Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-827/15-2/BH
z 17 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2015 r. (data wpływu 26 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe – w zakresie świadczonych usług wymienionych pod. lit. A
  

• prawidłowe – w zakresie świadczonych usług wymienionych pod. lit. B-G.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Fundacja („Fundacja” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność polegającą w szczególności na wspieraniu i upowszechnianiu kultury w Polsce. Fundacja prowadzi ww. działalność poprzez prowadzenie Teatru („Teatr” albo „Teatry”). Fundacja jest organizacją pożytku publicznego, jak również zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (podatnikiem VAT czynnym).

W ramach swojej działalności Fundacja świadczy m.in. następujące kategorie usług:

1. sprzedaż spektakli poza Teatrem
   
   

W ramach powyższej działalności Fundacja sprzedaje spektakle teatralne za wynagrodzeniem na rzecz innych podmiotów, które realizują daną imprezę kulturalną we własnym imieniu i na własny rachunek oraz udostępniają publiczności prawo wstępu. W tym celu Fundacja zawiera umowę z innym podmiotem, w której określa wysokość ryczałtowego wynagrodzenia za spektakl oraz sposób rozliczania opłat licencyjnych za prawa autorskie oraz kosztów transportu osobowego i ciężarowego. Wynagrodzenie jest niezależne od potencjalnej widowni, sposobu i:dystrybucji biletów, kosztów lub zysków związanych z publicznością. Do obowiązków Wnioskodawcy należy jedynie prezentacja spektaklu w umówionym miejscu i czasie (w tym zawarcie umów z aktorami, pracownikami obsługi technicznej, licencjodawcami) oraz organizacja przewozu osób, scenografii i kostiumów. Umowy zawarte z aktorami i obsługą związane m.in. z tymi usługami są umowami stałymi, nie są zawierane każdorazowo na potrzeby zamówionego spektaklu. Fundacja świadczy tego typu usługę systematycznie w wymiarze ok. 100 spektakli rocznie.

2. wynajem Teatru wraz z wystawieniem własnego spektaklu
   
   
   

W ramach powyższej działalności, Fundacja wynajmuje pomieszczenia Teatru oraz wystawia spektakl teatralny za wynagrodzeniem ryczałtowym na rzecz innego podmiotu. W tym celu Fundacja zawiera umowę z innym podmiotem, w której określa wysokość ryczałtowego wynagrodzenia za wynajem. Może ona przebiegać na dwa sposoby.

Pierwszym z nich jest wynajem Teatru wraz z wystawieniem spektaklu zamkniętego (po stronie Wnioskodawcy) oraz przeprowadzenie eventu, debaty, konferencji (w tym zakresie kontrahent samodzielnie wykorzystuje przestrzeń Teatru i zajmuje się organizacją).

Drugim wariantem jest wynajem Teatru wyłącznie z wystawieniem spektaklu.

3. wynajem Teatru na cele inne niż wydarzenia artystyczne
   
   

W ramach powyższej działalności, Fundacja wynajmuje pomieszczenia Teatru na cele inne niż artystyczne (np. organizacja eventu czy konferencji) za wynagrodzeniem ryczałtowym na rzecz innego podmiotu. W tym celu Fundacja zawiera umowę z innym podmiotem, w której określa wysokość ryczałtowego wynagrodzenia za wynajem. Fundacja w ramach tej usługi wynajmuje pomieszczenia Teatru wraz z niezbędną obsługą techniczną np.: osobą pełniącą dyżur, akustykiem, oświetleniowcem, szatniarzami.

4. artystyczne przygotowane przez podmioty inne niż Fundacja
   
   

W ramach powyższej działalności Fundacja wynajmuje Teatr na wydarzenia o charakterze artystycznym, organizowane przez podmioty inne niż Fundacja. Fundacja wynajmuje Kontrahentowi przestrzeń teatru wraz ze sprzętem oraz obsługą teatru oraz, jeśli kontrahent sobie tego życzy, Fundacja pośredniczy w sprzedaży biletów na rzecz kontrahenta bez dodatkowego wynagrodzenia oraz umieszcza wydarzenie w repertuarze Teatru. Prezentowany spektakl lub koncert nie jest produktem Fundacji.

5. wynajem Teatru na zamknięte wydarzenia artystyczne przygotowane przez podmioty inne niż Fundacja
   
   

W ramach powyższej działalności, Fundacja wynajmuje Teatr na wydarzenia o charakterze zamkniętym, dedykowane wyłącznie zaproszonym i widzom - gościom. Zobowiązania Fundacji są identyczne jak przy wynajmie Teatru na biletowane wydarzenia artystyczne z tym, że Fundacja nie świadczy odpłatnych usług pośrednictwa w sprzedaży biletów. Jeżeli strony umowy tak ustalą Wnioskodawca może umieścić wydarzenie w repertuarze Teatru. Prezentowany spektakl lub koncert nie jest produktem Fundacji.

6. usługi reklamowe
   
   

W ramach powyższej działalności, Fundacja świadczy usługi wynajmu powierzchni reklamowej na biletach, umieszczenia logotypu kontrahenta w programach teatralnych; ulotkach, plakatach i bilbordach oraz przekazania zaproszeń na spektakle Fundacji, etc.

7. usługi sponsoringowe
   
   

W ramach powyższej działalności Fundacja w zamian za świadczenia pieniężne świadczy usługi promocyjne polegające na: zamieszczeniu logotypu sponsora na materiałach promocyjnych, stronach internetowych i biletach, zamieszczeniu reklamy sponsora w programach spektakli i banerach, przekazaniu zaproszeń na spektakle Fundacji, etc.

Zgodnie z ust. 11 Rozdziału II statutu Fundacji z dnia 2 stycznia 2015 r. („Statut”), nadwyżkę przychodów nad kosztami działalności gospodarczej Fundacji przeznacza się na realizację celów statutowych Fundacji. Fundacja świadczy przedstawione kategorie usług systematycznie, w sposób zaplanowany, uwzględniając potencjalne dochody z tej działalności w podejmowaniu przyszłych inicjatyw.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy działalność Wnioskodawcy wymieniona w literach A - G stanowi świadczenie usług kulturalnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług („Ustawa o VAT)?
   
2. Czy prowadzenie działalności w przedstawiony sposób powinno być rozumiane jako osiąganie zysków z tej działalności w sposób, systematyczny, o którym mowa w art. 43 ust. 18 Ustawy o VAT?
   
3. Czy słuszne jest stanowisko Wnioskodawcy, że świadczone przez Fundację usługi wskazane w pkt A - G nie będą korzystały ze zwolnienia z podatku od towarów i usług („VAT”), o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT, tj. ze zwolnienia dla usług kulturalnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad pytanie 1

Zdaniem Wnioskodawcy działalność oznaczona w stanie faktycznym literami A oraz B stanowi świadczenie usług kulturalnych w: rozumieniu art. 43. ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT. Z kolei działalność oznaczona literami C, D, E, F i G nie stanowi usług kulturalnych w znaczeniu użytym w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a Ustawy o VAT.

Należy wskazać, że zarówno Ustawa o VAT jak i inne akty prawne rangi ustawowej nie wprowadzają legalnej definicji usług kulturalnych. Z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wynika jedynie generalna definicja usług. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanów dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tejże ustawy, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

W przypadku braku definicji legalnej należy w pierwszej kolejności zastosować podstawowe zasady wykładni językowej. Jeżeli wykładania literalna / nie przyniosłaby dostatecznie zadowalających rezultatów należy zastosować wykładnię systemową lub funkcjonalną.

Na temat literalnej wykładni pojęcia „usług kulturalnych” wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11 marca 2015 r., o sygn. akt: IPPP2/443-1193/14-6/AO:

„Zgodnie z regułami wykładni językowej pod pojęciem terminu „usługi kulturalne” mieszczą się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”.

Szerzej i nieco odmiennie na temat wykładni zwrotu „usług kulturalnych” wypowiedział się m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej wydanej 9 stycznia 2013 r., o sygn. akt: ILPP2/443-1047/12-4/AD, w której stwierdził on, że:

„Z kolei spełnienie warunku przedmiotowego odnosi się do wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się z podatku usługi kulturalne (...). Ustawa nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni.

W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości, zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postać dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp.” (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmüller “Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska" Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999).

Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Takie rozumienie pojęcia „kultura” ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego. Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala nam na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy z dnia 25 października 1991 roku o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej”. Powyższy wniosek potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lipca 2014 r., o sygn. akt: IPTPP2/443-868/11-7/14-S/IR.

W Ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej zdefiniowano jedynie działalność kulturalną, która zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Prawidłowość posiłkowania się powyższą definicją potwierdził WSA w Łodzi w wyroku z dnia 5 listopada 2013 r., o sygn. akt: I SA/Łd 777/13:

„Tak więc, jeżeli usługi świadczone przez stronę skarżącą mają na celu upowszechnianie kultury i są świadczone przez podmiot uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym to należało uznać, że przedmiotowe usługi są zwolnione od podatku VAT na podstawie ; art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a u.p.t.u.”

Jak wskazuje Adam Bartosiewicz (w Komentarzu VAT wyd. IX) przy stosowaniu pojęcia usług kulturalnych należy posiłkowo stosować klasyfikację statystyczną. Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług („PKWiU”) (Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z dnia 26 listopada 2008 r.)) w dziale 92 PKWiU odnosi się do usług kulturalnych i rozrywkowych i zawiera m.in.: usługi artystów wykonawców, usługi produkcji i wystawiania widowisk artystycznych, usługi związane z działalnością obiektów kulturalnych. Polska Klasyfikacja Działalności (Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalność (PKD) (Dz. U. z dnia 31 grudnia 2007 r.)) wymienia w swojej Sekcji R „Działalność związana z kulturą, rozrywką i rekreacją”’ m.in.: działalność związaną z wystawianiem przedstawień artystycznych oraz działalność obiektów kulturowych (w tym teatrów).

„Jednakże jak wskazują organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych (m.in.: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 kwietnia 2012 r., sygn. akt: ITPP1/443-62/12/TS);

„[...] w przeciwieństwie do stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r., zgodnie z którym wyznaczenie zakresu zwolnienia usługi z opodatkowania podatkiem od towarów i usług następowało poprzez zidentyfikowanie usługi (czynności) w klasyfikacji statystycznej (PKWiU), w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. zwolnienia określone w przepisie art. 43 mają charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów. Od 1 stycznia 2011 r. przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści przepisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE.

Powyższe podejście potwierdził WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 24 marca 2009 r., o sygn. akt: I SA/Wr 1058/08, powołując się m.in. na wyrok ETS z 11 stycznia 2001 r., sprawa C-76/99 Komisja v Republika Francji, zgodnie, z którym opodatkowanie lub zwolnienie z VAT konkretnej transakcji nie może zależeć od jej klasyfikacji w prawie krajowym. Ponadto, we wspomnianym orzeczeniu WSA podnosi, że analiza orzeczeń ETS dotyczących zwolnień pozwala stwierdzić, że w celu rozstrzygnięcia czy konkretna usługa jest objęta zwolnieniem należy ocenić charakter usługi oraz badać czy zastosowanie wobec niej przepisu nie będzie sprzeczne z celem zwolnienia (por. orzeczenia ETS powołane w publikacji A. Bacala, D. Dominik. M. Militz i M. Bacala „Orzecznictwo ETS a polska ustawa o VAT”, Unimex. s. 271 i nast.).

Konieczność uwzględniania przepisów unijnych przy interpretacji „usług kulturalnych” wskazały również wyroki m.in.: WSA we Wrocławiu z dnia 24 marca 2009 r. o sygn. Akt: I SA/Wr 1058/08 oraz WSA we Wrocławiu z dnia 16 listopada 2009 r. o sygn. akt: I SA/Wr 1074/09. W wymienionych sprawach sądy orzekły:

[…] zwolnienie przewidziane w poz. 11 Załącznika nr 4, w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o u.p.t.u. dotyczące usług kulturalnych należy interpretować nie w kontekście powoływanej przez organy podatkowe klasyfikacji statycznej lecz w duchu i brzmieniu przepisów VI Dyrektywy. Stąd też nie może być ono stosowane wobec podmiotu (osoby fizycznej) prowadzącego działalność gospodarczą nakierowaną na systematyczne osiąganie zysku […].

Z przywołanych źródeł prawa, orzecznictwa oraz interpretacji indywidualnych należy wyciągnąć wniosek, że pojęcie usług kulturalnych nie jest prawnie zdefiniowane, a poszczególne świadczenia należy oceniać a casu ad casum z uwzględnieniem celów zwolnienia wynikających z prawa unijnego.

Biorąc powyższe rozważania pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie usług kulturalnych powinno być rozumiane, jako usługi, które mają na celu tworzenie, upowszechnianie lub ochronę kultury, których świadczenie ma charakter działalności podejmowanej w interesie publicznym. Takie rozumienie „usług kulturalnych” odnosi się zarówno do wykładni literalnej, pojęć pokrewnych używanych w innych ustawach niż Ustawa o VAT, jak i do przepisów prawa wspólnotowego, które powinny stanowić punkt odniesienia przy interpretacji przepisów będących ich implementacją.

W świetle zaprezentowanego stanu faktycznego Wnioskodawca twierdzi, że działalność oznaczona lit. C, D, E, F oraz G nie stanowi świadczenia usług kulturalnych.

Wśród zaprezentowanej działalności Wnioskodawcy przedstawiono dwa rodzaje usług:

1. niemające związku z tworzeniem, upowszechnianiem i ochroną kultury (działalność oznaczona literami C, D, E, F, G),
   
2. mające potencjalny związek z tworzeniem, upowszechnianiem i ochroną kultury (działalność oznaczona literami A, B).
   
   
   

Do pierwszej grupy należą wynajem Teatru na wydarzenia artystyczne przygotowane przez podmioty inne niż Fundacja, wynajem Teatru na cele inne niż wydarzenia artystyczne, usługi sponsoringowe oraz usługi reklamowe. Z definicji nie mają one na celu tworzenia, upowszechniania lub ochrony Kultury. Ponadto nie są świadczone w interesie publicznym, ale w celu osiągnięcia dochodów dla podmiotu prywatnego, jakim jest Fundacja. Stanowią dodatkowe źródło przychodów przeznaczanych na zasadniczą, statutową działalność Fundacji. Zatem nie mieszczą się one w zakresie pojęcia usług kulturalnych z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT.

W zakresie wynajmu Teatru na wydarzenia artystyczne przygotowane przez podmioty inne niż Fundacja (oznaczone literą D i E) należy wskazać, że przedstawione w stanie faktycznym świadczenia poboczne oraz pośrednictwo w sprzedaży biletów nie wpływają na główny charakter świadczeń Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie podejmuje tej działalności celem tworzenia, upowszechniania lub ochrony kultury oraz nie ma wpływu na to czy podmiot wynajmujący będzie podejmował w Teatrze działalność o charakterze kulturalnym. Zatem należy stwierdzić, że działalność wynajmu Teatru na wydarzenia artystyczne przygotowane przez podmioty inne niż Fundacja (oznaczone literą D) nie stanowi usług kulturalnych, a stanowi de facto usługę najmu Teatru ukierunkowaną na osiąganie dochodów.

Do drugiej grupy należy zakwalifikować sprzedaż spektakli poza Teatrem oraz wynajem Teatru wraz z wystawieniem własnego spektaklu.

W przypadku sprzedaży spektakli poza Teatrem należy stwierdzić, że świadczona usługa nie obejmuje usługi wstępu na spektakl. Ponadto świadczenie usługi wystawienia spektaklu ma na celu tworzenie i upowszechnianie wytworu kultury, jakim jest dany spektakl teatralny. Zatem sprzedaż spektakli poza Teatrem przez Wnioskodawcę stanowi usługę kulturalną w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 Ustawy o VAT i nie ma do niej zastosowania wyłączenie z art. 43 ust. 19 pkt 2 lit. a tejże ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność oznaczona lit. B stanowi usługę kulturalną, ponieważ jej nieodłącznym i podstawowym elementem jest wystawienie własnego spektaklu. W ten sposób Wnioskodawca działa celem tworzenia, upowszechniania lub ochrony kultury.

Powyższe stanowisko zgodne jest z poglądem przedstawionym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 2 września 2011 r., o sygn. akt: IBPP4/443-959/11/MN:

„Mając na uwadze powyższe oraz powołane w tym zakresie regulacje prawne stwierdzić należy, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie wynajmowania na koncerty sali koncertowej (widowiskowej) określonym podmiotom wraz z obsługą lub bez obsługi nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o cyt. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT. Jak podkreślono powyżej, zwolnienie usług kulturalnych świadczonych przez enumeratywnie określone podmioty ma charakter przedmiotowo - podmiotowy. Wnioskodawca, chociaż spełniający przesłankę podmiotową [...] nie wykonuje w tym przypadku usług kulturalnych.

Tym samym usługi wynajmu sali koncertowej (widowiskowej) wraz z obsługą lub bez obsługi podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej 23%”.

Ad Pytanie 2

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzenie działalności w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego stanowi systematyczne osiąganie zysków z tej działalności w rozumieniu art. 43 ust. 18 Ustawy o VAT.

Przepis art. 43 ust. 18 Ustawy o VAT ustanawia negatywną przesłankę zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a tejże ustawy. Przedmiotowe zwolnienie stosuje się pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Należy zaznaczyć, że zwolnienia nie stosuje się, jeżeli podmioty wykonujące usługi kulturalne osiągają w sposób systematyczny zyski z tej działalności, niezależnie od późniejszego ich przeznaczenia. Przeznaczanie zysków w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług odnosi się tylko do sytuacji osiągania zysków w sposób niesystematyczny. Wynika to z zastosowania zaimka „ich”, który odnosi się do „zysków”, a nie do sposobu, w jaki są osiągane.

W Ustawie o VAT nie sposób znaleźć definicji legalnej, która precyzowałaby pojęcie zysków osiąganych w sposób systematyczny. Zatem należy posłużyć się wykładnią językową. Słownik Języka Polskiego PWN pod redakcją Lidii Drabik i Elżbiety Sobol (PWN Warszawa 2007) podaje, że „systematyczny” lub „systematycznie” oznacza w odniesieniu do działań: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny, a w odniesieniu do procesów: zachodzący stale od dłuższego czasu.

W jednej z interpretacji indywidualnych Dyrektor izby Skarbowej w Łodzi (interpretacja indywidualna z dnia 19 października 2012 r., o sygn. akt IPTPP2/443-659/12-4/IR) uznał, że:„Dochód z realizacji wystaw będzie osiągany w sposób systematyczny tj. za dwie wystawy w roku bieżącym 2012, a za trzy kolejne w roku 2013”.

W związku z tak przyjętą interpretacją oraz wykładnią językową należy uznać, że kluczowym dla pojęcia „systematycznego” sposobu osiągania zysków nie jest częstotliwość, ale osiąganie zysków w sposób zaplanowany i zachodzący od dłuższego czasu. Wnioskodawca prowadzi działalność w sposób zorganizowany, uporządkowany oraz zaplanowany. Struktura świadczenia wskazanych w stanie faktycznym usług przez Wnioskodawcę jest związana z przewidywaniami dotyczącymi potencjalnego popytu na takie usługi w przyszłości. Zyski osiągane z przedstawionej działalności są efektem długotrwałej działalności we wskazany we wniosku sposób.

W szczególności usługi wskazane pod lit. A (sprzedaż spektakli poza siedzibą Teatru) oraz B (wynajem Teatru wraz z wystawieniem własnego spektaklu) stanowią sposoby systematycznego osiągania zysków. Z założenia spektakle są tworzone w celu wystawiania ich w dłuższym okresie czasu, w miarę możliwości przez te same osoby. W tym celu umowy z aktorami i obsługą techniczną są umowami stałymi, a nie umowami zawieranymi każdorazowo na potrzeby danej usługi. Ponadto, usługa sprzedaży spektakli poza Teatrem odbywa się corocznie w wymiarze ok. 100 spektakli, co uzasadnia jej stały, długotrwały charakter. Z powyższego wynika wniosek, że prowadzenie działalności w tym zakresie charakteryzuje się systematycznością, zaplanowaniem i uporządkowaniem. Zatem, Wnioskodawca osiąga w sposób systematyczny zyski z działalności oznaczone literami A i B, przez co nie może w tym zakresie korzystać zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a Ustawy o VAT.

Ad Pytanie 3

Zdaniem Wnioskodawcy, żadna z działalności wskazanych w opisie stanu faktycznego pod literami A - G nie korzysta ze zwolnienia z VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 Ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez: podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawę odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną; indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zgodnie z interpretacją ogólną nr PT1.8101.6.2015.KCO.PT1.13D wydaną przez Ministra Finansów dnia 17 kwietnia 2015 r. („Interpretacja ogólna”), pod pojęciem innych podmiotów uznanych na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT uznaje się również podmioty wymienione w art. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie („Ustawa o OPP”) prowadzące działalność pożytku publicznego, tj. działalność w sferze zadań publicznych mieszczących się w pojęciu usług kulturalnych pod warunkiem, że podmioty te nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Ponadto, na mocy art. 43 ust. 17a ustawy o VAT zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a, ma zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanymi przez podmioty świadczące usługi podstawowe. Natomiast, art. 43 ust. 18 ustawy o VAT stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a stosuje się pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Zgodnie z art. 43 ust. 19 pkt 2 Ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 33, nie mają zastosowania do wstępu na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że skorzystanie ze zwolnienia wymaga spełnienia przesłanek o charakterze podmiotowym i przedmiotowym. Przesłanka podmiotowa stanowi, że zwolnienie dotyczy podmiotów prawa publicznego lub innych podmiotów uznanych na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisanych do Rejestru Instytucji Kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Przesłanka przedmiotowa stanowi natomiast, że zwalnia się od podatku usługi kulturalne oraz świadczenie usług ściśle z tymi usługami związanych. Dodatkową przesłanką dla przyznania zwolnienia jest nieosiąganie przez zainteresowany podmiot w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia przeznaczanie ich w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

W związku z brzmieniem Interpretacji Ogólnej. Wnioskodawca bez wątpienia spełnia przesłankę podmiotową wskazaną w przepisach. Fundacja jest bowiem podmiotem wskazanym w art. 3 Ustawy o OPP, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, a w szczególności zadań w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury oraz dziedzictwa narodowego. Jednakże, pomimo posiadania statusu organizacji pożytku publicznego Fundacja w zakresie przedstawionej działalności nie może skorzystać ze zwolnienia od VAT, ponieważ nie spełnia przesłanek przedmiotowych.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy:

Działalność wskazana pod lit. A (sprzedaż spektakli poza siedzibą Teatru) nie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, a podlega opodatkowaniu wg stawki 23%, ponieważ jest usługą kulturalną, z której Wnioskodawca osiąga zyski w sposób systematyczny, co spełnia przesłanki wyłączenia z art. 43 ust. 18 Ustawy o VAT, pomimo faktu, że Wnioskodawca przeznacza osiągnięte zyski na działalność statutową.

Działalność wskazana pod lit. B (wynajem Teatru wraz z wystawieniem własnego spektaklu) nie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, a podlega opodatkowaniu według stawki 8%, ponieważ stanowi usługę kulturalną wstępu na spektakle, co stanowi przesłankę wyłączenia z art. 43 ust. 19 pkt 2 lit. a Ustawy o VAT.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego w obu przedstawionych wariantach działalności oznaczonej lit. B spektakle są zamknięte oraz Teatr nie prowadzi sprzedaży biletów, ponieważ wstęp na spektakl mają zaproszeni goście kontrahenta np.: pracownicy. Jednakże, zdaniem Wnioskodawcy, ta działalność stanowi usługę kulturalną wstępu na spektakl. Dodatkowym argumentem za takim stanowiskiem jest sam „komercyjny” charakter prowadzenia działalności w tym zakresie. Wnioskodawca podejmuje szereg czynności i zabiegów marketingowych celem pozyskania usługobiorców, przy czym Wnioskodawca kieruje się głównie uzyskaniem źródła dochodów, które później przeznacza na cele statutowe.

W ocenie Wnioskodawcy słuszne jest stanowisko organów podatkowych, że pojęcie „wstępu”, o którym mowa w art. 43 ust. 19 pkt 2 lit. a należy rozumieć szeroko. Tak m.in.: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11 marca 2015 r., o sygn. akt: IPPP2/443-1193/14-6/AO:

„Pojęcie wstępu rozumiane jako prawo wejścia gdzieś wiąże się ze sprzedażą usługi biletowanej. Przy czym, bez znaczenia dla „wstępu” w rozumieniu poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy o VAT jest forma biletu lub opłaty za ten bilet. Nie ma znaczenia czy opłaty za bilet dokonuje widz czy też inny podmiot. Ponadto nie ma również znaczenia, że opłata nie jest pobierana od każdego biletu z osobna lecz jako łączna kwota obejmująca wszystkie wydane bilety wstępu na zorganizowany i wystawiony spektakl. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można utożsamiać tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu ww. przepisu związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia.

(…) usługa kulturalna w zakresie wstępu na zorganizowane i wystawione przez Wnioskodawcę spektakle teatralne, za skorzystanie z których będzie pobierana opłata jest tożsama z „opłatą w zakresie wstępu”. Poniesienie ww. opłaty dotyczy nabycia prawa wstępu na spektakle teatralne zorganizowanie i dwukrotnie wystawione przez Wnioskodawcę. Tak więc w zamian za opłatę uiszczoną przez MOPR chętny widz będzie miał prawo wejścia i obejrzenia ww. spektaklu teatralnego. Zatem świadczona przez Wnioskodawcę usługa polegająca na udostępnieniu wstępu z możliwością obejrzenia spektaklu teatralnego na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146 pkt 2 oraz poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług jest opodatkowana obniżoną stawką VAT w wysokości 8%”.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenie usługi w obu wariantach stanowi usługę kulturalną wstępu na spektakl, ponieważ:

• jej nieodłącznym i podstawowym elementem jest wystawienie spektaklu, co prowadzi do wniosku, że stanowi to usługę kulturalną,
  

• w zamian za wynagrodzenie płatne przez kontrahenta, Wnioskodawca umożliwia wstęp na spektakl podmiotom przez niego zaproszonym,
  

• zatem, świadczona usługa polega na udostępnieniu wstępu z możliwością obejrzenia spektaklu teatralnego.
  
  
  

Zgodnie z art. 146a pkt 2 w zw. z poz. 182 załącznika nr 3 do Ustawy o VAT usługa kulturalna wstępu na spektakl nie korzysta ze zwolnienia i jest opodatkowana stawką 8%. Niniejsze stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych.

Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 16 lipca 2012 r., o sygn. akt: ILPP1/443-362/12-6/NS:

„Natomiast w sytuacji, gdy otrzymywana od kontrahenta należność stanowi w istocie wynagrodzenie (określone w formie ryczałtowej) za wstęp na realizowane przez Wnioskodawcę przedstawienie teatralne, zastosowanie ma 8% stawka podatku od towarów i usług na mocy art. 146a pkt 2 w zw. z poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy.

Działalność wskazana pod lit. C (wynajem Teatru na cele inne niż wydarzenia artystyczne) nie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, a podlega opodatkowaniu według stawki 23%, ponieważ nie stanowi usługi kulturalnej, a zatem nie spełnia przesłanki zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a Ustawy o VAT.

Działalność wskazana pod lit. D oraz E (wynajem Teatru na wydarzenia artystyczne przygotowane przez podmioty inne niż Fundacja) nie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, a podlega opodatkowaniu według stawki 23%, gdyż nie stanowi usługi kulturalnej, ponieważ świadczenia Wnioskodawcy nie mają na celu tworzenia, upowszechniania lub ochrony kultury, a także Wnioskodawca nie ma wpływu na charakter prowadzonej działalności przez najemcę. Zatem, wskazana działalność nie spełnia przesłanki zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a Ustawy o VAT.

Działalność wskazana pod lit. F (usługi reklamowe) nie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, a podlega opodatkowaniu według stawki 23%, ponieważ nie stanów usługi kulturalnej, a zatem nie spełnia przesłanki zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit a) Ustawy o VAT.

Działalność wskazana pod lit. G (usługi sponsoringowe) nie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, a podlega opodatkowaniu według stawki 23%, ponieważ nie stanowi usługi kulturalnej, a zatem nie spełnia przesłanki zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w zakresie świadczonych usług wymienionych pod. lit. A oraz jest prawidłowe w zakresie świadczonych usług wymienionych pod. lit. B-G.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2–12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 (art. 41 ust. 2).

Przy czym, stosownie do art. 146a, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Przepisy ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

W myśl art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22–24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22–24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe. (art. 43 ust. 17a).

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18).

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
   
2. wstępu:
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
      
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
      
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym,
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
   
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
   
5. działalności agencji informacyjnych;
   
6. usług wydawniczych;
   
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
   
8. usług ochrony praw.
   
   

Z cyt. powyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) wynika, że zwolnieniu podlegają usługi kulturalne świadczone przez określone podmioty wymienione w tym przepisie.

Przepis ten zawiera implementację zwolnienia przewidzianego w art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 2006, nr 347, poz. 1), który stanowi, że państwa członkowskie zwalniają od podatku od towarów i usług świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawę towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie. Z kolei art. 43 ust. 18 ustawy stanowi implementację art. 133 akapit 1 lit. a ww. dyrektywy 2006/112/WE.

Wskazane przepisy ustawy przewidują stosowanie zwolnienia również dla innego (niż podmiot prawa publicznego) podmiotu uznanego na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, pod warunkiem, że podmiot wykonuje usługi kulturalne i nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 marca 2014 r. sygn. akt I FSK 584/13 orzekł, że „przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a u.p.t.u. zawiera prawidłową implementację zwolnienia przewidzianego w art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy 2006/112/WE (...). Prawodawca unijny określając analizowane zwolnienie w zakresie świadczenia usług kulturalnych na równi traktuje podmioty prawa publicznego oraz pozostałe instytucje kultury. Celem wprowadzenia zwolnienia było wykonywanie czynności w interesie publicznym, a w konsekwencji obniżenie kosztów dostępu do dóbr kultury”.

Określając katalog podmiotów, które mogą na podstawie odrębnych przepisów zostać uznane za instytucje o charakterze kulturalnym, w rozumieniu cytowanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT na wstępie należy przywołać regulacje ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej definiujące pojęcie działalności kulturalnej jak i krąg podmiotów, które mogą tę działalność prowadzić. Działalność kulturalna w rozumieniu art. 1 niniejszej ustawy, polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Zgodnie z art. 2 tejże ustawy formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury. Jednocześnie na mocy art. 3 ust. 1 działalność kulturalną mogą prowadzić osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 1 tej ustawy, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, których podstawowym celem statutowym nie jest prowadzenie działalności kulturalnej, mogą prowadzić taką działalność w szczególności w formie klubów, świetlic, domów kultury i bibliotek.

Jak wynika z powyższych przepisów, ww. ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej nie jest wystarczająca dla określenia wspomnianego katalogu podmiotów (por. ww. wyrok) - egzemplifikacyjny charakter wyliczeń w niej zawartych wyklucza możliwość definiowania tego katalogu jedynie na podstawie jej przepisów.

Uzasadnione jest przy określeniu katalogu ww. podmiotów również odwołanie się do treści ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z 2014, poz. 1118). W świetle art. 1 ust. 1 pkt 1 i art. 3 ust. 1 oraz art. 4 ust. 1 pkt 16 tej ustawy reguluje ona m.in. zasady prowadzenia działalności pożytku publicznego, gdzie działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona w sferze zadań publicznych określonych w ustawie, co w szczególności obejmuje zadania w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego.

W art. 3 tej ustawy ustawodawca określa kto prowadzi działalność pożytku publicznego. Są to organizacje pozarządowe rozumiane jako niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, i niedziałające w celu osiągnięcia zysku, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia.

Mając na uwadze charakter działalności pożytku publicznego (obejmujący m.in. zadania w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego) oraz dookreślenie zakresu podmiotowego dla tego typu działalności należy uznać, że działalność określona w ww. ustawie o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie prowadzona przez takie podmioty wpisuje się w przesłanki art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT, uprawniające do zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, pod pojęciem innych podmiotów uznanych na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT uznaje się również podmioty wymienione w art. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie prowadzące działalność pożytku publicznego tj. działalność w sferze zadań publicznych mieszczących się w pojęciu usług kulturalnych pod warunkiem, że podmioty te nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

A zatem również fundacja, której celem statutowym jest działalność kulturalna jest instytucją o charakterze kulturalnym w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT. Należy jednak wskazać, że zwolnienie zawarte w tym przepisie stosuje się pod warunkiem, że podmiot wykonujący usługi o charakterze kulturalnym nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczone w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Aby ustalić, czy Wnioskodawca będzie mógł korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy, należy najpierw dokonać analizy charakteru świadczonych usług, ponieważ korzystającymi ze zwolnienia mogą być jedynie usługi kulturalne.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić na podstawie dostępnych metod wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp.” (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/), kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”. Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Takie rozumienie pojęcia „kultura”, ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego. Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazane jest sięgniecie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustawy wprost lub pośrednio odnoszącej się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Co prawda definicja działalności kulturalnej w języku prawnym, skonstruowana na podstawie powyższego aktu prawnego nie będzie pełna, jednak pozwoli na sprecyzowanie terminów „kultura” oraz „usługi kulturalne” na potrzeby niniejszej interpretacji.

Z sytuacji przedstawionych we wniosku oznaczonych przez Wnioskodawcę pod lit. od A do G za usługi o charakterze kulturalnym można uznać usługi wymienione pod li. A tj. usługi prezentacji spektaklu w umówionym miejscu i czasie. Do usług kulturalnych należy także zaliczyć usługi wymienione w poz. B tj. wynajem Teatru wraz z wystawieniem spektaklu teatralnego (z wyjątkiem wynajmu Teatru do celów przeprowadzenia eventu, debaty lub konferencji).

Jednakże uznanie przez tut. Organ usług wymienionych w poz. A i B (w zakresie usług związanych z prezentacją spektaklu) za usługi o charakterze kulturalnym nie jest wystarczającą przesłanką do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy. Dodatkowym warunkiem wynikającym z art. 43 ust. 18 ustawy jest aby Fundacja nie osiągała zysków w sposób systematyczny z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia zyski te przeznaczyła w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Z wniosku wynika, że Fundacja osiąga zyski w sposób systematyczny. Jednakże Wnioskodawca przeznacza osiągnięte zyski na działalność statutową. A zatem w przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, ze w zakresie czynności występujących pod lit. A tj. usług prezentacji spektaklu w umówionym miejscu i czasie zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) w związku z art. 43 ust. 18 ustawy.

Dodatkowo należy zauważyć, że systematyczne osiąganie zysków nie stoi na przeszkodzie do prawa do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy, w sytuacji, gdy osiągnięte zyski zostaną przeznaczone na działalność statutową prowadzoną przez dany podmiot, jak stanowi przepis art. 43 ust. 18 ustawy.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do usług wymienionych przez Fundację pod lit. B – tj. wynajem Teatru wraz z wystawieniem spektaklu teatralnego, należy stwierdzić, że usługi te, w okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym, będą korzystały ze stawki obniżonej w wysokości 8% podatku VAT, jako usługi kulturalne w zakresie wstępu na widowiska artystyczne, a zatem usługi wymienione w poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy.

Do usług wskazanych pod lit. B nie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku z uwagi na treść art. 43 ust. 19 pkt 2 lit. a ustawy, zgodnie z którym zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 nie ma zastosowania do wstępu na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego.

Pojęcie wstępu rozumiane jako prawo wejścia gdzieś wiąże się ze sprzedażą usługi biletowanej. Przy czym, bez znaczenia dla „wstępu” w rozumieniu poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy o VAT jest forma biletu lub opłaty za ten bilet. Nie ma znaczenia czy opłaty za bilet dokonuje widz czy też inny podmiot. Ponadto nie ma również znaczenia, że opłata nie jest pobierana od każdego biletu z osobna lecz jako łączna kwota obejmująca wszystkie wydane bilety wstępu na zorganizowany i wystawiony spektakl. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można utożsamiać tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu ww. przepisu związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia.

W przedmiotowej sprawie pomimo tego, że Fundacja wynajmuje pomieszczenia Teatru oraz wystawia spektakl teatralny za wynagrodzeniem ryczałtowym na rzecz innego podmiotu to usługę tę należy opodatkować w sposób przewidziany dla usługi w zakresie wstępu na widowiska artystyczne, z zastosowaniem obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8%.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do pozostałych usług tj. usług wymienionych pod lit. C, D, E, F, G należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że usługi te nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy. Wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę nie jest wynagrodzeniem za świadczenie usług o charakterze usług kulturalnych. Wynagrodzenie nie jest także związane z usługami w zakresie wstępu na widowiska artystyczne. W przypadku usług znajdujących się pod lit. C – wynagrodzenie dotyczy usług wynajmu Teatru na cele inne niż niż wydarzenia artystyczne; w przypadku usług występujących pod lit. D Fundacja otrzymuje wynagrodzenie za wynajem Teatru na wydarzenia artystyczne przygotowane przez inne podmioty; usługi wymienione pod. lit. E to usługi wynajmu Teatru na zamknięte wydarzenia artystyczne przygotowane przez podmioty inne niż Fundacja. Z kolei usługi opisane pod lit. F i G związane są z usługami o charakterze usług reklamowych.

Okoliczności sprawy powodują, że wymienione powyżej usługi należy opodatkować stawką podstawową w wysokości 23% podatku VAT.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.