Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-518/15-4/KK
z 9 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2015 r. (data wpływu 2 października 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 listopada 2015 r. (data wpływu 1 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją zadania pn.: „[…]” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją zadania pn.: „[…]”.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 listopada 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie przepisów prawa będących przedmiotem interpretacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Składający wniosek wyjaśnia, że Gmina zamierza przystąpić do realizacji inwestycji w ramach programu priorytowego „[…]”. Gmina wystąpiła z wnioskiem o dotacje na wykonanie tej inwestycji do Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w wysokości 50% kosztów całkowitych tej inwestycji. Pozostałe koszty wykonania podłączeń budynków do sieci kanalizacyjnej ponosiliby mieszkańcy Gminy, przy czym koszt podłączenia poszczególnych budynków wykonanych przez Gminą i pokryty z uzyskanych przez Gminę dotacji wynosiłby do 3000 zł dla poszczególnych właścicieli budynków. Dotacja wykorzystana będzie na pokrycie kosztów podłączeń budynków, których właścicielami są wyłącznie osoby fizyczne, nieprowadzące działalności gospodarczej. Podłączenia budynków do systemu kanalizacyjnego służyć będą wyłącznie odprowadzaniu ścieków bytowych z budynków mieszkalnych i mieszkań.

Wykonanie wyżej opisanego zadania zlecone będzie przez Gminę firmie zewnętrznej, która wyłoniona zostanie zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29.01.2004 r. Prawo zamówień publicznych. Firma zewnętrzna wystawiać będzie za wykonane roboty faktury na Gminę. Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Środki na dofinansowanie zadania Gmina otrzyma z WFOŚiGW w[…], w formie dotacji po zakończeniu realizacji zadania (refinansowanie), w ramach poniesionych kosztów i na warunkach określonych w umowie dotacyjnej. Środki uzyskane z WFOŚiGW ujęte zostaną w budżecie Gminy jako jej dochód. Natomiast udzielenie dotacji celowej nastąpi z budżetu Gminy, na podstawie umowy zawartej przez Gminę z zainteresowanymi osobami-właścicielami budynków.

Realizacja tego zadania stanowi zadanie własne Gminy, polegające na powszechnym zaopatrzeniu w wodę mieszkańców gminy oraz zbiorowe odprowadzanie ścieków, przewidziane przepisami ustawy z dnia 08.03.1990 r. o samorządzie gminnym. Ponoszone przez Gminę wydatki na realizację tego zadanie nie będą związane ze sprzedażą opodatkowaną. Po realizacji tego zadania, na podstawie zawartych umów z właścicielami budynków, Gmina będzie pobierać opłaty za odprowadzanie ścieków wg stawki za 1 m³ ścieków.

W piśmie z dnia 30 listopada 2015 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Wnioskodawca - Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT;
2. Wykonane przyłącza będą służyły do odprowadzania ścieków do gminnej kanalizacji zbiorczej. Gmina pobierać będzie opłaty za odprowadzane ścieki. Odbiór ścieków opodatkowany jest podatkiem VAT;
3. Przyłącza, o których mowa we wniosku są przyłączami, których realizacja należy do osoby ubiegającej się o przyłączenie do sieci tzn. do właściciela budynku;
4. Obowiązek realizacji przyłączy objętych zakresem pytania należy do poszczególnych właścicieli nieruchomości (budynków);
5. Gmina pobierze od właścicieli nieruchomości tylko część kosztów budowy przyłącza; pozostała część kosztów tj. ok. 3000 zł tych kosztów pokryte zostanie z dofinansowania uzyskanego z WFOŚiGW;
6. Dofinansowanie wg założenia ma pokryć 50% kosztów, nie więcej niż 3000 zł; pozostałą część kosztów pokrywać będą właściciele nieruchomości. W zależności od lokalizacji budynku może być różna wartość kosztów pokrywanych przez właściciela nieruchomości.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługiwać będzie odliczenie od podatku VAT z tytułu realizacji zadania – wykonanie podłączenia budynków do sieci kanalizacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina rozlicza podatek VAT obecnie tylko z tytułu czynności dotyczących wody. Po realizacji zadania budowy przyłączy budynków do sieci kanalizacyjnej, Gmina na podstawie umów zawartych z właścicielami budynków będzie pobierała również opłaty za odprowadzanie ścieków bytowych z budynków i mieszkań. Opłaty te naliczane będą łącznie z należnym podatkiem VAT.

Zdaniem Gminy opisane wyżej zadanie nie wiąże się z czynnościami opodatkowanymi, a zatem nie przysługuje Gminie prawo do odliczenia podatku VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

• z tytułu nabycia towarów i usług,
  

• potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
  

• od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu,
  

• z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.
  
  

W świetle art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia tego dokonuje podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz gdy nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania przez niego czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, to znaczy takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny w świetle powołanych przepisów Gmina uznaje, że nie będzie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizowaną inwestycją.

W zakresie ww. wydatków Gmina nie będzie miała również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 9 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 04 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U., nr 73, poz. 392). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów przysługuje zarejestrowanym podatnikom podatku od towarów i usług oraz obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i ust. 4 cyt. rozporządzenia a w zakresie środków pochodzących z Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 01 maja 2004 r.

Ponieważ Gmina nie spełnia tych warunków, zatem nie będzie miała możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT również na podstawie przepisów rozdziału 9 ww. rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast w świetle art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Art. 88 ust. 4 ustawy, stanowi dopełnienie art. 86 i określa status podatnika, umożliwiający realizację jego prawa do odliczenia, którym jest rejestracja jako podatnika VAT czynnego. Stosownie bowiem do tego przepisu, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (niewystępujących w przedmiotowej sprawie).

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy Gmina będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT zamierza przystąpić do realizacji inwestycji „Wykonanie podłączeń budynków mieszkalnych do zbiorowego systemu kanalizacyjnego”. Gmina wystąpiła z wnioskiem o dotacje na wykonanie tej inwestycji do Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Firma zewnętrzna wystawiać będzie za wykonane roboty faktury na Gminę Zduny. Wnioskodawca wskazał, że realizacja tego zadania stanowi zadanie własne Gminy, polegające na powszechnym zaopatrzeniu w wodę mieszkańców gminy oraz zbiorowe odprowadzanie ścieków, przewidziane przepisami ustawy z dnia 08.03.1990 r. o samorządzie gminnym. Po realizacji tego zadania, na podstawie zawartych umów z właścicielami budynków, Gmina będzie pobierać opłaty za odprowadzanie ścieków wg stawki za 1 m³ ścieków. Wykonane przyłącza będą służyły do odprowadzania ścieków do gminnej kanalizacji zbiorczej. Gmina pobierać będzie opłaty za odprowadzane ścieki. Odbiór ścieków opodatkowany jest podatkiem VAT. Przyłącza, o których mowa we wniosku są przyłączami, których realizacja należy do osoby ubiegającej się o przyłączenie do sieci tzn. do właściciela budynku. Obowiązek realizacji przyłączy objętych zakresem pytania należy do poszczególnych właścicieli nieruchomości (budynków). Gmina pobierze od właścicieli nieruchomości tylko część kosztów budowy przyłącza; pozostała część kosztów tj. ok. 3000 zł tych kosztów pokryte zostanie z dofinansowania uzyskanego z WFOŚiGW. Dofinansowanie wg założenia ma pokryć 50% kosztów, nie więcej niż 3000 zł; pozostałą część kosztów pokrywać będą właściciele nieruchomości. W zależności od lokalizacji budynku może być różna wartość kosztów pokrywanych przez właściciela nieruchomości.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii prawa do odliczenia podatku VAT należy stwierdzić, iż wbrew temu co twierdzi Zainteresowany zakończona inwestycja będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Na potwierdzenie ww. stanowiska tut. Organu, należy wskazać co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z kolei w świetle art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r., poz. 1515), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Ponadto, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2015 r., poz. 139), zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest zadaniem własnym gminy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne jest obowiązane zapewnić budowę urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych, ustalonych przez gminę w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, w zakresie uzgodnionym w wieloletnim planie rozwoju i modernizacji, o którym mowa w art. 21 ust. 1.

Natomiast w świetle art. 15 ust. 2 ww. ustawy, realizację budowy przyłączy do sieci zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci.

Z powołanych wyżej przepisów wynika zatem, iż gmina w ramach zadań własnych zobowiązana jest do zapewnienia budowy urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych (w rozumieniu przepisów ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków), nie jest natomiast zobowiązana do realizacji budowy przyłączy do sieci, gdyż powyższe zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci. Tym samym budowa przyłącza kanalizacyjnego nie mieści się w ramach zadań własnych gminy i jest wykonywana na podstawie umów cywilnoprawnych.

Tak więc w okolicznościach niniejszej sprawy, Wnioskodawca jako podatnik będzie świadczył na rzecz mieszkańców usługi w zakresie wykonania podłączeń do zbiorczego systemu kanalizacyjnego, które nie stanowią realizacji zadań własnych gminy, określonych w ustawie o samorządzie gminnym i są wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Obowiązek realizacji podłączeń leży bowiem w gestii poszczególnych właścicieli nieruchomości. Z tytułu przedmiotowego świadczenia Wnioskodawca będzie pobierał od mieszkańców opłaty za wykonanie przyłączy kanalizacyjnych.

Jednocześnie wskazać należy, iż czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. W istocie okoliczność, czy transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztu świadczenia, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako „transakcji odpłatnej” w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bowiem to ostatnie pojęcie wymaga wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług, a świadczeniem wzajemnym (wynagrodzeniem) rzeczywiście otrzymanym przez podatnika.

W tym kontekście, w przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, że opłaty mieszkańców będą pozostawać w bezpośrednim związku ze świadczeniem usług realizowanym na rzecz tychże mieszkańców. Opłaty wnoszone przez mieszkańców nie pozostają „w oderwaniu” od czynności, które zostaną wykonane przez Wnioskodawcę – zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wykonania usługi polegającej na wykonaniu przyłączy kanalizacyjnych. Należy zauważyć, iż we wskazanej sytuacji istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonaniem opłaty, a zindywidualizowanym świadczeniem Wnioskodawcy na rzecz konkretnego mieszkańca.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż opłaty (pozostałe koszty wykonania przyłączy) które będą uiszczane przez mieszkańców z tytułu budowy przyłączy kanalizacyjnych, pozostają w bezpośrednim związku ze świadczeniem usług przez Gminę, która zobowiązała się do realizacji przedmiotowego zadania inwestycyjnego jako podatnik w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Wobec powyższego, ww. czynności, do wykonania których zobowiązał się Wnioskodawca, będą stanowić odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i w świetle przepisów ustawy oraz rozporządzeń wykonawczych nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

W konsekwencji oznacza to, iż wydatki dotyczące zadania inwestycyjnego polegającego na budowie przyłączy kanalizacyjnych mieszkańcom gminy będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

A zatem, analizując okoliczności przedstawione we wniosku, w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa, należy uznać, iż w ww. przypadku zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, ponieważ wydatki poniesione z tytułu budowy przyłączy kanalizacyjnych mieszkańcom gminy związane będą z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług oraz Zainteresowany jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym, Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn.: „[…]”. Powyższe prawo będzie przysługiwać pod warunkiem niezaistnienia przesłanek, o których mowa w art. 88 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT należało uznać za nieprawidłowe, gdyż towary i usługi nabywane przez Gminę w celu realizacji przedmiotowego zadania będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.