Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-1070/15-5/AK
z 16 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2015 r. (data wpływu 21 sierpnia 2015 r.) uzupełniony pismem z dnia 10 listopada 2015 r. (fax – data nadania 10 listopada 2015 r., data wpływu 10 listopada 2015 r., za pośrednictwem poczty – data nadania 10 listopada 2015 r., data wpływu 12 listopada 2015 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie telefoniczne z dnia 10 listopada 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania lub dofinansowania członkom Izby udziału w kursach szkoleniowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania lub dofinansowania członkom Izby udziału w kursach szkoleniowych.

W związku z wątpliwościami tut. organ wezwał Wnioskodawcę telefonicznie w dniu 10 listopada 2015 r. (na tę okoliczność została sporządzona notatka służbowa) do uzupełnienia braków poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego i pytania Nr 2. Pismem z dnia 10 listopada 2015 r. (fax – data nadania 10 listopada 2015 r., data wpływu 10 listopada 2015 r., 10 listopada 2015 r., data wpływu 12 listopada 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił powyższe.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z art. 17 Konstytucji RP - ustawy zwykłe mogą przewidywać tworzenie samorządów zawodowych reprezentujących osoby wykonujące zawody zaufania publicznego i sprawujących pieczę nad należytym wykonaniem tych zawodów. Na podstawie tej normy powołano szereg samorządów zawodowych, w tym m.in samorząd pielęgniarek i położnych. Każda ustawa korporacyjna nakłada liczne obowiązki na swoich członków. Przede wszystkim są to: obowiązek opłacania składek członkowskich dla finansowania funkcjonowania organów samorządu oraz obowiązek podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez członków korporacji. Dodatkowo ustawodawca nałożył na pielęgniarkę, położną obowiązek stałego aktualizowania swojej wiedzy i umiejętności zawodowych w różnych rodzajach kształcenia podyplomowego. Zawarty jest on w art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U z 2014 r. poz. 1435)

W przypadku pielęgniarek i położnych- obowiązek opłacania składek na rzecz okręgowej izby wynika z art. 11 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. (Dz. U. z 2011 r. Nr 174, poz. 1038). Składka płatna jest miesięcznie, a jej wysokość określa uchwała Krajowego Zjazdu . Aktualnie obowiązuje w tym zakresie uchwała nr 19 VI Krajowego Zjazdu z dnia 7 grudnia 2011 r. w sprawie wysokości składki członkowskiej oraz zasad jej podziału. Z obowiązkiem podnoszenia kwalifikacji koreluje prawo pielęgniarki, położnej do korzystania z pomocy okręgowych izb w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych ochrony właściwych warunków wykonywania zawodu. Wynika ono z art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy samorządowej z dnia 1 lipca 2011 r.

Członkowie Izby mają prawo do korzystania z jej pomocy w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Warunkiem uzyskania pomocy jest regularne opłacanie składki członkowskiej i brak zaległości w tym zakresie. Izba wykonuje ustawowy obowiązek prowadzenia kształcenia podyplomowego w dwóch formach: organizuje kursy szkoleniowe we własnym zakresie oraz dofinansowuje udział w kursach prowadzonych przez organizatorów zewnętrznych. Szczegółowe warunki przyznania pomocy regulują wewnętrzne uchwały Izby - aktualnie jest to Uchwała Nr 55/IW2014 Okręgowej Rady WOIPiP z dnia 29 stycznia 2014 r. Środki na prowadzenie kształcenia pochodzą ze składek członkowskich wnoszonych na rzecz Izby. W przypadku pielęgniarek, położnych wykonujących zawód w ramach umowy o pracę- składki członkowskie na rzecz samorządu opłacane są z wynagrodzenia po jego opodatkowaniu.

Uprawnienie do uzyskania pomocy powstaje po uregulowaniu należnych składek. Dotyczy to okresu od dnia wpisu na listę członków Izby do dnia wystąpienia o przyznanie pomocy. Pomoc, tj. udział w szkoleniu lub dofinansowanie kosztów, może być przyznana tylko raz w roku. Dofinansowanie kosztów uczestnictwa w kursach organizowanych przez podmioty trzecie realizowane jest poprzez przekazanie przyznanej kwoty bezpośrednio na rachunek organizatora. Dofinansowanie nie obejmuje kosztów przejazdu, wyżywienia, zakwaterowania oraz kosztów materiałów szkoleniowych. Dotychczas, w związku ze świadczeniami o jakich mowa, Izba wystawiała informację PIT-8C, natomiast pielęgniarkom, położnym wystawiała deklaracje PIT-8C. W następstwie tego pielęgniarka, położna w podatkowym zeznaniu rocznym wykazywała podwójnie wynagrodzenie do opodatkowania. Obok pozycji „należności ze stosunku pracy”, w pozycji „Inne źródła” wykazywała część wynagrodzenia rocznego przeznaczonego na obowiązkową składkę na rzecz samorządu, stanowiącą równowartość przyznanego przez samorząd w danym roku szkolenia lub dofinansowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wobec nałożonych ustawowo obowiązków: przynależności do samorządu zawodowego i podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez członków tego samorządu, realizowanie tego obowiązku poprzez uczestniczenie w kursie szkoleniowym organizowanym przez organ samorządu zawodowego ze środków członka tego samorządu lub poprzez częściowe dofinansowanie kosztów uczestnictwa ze środków członka tego samorządu, po stronie uczestnika powstaje przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli prawo do uczestnictwa w kursie lub do uzyskania dofinansowania przysługuje tylko pod warunkiem członkostwa w samorządzie, po uprzednim opłaceniu składek członkowskich i jest przyznawane tylko raz w roku?
2. Jeżeli uczestnictwo w kursie lub przyznanie dofinansowania, o których mowa w pytaniu pierwszym powoduje powstanie przychodu po stronie pielęgniarki, położnej, to w konsekwencji czy Izba jako organ samorządu ma obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C?
3. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany wystawić deklarację PIT-8C dla pielęgniarek, położnych, które uczestniczyły w bezpłatnych kursach kształcenia podyplomowego organizowanych przez Wnioskodawcę w ramach wykonywania jego zadań ustawowych lub korzystały ze współfinansowania takich kursów, przyznanego przez Wnioskodawcę w ramach wykonywania jego zadań ustawowych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że finansowane z jego środków zarówno uczestnictwo w kursie organizowanym przez Izbę jak i dofinansowanie kosztów uczestnictwa w kursie organizowanym przez inny podmioty - nie powodują przychodu po stronie których dotyczą a w związku z tym - nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Uczestnictwo w kursie oraz dofinansowanie jest bowiem powiązane w ekwiwalentem w postaci opłacania składki członkowskiej a przez to nie stanowi nieodpłatnego świadczenia.

W myśl art. 9 ust. 1 updof - opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody za wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz za wyjątkiem dochodów od których zaniechano poboru podatku na podstawie ustawy- Ordynacja podatkowa. Generalna definicja przychodu zawarta jest w art. 11 ust. 1 updof. Finalnie z przepisu tego wynika, że przychodem są postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym: pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jak wiadomo- art. 11 ust. 1 należy interpretować w powiązaniu z art. 10 oraz art. 12- 20 updof, aby ustalić czy konkretna kwota lub świadczenie przynależy do któregokolwiek ze źródeł przychodów podatkowych. Katalog źródeł przychodu zawarty jest w art. 10 ust. 1 updof, przy czym w pkt 9 wymieniono przychód z innych źródeł. Ustawa w art. 10 ust. 1 pkt 9 zawiera otwarty katalog przychodów zaliczanych do przychodów z innych źródeł. Źródła przychodów nazwane wprost nie obejmują świadczeń związanych których dotyczy niniejszy wniosek. Obok źródeł przychodów nazwanych wprost - w ustawie wymieniona jest jednak jeszcze kategoria „nieodpłatnych świadczeń”. Z punktu widzenia przedmiotu niniejszej sprawy- identyfikacja tego pojęcia ma kluczowe znaczenie. Ustawa podatkowa nie definiuje pojęcia „nieodpłatne świadczenie”. Należy wobec tego odwołać się do ugruntowanych poglądów doktryny i orzecznictwa. NSA w uchwale 7 sędziów z 16 października 2006 r. sygn. II FPS 1/06 (ONSA/WSA nr 6/2006 poz. 153) stwierdził, że podatkowe pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma zakres szerszy niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osobie, mające konkretny wymiar finansowy. NSA w uchwale o jakiej mowa wskazał, że podtrzymuje ona stanowisko prawne wyrażone w uchwale z 18 listopada 2002 r. sygn. FPS 9/02 ( ONSA nr 2/2003 poz. 47). Ponadto NSA wskazał, że przytoczone oceny są kontynuacją linii orzeczniczej utworzonej wyrokami Sądu Najwyższego z 6 sierpnia 1999 r. sygn. akt III RN 31/99 i z 13 czerwca 2002 r. sygn. akt III RN 106/01 oraz wyrokami NSA z 26 stycznia 2000 r. sygn. akt ISA/Gd 2285/98 i z 10 kwietnia 2000 r. sygn. akt III SA 2252/99.

Dalej Wnioskodawca wskazuje na ugruntowany pogląd, że ze świadczeniem nieodpłatnym mamy do czynienia w przypadkach, w których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym. Oznacza to, że w zamian nic nie świadczy ani obecnie ani w przyszłości. Pojęcie „świadczenie” zakłada działanie aktywne po stronie kontrahenta podatnika, w wyniku którego podatnik uzyskuje określoną korzyść.

Jak wskazał NSA w wyroku z 23 kwietnia 2013 r. sygn. akt II FSK 1741/11 - ustawowe pojęcie nieodpłatnego świadczenia musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych. To wskazanie NSA ma zasadnicze znaczenie w niniejszej sprawie dla prawidłowej identyfikacji pojęcia „nieodpłatne świadczenie” w okolicznościach wskazanych we wniosku.

Udzielenie świadczenia w postaci udziału w bezpłatnym kursie szkoleniowym lub w postaci dofinansowania kosztów udziału w kursie odpłatnym następuje wyłącznie po kumulatywnym spełnieniu kilku warunków. Są nimi: członkostwo w samorządzie, regularne opłacenie składki członkowskiej za cały okres członkostwa, skorzystanie ze świadczenia tylko raz w roku. Ocena czy świadczenia mają charakter wzajemny powinna być dokonana w konkretnym kontekście, przy uwzględnieniu okoliczności w których dochodzi do udzielenia świadczenia. Wzajemność świadczeń wynika z tego, że możliwość uczestnictwa w kursie (lub uzyskania dofinansowania) jest uwarunkowana i uzależniona od realizacji przez pielęgniarkę, położną ustawowego obowiązku o wymiarze finansowym (zapłata składek) a realizacja tego obowiązku ma znaczenie s stępuje stanu majątku Izby.

Ponadto kontekst sytuacyjny rzutujący na ocenę charakteru świadczenia polega też na tym, że udzielenie świadczenia stanowi zgodny z prawem sposób realizacji obowiązku samorządu sprawowania pieczy nad należytym wykonywaniem zawodów pielęgniarki, położnej, w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony (vide: art. 2 ust. 1 ustawy samorządowej w związku z art. 17 ust. 1 Konstytucji RP) poprzez wykonanie zadania ustawowego: prowadzenia kształcenia podyplomowego (art. 4 ust. 2 pkt 6 ustawy samorządowej) w warunkach prawidłowego zarządzania majątkiem własnym (pochodzącym w znaczącej części ze składek członkowskich) poprzez przeznaczenie jego części na finansowanie kursów szkoleniowych. Samorządy zawodowe z jednej strony reprezentują określone zawody a z drugiej strony powołane są do wspomagania członków w dążeniu do prawidłowego wykonywania zawodu. W sytuacji nałożenia na pielęgniarki, położne obowiązku podnoszenia kwalifikacji a na samorząd- obowiązku sprawowania pieczy nad wykonywaniem zawodu ze względu na interes publiczny- występuje korelacja tych obowiązków. Oznacza to, że składki opłacane przez pielęgniarki, położne powinny być, choćby w części, spożytkowane w celu ułatwienia wypełnienia powinności należytego wykonania zawodu. Członkowie samorządu winni ponosić ciężary finansowe, aby umożliwić samorządowi wypełnianie zadań ustawowych, a w tym, między innymi, szkolenia członków. Prawidłowe zarządzanie majątkiem własnym samorządu wyznacza granice w jakich, w kontekście innych potrzeb, a także potrzeb szkoleniowych- kursy mają mieć charakter odpłatny a w jakich nieodpłatny.

W tym stanie rzeczy, skoro świadczenie Izby dotyczące szkolenia jest uwarunkowane spełnieniem przez członka samorządu innego świadczenia finansowego (zapłaty składek) zachodzi tutaj ewidentna wzajemność świadczeń. Wzajemność ta wyklucza świadczenie Izby ze zbioru świadczeń nieodpłatnych w rozumieniu prawnopodatkowym a jego wartość nie stanowi przychodu z innych źródeł w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec nałożonych ustawowo obowiązków: przynależności do samorządu zawodowego pielęgniarek i położnych i podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez członków tego samorządu- realizacja tych obowiązków poprzez uczestniczenie w kursie szkoleniowym organizowanym przez organ samorządu zawodowego lub poprzez częściowe dofinansowanie kosztów uczestnictwa ze środków członków tego samorządu, przy uwzględnieniu, że prawo prawo do uczestnictwa w kursie lub do uzyskania dofinansowania przysługuje tylko pod warunkiem członkostwa w samorządzie, po uprzednim opłaceniu składek członkowskich i jest przyznawane tylko raz w roku- nie powoduje po stronie uczestnika: powstania przychodu, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, wobec niepowstania przychodu, lzba jako organ samorządu nie jest zobowiązana do sporządzania informacji oraz deklaracji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie
oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14–15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ustawy).

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów są inne źródła.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest także odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym - generalnie - jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

W przypadku świadczeń stanowiących przychody z innych źródeł, zastosowanie znajdzie przepis art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zgodnie z art. 17 Konstytucji RP - ustawy zwykłe mogą przewidywać tworzenie samorządów zawodowych reprezentujących osoby wykonujące zawody zaufania publicznego i sprawujących pieczę nad należytym wykonaniem tych zawodów. Na podstawie tej normy powołano szereg samorządów zawodowych, w tym m.in samorząd pielęgniarek i położnych. Każda ustawa korporacyjna nakłada liczne obowiązki na swoich członków. Przede wszystkim są to: obowiązek opłacania składek członkowskich dla finansowania funkcjonowania organów samorządu oraz obowiązek podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez członków korporacji. Dodatkowo ustawodawca nałożył na pielęgniarkę, położną obowiązek stałego aktualizowania swojej wiedzy i umiejętności zawodowych w różnych rodzajach kształcenia podyplomowego. Składka płatna jest miesięcznie, a jej wysokość określa uchwała Krajowego Zjazdu . Z obowiązkiem podnoszenia kwalifikacji koreluje prawo do korzystania z pomocy okręgowych izb w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych ochrony właściwych warunków wykonywania zawodu. Członkowie Izby mają prawo do korzystania z jej pomocy w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Warunkiem uzyskania pomocy jest regularne opłacanie składki członkowskiej i brak zaległości w tym zakresie. Izba wykonuje ustawowy obowiązek prowadzenia kształcenia podyplomowego w dwóch formach: organizuje kursy szkoleniowe we własnym zakresie oraz dofinansowuje udział w kursach prowadzonych przez organizatorów zewnętrznych. Uprawnienie do uzyskania pomocy powstaje po uregulowaniu przez pielęgniarkę, położną należnych składek. Dotyczy to okresu od dnia wpisu na listę członków Izby do dnia wystąpienia o przyznanie pomocy. Pomoc, tj. udział w szkoleniu lub dofinansowanie kosztów, może być przyznana tylko raz w roku. Dofinansowanie kosztów uczestnictwa w kursach organizowanych przez podmioty trzecie realizowane jest poprzez przekazanie przyznanej kwoty bezpośrednio na rachunek organizatora. Dofinansowanie nie obejmuje kosztów przejazdu, wyżywienia, zakwaterowania oraz kosztów materiałów szkoleniowych.

Na mocy przepisu z art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2011 r., Nr 174, poz. 1039, z późn. zm.) ustawodawca nałożył na pielęgniarki i położne obowiązek stałego aktualizowania swojej wiedzy i umiejętności zawodowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

Powyższy przepis zwalnia od podatku wartość świadczeń przyznanych pracownikowi, zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Nie obejmuje on jednak świadczeń przyznanych przez związki zawodowe, w tym związek zawodowy.

Podkreślić także należy, że bez znaczenia dla powstania przychodu po stronie członków z ww. tytułu – w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest fakt, że dofinansowanie tych świadczeń pochodzi z puli obowiązkowych składek członkowskich jakie wpłacają wszyscy członkowie Izby. Wpłaty tych składek pochodzące od wszystkich członków stanowią przychód Izby. Zatem, środki te należy traktować jako środki własne Izby, która jest uprawniona do zarządzania tymi środkami, np. w celu finansowania lub dofinansowania świadczeń dla swoich członków. To oznacza, że przekazując dofinansowanie Wnioskodawca finansuje je swoim majątkiem.

A więc, nie można się zgodzić z Wnioskodawcą, że uczestnictwo pielęgniarki lub położnej w nieodpłatnym kursie organizowanym w ramach kształcenia podyplomowego przez Izbę nie stanowi uzyskania świadczenia nieodpłatnego - a więc przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakwalifikowanego do art. 10 ust. 1 pkt 9 jako „inne źródła” podlegające opodatkowaniu.

Wartość ww. świadczeń stanowi przysporzenie majątkowe dla ww. członków, które zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł.

Przenosząc powołane przepisy na grunt przedstawianego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że finansowanie lub dofinansowanie przez Izbę na rzecz członków , kosztów kursu szkoleniowego to nic innego jak przekazanie konkretnego świadczenia nieodpłatnego. Gdyby bowiem nie finansowanie lub dofinansowanie wskazanych kosztów z majątku Izby (Wnioskodawcy) członek Izby musiałby w całości sfinansować omawiane wydatki (koszty) własnym majątkiem. Tym samym członkowie Izby uzyskują konkretne przysporzenie majątkowe kosztem majątku innego podmiotu (tutaj Izby). Bez znaczenia dla kwalifikacji tegoż świadczenia jako przychodu podatkowego jest to, że uczestnicząc w takich szkoleniach (kursach) wykonują ustawowy obowiązek podnoszenia kwalifikacji. Należy bowiem podkreślić, że fakt, że ustawodawca zobligował osoby wykonujące niektóre zawody do stałego podnoszenia kwalifikacji nie oznacza, że mają to czynić bezpłatnie (kosztem majątku innego podmiotu). Zatem, w sytuacji kiedy dana osoba bezpłatnie uczestniczy w szkoleniach, kursach czy też innych formach kształcenia w celu zdobywania określonej wiedzy, to tym samym uzyskuje nieodpłatne świadczenie.

Reasumując, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, finansowanie lub dofinansowanie kursów szkoleniowych stanowi dla członka Izby w świetle przepisów podatkowych konkretne przysporzenie majątkowe, które należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z powołanymi przepisami na Wnioskodawcy nie ciąży jednak obowiązek poboru zaliczek od omawianych świadczeń. Jest on natomiast zobowiązany do sporządzenia dla osób, którym świadczenie zostało przekazane, informacji PIT-8C, w myśl art. 42a ww. ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę przywołanych wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.