Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/4512-441/15-5/BM
z 4 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2015 r. (data wpływu 14 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 listopada 2015 r. (data wpływu 25 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu zniesienia współwłasności działki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy kwoty zasądzone przez sąd z tytułu zniesienia współwłasności są kwotami brutto oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu zniesienia współwłasności działki.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 listopada 2015 r. (data wpływu 25 listopada 2015 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina była w posiadaniu współwłasności działki z osobami fizycznymi, które władały całością tej działki bezumownie.

Postanowieniem Sądu zostało ustanowione zniesienie współwłasności działki w taki sposób, że przyznano ją na rzecz osób fizycznych i zasądzono określone kwoty pieniężne tytułem spłaty od tych nabywców na rzecz Gminy. Równocześnie w owym postanowieniu płatność została rozłożona przez Sąd na 120 miesięcznych rat.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa działka jest częściowo zabudowana w części przeznaczona pod uprawy polowe, gdzie dopuszczalna jest zabudowa zagrodowa, mogą się znajdować obiekty gospodarskie oraz inne budynki i budowle.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Postanowieniem Sądu z dnia 27 października 2014 roku została zniesiona współwłasność nieruchomości. Postanowienie uprawomocniło się 19 maja 2015 r.

Kwoty orzeczone przez Sąd z tytułu zniesienia współwłasności stanowią całkowitą zapłatę dla Gminy z tego tytułu.

Zniesienie współwłasności opodatkowane jest 23% stawką podatku Vat.

W postanowieniu Sądu brak jest wskazania czy zasądzona kwota stanowi kwotę netto.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako nr 2).

Czy w związku z rozłożeniem na raty przez Sąd zasądzonych kwot tytułem zniesienia współwłasności, podatek VAT należy odprowadzać w terminach płatności poszczególnych rat, czy odprowadzić jednorazowo po uprawomocnieniu się postanowienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje wraz z upływem terminów określonych przez Sąd do spłaty poszczególnych rat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195 – 221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014, poz. 121, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 195 ww. ustawy, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Udział we współwłasności, w aspekcie regulacji zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego, wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej (także w stosunku do pozostałych współwłaścicieli) i jest określony odpowiednim ułamkiem.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić. Z powyższej normy wynika więc, że każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Na mocy art. 211 ww. ustawy – każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Stosownie do art. 212 § 1 Kodeksu cywilnego – jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównywana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi.

Ustawodawca przyznaje więc każdemu ze współwłaścicieli roszczenie o zniesienie współwłasności. Jego zaspokojenie może nastąpić w trybie umownego zniesienia współwłasności lub na drodze orzeczenia sądowego. Żaden ze współwłaścicieli nie może zaś skutecznie sprzeciwiać się zniesieniu współwłasności. W przypadku, gdy na skutek zniesienia współwłasności przez podział rzeczy wspólnej powstaje różnica między wartością udziału a wartością rzeczy nabytej na własność, sąd może zasądzić wyrównanie udziałów w formie dopłaty pieniężnej. Jeżeli więc zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu wartość poszczególnych udziałów może być wyrównywana przez dopłaty pieniężne, wówczas sąd oznaczy termin, sposób ich uiszczenia, wysokość i termin uiszczenia odsetek, a w razie potrzeby także sposób ich zabezpieczenia.

Przenosząc powyższe na grunt ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że jeśli w związku ze zniesieniem współwłasności nieruchomości ma miejsce wydanie nieruchomości w zamian za świadczenie pieniężne – mamy do czynienia z dostawą towarów zdefiniowaną w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Kwestię momentu powstania obowiązku podatkowego reguluje art. 19a ustawy.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy, wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Zgodnie z tą regulacją podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady zostanie rozliczony za ten okres rozliczeniowy.

Ponadto należy wskazać, że regulacja art. 19a ust. 1 jest zgodna z art. 63 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347, str. 1 z późn. zm.), który mówi, że zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Z opisu sprawy wynika, iż Gmina była w posiadaniu współwłasności działki z osobami fizycznymi, które władały całością tej działki bezumownie.

Postanowieniem Sądu z dnia 27 października 2014 roku zostało ustanowione zniesienie współwłasności działki w taki sposób, że przyznano ją na rzecz osób fizycznych i zasądzono określone kwoty pieniężne tytułem spłaty od tych nabywców na rzecz Gminy. Równocześnie w owym postanowieniu płatność została rozłożona przez Sąd na 120 miesięcznych rat. Postanowienie uprawomocniło się 19 maja 2015 r.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów, bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku rozłożenia płatności za towar na raty.

Mając zatem na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy z tytułu zniesienia współwłasności powstanie u Wnioskodawcy na zasadach ogólnych, tj. w momencie przeniesienia na rzecz osób fizycznych prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Przy czym, za dzień wydania w przypadku zniesienia współwłasności na podstawie wyroku sądu, należy przyjąć dzień uprawomocnienia się rozstrzygnięcia (postanowienia) sądu. Rozłożenie na raty płatności z tytułu ww. czynności pozostanie bez wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcie, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje wraz z upływem terminów określonych przez Sąd do spłaty poszczególnych rat, należało uznać za nieprawidłowe.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu zniesienia współwłasności działki. Natomiast wniosek w zakresie stwierdzenia czy kwoty zasądzone przez sąd z tytułu zniesienia współwłasności są kwotami brutto został załatwiony interpretacją Nr IPTPP3/4512-441/15-4/BM.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.