Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-206/15-5/EWW
z 21 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2015 r. (data wpływu 12 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania usług wyboru, rozruchu i zagospodarowania centrów dystrybucji oraz innych lokali logistycznych według metody reverse charge - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania usług wyboru, rozruchu i zagospodarowania centrów dystrybucji oraz innych lokali logistycznych według metody reverse charge. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.) o pełnomocnictwo, dane osobowe i podpis pełnomocnika, doprecyzowanie opisu sprawy oraz stanowisko własne.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również jako Spółka) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajął pomieszczenia magazynowe od podmiotów trzecich. Ponadto, w ramach prowadzonej działalności Spółka zawarła umowę o współpracy ze swoją Spółką-Matką, zarejestrowaną w Polsce wyłącznie dla celów podatku VAT.

Spółka w ramach przedmiotowej umowy świadczy na rzecz Spółki-Matki usługi zarządzania kwestiami związanymi z jakością artykułów oraz procesami dokonywania zwrotów w zakresie:

• rozpatrywania zwrotów (łącznie z wysyłką i identyfikacją w magazynie);
• wykorzystania zwrotów towarów (łącznie z przepakowaniem, przetworzeniem, sprzedażą na rzecz osób trzecich, zwrotem do producenta i potencjalną sprzedażą za pośrednictwem własnych kanałów);
• przeprowadzania kontroli artykułów oraz oceny informacji dot. artykułów w celu podniesienia ich jakości.
  
  

W przyszłości Wnioskodawca będzie także świadczył usługi w zakresie wyboru, rozruchu i zagospodarowania centrów dystrybucji oraz innych lokalizacji logistycznych:

• własnych lokalizacji;
• zarządzania usługodawcami świadczącymi usługi w zakresie magazynowania;
• specyfikacji i realizacji interfejsów pomiędzy usługodawcami a oprogramowaniem Home24.
  
  

Z tytułu świadczonych usług związanych z usługami magazynowymi Wnioskodawca wystawia na rzecz Spółki-Matki faktury rozliczane według zasady reverse charge, gdzie miejscem świadczenia usług na rzecz Spółki-Matki jest jej siedziba, tj. Niemcy.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Spółka-Matka nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie świadczyć usługi na rzecz siedziby kontrahenta (Spółki-Matki) w Niemczech.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca będzie uprawniony do wystawiania faktur z tytułu świadczonych usług według metody reverse charge, zgodnie z art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, od dnia 1 stycznia 2010 r. w ustawie o VAT o miejscu świadczenia usługi wykonywanej na rzecz podatnika (w rozumieniu przepisów o miejscu świadczenia) decyduje siedziba (miejsce zamieszkania, stałe miejsce prowadzenia działalności) usługobiorcy. Od tej ogólnej zasady ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia usług, ściśle określonych w przepisach ustawy, ustala się w sposób szczególny. O jednym z nich stanowi art. 28e ustawy o VAT (odpowiednik art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE). Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku, jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Należy podkreślić, że przedmiotem zawartej ze Spółką-Matką umowy jest obsługa towarów składowanych w magazynach, którymi dysponuje Spółka i aktywne zarządzanie towarami. Spółka nie udzieliła Spółce-Matce uprawnień do użytkowania nieruchomości w jakimkolwiek zakresie (np. w formie umowy najmu, dzierżawy czy leasingu).

W ocenie Wnioskodawcy, świadczone usługi magazynowania należą do kategorii usług wymienionych w art. 28b ustawy o VAT, tj. gdzie miejscem ich opodatkowania jest miejsce, w którym podatnik ma siedzibę (stałe miejsce prowadzenia działalności, stałe miejsce zamieszkania). Ze względu na fakt, iż stałe miejsce prowadzenia działalności oraz siedziba nabywcy usługi jest poza terytorium kraju, dlatego sprzedaż usług magazynowania powinna zostać udokumentowana fakturą VAT według zasady reverse charge.

Przedmiotowe zagadnienie, tj. usługa magazynowania stanowiło w ostatnim czasie przedmiot licznych interpretacji podatkowych, a także rozstrzygnięć sądowych  w tym wyroku NSA o sygnaturze I FSK 1786/13.

Z kolei w wyroku z dnia 27 czerwca 2013 r. C-155/12 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE „należy interpretować w ten sposób, że kompleksowe usługi w zakresie magazynowania, obejmujące przyjmowanie towarów do magazynu, ich umieszczanie na odpowiednich półkach magazynowych, przechowywanie, pakowanie, wydawanie, rozładunek i załadunek są objęte tym artykułem jedynie wówczas, gdy magazynowanie stanowi świadczenie główne czynności jednolitej i usługobiorcom jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości”. Odwołując się do dotychczasowego orzecznictwa Trybunał zauważył, że jedynie świadczenie usług, które pozostają w wystarczająco bezpośrednim związku z nieruchomością, mieszczą się w zakresie stosowania wskazanego art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE (pkt 24 uzasadnienia wyroku). Trybunał odwołał się również do opinii rzecznik generalnej, która w pkt 35 wskazała, że aby świadczenie usług było objęte zakresem stosowania art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE, konieczne jest, by owo świadczenie było związane z wyraźnie określoną nieruchomością (pkt 34 uzasadnienia wyroku). Nie jest to jednak w ocenie Trybunału przesłanka wystarczająca, konieczne jest ponadto, aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Heger, pkt 25) (pkt 35 uzasadnienia wyroku). Dalej Trybunał stwierdził, że świadczenia usług wyliczone w art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE, które dotyczą bądź używania lub urządzania nieruchomości, bądź zarządzania włącznie z użytkowaniem oraz wyceny tego rodzaju nieruchomości, charakteryzują się tym, że sama nieruchomość stanowi przedmiot świadczenia (pkt 36 uzasadnienia wyroku).

W konsekwencji Trybunał uznał, że usługa magazynowania, której nie można uznać za związaną z urządzaniem, zarządzaniem lub wyceną nieruchomości, może być objęta zakresem stosowania wskazanego w art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE jedynie pod warunkiem, że usługobiorcy jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości.

W przedmiotowym stanie faktycznym świadczona usługa  zdaniem Spółki  należy do kompleksowej obsługi towarów składowanych w magazynie. Także zarządzanie tymi towarami należy do kompleksowej obsługi logistycznej. Ponadto  zdaniem Wnioskodawcy  świadczone przez niego usługi magazynowania nie powinny zostać uznane za usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 28e ustawy o VAT. Gdzie usługi opodatkowane są w miejscu, w którym znajduje się nieruchomość.

Sam fakt, iż Spółka dysponuje magazynami, w których towar jest przejściowo składowany, nie może zatem przesądzać o uznaniu przedmiotowych usług za „usługi związane z nieruchomościami”, tym bardziej, że w żadnym przypadku powierzchnie magazynowe nie są Spółce-Matce w sposób swobodny udostępniane.

Art. 28e ustawy o VAT należy interpretować w ten sposób, że kompleksowe usługi w zakresie magazynowania, obejmujące przyjmowanie towarów do magazynu, ich umieszczanie na odpowiednich półkach magazynowych, przechowywanie, pakowanie, wydawanie, rozładunek i załadunek są objęte tym artykułem jedynie wówczas, gdy magazynowanie stanowi świadczenie główne czynności jednolitej i usługobiorcom jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez niego usługi nie są usługami związanymi z nieruchomościami. W szczególności, nie są to usługi należące do kategorii usług obejmujących „przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości”  zatem powyższe usługi należy opodatkować fakturą według metody reverse charge.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez terytorium kraju – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przedmiotem niniejszej sprawy jest sytuacja, w której w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wynajął pomieszczenia magazynowe od podmiotów trzecich. Zawarł on również umowę o współpracy ze swoją Spółką-Matką, która nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W przyszłości Wnioskodawca będzie świadczył na jej rzecz usługi w zakresie wyboru, rozruchu i zagospodarowania centrów dystrybucji oraz innych lokalizacji logistycznych:

• własnych lokalizacji;
• zarządzania usługodawcami świadczącymi usługi w zakresie magazynowania;
• specyfikacji i realizacji interfejsów pomiędzy usługodawcami a oprogramowaniem Home24.
  
  

Opodatkowaniu podatkiem VAT w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane – na tle przepisów o miejscu świadczenia – za wykonane w tym państwie. Zatem określenie miejsca świadczenia danej transakcji determinuje jej miejsce opodatkowania.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy - na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Spółka-Matka spełnia definicję podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Od powyższej zasady ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami.

I tak, zgodnie z art. 28e ustawy – miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z cyt. przepisu art. 28e ustawy wynika, że w przypadku określenia miejsca świadczenia usługi związanej z nieruchomością decydujące znaczenie ma miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, bez względu na to, dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługobiorcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia.

Przepisowi art. 28e polskiej ustawy o podatku od towarów i usług odpowiada zapis art. 47 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W tym miejscu należy wskazać na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 27 czerwca 2013 r. sygn. akt C-155/12 w sprawie Ministerstwo Finansów Rzeczypospolitej Polskiej przeciwko RR Donnelly Global Turnkey Solution Poland sp. z o.o.

Powyższy wyrok sprecyzował orzecznictwo Trybunału dotyczące miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami oraz wyjaśnił dla celów stosowania prawa, co Trybunał rozumie pod pojęciem „wystarczająco bezpośredniego” związku.

Ww. wyrok dotyczył pytania prejudycjalnego skierowanego przez sąd krajowy zmierzającego do ustalenia, czy art. 47 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że kompleksowe usługi w zakresie magazynowania, obejmujące przyjmowanie towarów do magazynu, ich umieszczanie na odpowiednich półkach magazynowych, przechowywanie, pakowanie, wydawanie, rozładunek, załadunek oraz w stosunku do niektórych klientów przepakowywanie materiałów dostarczonych w opakowaniach zbiorczych do indywidualnych zestawów, są usługami związanymi z nieruchomościami w rozumieniu tego artykułu.

TSUE wskazał, że w zakresie dotyczącym brzmienia wskazanego art. 47 które zasadniczo odpowiada art. 9 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy należy stwierdzić, że usługi magazynowania nie stanowią usług wymienionych w sposób wyraźny w owym art. 47 i w związku z tym z brzmienia tego przepisu nie można wysnuć użytecznego wniosku dla celów udzielenia odpowiedzi na zadane pytanie. Jednakże z orzecznictwa Trybunału wynika, że jedynie świadczenie usług które pozostaje w wystarczająco bezpośrednim związku z nieruchomością, mieści się w zakresie stosowania wskazanego art. 47 dyrektywy 2006/112 (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Inter -Mark Group, pkt 30). Należy zresztą wskazać, że w takim związku pozostają wszystkie usługi wymienione w tym przepisie [zob. w zakresie dotyczącym art. 9 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy ww. wyrok w sprawie Heger, pkt 24].

Jeżeli chodzi o pojęcie „nieruchomości” należy wskazać, że Trybunał orzekł już że jedną z jej istotnych cech jest to, że jest związana z określoną częścią terytorium państwa członkowskiego, w którym jest ona usytuowana (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Heger, pkt 20). W związku z tym aby świadczenie usług było objęte zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112 konieczne jest, by owo świadczenie było związane z wyraźnie określoną nieruchomością.

Jednakże mając na uwadze, że wiele usług jest w ten lub inny sposób związanych z nieruchomościami, konieczne jest ponadto aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Heger, pkt 25). Należy bowiem stwierdzić, że świadczenia usług wyliczone w art. 47 dyrektywy 2006/112, które dotyczą bądź używania lub urządzania nieruchomości, bądź zarządzania włącznie z użytkowaniem oraz wyceny tego rodzaju nieruchomości, charakteryzują się tym, że sama nieruchomość stanowi przedmiot świadczenia.

Z powyższego zdaniem TSUE wynika, że usługa magazynowania – tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym – której nie można uznać za związaną z urządzaniem, zarządzaniem lub wyceną nieruchomości, może być objęta zakresem stosowania wskazanego art. 47 jedynie pod warunkiem, że usługobiorcy jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości.

W konsekwencji Trybunał uznał, że art. 47 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r. należy interpretować w ten sposób, że kompleksowe usługi w zakresie magazynowania, obejmujące przyjmowanie towarów do magazynu, ich umieszczanie na odpowiednich półkach magazynowych, przechowywanie, pakowanie, wydawanie, rozładunek i załadunek są objęte tym artykułem jedynie wówczas, gdy magazynowanie stanowi świadczenie główne czynności jednolitej i usługobiorcom jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z usługami w zakresie wyboru, rozruchu i zagospodarowania centrów dystrybucji oraz innych lokalizacji logistycznych: własnych lokalizacji; zarządzania usługodawcami świadczącymi usługi w zakresie magazynowania; specyfikacji i realizacji interfejsów pomiędzy usługodawcami a oprogramowaniem Home24. Żadna z powyższych czynności nie będzie wiązała się z przyznaniem Spółce-Matce prawa użytkowania danej nieruchomości.

Należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 28e ustawy. Miejsce świadczenia – a tym samym miejsce opodatkowania – wykonywanych przez Wnioskodawcę usług w zakresie wyboru, rozruchu i zagospodarowania centrów dystrybucji oraz innych lokalizacji logistycznych: własnych lokalizacji; zarządzania usługodawcami świadczącymi usługi w zakresie magazynowania oraz specyfikacji i realizacji interfejsów pomiędzy usługodawcami a oprogramowaniem Home24, winno być ustalone na podstawie zasady ogólnej zawartej w art. 28b ust. 1 ustawy. Zatem miejscem świadczenia ww. usług będzie terytorium Niemiec, gdzie Spółka-Matka posiada siedzibę.

Zatem Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktur dokumentujących wykonane usługi wyboru, rozruchu i zagospodarowania centrów dystrybucji oraz innych lokali logistycznych  niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju  według metody reverse charge, czyli odwróconego obciążenia podatkiem.

Faktury te winny zostać wystawione przez Wnioskodawcę na podstawie obowiązujących przepisów ustawy, m.in. w zakresie elementów, które powinna zawierać taka faktura.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe, jednak na podstawie innego uzasadnienia niż przez niego wskazane.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być  zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej  rozpatrzone.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w zdarzeniu przyszłym w zakresie dokumentowania usług wyboru, rozruchu i zagospodarowania centrów dystrybucji oraz innych lokali logistycznych według metody reverse charge. Natomiast w stanie faktycznym w zakresie dokumentowania usługi zarządzania kwestiami związanymi z jakością artykułów oraz procesami dokonywania zwrotów według metody reverse charge, w dniu 21 września 2015 r. wydana została interpretacja indywidualna nr ILPP4/4512-1-206/15-4/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.