Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-826/15-6/AP
z 10 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2015 r. (według daty wpływu), uzupełnionym w dniu 7 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z dopłatą do wycieczki dla osób uprawnionych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązków płatnika w odniesieniu do emerytów i rencistów otrzymujących świadczenia korzystające ze zwolnienia z opodatkowania,
• obowiązków płatnika w odniesieniu do dzieci i wdów po zmarłych emerytach, pobierających rentę rodzinną,
• obowiązków płatnika w odniesieniu do członków rodzin emerytów i rencistów,
• obowiązków płatnika w związku z dopłatą do korzystania z różnych form działalności rekreacyjnej i kulturalno-oświatowej w postaci spotkań i wycieczek dla osób uprawnionych.
  
  

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 28 sierpnia 2015 r. nr ILPB1/4511-1-826/15-2/AP, ILPB1/4511-1-827/15-2/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem rozpatrzenia wniosku tylko w zakresie obowiązków płatnika w odniesieniu do emerytów i rencistów otrzymujących świadczenia korzystające ze zwolnienia z opodatkowania w przedmiocie stanu faktycznego, natomiast w pozostałych zakresach pod rygorem pozostawienia tego wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 28 sierpnia 2015 r., skutecznie doręczono w dniu 31 sierpnia 2015 r., natomiast w dniu 7 września 2015 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Zainteresowany uzupełnił wniosek oraz zweryfikował ilość zadanych pytań.

Tym samym – po uzupełnieniu wniosku – zmianie uległa ilość zagadnień mających być przedmiotem interpretacji indywidualnej. Analiza wniosku uwzględniającą jego uzupełnienie wykazała, że dotyczy on podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązków płatnika w odniesieniu do emerytów i rencistów otrzymujących świadczenia korzystające ze zwolnienia z opodatkowania,
• obowiązków płatnika w odniesieniu do dzieci i wdów po zmarłych emerytach, pobierających rentę rodzinną,
• obowiązków płatnika w związku z dopłatą do wycieczki dla osób uprawnionych.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wypłaca uprawnionym świadczeniobiorcom zapomogi z funduszu socjalnego emerytów i rencistów. Osobami uprawnionymi są również wdowy i dzieci po zmarłym funkcjonariuszu, które pobierają renty rodzinne i także członkowie rodzin emerytów i rencistów zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 sierpnia 2006 r. w sprawie funduszu socjalnego emerytów i rencistów Służby Więziennej oraz członków ich rodzin (Dz. U. 2006.165.1177 z dnia 2006.09.15).

Do wypłacanych emerytom zapomóg z tytułu indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych i przewlekłej choroby, płatnik stosuje zwolnienie z podatku do kwoty 2280 zł, natomiast powyżej tej kwoty potrąca 10%-towy zryczałtowany podatek dochodowy.

W przypadku wypłacania zapomóg dzieciom lub wdowom po zmarłych emerytach, do zapomóg losowych stosuje się zwolnienie do kwoty 2.280 zł. Natomiast od nadwyżki nie odprowadza się zaliczek na podatek dochodowy. Wnioskodawca do końca lutego następnego roku wystawia informacje o wysokości uzyskanych przychodów PIT-8C, w której wykazuje wypłacone w kwocie brutto świadczenia, jako przychody z innych źródeł. Natomiast wdowy i dzieci po zmarłych emerytach i rencistach są zobowiązane do rozliczenia się z powyższych zapomóg powyżej kwoty 2280 zł w rozliczeniu rocznym za dany rok podatkowy. Oprócz zapomóg losowych wypłacane są zapomogi socjalne np. w związku z dopłatą do wypoczynku dzieci, kosztów związanych z wykupem leków, ale sposób postępowania w przypadku zapomóg socjalnych jest taki sam.

Wnioskodawca dopłaca z funduszu socjalnego emerytów i rencistów do korzystania z różnych form działalności rekreacyjnej i kulturalno-oświatowej. Przedstawiciele rencistów i emerytów organizują wycieczki i spotkania, w których mogą uczestniczyć osoby uprawnione, na wycieczkach i spotkaniach uprawnione osoby mogą korzystać z różnych atrakcji. Dopłatę traktuje się jak dopłatę zbiorową na wniosek przedstawicielstwa emerytów i rencistów. Nieodpłatne świadczenie nie stanowi przychodu uprawnionych, gdyż korzyść jest niewymierna, dostępna w sposób ogólny dla wszystkich uprawnionych uczestników.

Wnioskodawca planuje dopłacić z funduszu socjalnego emerytów i rencistów do przejazdu autokarem lub zakupu biletów do teatru dla uprawnionych osób. Przychód jest możliwy do ustalenia na konkretnego uczestnika. W przypadku emerytów, rencistów i osób pobierających rentę rodzinną świadczenie traktowane będzie jako świadczenie zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na postawie art. 21 pkt 38. Świadczenie dla innych uprawnionych osób np. dla żony emeryta lub rencisty stanowią przychód z innych źródeł i wystawiona będzie informacja o przychodach na formularzu PIT-8C.

W uzupełnieniu wniosku podano następujące informacje.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 sierpnia 2006 r. w sprawie funduszu socjalnego emerytów i rencistów Służby Więziennej oraz członków ich rodzin (Dz. U. 2006.165.1177 z dnia 2006.09.15) Wnioskodawca przeznacza środki na świadczenia socjalne zgodnie z § 2 ww. rozporządzenia, które brzmi:

„ § 2 Środki funduszu mogą być przeznaczane na następujące świadczenia socjalne:

1. udzielanie pomocy finansowej lub rzeczowej;
2. dopłaty do kosztów leczenia oraz zwrot części kosztów opieki paliatywno-hospicyjnej;
3. dopłaty do kosztów zakwaterowania, wyżywienia i leczenia w sanatoriach lub uzdrowiskach, za pobyt w zakładach rehabilitacyjnych;
4. dopłaty do kosztów wypoczynku indywidualnego i zbiorowego;
5. dopłaty do kosztów zorganizowanego wypoczynku dzieci i młodzieży w formie obozów i kolonii oraz innych form działalności socjalnej;
6. dopłaty do korzystania z różnych form działalności rekreacyjnej i kulturalno-oświatowej”.
   
   

Przedstawiciele rencistów i emerytów organizują wycieczki, w których mogą uczestniczyć osoby uprawnione (emeryci, renciści, członkowie ich rodzin, wdowy i dzieci zmarłych emerytów i rencistów), na wycieczkach uprawnione osoby mogą korzystać z różnych atrakcji, dostępnych dla wszystkich uprawnionych: nocleg, wyżywienie, wycieczka krajoznawcza, ognisko, możliwość uczestniczenia w zajęciach sportowych. Na wniosek przedstawicielstwa emerytów i rencistów zgodnie z § 4 Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 sierpnia 2006 r. w sprawie funduszu socjalnego emerytów i rencistów Służby Więziennej oraz członków ich rodzin Wnioskodawca dopłaca do zorganizowanej wycieczki ze środków funduszu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie obowiązków płatnika w związku z dopłatą do wycieczki dla osób uprawnionych.

Czy udzielone świadczenie w formie dopłaty do wycieczki dla uprawionych osób jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako wartość nieodpłatnie otrzymanego świadczenia?

Tut. Organ informuje, że treść ww. pytania wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, udział w wycieczce zorganizowanej przez przedstawicielstwo emerytów i rencistów, nie oznacza uzyskania przychodu przez uczestników wycieczki - uprawnione osoby (emeryci, renciści, członkowie ich rodzin, wdowy i dzieci zmarłych emerytów i rencistów), gdyż nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich uczestników wycieczki przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść. Koszt jednostkowy można ustalić przez podzielenie kosztów wycieczki przez liczbę uczestników, jednak trudno ustalić w jakim stopniu poszczególni uczestnicy wycieczki korzystali ze świadczenia. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podatnikiem podatku jest osoba fizyczna, a nie zbiór osób.

Tut. Organ informuje, ze treść własnego stanowiska Wnioskodawcy wynika z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z póżn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym – generalnie – jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca dopłaca z funduszu socjalnego emerytów i rencistów do korzystania z różnych form działalności rekreacyjnej i kulturalno-oświatowej. Przedstawiciele rencistów i emerytów organizują wycieczki i spotkania, w których mogą uczestniczyć osoby uprawnione (emeryci, renciści, członkowie ich rodzin, wdowy i dzieci zmarłych emerytów i rencistów). Na wycieczkach i spotkaniach uprawnione osoby mogą korzystać z różnych atrakcji, dostępnych dla wszystkich uprawnionych: nocleg, wyżywienie, wycieczka krajoznawcza, ognisko, możliwość uczestniczenia w zajęciach sportowych. Wskazaną dopłatę traktuje się jak dopłatę zbiorową na wniosek przedstawicielstwa emerytów i rencistów. Co więcej, nieodpłatne świadczenie nie stanowi przychodu uprawnionych, gdyż korzyść jest niewymierna, dostępna w sposób ogólny dla wszystkich uprawnionych uczestników.

W związku z tym powstała wątpliwość, czy udzielone świadczenie w formie dopłaty do wycieczki dla uprawionych osób jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako wartość nieodpłatnie otrzymanego świadczenia.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii warto posiłkować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), w którym Trybunał Konstytucyjny dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy. Ustalenia te można również odnieść do innych osób niebędących pracownikami, np. osób uprawnionych.

Jak wskazano w powyższym wyroku „Zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełniona za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów)”.
  
  

Co więcej wskazano, że: „(…) udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż – pomijając w tym miejscu kryterium uniknięcia wydatku (…) – nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść”.

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawiony opis stanu faktycznego, należy wskazać, że w sytuacji, gdy korzyść po stronie uprawnionych osób jest niewymierna, a dopłata do wycieczki dostępna jest w sposób ogólny dla wszystkich uprawnionych, w niniejszej sprawie nie ma podstaw, aby po stronie uprawnionych rozpoznać przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem udzielone świadczenie w formie dopłaty do wycieczki dla uprawionych osób nie stanowi dla nich przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wartość nieodpłatnie otrzymanego świadczenia i tym samym nie ma podstaw do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika w związku z dopłatą do wycieczki dla osób uprawnionych jest prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że wniosek Zainteresowanego w zakresie obowiązków płatnika w odniesieniu do emerytów i rencistów otrzymujących świadczenia korzystające ze zwolnienia z opodatkowania został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 10 września 2015 r. nr ILPB1/4511-1-826/15-4/AP, natomiast w zakresie obowiązków płatnika w odniesieniu do dzieci i wdów po zmarłych emerytach, pobierających rentę rodzinną, został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 10 września 2015 r. nr ILPB1/4511-1-826/15-5/AP.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy dokonuje oceny interpretacyjnej na podstawie przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego. W związku z tym Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazuje, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego różni się od stanu faktycznego, który wystąpił w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.