Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-489/15-6/AJB
z 3 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2015 r. (data wpływu 16 września 2015 r.), uzupełniony pismami z dnia 9 listopada 2015 r. (data wpływu 12 listopada 2015 r.) oraz z dnia 25 listopada 2015 r. (data wpływu 27 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy części nieruchomości powstałej z podziału działki o nr 259/183 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy części nieruchomości powstałej z podziału działki o nr 259/183.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 12 listopada 2015 r. oraz z dnia 25 listopada 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, brakujący podpis oraz wskazanie przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – VAT.

Na podstawie umowy sprzedaży z dnia 30 września 2013 roku, Wnioskodawczyni nabyła prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej w ... o pow. 0,6712 ha, stanowiącej działkę gruntu oznaczoną nr 259/183 od spółki akcyjnej pod firmą ... z siedzibą w .... Nabycie to nastąpiło na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek osobisty Wnioskodawczyni.

W dacie zakupu przedmiotowej nieruchomości była ona zabudowana trzema budynkami. We wrześniu 2014 roku zburzono wszystkie znajdujące się na nieruchomości zabudowania i uprzątnięto teren. Działka na dzień dzisiejszy nie jest zabudowana. Działka nie jest ogrodzona, jednak z dwóch stron w granicy działki znajduje się ogrodzenie postawione przez właścicieli sąsiednich nieruchomości.

Na podstawie decyzji z dnia 1 grudnia 2014 roku o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości Wnioskodawczyni stała się właścicielem przedmiotowej nieruchomości gruntowej. Nieruchomość ta zgodnie z wypisem z rejestru gruntów stanowi zurbanizowane tereny niezabudowane – Bp.

Przedmiotowa działka znajduje się na terenie, dla którego brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W dniu 23 lipca 2014 roku dla działki nr 259/183 wydana została decyzja o warunkach zabudowy „dla inwestycji polegającej na budowę pawilonu usługowo-handlowego, parkingu dla samochodów osobowych i zbiornika odparowawczego.”

W dniu 6 lipca 2015 roku Wnioskodawczyni zawarła przedwstępną umowę sprzedaży części przedmiotowej nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę o planowanym obszarze 0,2222 ha powstałą z podziału wymienionej wyżej działki, na podstawie której zobowiązała się ją sprzedać pod warunkiem m.in. uzyskania przez stronę przyrzekającą zakup prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o warunkach zabudowy oraz uzyskania prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z których wynikać będzie możliwość zabudowania nieruchomości stanowiącej przedmiot umowy.

W piśmie z dnia 25 listopada 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano:

1. Część nieruchomości powstałej z podziału działki o nr 259/183, w stosunku do której zawarto przedwstępną umowę sprzedaży nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
2. Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. działki.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy transakcja sprzedaży nieruchomości gruntowej w wykonaniu umowy przedwstępnej wymienionej w poz. 67 podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, transakcja nie podlega zwolnieniu od podatku. Wnioskodawczyni zamierza udokumentować transakcję fakturą VAT i zastosować stawkę podstawową w wysokości 23%.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r„ z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. W myśl art. 2 pkt 33 cyt. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Analiza przedstawionego zdarzenia oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że o ile przedmiotem dostawy będzie grunt niezabudowany budynkami i budowlami, to dla działki nr 259/183 wydana została już decyzja o warunkach zabudowy, a sama sprzedaż wyodrębnionej w przyszłości działki nastąpić ma dopiero po otrzymaniu dla niej decyzji o warunkach zabudowy oraz pozwolenia na budowę.

Z uwagi na powyższe czynność ta nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, a będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle ust. 2 ww. artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy zaś art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o VAT oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych okoliczności wynika, że opodatkowaniu podlega dostawa, której przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199, z późn. zm.), ustawa określa:

1. zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
2. zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy – przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.
   
   

Natomiast art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt prawa administracyjnego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uwagi na przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że dostawa części przedmiotowej nieruchomości powstałej z podziału działki o nr 259/183 nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Zauważenia wymaga, że sprzedaż wyodrębnionej w przyszłości działki nastąpić ma dopiero po otrzymaniu w stosunku do wyodrębnionej działki decyzji o warunkach zabudowy, ponieważ – jak wskazała Zainteresowana – cyt. „W dniu 6 lipca 2015 roku Wnioskodawczyni zawarła przedwstępną umowę sprzedaży części przedmiotowej nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę o planowanym obszarze 0,2222 ha powstałą z podziału wymienionej wyżej działki, na podstawie której zobowiązała się ją sprzedać pod warunkiem m.in. uzyskania przez stronę przyrzekającą zakup prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o warunkach zabudowy oraz uzyskania prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z których wynikać będzie możliwość zabudowania nieruchomości stanowiącej przedmiot umowy”.

Z przedstawionych informacji wynika, że część nieruchomości powstałej z podziału działki o nr 259/183, w stosunku do której zawarto przedwstępną umowę sprzedaży nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. W konsekwencji w odniesieniu do części przedmiotowej nieruchomości powstałej z podziału działki o nr 259/183 nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w związku z czym, planowana sprzedaż części przedmiotowej nieruchomości powstałej z podziału działki o nr 259/183 będzie podlegała opodatkowaniu przy zastosowaniu podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.