Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-541/15/MZM
z 27 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 1 września 2015 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 4 września 2015 r.), uzupełnionym 13 i 17 listopada 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie ustalenia prawa do zwrotu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2015 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie ustalenia prawa do zwrotu.

Ww. wniosek został przekazany do tut. Biura przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu za pismem z 9 września 2015 r. Znak: ILPB2/4511-1-852/15-2/AK, celem załatwienia zgodnie z właściwością.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 5 listopada 2015 r. Znak: IBPB-2-2/4511-541/15/MZM wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 13 i 17 listopada 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W lutym 2011 r. w postępowaniu spadkowym po śmierci matki Wnioskodawca stał się współwłaścicielem działki i nieruchomości na niej wybudowanej w stanie surowym. Od tego momentu Wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości i zaczął inwestować w dokończenie budowy domu rodzinnego.

Pozwolenie na budowę zostało wystawione na tragicznie zmarłą matkę Wnioskodawcy i jego ojca, który nadal jest współwłaścicielem nieruchomości.

Niespodziewana tragedia pociągnęła za sobą wiele problemów formalnych związanych ze stanem prawnym nieruchomości. Wnioskodawca dodał, że w trakcie składania potrzebnej dokumentacji w Starostwie Powiatowym w celu ukończenia budowy, nikt nie poinformował go o możliwości przeniesienia pozwolenia na budowę wraz z odbiorem na drugiego współwłaściciela. Wnioskodawca chciałby złożyć wniosek i starać się jako współwłaściciel o zwrot części poniesionych przez niego wydatków na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do zwrotu części poniesionych wydatków na budowę?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako współwłaścicielowi nieruchomości przysługuje mu prawo do odliczenia wydatków poniesionych na budowę domu, mimo że nie widnieje na pozwoleniu na budowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (Dz.U. z 2013 r. poz. 1304 ze zm.) – z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Jednakże na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – osoba fizyczna, która przed dniem 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, ma prawo ubiegać się po dniu 31 grudnia 2013 r. o zwrot części wydatków na dotychczasowych zasadach.

Z przywołanych powyżej przepisów przejściowych i końcowych wynika, że choć z 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części, to jej postanowienia znajdują zastosowanie do tych osób fizycznych, które przed 1 stycznia 2014 r. poniosły wydatki na zakup materiałów budowlanych.

Jednocześnie prawo do ubiegania się o zwrot części poniesionych wydatków ograniczone zostało w czasie. Jak wynika bowiem z art. 32 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – wniosek o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych i udokumentowanych fakturą wystawioną dla osoby fizycznej w okresie:

1. od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2014 r.;
2. od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2015 r.;
3. od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2016 r.;
4. od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2017 r.;
5. od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2018 r.
   
   

Oznacza to, że na podstawie ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, tj. na dotychczasowych zasadach, o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych według harmonogramu określonego w art. 32 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, mają prawo ubiegać się osoby fizyczne, które poniosły wydatki na zakup materiałów budowlanych, przed 1 stycznia 2014 r.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

1. budową budynku mieszkalnego;
2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny spełniający wymagania określone w odrębnych przepisach;
3. remontem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego.
   
   

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – zwrot, o którym mowa w ust. 1 dotyczy wydatków poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od 1 maja 2004 r.

Zwrot, o którym mowa powyżej, dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, tj. stawką 22% i wyższą (art. 3 ust. 3 w zw. z art. 11a ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ww. ustawy – dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej. Z kolei w myśl art. 2 pkt 3 ww. ustawy – ilekroć w ustawie jest mowa o fakturze – rozumie się przez to fakturę VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, dokumentującą zakupy, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. ustawy – prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna posiada:

1. prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.) albo tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w przypadku inwestycji określonej w art. 3 ust. 1 pkt 3;
2. pozwolenie na budowę w przypadku inwestycji, dla której zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane wymagane jest takie pozwolenie.
   
   

Przy czym zgodnie z art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.) – ilekroć w ustawie jest mowa o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane – należy przez to rozumieć tytuł prawny wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienia do wykonywania robót budowlanych.

Z kolei pozwolenie na budowę – w myśl art. 3 pkt 12 ww. ustawy – to decyzja administracyjna zezwalająca na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2011 r. w postępowaniu spadkowym po zmarłej matce Wnioskodawca stał się współwłaścicielem działki i domu na niej wybudowanego, będącego w stanie surowym. Jednakże pozwolenie na budowę zostało wystawione na ojca i matkę Wnioskodawcy i nie zostało przeniesione na Wnioskodawcę. Pomimo tego Wnioskodawca inwestował w dokończenie budowy domu rodzinnego.

Wnioskodawca ma wątpliwość czy w takiej sytuacji przysługuje mu prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na budowę.

Z przywołanych wcześniej przepisów wynika jednoznacznie, że aby uzyskać prawo do zwrotu części wydatków związanych m.in. z budową budynku mieszkalnego spełnione muszą być jednocześnie wszystkie warunki określone w art. 3 i art. 4 cytowanej ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym. Oznacza to, że niespełnienie któregokolwiek z nich, nawet przy spełnieniu pozostałych warunków pozbawia osobę fizyczną prawa do ubiegania się o zwrot części wydatków związanych z daną inwestycją m.in. z budową budynku mieszkalnego. Przywołane wyżej przepisy określają przesłanki przedmiotowe i podmiotowe, jakie powinny zaistnieć, aby osoba fizyczna miała prawo otrzymać zwrot części podatku VAT zawartego w cenie zakupionych materiałów budowlanych.

Z treści tych przepisów jednoznacznie wynika, że prawo do ubiegania się o zwrot części podatku od towarów i usług zawartego w cenie materiałów przysługuje m.in. pod warunkiem, że osoba fizyczna, która poniosła wydatki na budowę budynku mieszkalnego ma prawo dysponowania nieruchomością, posiada pozwolenie na budowę zgodnie z ustawą Prawo budowlane oraz faktury, które potwierdzają poniesienie wydatków i są wystawione na osobę fizyczną ubiegającą się o zwrot. Ponadto niezbędne jest, aby wszystkie przesłanki były spełnione w czasie prowadzenia inwestycji.

Podkreślić należy, że nie na próżno ustawodawca przyznał prawo do ww. zwrotu osobom, które posiadają prawo do dysponowania nieruchomością i pozwolenie na budowę. Do korzystania z dobrodziejstw tej ustawy prawo mają zatem tylko te osoby, które prowadziły określonego rodzaju inwestycję (m.in. budowę domu). Dlatego też ważne jest, aby w czasie prowadzenia inwestycji dysponować zarówno prawem do nieruchomości jak i pozwoleniem na budowę wydanym na swoje imię i nazwisko. Zwrot wydatków jest bowiem pochodną prowadzonej inwestycji (m.in. budowy domu). Z tego powodu nie chodzi o jakąkolwiek inwestycję prowadzoną na jakiejkolwiek nieruchomości oraz o jakiekolwiek pozwolenie na budowę. Posiadanie pozwolenia na budowę jest jednym z podstawowych warunków określających prawo do uzyskania zwrotu, a więc brak pozwolenia na budowę, pomimo spełnienia pozostałych warunków dyskwalifikuje inwestora z możliwości ubiegania się o zwrot. Tym samym nie ma racji Wnioskodawca, który uważa, że jako współwłaścicielowi nieruchomości przysługuje mu prawo do odliczenia wydatków poniesionych na budowę domu, mimo że nie widnieje na pozwoleniu na budowę.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienie należy wskazać, że ww. ustawa wymaga, aby osoba fizyczna posiadała pozwolenie na budowę w przypadku inwestycji, dla której – zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane – wymagane jest takie pozwolenie. W analizowanej sprawie pozwolenie zostało wydane nie na Wnioskodawcę, lecz na jego rodziców. W związku z tym brak pozwolenia na budowę powoduje, że Wnioskodawca nie ma możliwości uzyskania zwrotu części wydatków poniesionych w związku z budową budynku mieszkalnego. Wnioskodawca nie może zatem ubiegać się o zwrot części wydatków poniesionych w związku z budową budynku mieszkalnego, jeśli jednocześnie nie posiada pozwolenia na budowę wystawionego na swoje imię i nazwisko. W związku z tym, że Wnioskodawca nie spełnia wszystkich warunków określonych w ustawie o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (ponieważ nie posiada pozwolenia na budowę wystawionego na swoje imię i nazwisko), to nie ma możliwości uzyskania zwrotu części wydatków poniesionych w związku z budową budynku mieszkalnego.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Ponadto do uzupełnienia wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje – w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.