Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-523/15/WM
z 11 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2015 r. (data wpływu 1 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kosztów obsługi kredytu restrukturyzacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kosztów obsługi kredytu restrukturyzacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako wspólnik spółki cywilnej (spółka I), wraz z drugim wspólnikiem w roku 2008 zaciągnęli kredyt „Na wzrost konkurencyjności firmy”. W 2011 r. Wnioskodawca wystąpił z tej spółki, jednakże pozostał do spłacenia kredyt we frankach szwajcarskich, „w pełni wyczerpany” przez byłego wspólnika. W 2011 r. Wnioskodawca utworzył wraz z synem nową spółkę cywilną (spółka II) i jako wspólnik tej nowoutworzonej spółki zaciągnął kredyt restrukturyzacyjny, którego celem jest spłata zobowiązań wynikających z kredytu zaciągniętego w okresie prowadzenia działalności gospodarczej w poprzedniej spółce cywilnej. Wnioskodawca został zmuszony do przejęcia spłaty tego kredytu poprzez umowę kredytu restrukturyzacyjnego, zawartego przez Wnioskodawcę, jako wspólnika nowej spółki cywilnej. Konieczność przejęcia spłaty zaciągniętego kredytu w walucie szwajcarskiej przez spółkę II, spowodowana była brakiem spłat przez byłego wspólnika. Były wspólnik, swoim szkodliwym działaniem wyprowadził ze spółki cywilnej I wszystkie środki pieniężne, zostawiając konieczność spłaty długu z tytułu zaciągniętego kredytu przez Wnioskodawcę, jako wspólnika spółki I.

W związku z koniecznością przejęcia spłaty tego kredytu przez spółkę II, w spłatę tego kredytu zaangażowany został nowy wspólnik spółki II, który z długiem związanym z tym kredytem, nie ma nic wspólnego. W prowadzonych rozliczeniach spółki cywilnej I, były wspólnik kwestionuje rozliczenie odsetek od kredytu przejętego przez spółkę II, twierdząc błędnie, że odsetki od spłaconego przez spółkę II kredytu, są kosztem uzyskania przychodu spółki II, pomimo tego, że spółka ta w ogóle z tego kredytu nie korzystała. Spółka cywilna II przejęła dług z tytułu zaciągniętego kredytu po spółce I. Kredyt ten był w całości wykorzystany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty obsługi kredytu restrukturyzacyjnego mogą być kosztem uzyskania przychodu w obecnie prowadzonej działalności gospodarczej w II spółce cywilnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty obsługi kredytu restrukturyzacyjnego zaciągniętego na spłatę zobowiązań pozostałych po prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w nieistniejącej już spółce cywilnej, nie mogą być kosztem uzyskania przychodu w nowoutworzonej spółce, której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Podkreślenia wymaga, że o tym, co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 cytowanej ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Artykuł 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi zaś, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących przesłanek:

1. zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów,
2. odsetki zostały zapłacone,
3. odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

Z treści cytowanych przepisów wynika więc, że odsetki od kredytów, jeżeli zostały zapłacone i nie zwiększają kosztów inwestycji, mogą - co do zasady - stanowić koszt uzyskania przychodu.

Należy jednak mieć na uwadze, że brak wyłączenia określonego wydatku z katalogu wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, nie decyduje jeszcze o tym, że dany wydatek jest kosztem podatkowym. Wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, o ile spełniają przesłanki określone w ww. art. 22 ust. 1 ww. ustawy, w szczególności zostały poniesione w celu uzyskania przychodu bądź też zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Podatnik musi wykazać, że poniósł koszt właśnie w tym celu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy spłata kredytu dotyczy składnika majątku nabytego do majątku przedsiębiorstwa, lub chociażby majątku osobistego przedsiębiorcy ale wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Oznacza to, że nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego przez podatnika na spłatę uprzednio zaciągniętego kredytu, w sytuacji gdy kredyt ten był zaciągnięty dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednakże to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia faktu, że pobrane środki (kredyt) zostały przeznaczone na cel związany z tą działalnością.

Dlatego też właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (celowość i zasadność dla funkcjonowania firmy),
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się do osiągnięcia przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jako wspólnik spółki cywilnej (spółka I), wraz z drugim wspólnikiem w roku 2008 zaciągnęli kredyt „Na wzrost konkurencyjności firmy”. W 2011 r. Wnioskodawca wystąpił z tej spółki, jednakże pozostał do spłacenia kredyt we frankach szwajcarskich, „w pełni wyczerpany” przez byłego wspólnika. W 2011 r. Wnioskodawca utworzył wraz z synem nową spółkę cywilną (spółka II) i jako wspólnik tej nowoutworzonej spółki zaciągnął kredyt restrukturyzacyjny, którego celem jest spłata zobowiązań wynikających z kredytu zaciągniętego w okresie prowadzenia działalności gospodarczej w poprzedniej spółce cywilnej. Konieczność przejęcia spłaty zaciągniętego kredytu w walucie szwajcarskiej przez spółkę II, spowodowana była brakiem spłat przez byłego wspólnika. Były wspólnik, swoim szkodliwym działaniem wyprowadził ze spółki cywilnej I wszystkie środki pieniężne, zostawiając konieczność spłaty długu z tytułu zaciągniętego kredytu przez Wnioskodawcę, jako wspólnika spółki I. Spółka cywilna II, której Wnioskodawca jest wspólnikiem przejęła dług z tytułu zaciągniętego kredytu po spółce I, kredyt ten był w całości wykorzystany, pozostał po tym kredycie jedynie dług do spłacenia.

W świetle przytoczonych przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzić należy, że koszty obsługi kredytu restrukturyzacyjnego nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej obecnie przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, gdyż jak wynika z wniosku środki pochodzące z tego kredytu, nie zostały w żadnej części wydatkowane na cele związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością. Wnioskodawca wskazał bowiem, że kredyt, na spłatę którego zaciągnięty został kredyt restrukturyzacyjny, został wykorzystany przez byłego wspólnika, który „wyprowadził” ze spółki cywilnej wszystkie środki pieniężne.

Poniesionych wydatków nie można również uznać za wydatki służące zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodu, bowiem jako zachowanie, czy też zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła.

Wnioskodawca nie wskazał, by spłata kosztów obsługi kredytu restrukturyzacyjnego, była związana w jakikolwiek sposób uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem tego źródła przychodów.

Reasumując, należy stwierdzić, że koszty obsługi kredytu restrukturyzacyjnego dotyczącego spłaty kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę wraz z byłym wspólnikiem w ramach prowadzonej poprzednio przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów obecnie prowadzonej – w innym składzie osobowym - działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.