2015.12.03 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-472/15-4/AJB
z 3 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 listopada 2015 r. (data wpływu 9 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT wpłat od mieszkańców z tytułu dofinansowania budowy instalacji fotowoltaicznych w związku z realizacją projektu „...” oraz stawki podatku VAT dla ww. wpłat – jest prawidłowe;

ustalenia wartości, od której należy naliczyć podatek VAT – jest nieprawidłowe;

ujęcia podatku należnego w rejestrach oraz deklaracji VAT za właściwie okresy rozliczeniowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT wpłat od mieszkańców z tytułu dofinansowania budowy instalacji fotowoltaicznych w związku z realizacją projektu „...” oraz stawki podatku VAT dla ww. wpłat,

ustalenia wartości, od której należy naliczyć podatek VAT,

ujęcia podatku należnego w rejestrach oraz deklaracji VAT za właściwie okresy rozliczeniowe.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 listopada 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz uiszczenie dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina ... jest jednostką samorządu terytorialnego, zarejestrowanym czynnym podatnikiem od towarów i usług od dnia 05.01.2000 r.

Gmina ubiega się o dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 na realizację projektu „...”. Zadanie w całości będzie realizowane w 2015 r. w ramach zadań własnych Gminy w zakresie ochrony środowiska. Celem zadania będzie zmniejszenie energii pozyskiwanej z paliwa kopalnianego poprzez budowę mikroinstalacji prosumenckich wykorzystujących odnawialne źródła energii, służących do wytwarzania energii, w szczególności energii elektrycznej, z przeznaczeniem na potrzeby własne. Instalacje te będą montowane na budynkach użyteczności publicznej: Urząd Gminy, Gimnazjum, Szkoła Podstawowa oraz Ośrodek Zdrowia. Gmina zamierza zainstalować również 27 paneli fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych u prywatnych osób na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych z właścicielami tych budynków. Instalacje te będą wykorzystywane wyłącznie na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych właścicieli tych budynków i będą montowane na dachach lub elewacjach budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia nie przekracza 300m². Zawarta umowa zobowiązuje właściciela nieruchomości do wniesienia opłaty w określonej wysokości, zależnej od mocy montowanej instalacji. Wpłaty te są obowiązkowe i od ich wniesienia zależy wybudowanie instalacji.

Wybudowana instalacja fotowoltaiczna na budynkach prywatnych właścicieli pozostanie własnością Gminy przez 5 lat od daty zakończenia inwestycji. Zostanie ona użyczona nieodpłatnie właścicielowi budynku, który zobowiązany jest do właściwej eksploatacji całej instalacji oraz ponoszenia kosztów związanych z eksploatacją instalacji fotowoltaicznej określonych w instrukcji eksploatacji. Przez cały okres objęty umową właściciel zapewnia Gminie bezpłatny dostęp do zainstalowanych urządzeń. Po upływie okresu trwania umowy kompletna instalacja fotowoltaiczna zostanie przekazana właścicielowi budynku na własność.

Wybudowanie instalacji fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych prywatnych właścicieli związane jest z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT w związku z wnoszonymi wpłatami mieszkańców (na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych) z tytułu dofinansowania budowy instalacji fotowoltaicznych. Natomiast w pozostałym przypadku (wybudowanie instalacji fotowoltaicznych na budynkach użyteczności publicznej) inwestycja nie jest związana z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Inwestycja nie jest również związana z czynnościami zwolnionymi z podatku VAT.

W piśmie z dnia 4 listopada 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano, iż:

Otrzymana dotacja na zadanie „...” nie będzie miała bezpośredniego wpływu na wysokość odpłatności uiszczonej przez mieszkańców. Mieszkańcy wpłacali swój udział, uzależniony od mocy instalowanych paneli, przed wykonaniem instalacji, natomiast dotacja z PROW wpłynie do budżetu Gminy po zakończeniu zadania, złożeniu i zaakceptowaniu wniosku o płatność oraz przeprowadzonej kontroli przez instytucję wdrażającą jako refundacja poniesionych przez Gminę wydatków.
W przypadku, gdyby Gmina ... nie otrzymała dofinansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, na pewno nie realizowałaby inwestycji u osób prywatnych. Natomiast na budynkach użyteczności publicznej instalacje fotowoltaiczne w miarę posiadanych środków zostałyby zainstalowane.
Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) budynki mieszkalne prywatnych osób objęte są klasyfikacją 111 – budynki mieszkalne jednorodzinne.
Wszystkie instalacje fotowoltaiczne zostały zamontowane wyłącznie na dachach budynków.
Montaż instalacji fotowoltaicznych nastąpi w ramach modernizacji budynków u osób prywatnych (mieszkańców Gminy).
Zgodnie z zawartą umową z poszczególnymi mieszkańcami, u których były instalowane panele, wpłacona kwota stanowi współudział w finansowaniu realizowanego przez Wnioskodawcę projektu. Wykonanie instalacji fotowoltaicznej uzależnione było od dokonania wpłaty przez właściciela budynku.
Warunki umowy na wykonanie instalacji fotowoltaicznych dla wszystkich właścicieli mieszkań objętych projektem są jednakowe za wyjątkiem partycypacji w kosztach realizacji projektu. Odpłatność właścicieli budynków uzależniona jest od mocy instalowanych paneli – najmniejsza jest dla paneli o mocy 3kW, większa jest dla paneli o mocy 5kW, a największa dla paneli o mocy 10kW.
Wszystkie wpłaty mieszkańców zostały uiszczone w miesiącu wrześniu 2015 r. i zostały rozliczone metodą „w stu”, a należny podatek VAT został ujęty w deklaracji VAT-7 za m-c wrzesień 2015 r.
Wnioskodawca z tytułu podatku VAT rozlicza się miesięcznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy dokonane wpłaty od mieszkańców (właścicieli nieruchomości) z tytułu dofinansowania budowy instalacji fotowoltaicznych związanych z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych będą podlegały opodatkowaniu VAT? Jeśli tak, to czy można zastosować stawkę 8%?
Czy w przypadku opodatkowania wpłat mieszkańców, Gmina ... będzie mogła naliczyć cały podatek VAT od inwestycji związanej z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT tj. wybudowania instalacji fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych prywatnych właścicieli, czy tylko należny od pobranych od właścicieli wpłat z tytułu uczestnictwa w kosztach budowy instalacji fotowoltaicznych (metodą „w stu”) oraz wykazać ten podatek w rejestrach oraz deklaracjach za właściwe okresy rozliczeniowe?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wpłaty otrzymane od mieszkańców (właścicieli budynków mieszkalnych) z tytułu dofinansowania budowy instalacji fotowoltaicznych podlegają opodatkowaniu VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Gmina wybuduje instalacje fotowoltaiczne na budynkach mieszkalnych właścicieli nieruchomości, na poczet których pobiera określoną wpłatę, zgodnie z zawartą z każdym właścicielem budynku umową. Na dokonane wpłaty przez mieszkańców Gmina powinna wystawić faktury VAT. Roboty budowlane polegające na montażu paneli fotowoltaicznych na dachach czy elewacjach budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia nie przekracza 300 m² objęte są zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług stawką 8%.
Gmina ... realizując inwestycję będzie miała możliwość odrębnego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT (wybudowanie instalacji fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych prywatnych właścicieli), jak i czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług (instalacje fotowoltaiczne na budynkach użyteczności publicznej).

Faktura za zrealizowaną inwestycję będzie wystawiona na Gminę .... W postępowaniu przetargowym określone zostały koszty instalacji fotowoltaicznych poszczególnych mocy. W związku z powyższym Gmina powinna naliczyć w całości podatek VAT od czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tj. od wybudowanych instalacji fotowoltaicznych na budynkach prywatnych właścicieli, a nie tylko należny od pobranych od właścicieli budynków mieszkalnych wpłat z tytułu uczestnictwa w kosztach budowy instalacji fotowoltaicznych (metodą „w stu”). Naliczony podatek Gmina powinna wykazać w rejestrach i deklaracjach za właściwe okresy rozliczeniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT wpłat od mieszkańców z tytułu dofinansowania budowy instalacji fotowoltaicznych w związku z realizacją projektu „...” oraz stawki podatku VAT dla ww. wpłat – jest prawidłowe;

ustalenia wartości, od której należy naliczyć podatek VAT – jest nieprawidłowe;

ujęcia podatku należnego w rejestrach oraz deklaracji VAT za właściwie okresy rozliczeniowe – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosowanie jednak do treści art. 146a pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%, z zastrzeżeniem art. 146f.

W oparciu o art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Na podstawie art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Na podstawie art. 2 pkt 12 ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Wg podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,

Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W myśl art. 3 ww. ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

budowie – należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (pkt 6),

robotach budowlanych – należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7).

Odwołując się natomiast do słownikowego zakresu pojęcia „roboty budowlane” należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w „Uniwersalnym słowniku języka polskiego” Wydawnictwo Naukowe PWN, określenie „robota” oznacza „zespół czynności podejmowanych w celu wykonania, wyprodukowania, wytworzenia, dokonania czegoś, praca, działanie, działalność, robienie czegoś”.

Z kolei pojęcie „modernizacja” – według cytowanego słownika – oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Natomiast termomodernizacja to modernizacja dotycząca ocieplenia budynku (pierwszy człon wyrazu wskazuje na związek z ciepłem tego, co oznacza człon drugi) – według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Natomiast w przypadku budownictwa nieobjętego społecznym programem mieszkaniowym (budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m²), preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Do pozostałych usług, wykonywanych poza bryłą budynku zastosowanie ma podstawowa stawka podatku w wysokości 23%.

Należy podkreślić, że obniżoną stawkę podatku w wysokości 8% stosuje się do czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, wykonywanych w obiektach budowlanych lub w ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Zatem ww. stawka podatku może mieć zastosowanie jedynie w przypadku montażu instalacji fotowoltaicznych w ramach modernizacji dokonywanych w/na budynkach mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata. Wyjątkiem jest uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług.

W niniejszej sprawie czynnością, jakiej Gmina dokona na rzecz mieszkańca, biorącego udział w przedmiotowym zadaniu, będzie wykonanie usługi polegającej na montażu instalacji fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych mieszkańców, na poczet wykonania której Gmina pobiera określoną w umowie wpłatę, zgodnie z zawartą z mieszkańcem umową.

Wobec powyższego nie można bowiem uznać, że wpłaty wnoszone przez mieszkańców deklarujących uczestnictwo w zadaniu pozostają „w oderwaniu” od czynności, które zostaną wykonane przez Gminę – zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zobowiązaniem się Gminy do wykonania określonych czynności. Należy zauważyć, że we wskazanej sytuacji istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zindywidualizowanym świadczeniem na rzecz uczestnika programu, które ma zostać wykonane przez Wnioskodawcę. Należy również zauważyć, że stosownie do cyt. art. 8 ust. 2a ustawy, Gmina zawierając umowę z mieszkańcami, wchodzi w rolę świadczącego usługę. Tym samym wpłaty otrzymywane przez Gminę od mieszkańców będą stanowiły wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez nią usług na rzecz mieszkańców. Oznacza to, że dokonane wpłaty, o których mowa we wniosku, stanowią zaliczki na poczet ww. usług.

W związku z powyższym dokonywane przez mieszkańców wpłaty/zaliczki z tytułu uczestnictwa w przedmiotowym zadaniu dotyczą świadczenia usług montażu instalacji fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych na rzecz mieszkańców (osób fizycznych), co wskazuje, że świadczenia, co do których Gmina zobowiązała się w ramach podpisanych z mieszkańcami umów stanowią odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z przywołanym na wstępie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy montaż instalacji fotowoltaicznych ma miejsce w całości na dachach budynków mieszkalnych mieszkańców gminy i wykonany jest w ramach modernizacji tych budynków, których powierzchnia nie przekracza 300 m², zastosowanie znajdzie stawka podatku od towarów i usług w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podlegania opodatkowaniu wpłat mieszkańców oraz stawki podatku VAT dla ww. wpłat należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc natomiast do kwestii ustalenia wartości, od której należy naliczyć podatek VAT w związku z opodatkowaniem świadczonych usług, z tytułu których Wnioskodawca otrzymywał wpłaty od mieszkańców, należy stwierdzić, iż stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Jednocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2014 r. poz. 915), obowiązującej od 25 lipca 2014 r., użyte w ustawie określenia cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową.

Jak wynika z wyżej przedstawionych okoliczności sprawy, Gmina ubiega się o dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 na realizację projektu „...”. Gmina zamierza zainstalować m.in. 27 paneli fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych u prywatnych osób na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych z właścicielami tych budynków. Zawarta umowa zobowiązuje właściciela nieruchomości do wniesienia opłaty w określonej wysokości. Wpłaty te są obowiązkowe i od ich wniesienia zależy wybudowanie instalacji. Z kolei – jak wskazał Wnioskodawca - otrzymana dotacja na zadanie „...” nie będzie miała bezpośredniego wpływu na wysokość odpłatności uiszczonej przez mieszkańców.

W świetle powyższego otrzymana przez Wnioskodawcę kwota należna od mieszkańca z tytułu świadczenia usługi montażu instalacji fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych na rzecz poszczególnych mieszkańców, będzie stanowiła kwotę obejmującą całość świadczenia należnego od nabywcy/mieszkańca, którą dla wyliczenia podstawy opodatkowania należy traktować jako kwotę brutto zawierającą podatek VAT, dla którego wyliczenia należy zastosować metodę „w stu”.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia wartości, od której należy naliczyć podatek VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Z kolei odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii ujęcia podatku VAT w rejestrach oraz deklaracji VAT za właściwie okresy rozliczeniowe, zaznaczyć należy, iż jak wyżej wskazano wpłaty wnoszone przez mieszkańców z tytułu uczestnictwa w przedmiotowym zadaniu na poczet usług montażu instalacji fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych mieszkańców gminy stanowią zaliczki.

Natomiast w myśl art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

W związku z powyższym, obowiązek podatkowy z tytułu wpłacanych przez mieszkańców wpłat – zaliczek na poczet usługi montażu instalacji fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych powstanie, na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy, z chwilą wpłacenia ww. wpłat/zaliczek.

W tym stanie rzeczy Wnioskodawca – w związku z tym, iż wpłaty mieszkańców zostały uiszczone w miesiącu wrześniu 2015 r. oraz Wnioskodawca z tytułu podatku VAT rozlicza się miesięcznie – jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT należnego od wpłat mieszkańców uiszczonych w miesiącu wrzesień 2015 r. oraz wykazania tego podatku w rejestrach oraz deklaracji VAT za miesiąc wrzesień 2015 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ujęcia podatku VAT w rejestrach oraz deklaracji VAT za właściwie okresy rozliczeniowe, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego), w tym m.in. że otrzymana dotacja na zadanie „...” nie będzie miała bezpośredniego wpływu na wysokość odpłatności uiszczonej przez mieszkańców. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin