Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-457/15-4/WS
z 28 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2015 r. (data wpływu 7 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2015 r. (data wpływu 7 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 15 lipca 2015 r. nr ILPB2/4511-1-457/15-2/WS, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 15 lipca 2015 r., skutecznie doręczono dnia 3 sierpnia 2015 r., zaś w dniu 7 sierpnia 2015 r. (data nadania 5 sierpnia 2015 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą stanu wolnego. W maju 2014 roku Zainteresowana urodziła dziecko. Przez okres ciąży i pierwsze pół roku życia dziecka (do listopada 2014) Zainteresowana nie była w związku z ojcem dziecka, wychowywała je samotnie, bez wsparcia ojca dziecka. W listopadzie 2014 roku ojciec dziecka wyraził chęć udziału pomocy w wychowywaniu dziecka, tak też się stało. Ojciec dziecka nie jest pozbawiony władzy rodzicielskiej.

W roku podatkowym 2014 nie miały do Wnioskodawczyni zastosowania przepisy art. 30c (podatek liniowy), ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ani ustawy o podatku tonażowym. Jedyne dochody uzyskane przez Wnioskodawczynię w 2014 roku, to dochody z tytułu umowy o pracę, umowy zlecenia oraz przychody z tytułu umowy najmu niezawieranej w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym).

Zainteresowana złożyła w terminie do 30 kwietnia 2015 r. wniosek o rozliczenie w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci, wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w myśl obowiązujących przepisów podatkowych Wnioskodawczyni przysługuje możliwość rozliczania się za rok 2014, zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jako rodzic samotnie wychowujący dzieci?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeśli jest panną kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką rozwodnikiem, albo osobą w stosunku, do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, jak również osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, Wnioskodawczyni spełnia przesłanki osoby samotnie wychowującej dzieci i może rozliczać się jako rodzic samotnie wychowujący dzieci. Prawo do omawianej preferencji przysługuje, jeżeli rodzic wychowuje samotnie dziecko w roku podatkowym - przepis nie stanowi, że musi to być cały rok podatkowy; Zainteresowana samotnie wychowywała dziecko zapewniając mu codzienną opiekę oraz dbając o jego zdrowie i rozwój bez wsparcia ze strony ojca dziecka od momentu jego urodzenia do listopada 2014 r.

Stąd stanowisko Wnioskodawczyni, że w rozliczeniu za rok 2014 przysługiwała jej możliwość wspólnego rozliczenia z dzieckiem na zasadzie rodzica samotnie wychowującego dziecko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

– podatek może być określony z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 6 ust. 9 cyt. ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 10 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1, tj. po dniu 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

Powyższe przepisy wprowadzają wyjątek od zasady dokonywania indywidualnego rozliczenia zobowiązania podatkowego podatników poprzez ustalenie preferencyjnego sposobu rozliczenia. W konsekwencji, aby móc rozliczyć się jako osoba samotnie wychowująca dziecko należy spełniać wszystkie warunki określone w stosownych przepisach.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków: posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko, wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka), nie uzyskiwania przez dzieci (dziecko) dochodów (z wyjątkiem przewidzianych ustawą), wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jednocześnie o samotnym wychowywaniu dziecka nie musi przesądzać orzeczenie sądowe o sprawowaniu władzy rodzicielskiej przez jedno z rodziców. W sytuacji, gdy żaden z rodziców nie jest pozbawiony władzy rodzicielskiej, ani nie jest ona ograniczona, a oboje są stanu wolnego, zarówno jeden jak i drugi może samotnie wychowywać dziecko. Przy czym prawo do omawianej preferencji przysługuje jedynie temu z rodziców, który faktycznie w roku podatkowym samotnie, tj. bez udziału drugiego rodzica, wychowywał dziecko, czyli sprawował nad nim stałą opiekę, zamieszkując z nim. Prawo to przysługuje także wówczas, gdy samotne wychowywanie trwało chociażby jeden dzień danego roku podatkowego.

Zatem stwierdzić należy, że wolą ustawodawcy – przez użycie w przepisach ww. ustawy określenia „osoba samotnie wychowująca dziecko” – było przyznanie prawa do wspólnego rozliczenia dochodów z małoletnim dzieckiem temu z rodziców lub opiekunów prawnych, który faktycznie wychowuje dziecko.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą stanu wolnego. W maju 2014 roku Zainteresowana urodziła dziecko. Przez okres ciąży i pierwsze pół roku życia dziecka (do listopada 2014) Zainteresowana nie była w związku z ojcem dziecka, wychowywała je samotnie, bez wsparcia ojca dziecka. W roku podatkowym 2014 nie miały do Wnioskodawczyni zastosowania przepisy art. 30c (podatek liniowy), ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ani ustawy o podatku tonażowym. Zainteresowana złożyła w terminie do 30 kwietnia 2015 r. wniosek o rozliczenie w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci, wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do rozliczania się za rok 2014 w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, a więc zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.