Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-810/15/MPŁ
z 2 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2015 r. (data wpływu 22 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zamierza w przyszłości dokonać zbycia nieruchomości (dom mieszkalny), którą dnia 28 marca 2001 r. nabyła na podstawie umowy kupna sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego. Nieruchomość nie została przez Wnioskodawczynię zakupiona w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, gdyż w tym okresie Wnioskodawczyni nie prowadziła żadnej działalności. Nieruchomość została nabyta do majątku prywatnego. Wnioskodawczyni nie była uprawniona i nie korzystała z odliczenia podatku VAT należnego, podatku VAT naliczonego przy zakupie tejże nieruchomości. Wnioskodawczyni wynajmowała w części lub w całości z różnymi przerwami większość lokali użytkowych lub mieszkalnych w przedmiotowym budynku różnym najemcom w ramach tzw. najmu prywatnego (nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej). Wynajem lokali podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie oświadczenia o wyborze opodatkowania całości przychodów z najmu złożonego we właściwym urzędzie skarbowym, przychody uzyskiwane z najmu były rozliczane w formie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz podatku od towarów i usług. Opisywana nieruchomość nigdy nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

Podkreślenia wymaga również i ta okoliczność, że w okresie liczonym od zakupu przedmiotowej nieruchomości do planowanego dnia sprzedaży nie dokonywała i nie będzie dokonywać żadnych nakładów na ulepszenie lub modernizację. Wnioskodawczyni dokonywała jedynie drobnych, bieżących remontów, mających na celu utrzymanie nieruchomości w należytym stanie, które nie przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy do opodatkowania przychodów ze sprzedaży nieruchomości (budynku mieszkalnego) dokonanej po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, zastosowanie będą miały przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, czy sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w związku z upływem okresu zakreślonego w w/ cyt. przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu nie jest odpłatne zbycie (w tym sprzedaż) nieruchomości po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie sprzedaż ww. nieruchomości zostanie dokonana po 31 grudnia 2013 r., a więc po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego od jej nabycia.

Ponadto sprzedaż nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawczyni, aby sprzedaż nieruchomości zakwalifikować do tego źródła przychodów, musi być spełniona, co najmniej jedna z przesłanek:

• zbywana nieruchomość stanowi towar handlowy, tj. sprzedaż następuje w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej polegającej na obrocie (handlu) nieruchomościami przez przedsiębiorcę zajmującego się tym obrotem i, lub
• zbywana nieruchomość należy do składników majątku wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. składników ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub została wycofana z tej ewidencji przed upływem 6 lat poprzedzających dzień sprzedaży (art. 10 ust. 3).

Podobnie orzekł NSA w wyroku z dnia 21 lutego 2012 r. (sygn. akt. II FSK 1543/10) cyt. „Odpłatne zbycie nieruchomości stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów, chyba że zbycie to następuje w wykonaniu działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zbycie tych składników majątku w wykonaniu działalności gospodarczej następuje w sytuacji, gdy podatnik prowadzi działalność polegającą na obrocie nieruchomościami czy prawami określonymi w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. gdy stanowią one towar handlowy.

Podobnie, przychodem z tejże działalności, jak wynika z gramatycznej wykładni art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest zbycie środka trwałego wykorzystywanego na potrzeby działalności gospodarczej jednakże pod warunkiem, że środek trwały został ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych”.

Zgodnie z treścią art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą rozumie się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z przepisu tego wynika, że z przychodami zaliczanymi do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza mamy do czynienia wówczas, gdy: podatnik wykonuje w sposób zorganizowany i ciągły czynności o charakterze zarobkowym, niezakwalifikowane do żadnego z innych wymienionych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych źródeł przychodów oraz dokona wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, której przedmiotem będą te czynności.

Podobnie wskazują A. Bartosiewicz i R. Kubacki w komentarzu do art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: „Ustalając, czy dany przychód pochodzi z działalności gospodarczej, należy w pierwszym rzędzie podjąć próbę przypisania go do jednego z pozostałych, wymienionych w ustawie źródeł. Jeżeli okaże się to niemożliwe, a osiągnięcie przychodu jest wynikiem działalności zarobkowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, wówczas przychód ten będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej”.

Nieruchomość nie została nabyta przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ale w ramach majątku prywatnego. Uznanie najmu lokali w tej nieruchomości za działalność gospodarczą w podatku od towarów i usług oraz ewentualne opodatkowanie tym podatkiem transakcji sprzedaży nieruchomości, nie przesądza o uznaniu tych czynności za wykonywane w ramach działalności gospodarczej na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. Definicja działalności gospodarczej na gruncie podatku od towarów i usług różni się znacząco od definicji zawartej w art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy art. 5a ust. 6 o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają wymóg wykonywania czynności stanowiących działalność gospodarczą w sposób zorganizowany i ciągły. Sformułowanie „ciągłe” oznacza czynności „trwające stale” albo „powtarzające się stale”. Jak stwierdził WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 9 czerwca 2011 r., (sygn. akt I SA/Wr 391/11), w przytoczonej definicji „Ustawodawcy chodzi o wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym”. Działalność gospodarcza nie może zatem polegać na jednorazowej wyprzedaży własnego majątku, posiadanego przez długi czas. Sprzedaż budynku przez Wnioskodawczynię będzie miała charakter incydentalny i sporadyczny - zawarta zostanie tylko jedna transakcja sprzedaży, która jest spowodowana problemami z zyskaniem środków na dalsze finansowanie remontu. Nie można więc tej sprzedaży przypisać cech ciągłości.

Nie ma zatem żadnych podstaw do przyjęcia, że sprzedaż nieruchomości zostanie dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Przychód ze sprzedaży budynku kamienicy wraz z gruntem nie będzie również przychodem z działalności gospodarczej na gruncie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana na potrzeby związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Z przytoczonego wcześniej art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychody z najmu dla celów podatkowych mogą być traktowane jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 tej ustawy.

Co do zasady, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodu z najmu, ustawodawca pozostawił osobie wynajmującej rzecz. W opisanym zdarzeniu przyszłym, sprzedawany budynek (kamienica) wraz z gruntem pozostaje składnikiem majątku osobistego i był dotychczas wykorzystywany na cele wynajmu znajdujących się tam lokali mieszkalnych i użytkowych w ramach najmu prywatnego i był uznawany za działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług.

Na zmianę statusu i sposobu wykorzystywania nieruchomości nie miało wpływu oddanie budynku do bezpłatnego używania spółce cywilnej, której Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem byli jedynymi wspólnikami, gdyż budynek pozostawał ich własnością. Dochody z najmu dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług nadal były rozliczane, jak do tej pory w ramach najmu prywatnego przez Wnioskodawczynię.

Ponadto zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, tj. przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia budynków mieszkalnych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Na tej podstawie uznać należy, że nieruchomość – o której mowa we wniosku – nie stanowiła składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej. Ponadto z wniosku nie wynika, by sprzedaż kamienicy miała nastąpić w ramach działalności handlowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły. Treść wniosku przemawia więc za tym, że sprzedaż ta nie nastąpi w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Przychód uzyskany ze sprzedaży kamienicy nabytej w 2008 r. przez Wnioskodawczynię i jej małżonka nie będzie wobec tego stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przychód ten należy oceniać w kontekście przesłanek wskazanych w cytowanym uprzednio art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Planowana sprzedaż nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, w związku z tym zbycie to nie będzie stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że kwota otrzymana z tytułu sprzedaży tej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przestawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

1. pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,
2. pkt 8 – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
   
   
   
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   4. innych rzeczy
   
   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) cyt. ustawy, spełnione winny zostać, co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w działalności gospodarczej.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wskazana definicja pozwala na wyróżnienie kilku elementów tworzących to pojęcie, a mianowicie jest to działalność zarobkowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzona we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Zarobkowy charakter działalności oznacza, że działalność ta jest nastawiona na osiągnięcie zysku, dochodu, co odróżnia ją od działalności społecznej. Przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu.

Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym to prowadzenie tej działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Wykonywanie działalności w sposób ciągły to prowadzenie jej w sposób stały, nie okazjonalny. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy, istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalny najem przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter; o ciągłości nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań oraz ich rozmiar.

Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji czy nie, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania bądź zgłoszenia do właściwego rejestru tej działalności (tzw. uniwersalna definicja pozarolniczej działalności gospodarczej).

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że nieruchomość, którą Wnioskodawczyni zamierza sprzedać, to budynek mieszkalny nabyty w dniu 28 marca 2001 r. Wnioskodawczyni wynajmowała w części lub w całości z różnymi przerwami większość lokali użytkowych lub mieszkalnych w przedmiotowym budynku różnym najemcom w ramach tzw. najmu prywatnego (nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej). Wnioskodawczyni wskazała również, iż przedmiotowa nieruchomość nigdy nie została wprowadzona do ewidencji (wykazu) środków trwałych, jak również nie stanowiła składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej. Na podstawie oświadczenia o wyborze opodatkowania całości przychodów z najmu złożonego we właściwym urzędzie skarbowym, przychody uzyskiwane z najmu były rozliczane w formie zryczałtowanego podatku dochodowego.

Z wniosku nie wynika ponadto, by Wnioskodawczyni miała dokonywać sprzedaży nieruchomości w sposób zorganizowany i ciągły.

W związku z powyższym należy przyjąć, że opisana we wniosku sprzedaż domu mieszkalnego nie zostanie dokonana w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Skutki podatkowe tej sprzedaży trzeba wobec tego ocenić w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro zatem odpłatne zbycie opisanej we wniosku nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło jego nabycie, zdarzenie to nie spowoduje powstania u Wnioskodawcy przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.