Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-712/15-5/AG
z 10 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2015 r. (data wpływu 14 maja 2015 r.), uzupełnionym w dniu 1 lipca 2015 r. oraz w dniu 6 sierpnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów (zaistniały stan faktyczny i zdarzenie przyszłe) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów (zaistniały stan faktyczny i zdarzenie przyszłe).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 23 czerwca 2015 r. znak ILPB1/4511-1-712/15-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 czerwca 2015 r., a w dniu 1 lipca 2015 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 29 czerwca 2015 r.).

Wniosek uzupełniono również w dniu 6 sierpnia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

1. Stan faktyczny
   
   

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą z siedzibą w Z. Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne. W siedzibie swojej firmy wnioskodawca posiada pełne zaplecze techniczne, umożliwiające mu świadczenie tych usług. W 2014 roku Wnioskodawca świadczył usługi tego rodzaju na rzecz 2 kontrahentów i uzyskał z tego tytułu przychód w wysokości 294.825 PLN. Wnioskodawca świadczy usługi zarówno na odległość jak i w zakładach kontrahentów. Wnioskodawca nie posiada żadnych placówek w innych krajach.

W 2014 r. Wnioskodawca świadczył usługi programistyczne między innymi na rzecz brytyjskiej firmy „A” (firma A). Jego zadanie polegało na opracowaniu i wdrożeniu określonego oprogramowania dla niemieckiej firmy „B” (firma B). Wnioskodawca świadczył usługę przez pierwsze kilka tygodni jedynie zdalnie z Polski, następnie zarówno zdalnie jak i na miejscu w siedzibie firmy w Niemczech. Łącznie przebywał dłużej niż 183 dni w roku w Niemczech.

Wnioskodawca był zobowiązany do świadczenia pracy w czasie, miejscu i wymiarze wyznaczonym przez kontrahenta. Wnioskodawca korzystał z narzędzi pracy udostępnionych mu przez kontrahenta i był także w pozostałym zakresie organizacyjnie włączony w przedsiębiorstwo kontrahenta.

Wnioskodawca posiadał jednak większą wiedzę specjalistyczną niż pozostali pracownicy kontrahenta. To on tworzył rozwiązania programistyczne dla przedstawionych mu przez kontrahenta zadań.

Przychód Wnioskodawcy z tego kontraktu wynosił 284.250 PLN.

Na początku 2015 r. Wnioskodawca prowadził 5-dniowe szkolenie w tej samej firmie Niemczech. Umowę o szkolenia pracowników zawarł bezpośrednio z firmą B.

Więzi prywatne łączyły Wnioskodawcę przez cały ten okres wyłącznie z Z. W Z mieszka jego narzeczona, z którą przebywał przez większość czasu wolnego.

2. Zdarzenie przyszłe
   
   

Wnioskodawca zawarł umowę zlecenia na czas określony od x lutego 2015 r. do x czerwca 2015 r. z inną niemiecką firmą (firma C).

Przez ten okres przebywa 5 dni w tygodniu (w sumie 105 dni) w Niemczech. Wnioskodawca najpierw najmował pokój w hotelu, teraz podnajmuje pokój w mieszkaniu w celu redukcji kosztów. Istnieje możliwość przedłużenia kontraktu.

Wnioskodawca wykonuje umowę w podobny sposób jak w przypadku umowy z firmą A. Dotychczasowy przychód z tej umowy wynosi 65.723 PLN.

W 2015 r. Wnioskodawca świadczył dotychczas usługi programistyczne na rzecz 4 kontrahentów i uzyskał z tego tytułu ogólny przychód w wysokości 86.854 PLN.

Soboty i niedziele wnioskodawca spędza w x ze swoją narzeczoną.

3. Zdarzenie przyszłe
   
   

Wnioskodawca ma zamiar przedłużyć kontrakt z firmą C do końca 2015 r. Będzie w tym czasie przebywał 3-4 dni tygodniowo w Niemczech, w pozostałe dni tygodnia będzie świadczył usługi zdalnie z na rzecz innych kontrahentów. Jego łączny pobyt w Niemczech będzie w 2015 roku przekraczał 183 dni.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca nie prowadził w 2014 roku i nie prowadzi w 2015 roku swojej działalności na terytorium Niemiec za pośrednictwem położonego tam zakładu, w szczególności Wnioskodawca nie wynajmuje w Niemczech żadnych pomieszczeń w celu prowadzenia tam działalności gospodarczej. Wykonując zlecenia w Niemczech zainteresowany korzysta z infrastruktury (pomieszczenia, sprzęt komputerowy) udostępnionej mu na czas wykonywania zlecenia przez niemieckiego zleceniodawcę.

Ponadto wskazano, że wszystkie umowy zlecenia, o których mowa we wniosku, były wykonywane w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dochody Wnioskodawcy uzyskane z kontraktu z firmą A w 2014 roku podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce?
2. Czy dochody Wnioskodawcy uzyskane z kontraktu z firmą C w 2015 roku podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce?
3. Czy dochody Wnioskodawcy uzyskane z kontraktu z firmą C w 2015 roku podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce także w przypadku przedłużenia kontraktu do końca 2015 roku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 1, dochody uzyskane z kontraktu z firmą A w 2014 roku podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce.

Wnioskodawca zarówno według pisemnej umowy jak i w faktycznym wykonaniu świadczył na rzecz firma A usługi w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Wnioskodawca faktycznie prowadzi działalność gospodarczą, posiada większą ilość klientów, stara się o pozyskanie nowych, posiada pełne zaplecze techniczne umożliwiające mu świadczenie usług programistycznych. Wnioskodawca opracował samodzielnie i wdrożył oprogramowanie w firmie B, nie wykonywał przy tym poleceń pracowniczych kierownictwa firmy B. Jego wiedza specjalistyczna przekracza wiedzę pracowników firmy B, wskazuje na to okoliczność prowadzenia szkoleń w tej firmie w 2015 roku.

Art. 15 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (praca najemna) nie znajduje dlatego zastosowania. Dla udzielenia odpowiedzi na pierwsze pytanie nie ma dlatego znaczenia, że Zainteresowany przebywał w Niemczech dłużej niż 183 dni w roku.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę wymagają osobistego świadczenia i pewnej specjalistycznej wiedzy. Zastosowanie znajduje dlatego art. 14 umowy o unikaniu. Wnioskodawca nie posiadał w 2014 roku stałej placówki w Niemczech i mieszkał w Polsce. Miejsce zamieszkania determinują przede wszystkim więzi prywatne (narzeczona w Polsce). Ponadto Wnioskodawca nie wynajmował w 2014 r. mieszkania Niemczech i mieszkał jedynie w hotelach.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 2, dochody uzyskane z kontraktu z firmą C w 2015 roku podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce.

Stan faktyczny pytania drugiego jest inny niż w pytaniu pierwszym, ponieważ Wnioskodawca w celu obniżenia kosztów pobytu w Niemczech wynajął tam pokój w mieszkaniu. Więzi prywatne łączą go jednak nadal z Z., każdą sobotę i niedzielę Wnioskodawca spędza z narzeczoną w Z. Należy dlatego przyjąć, że nadal ma miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 14 umowy o unikaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 3, dochody uzyskane z kontraktu z firmą C w 2015 roku podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce także w przypadku przedłużenia kontraktu do końca 2015 r.

Zastosowanie znajduje art. 14 umowy o unikaniu. Okres pobytu w Niemczech jest dlatego bez znaczenia. Miarodajne jest miejsce zamieszkania, a to nie zmieni się także w przypadku przedłużenia kontraktu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 1a ww. ustawy precyzuje, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Z kolei art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 7 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) stanowi, że zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa (Polski) podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (Polsce), chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie (Niemczech) poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie (Niemcy), jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Analiza powyższego zapisu wskazuje m.in., że dochód przedsiębiorstwa, co do zasady, opodatkowany jest w państwie rezydencji, czyli w Polsce. W państwie zakładu - w Niemczech - opodatkowany jest wyłącznie dochód uzyskany z tego zakładu.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jak już wskazano, przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym Państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku, dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.

Zgodnie z przepisami art. 5 umowy polsko-niemieckiej, określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

Plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy (art. 5 ust. 3 ww. umowy).

Jednocześnie w umowie zastrzeżone zostało, że określenie „zakład” nie obejmuje:

1. użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
2. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania;
3. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
4. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
5. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
6. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek rodzaju działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski. Wnioskodawca świadczył w 2014 i świadczy w 2015 roku w ramach prowadzonej w Polsce działalności usługi programistyczne dla kontrahentów na terenie Niemiec. Z uzupełnienia sprawy wynika, że Zainteresowany nie prowadził i nie prowadzi w ww. latach działalności na terytorium Niemiec za pośrednictwem położonego tam zakładu w rozumieniu art. 5 ww. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r.

Mając zatem na uwadze przedstawione informacje oraz opierając się na przytoczonych powyżej przepisach prawa, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce, a świadczone usługi wykonuje również w Niemczech, jednakże nie przez położony tam zakład w rozumieniu art. 5 cytowanej umowy, to przychód osiągany z tytułu takiej działalności - zgodnie z tą umową - podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, tj. w Polsce.

W takim przypadku nie następuje podwójne opodatkowanie przychodu, a zatem nie należy stosować przewidzianej w umowie metody zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu. Całość uzyskiwanego z działalności gospodarczej przychodu podlega bowiem opodatkowaniu tylko w Polsce na zasadach przewidzianych w polskim prawie podatkowym.

Zatem, oceniając zaistniały stan faktyczny i zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że dochody Wnioskodawcy uzyskane z kontraktu realizowanego na terytorium Niemiec w 2014 roku oraz, dochody uzyskane z kontraktu w 2015 roku podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce - także w przypadku przedłużenia kontraktu do końca 2015 roku.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Końcowo tut. Organ zauważa, że w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania powołany przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku w sprawie art. 14 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dotyczy on bowiem wolnych zawodów. W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 7 ww. umowy, dotyczący zysków przedsiębiorstw. Fakt ten nie ma jednak wpływu na przedmiotowe rozstrzygnięcie sprawy w kontekście zadanych we wniosku pytań.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.