Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-220/15-4/BA
z 25 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2015 r. (data wpływu 26 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 sierpnia 2015 r. (data wpływu 28 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu rajdowego oraz wydatków na paliwo, naprawy i części do tego samochodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu rajdowego oraz wydatków na paliwo, naprawy i części do tego samochodu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 sierpnia 2015 r. (data wpływu 28 sierpnia 2015 r.) o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje zakup samochodu rajdowego, który wykorzystywany będzie w prowadzonej działalności gospodarczej do celów świadczenia usług marketingowych. Samochód będzie przeznaczony wyłącznie do udziału w rajdach. Będzie się on poruszał wyłącznie po zamkniętych torach wyścigowych. Na miejsca rajdów będzie on transportowany na lawecie. Samochód będzie wyposażony w klatkę bezpieczeństwa. Klatka ta jest elementem konstrukcyjnym typowym dla samochodów rajdowych i mającym na celu zapewnienie bezpieczeństwa kierowcy. Samochód będzie posiadał stały napęd na cztery kola i 6-biegową skrzynię biegów. Samochód będzie wyposażony w silnik czterocylindrowy z 16 zaworami i momentem obrotowym 300 km. Moc silnika to 310 koni mechanicznych. Samochód będzie posiadał świadectwo homologacji dla klatki bezpieczeństwa oraz dla zbiornika paliwa, które potwierdzają bezpieczeństwo konstrukcyjne tych elementów, pozwalające na ich użycie w warunkach rajdowych. Samochód ten, jako samochód rajdowy, nie będzie posiadał numeru VIN (tzw. numeru nadwozia), ani też homologacji. Także wyposażanie samochodu będzie związane z jego rajdowym przeznaczeniem, ponieważ auto nie będzie posiadało:

• świateł drogowych (w tym świateł sygnalizacji zmiany kierunku jazdy),
• tłumików (co może powodować przekroczenie dopuszczalnych norm hałasu),
• katalizatora (co może powodować przekroczenie norm emisji spalin),
• licznika przebiegu pojazdu,
• zamków do drzwi.
  
  

Samochód byłby zakupiony od sprzedawcy (będącego jednocześnie producentem) ze Szwecji. Samochód byłby przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w Szwecji i wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce. Umowa ze sprzedawcą zawierać będzie oświadczenie producenta o tym, że samochód został zaprojektowany i zbudowany do startu w zawodach odbywających się wyłącznie na zamkniętych torach wyścigowych. Natomiast kupujący będzie oświadczał w umowie, że znany jest mu stan techniczny samochodu wynikający z celu do jakiego został on zaprojektowany i zbudowany i nie wnosi w związku z tym żadnych zastrzeżeń. Kupujący będzie ponadto oświadczał, że przyjął do wiadomości że samochód nie spełnia warunków pozwalających na dopuszczenie go do ruchu publicznego, w wyniku czego nie można poruszać się nim po drogach publicznych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Samochód byłby wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Cena zakupu będzie wyższa niż 20 000 euro.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia opisanego samochodu rajdowego przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu oraz wydatków na paliwo, naprawy, części do tego samochodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej w skrócie u.p.t.u.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług albo dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 2 pkt 1 u.p.t.u.) oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 (art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c u.p.t.u.)

Powyższe przepisy mają charakter ogólnej regulacji prawnej dotyczącej prawa do odliczenia podatku VAT. Dają one prawo do pełnego odliczenia podatku. Ponadto art. 86a u.p.t.u. zawiera regulacje szczególne, które wprowadzają ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi. Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowym przypadku zastosowanie znajdą regulacje szczególne wskazane w art. 86a u.p.t.u. konieczna jest weryfikacja, czy przedstawiony w stanie faktycznym samochód rajdowy stanowi „pojazd samochodowy”, o którym mowa w tym przepisie.

Przez pojazd samochodowy, zgodnie z art. 2 pkt 34 u.p.t.u., rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Samochód rajdowy nie będzie zatem pojazdem samochodowym o którym mowa w art. 2 pkt 34 i w art. 86a u.p.t.u., ponieważ nie będzie pojazdem samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym. (…) Samochód rajdowy którego zakup jest planowany nie jest pojazdem (a więc i pojazdem samochodowym) w rozumieniu u.p.r.d., ponieważ nie jest przeznaczony albo przystosowany do poruszania się po drodze. Samochód rajdowy jest przeznaczony do poruszania się po zamkniętym torze wyścigowym. Nie jest także przystosowany do poruszania się po drogach, ponieważ nie ma szeregu elementów wymaganych do tego (np. numer VIN, homologacja świateł drogowych, w tym świateł sygnalizacji zmiany kierunku jazdy).

Tym samym samochód rajdowy nie może być uznany za pojazd (pojazd silnikowy), a w konsekwencji i za pojazd samochodowy w rozumieniu u.p.r.d.

Konsekwencją powyższego jest uznanie, że samochód rajdowy nie jest pojazdem samochodowym, o którym mowa w art. 86a u.p.t.u. Nie mają zatem do niego zastosowania ograniczenia, w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT wynikające z tego przepisu. Do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu samochodu rajdowego oraz zakupu paliwa, części, napraw do tego samochodu zastosowanie znajdzie ogólna regulacja art. 86 ust. 1 u.p.t.u.

Tym samym, Wnioskodawcy będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją samochodu rajdowego.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji organów podatkowych oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych. Co prawda dotyczą one nieobowiązującego już stanu prawnego, ale w zakresie definiowania pojazdu samochodowego zawarta w nich argumentacja jest nadal aktualna. Wnioskodawca w pełni podziela stanowisko wyrażone w cytowanych interpretacjach i wyrokach.

W interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 18 marca 2013 r. (sygn. IBPP4/443-568/12/LG) stwierdzono: „Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojazdu samochodowego należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r., Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, ze zm.) (obecne brzmienie u.p.t.u. zawiera definicję pojazdu samochodowego, która odwołuje się do definicji wskazanej w u.p.r.d.). (…) O ile poza sporem jest, że przedmiotowy pojazd to środek transportu, to jednak nie można uznać, że jest on przeznaczony do poruszania się po drodze w ustawowym rozumieniu drogi lub strefie ruchu lub strefie zamieszkania w rozumieniu art. 2 pkt 16 i 16a ww. ustawy. Zatem skoro przedmiotowy pojazd wyścigowy jest przeznaczony do użytku tylko na torach wyścigowych, nie będących drogami ani strefami zamieszkania bądź strefami ruchu w rozumieniu przepisów ustawy prawo o ruchu drogowym, to tym samym nie jest pojazdem w rozumieniu art. 2 pkt 31 tej ustawy, a w konsekwencji nie jest też ani pojazdem silnikowym w rozumieniu art. 2 pkt 32 ww. ustawy czy też pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ww. ustawy. Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że »pojazd wyścigowy« zakupiony przez Wnioskodawcę nie jest pojazdem samochodowym. Co oznacza, że do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu przedmiotowego pojazdu nie ma zastosowania ograniczenie, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej. A zatem, jeśli »pojazd wyścigowy« będzie wykorzystywany do działalności opodatkowanej Wnioskodawca będzie miał prawo odliczyć podatek naliczony zawarty w fakturze wewnętrznej, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, przy założeniu, że nie zaistnieją wyłączenia wskazane w art. 88 ustawy. Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy zakup »pojazdu wyścigowego« wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych a podatek naliczony powstały z tytułu nabycia tego pojazdu ma związek ze sprzedażą opodatkowaną. Reasumując, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego stanowiącego podatek należny z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia »pojazdu wyścigowego« wykorzystywanego do działalności opodatkowanej”.

Podobne stanowisko zaprezentowano:

• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 października 2012 r. (sygn. ILPP4/443-341/12-2/BA), w którym wskazano: warunkiem uznania przedmiotowego pojazdu wyścigowego za pojazd samochodowy lub samochód osobowy jest uznanie go w pierwszej kolejności za pojazd w świetle przepisów tej ustawy. Aby samochód wyścigowy był uznany za pojazd musi spełniać dwie cechy:
  1. być środkiem transportu,
  2. być przeznaczonym do poruszania się po drodze (lub strefie ruchu w rozumieniu art. 2 pkt 16a ustawy Prawo o ruchu drogowym), przy czym powinna to być droga w rozumieniu art. 2 ust. 1 ww. ustawy.
  Jak wskazał Zainteresowany, pojazd wyścigowy stanowi środek transportu, lecz jest przeznaczony tylko do użytku na specjalnych zamkniętych torach wyścigowych, które nie są ani drogami ani strefami ruchu w rozumieniu cyt. ustawy.
  Tym samym pojazd wyścigowy zakupiony przez Spółkę nie jest pojazdem w rozumieniu art. 2 pkt 31 ww. ustawy, a w konsekwencji nie jest też ani pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 33, czy też samochodem osobowym w rozumieniu art. 2 pkt 40 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Wobec powyższego, ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 3 ustawy nowelizującej, nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdy dotyczy ono tylko samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych;
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 lipca 2012 r. (sygn. IPPP3/443-615/11/12/12-6/S/KB);
• w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lutego 2012 r. (sygn. VIII SA/Wa 1010/11) w którym czytamy, „O ile poza sporem jest, że zarówno skarżący jak i organ uznają przedmiotowy samochód za środek transportu, to jednak nie można uznać, że jest on przeznaczony do poruszania się po drodze w ustawowym rozumieniu drogi lub w strefie ruchu lub strefie zamieszkania w rozumieniu art. 2 pkt 16 i 16a ustawy p.r.d. Zatem skoro – jak wskazuje skarżący – przedmiotowy samochód wyścigowy jest przeznaczony do użytku tylko na specjalnych torach wyścigowych, nie będących drogami ani strefami zamieszkania bądź strefami ruchu w rozumieniu przepisów ustawy prawo o ruchu drogowym, to tym samym nie jest pojazdem w rozumieniu art. 2 pkt 31) tej ustawy, a w konsekwencji nie jest też ani pojazdem silnikowym w rozumieniu art. 2 pkt 32 czy też pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy p.r.d. Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał, że organ wydając zaskarżoną Interpretację Indywidualną naruszył przepisy prawa materialnego dokonując wadliwej interpretacji art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, dalej ustawa nowelizująca), co do ograniczenia na podstawie tego przepisu możliwości odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodu wynikającej w szczególności z art. 86 Ustawy o podatku od towarów i usług”.
  
  

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 86 ust. 1 u.p.t.u. będzie mu przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku VAT od zakupu samochodu rajdowego oraz od zakupów paliwa, części i napraw do tego samochodu; w przypadku omawianego samochodu rajdowego art. 86a u.p.t.u. nie znajduje zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) − zwanej dalej ustawą − podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   – z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Wskazać należy, że w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Wnioskodawca planuje zakup samochodu rajdowego, który wykorzystywany będzie w prowadzonej działalności gospodarczej do celów świadczenia usług marketingowych. Samochód byłby zakupiony od sprzedawcy (będącego jednocześnie producentem) ze Szwecji. Samochód byłby przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w Szwecji i wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu rajdowego przysługuje mu prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu, wydatków na paliwo, naprawy oraz części do tego samochodu.

Na mocy art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Stosownie natomiast do treści art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Na mocy art. 86a ust. 1 ustawy – w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

W powołanych przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Przepis ust. 1 tego artykułu wprowadza ogólną zasadę, zgodnie z którą od wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja art. 86a ustawy oznacza, że w sytuacji, gdy znajduje zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w jego ust. 1, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego (w 50%). Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajduje zastosowania, wówczas stosuje się ogólne uregulowania dotyczące odliczania podatku, zawarte w art. 86 ustawy.

Przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.) – przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Stosownie do art. 2 pkt 31 ww. ustawy – przez pojazd rozumie się środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane.

Pojazd silnikowy to pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego – art. 2 pkt 32 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Z kolei w świetle regulacji art. 2 pkt 1 cyt. ustawy – droga to wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt.

Art. 2 pkt 16a ww. ustawy stanowi, że przez strefę ruchu rozumie się obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi.

Natomiast art. 2 pkt 40 cyt. ustawy wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

W świetle powołanych powyżej definicji, warunkiem uznania nabytego samochodu rajdowego za pojazd samochodowy lub samochód osobowy jest uznanie go w pierwszej kolejności za pojazd w świetle przepisów tej ustawy. Aby samochód rajdowy był uznany za pojazd musi spełniać dwie cechy:

1. być środkiem transportu,
2. być przeznaczonym do poruszania się po drodze (lub strefie ruchu w rozumieniu art. 2 pkt 16a ustawy Prawo o ruchu drogowym), przy czym powinna to być droga w rozumieniu art. 2 ust. 1 ww. ustawy.
   
   

Jak wskazał Wnioskodawca, nabyty samochód będzie przeznaczony wyłącznie do udziału w rajdach. Będzie się on poruszał wyłącznie po zamkniętych torach wyścigowych. Na miejsca rajdów będzie on transportowany na lawecie.

Tym samym, nie można uznać, że przedmiotowy samochód rajdowy będzie przeznaczony do poruszania się po drodze w ustawowym rozumieniu drogi lub strefie ruchu lub strefie zamieszkania w rozumieniu art. 2 pkt 16 i 16a ww. ustawy. Skoro będzie on przeznaczony do użytku wyłącznie na torach wyścigowych, nie będących drogami ani strefami zamieszkania bądź strefami ruchu w rozumieniu przepisów ustawy prawo o ruchu drogowym, to tym samym nie jest pojazdem w rozumieniu art. 2 pkt 31 tej ustawy, a w konsekwencji nie jest też ani pojazdem silnikowym w rozumieniu art. 2 pkt 32 ww. ustawy czy też pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ww. ustawy.

Wobec powyższego, przepisy art. 86a ustawy, ograniczające prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w odniesieniu do samochodu rajdowego nie będą miały zastosowania.

Zatem, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych, określonych w art. 86 ustawy. Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w tej regulacji uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Reasumując, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia opisanego samochodu rajdowego Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu oraz wydatków na paliwo, naprawy oraz części do tego samochodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy poinformować, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest wydanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do zdarzenia przyszłego przedstawionego przez niego, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 Ordynacji podatkowej.

Wobec powyższego, tut. Organ zaznacza, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o wskazanie, że samochód rajdowy będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy, w szczególności nie wykorzystywania samochodu rajdowego do wykonywania czynności opodatkowanych, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że w podatku akcyzowym zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie. Natomiast w podatku dochodowym od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.