów ustawy o własności lokali. To wszystko niezależnie od tego, jaki będzie sposób korzystania z tych lokali przez ich nabywców/posiadaczy lub sposób sklasyfikowania ich w wydanym przez Starostę Powiatu …..zaświadczeniu o samodzielności lokali.

W świetle powyższego w związku z treścią art. 41 ust. 12 i 12a ustawy o podatku od towarów i usług spółka stoi na stanowisku iż, wobec przewidzianego do realizacji budynku zamieszkania zbiorowego - budynku zakwaterowania turystycznego zrealizowanego jako wielolokalowy budynek wypoczynkowy do obsługi turystyki ujętego w POKB w klasie 1212, zawierającego samodzielne lokale mieszkalne, gdzie w każdym z samodzielnych lokali, poza lokalami garażowymi występują pomieszczenia przeznaczone na stały pobyt ludzi (według art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali samodzielnymi lokalami mieszkalnymi są lokale, które są wydzielone trwałymi ścianami w obrębie budynku zawierające izbę lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne dla celów naliczenia podatku VAT od dostawy lokali mieszkalnych położonych w budynku zamieszkania zbiorowego - budynku zakwaterowania turystycznego zrealizowanego jako wielolokalowy budynek wypoczynkowy do obsługi turystyki przewidzianym do realizacji zgodnie z dokumentacją techniczną na działce nr 4, należy stosować stawkę podatku VAT 8%. Stanowisko w podobnych sprawach potwierdzają interpretacje indywidualne a w tym: Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 18 marca 2014 roku nr ITPP1/443-1378/13/AP, oraz z dnia 29 czerwca 2009 roku ITPP1/443-354/09/AJ, Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 czerwca 2012 roku nr IPPP1/443-305/12-2/AP oraz z dnia 24 czerwca 2010 roku nr IPPP2-443-194/10-3/KG, Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 czerwca 2010 roku nr IBPP2/443-223/10/ASz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, o których mowa w cyt. art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, to:

• budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111), czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu;
• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112), w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),
• budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113), czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei budynki niemieszkalne sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 obejmują:

• hotele i budynki zakwaterowania turystycznego - grupa 121,
• budynki biurowe - grupa 122,
• budynki handlowo-usługowe - grupa 123,
• budynki transportu i łączności - grupa 124,
• budynki przemysłowe i magazynowe - grupa 125,
• ogólnodostępne obiekty kulturalne, budynki o charakterze edukacyjnym, budynki szpitali i zakładów opieki medycznej oraz budynki kultury fizycznej-grupa 126,
• pozostałe budynki niemieszkalne-grupa 127.

Klasa 1211 - Budynki hoteli, obejmuje z kolei m.in. hotele, motele, gospody, pensjonaty i podobne budynki oferujące zakwaterowanie, z restauracjami lub bez.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędne jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza zrealizować przedsięwzięcie inwestycyjne, polegające na realizacji budynku zamieszkania zbiorowego jako wielolokalowego budynku wypoczynkowego do obsługi turystyki wraz z infrastrukturą techniczną, parkingami podziemnymi, windami osobowymi i zagospodarowaniem terenu jako zieleń urządzona oraz strefa rekreacji. Zgodnie z projektem budowlanym obiekt pensjonatowy będzie składać się ze 112 samodzielnych lokali o charakterze mieszkalnym, to jest umożliwiających w nich całoroczny stały pobyt ludzi. Łączna powierzchnia użytkowa lokali stanowić będzie 59% ogólnej powierzchni użytkowej budynku. Każdy z samodzielnych lokali stanowiąc odrębną nieruchomość lokalową będzie mógł być przez właściciela wykorzystywany zarówno na pobyty turystyczne, jak i użyczany, wynajmowany, dzierżawiony, ale też będzie mógł pełnić dla właściciela rolę miejsca stałego zamieszkania. Jak wskazano, w aktach notarialnych dokumentujących ustanowienie (przeniesienie) praw odrębnej własności lokali, zawieranych przez inwestora z nabywcami lokali, przedmiot nabycia będzie tożsamy z przedmiotem, jaki będzie określony w zaświadczeniu o samodzielności dla zrealizowanych lokali. Spółka ze względu na zapisy w obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wystąpi do Starosty o wydanie zaświadczenia dla lokali niemieszkalnych w obrębie obiektu zamieszkania zbiorowego (kategoria XIV obiektu budowlanego). Każdy ze zrealizowanych lokali będzie samodzielnym lokalem o innym przeznaczeniu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali.

Odnosząc wskazane regulacje prawne do opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro - jak wskazał Wnioskodawca - „każdy ze zrealizowanych lokali będzie samodzielnym lokalem o innym przeznaczeniu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali”, a Wnioskodawca wystąpi do Starosty o wydanie zaświadczenia dla lokali niemieszkalnych w obrębie obiektu zamieszkania zbiorowego, to przedmiotem sprzedaży nie będą lokale, spełniające warunki do uznania ich za lokale mieszkalne na postawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. W konsekwencji - wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy - ich sprzedaż nie może korzystać z preferencyjnej stawki podatku 8%, przewidzianej dla lokali mieszkalnych. A zatem podlega opodatkowaniu stawką podstawową 23%.

Podkreślić należy, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi opodatkowanych stawką obniżoną należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową (art. 41 ust. 1 ustawy). Stosowanie stawki podstawowej ma zatem charakter reguły ogólnej. Dlatego wszelkie wyjątki od tej reguły powinny być interpretowane w sposób ścisły, równocześnie zgodnie z celami realizowanymi przez te odstępstwa oraz zgodnie z zasadą neutralności i powszechności VAT.

W świetle powyższego uzasadnienia na zmianę stanowiska nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne, gdyż zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano opis sprawy i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany. Ponadto warto powołać się na uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 31 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 232/11, w którym Sąd „podziela wprawdzie stanowisko strony, że zasada zaufania do organu wyraża się między innymi w jednolitości stosowania prawa podatkowego a tym samym unikaniu rozbieżności stanowisk organów, nie oznacza to jednak, że organ udzielający interpretacji, obowiązany jest ustosunkowywać się do wskazywanych przez wnioskodawcę orzeczeń a tym bardziej interpretacji wydanych w innych indywidualnych sprawach”.

Końcowo wskazać należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wydanym w dniu 11 kwietnia 2014 roku wyroku (sygn. akt I FSK 702/13) uznał, że opodatkowaniu niższą stawką VAT nie podlega sprzedaż lokali określonych w aktach notarialnych jako użytkowe, o charakterze turystycznym. Obniżona stawka VAT ma bowiem zastosowanie w przypadku lokali mieszkalnych. NSA orzekł, iż wysokość stawki VAT determinuje charakter lokalu w momencie jego sprzedaży, a nie późniejszy sposób jego wykorzystywania przez nabywcę.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.