Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-453/15/AT
z 4 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2015 r. (data wpływu 4 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z budową …, nabycia sprzętu sportowego oraz z tytułu kosztów utrzymania obiektów sportowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z budową …, nabycia sprzętu sportowego oraz z tytułu kosztów utrzymania obiektów sportowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Fundacja) działa na podstawie ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r., Nr 46, poz.203, z późn. zm.) – dalej u.f.

Celem Fundacji jest propagowanie sportu w szczególności poprzez wspieranie rozwoju ruchu skateowego w jego różnych odmianach uprawianych przy pomocy np. roweru BMX, rolek, deskorolek i innych oraz wszelkich działań, które poprzez kulturę fizyczną wpływają na rozwój fizyczny młodzieży, a przez to również na jej świadomość społeczną i integrację „wokół pozytywnych wartości niesionych sport” (§ 7 Statutu Fundacji). Dochody Fundacji pochodzą m.in. z dotacji udzielanych na wykonywanie powierzonych Fundacji zadań publicznych (§ … Statutu). W tym celu w dniu … marca 2014 r. (na stronie … i … protokołu błędnie podano datę … września 2014 r.) zawarto z Gminą … umowę … o wsparcie realizacji zadania publicznego pod nazwą „… na terenie skweru … w … w okresie od … marca 2014 r. do … grudnia 2018 r.”, na podstawie której Fundacja na realizację zadania publicznego otrzymać miała od Gminy … dotację w ostatecznej wysokości w kwocie … zł.

Zadanie publiczne w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie realizowane było przez:

1. wykonanie inwestycji polegającej na budowie zespołu urządzeń rekreacyjnych - … na terenie skweru … w … na powierzchni nie mniejszej niż … m² i nie większej niż … m²,
2. utrzymanie … na terenie skweru … w … przez okres … lat,
3. udostępnienie … mieszkańcom oraz animacja zajęć rekreacyjno-sportowych w … dla dzieci i młodzieży z terenu … w okresie obowiązywania ww. umowy o wsparcie realizacji zadania publicznego.

Podkreślić należy fakt, że kwoty przyznanej dotacji nie pokryły całości wydatków związanych z realizacją ww. zadania i są jedynie wsparciem i wyniosły:

1. … na wykonanie budowy z zastrzeżeniem, że wysokość dotacji nie mogła przekroczyć wysokości …% wartości kosztorysowej-wykonawczej brutto inwestycji;
2. po … rocznie w okresie trwania umowy.

Jednocześnie na podstawie art. 5 ust. 5 u.f. Fundacja może prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji jej celów. Oznacza to, że działalność gospodarcza Fundacji ma z jednej strony pozostawać w ścisłym związku z prowadzoną działalnością statutową, z drugiej jednak strony nie może stanowić wyłącznego zadania Fundacji. Efekty działalności gospodarczej mają zatem tylko uzupełniać środki przeznaczone na działalność statutową.

Zgodnie z § … Statutu Fundacja będzie prowadzić działalność gospodarczą stosownie do Polskiej Klasyfikacji Działalności w następującym zakresie:

1. handel detaliczny, z wyłączeniem handlu detalicznego pojazdami samochodowymi (PKD 47),
2. zakwaterowanie (PKD 55),
3. działalność usługowa związana z wyżywieniem (PKD 56),
4. działalność wydawnicza (PKD 58),
5. reklama, badanie rynku i opinii publicznej (PKD 73),
6. pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna (PKD 74),
7. wynajem i dzierżawa (PKD 77),
8. działalność organizatorów turystyki, pośredników i agentów turystycznych oraz pozostała działalność usługowa w zakresie rezerwacji i działalności z nią związane (PKD 79),
9. działalność usługowa związana z utrzymaniem porządku w budynkach i zagospodarowaniem terenów zieleni (PKD 81),
10. działalność sportowa, rozrywkowa i rekreacyjna (PKD 93),
11. pozostała indywidualna działalność usługowa (PKD 96).

Fundacja prowadząc działalność gospodarczą wykonuje czynności podlegające podatkowi od towarów i usług, osiągając w ramach prowadzonej działalności przychody z wynajmu powierzchni … na cele reklamowe, promowaniu marek Sponsorów oraz umieszczaniu logotypów Sponsorów na sprzęcie będącym własnością Fundacji. Czynności te określone zostały umową zawartą w dniu … lipca 2014 r. pomiędzy „…” …. z siedzibą w … przy ul. …, NIP … oraz umową zawartą w dniu … sierpnia 2014 r. pomiędzy …, ul. …, NIP ….

Z tytułu wykonanych czynności Fundacja wystawiła w dniu … sierpnia 2014 r. fakturę nr … i w dniu … sierpnia 2014 r. fakturę nr …. Przedmiotowe faktury zostały zaewidencjonowane w rejestrze sprzedaży i wykazane w deklaracji VAT-7.

Jednocześnie Fundacja poniosła wydatki na budowę … oraz utrzymanie (energia, materiały biurowe itp.), które są udokumentowane fakturami z naliczonym VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Fundacja – wykonując wyłącznie czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT (nieodpłatnie udostępniając … mieszkańcom … oraz prowadząc animację zajęć rekreacyjno-sportowych w … dla dzieci i młodzieży z terenu …), jak i czynności opodatkowane (odpłatne: udostępnienie powierzchni … na cele reklamowe, promowanie określonych marek handlowych, umieszczania logotypów sponsorów na sprzęcie będącym własnością Fundacji, promowanie marek Sponsorów, itp.) – może w pełni odliczyć naliczony VAT, wynikający z faktur dokumentujących budowę …, sprzętu sportowego i kosztów utrzymania obiektów sportowych?

Wnioskodawca twierdzi, że ma pełne prawo do obniżenia należnego VAT z tytułu wykonanych czynności reklamy i najmu o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących budowę …, sprzętu sportowego i kosztów utrzymania obiektów sportowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że Fundacja wykonuje czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT (nieodpłatnie udostępniając … mieszkańcom … oraz prowadząc animację zajęć rekreacyjno-sportowych w … dla dzieci i młodzieży z terenu …), jak i czynności opodatkowane (odpłatne: udostępnienie powierzchni … na cele reklamowe, promowanie określonych marek handlowych, umieszczania logotypów sponsorów na sprzęcie będącym własnością Fundacji, promowanie marek sponsorów, itp. - dowód: umowy, faktury).

W tym miejscu należy podkreślić, że nie jest możliwe „rozdzielenie” zakupów usług dotyczących budowy …, towarów i usług dotyczących wyposażenia i utrzymania … na związane tylko z czynnościami opodatkowanym bądź z tylko czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu. W związku z prowadzoną działalnością Fundacja poniosła koszty dotyczące zarówno czynności opodatkowanych, jak i niepodlegąjących opodatkowaniu, których nie można bezpośrednio przyporządkować do jednego rodzaju działalności, ponieważ te usługi i towary służą zarówno czynnościom opodatkowanym (przychody z najmu i reklamy na powierzchni … oraz wyposażeniu), jak i czynnościom nie podlegającym opodatkowaniu (ta sama powierzchnia obiektów i sprzęt udostępniane są nieodpłatnie w ramach tzw zadania publicznego).

Innymi słowy, Fundacja nie rozdziela kosztów swej działalności na koszty „działalności gospodarczej” i na koszty „działalności non profit związaną z zadaniami publicznymi”. Dopuszczalność takiego stanowiska potwierdza orzecznictwo. W postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2002 r. I CKN 162/00 stwierdzono, że „podporządkowanie rozmiarów działalności gospodarczej realizowanym przez fundację celom nie stwarza jednak bezwzględnej konieczności przedmiotowego rozdzielenia omawianych sfer działania. Akcent trzeba bowiem kłaść nie na zagadnienie takich a nie innych postanowień statutowych, lecz na kwestię ich praktycznej realizacji, przy czym chodzić powinno jedynie o zachowanie akcesoryjności działalności gospodarczej względem działalności celowej (statutowej)”.

W opisanym stanie faktycznym przysługuje zatem Fundacji obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, od zakupów, których nie można bezpośrednio przyporządkować do jednego typu działalności.

Zagadnienie to było już przedmiotem analizy Naczelnego Sądu Administracyjnego. Postanowieniem z dnia 9 grudnia 2010 r. (I FSK 2102/09) NSA przedstawił do rozstrzygnięcia składowi 7 sędziów budzące poważne wątpliwości zagadnienie prawne o następującej treści: Czy w świetle art. 86 ust. 1 i art. 90 ust. 1 i 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 ze zm.) czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 powołanej wyżej ustawy?

W uchwale z dnia 24 października 2011 r., sygn. I FPS 9/10 (publ. ONSAiWSA 2012/1/3, LEX nr 964538, POP 2012/2/185) Naczelny Sąd Administracyjny w składzie 7 sędziów NSA udzielił następującej odpowiedzi: W świetle przepisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 i 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 powołanej wyżej ustawy. W uzasadnieniu NSA stwierdził, że w ustawie tej brak obecnie unormowania zagadnienia określania proporcji, dającej podstawę do odliczenia podatku naliczonego od wydatków służących zarówno działalności gospodarczej podatnika (opodatkowanej i zwolnionej), jak i działalności niemającej charakteru gospodarczego (niepodlegającej opodatkowaniu).

W analizowanym zakresie za punkt wyjścia uznać należy przepis art. 86 ust. 1 p.t.u., na gruncie którego ustawodawca wprost stanowi, że prawo do odliczenia przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i art. 90 ust.1, z treści którego wynika, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Należy się zgodzić ze stwierdzeniem uchwały, że trafna jest linia orzecznicza NSA (np. wyroki NSA z 30 czerwca 2009 r., I FSK 903/08 oraz I FSK 904/08 oraz z 8 stycznia 2010 r. I FSK 1605/08), z której wynika, że zawarte w przepisach art. 90 ust. 1-3 VAT-u sformułowanie czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia należy rozumieć jako odnoszące się do czynności zwolnionych od podatku, a nie do czynności niepodlegających temu podatkowi.

W konsekwencji, jak stwierdza się w uchwale NSA, za słuszne należy uznać wynikające z tych orzeczeń stanowisko, że w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności), podatnik nie stosuje odliczenia częściowego według proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, lecz odliczenie pełne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. powołany przepis stanowi, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dodatkowo wskazać należy, że w dodanym z dniem 1 stycznia 2011 r. przepisie art. 86 ust. 7b ustawy, ustawodawca przewidział, że w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 pkt 14a ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o wytworzeniu nieruchomości – rozumie się przez to wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy – w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2 ustawy.

Proporcję, o której mowa w ust. 2 – na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy – ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W myśl obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 90 ust. 9a ustawy – przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w orzeczeniu w sprawie Portugal Telecom SGPS SA (C-496/11 z dnia 26 września 2012 r.) zauważył, że jeżeli towary i usługi są wykorzystywane przez podmiot w celu dokonywania jednocześnie transakcji gospodarczych dających prawo do odliczenia i transakcji gospodarczych niedających prawa do odliczenia odliczenie jest dopuszczalne jedynie w części VAT, który jest proporcjonalny do kwoty przypadającej na pierwsze transakcje i krajowy organ podatkowy może przewidzieć jedną z metod ustalania prawa do odliczenia wymienionych w rzeczonym art. 17 ust. 5 VI dyrektywy. Jeżeli towary i usługi są jednocześnie wykorzystywane do działalności gospodarczej i działalności niegospodarczej, art. 17 ust. 5 VI dyrektywy nie znajduje zastosowania, a metody odliczenia i podziału są określane przez państwa członkowskie, które przy wykonywaniu tego prawa powinny uwzględniać cel i systematykę VI dyrektywy i w tym celu przewidzieć metodę obliczania rzeczywiście odzwierciedlającą część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych dwóch rodzajów działalności.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te będą związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 754/14, w którym Sąd stwierdził, że: „(…) racje ma organ podatkowy, powołując się na treść art. 86 ust. 1 ustawy o VAT i wskazując, że prawo do odliczenia VAT z tytułu zakupu usług prawnych przysługuje skarżącemu w części związanej z jego działalnością gospodarczą, zaś w części nie związanej z działalnością gospodarczą podatnika - prawo takie nie przysługuje. Tym samym nie podzielono zarzutów skargi wskazujących na naruszenie ww. przepisu”.

Zatem w odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia podatku należy wskazać, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy. Ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi. Jednakże należy podkreślić, że wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

Podkreślić należy, że zamiar wykorzystywania określonych wydatków do działalności gospodarczej musi być obiektywny (np. C-280/10 pkt 37, C-263/11), a podejmowane przez Wnioskodawcę czynności opodatkowane muszą zachować charakter działalności gospodarczej, tj. zachować charakter ciągły (nie mogą to być czynności o charakterze sporadycznym) nakierowany na stałe czerpanie zysków. Jak zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 lipca 2010 r. sygn. akt I FSK 572/10 „Orzecznictwo ETS wielokrotnie wskazywało, że wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny, pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi (zob. orzeczenie w sprawie C-291/92 „podatnik jest uprawniony do odliczenia od podatku przypadającego do zapłaty kwoty podatku VAT należnego lub do zapłaty od danej rzeczy, pod warunkiem, iż jest ona wykorzystywana na potrzeby transakcji opodatkowanych”, podobnie w sprawie C-302/93 „jeżeli podatnik świadczy usługi na rzecz innego podatnika, który korzysta z nich do celów transakcji zwolnionej, temu ostatniemu nie przysługuje prawo do odliczenia zapłaconego VAT naliczonego” oraz w sprawie C-4/94 „w sytuacji, gdy podatnik świadczy usługi na rzecz innego podatnika, który wykorzystuje je w związku z transakcją zwolnioną, temu ostatniemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku zapłaconego przy nabyciu tych usług, nawet jeśli docelowym efektem transakcji ma być przeprowadzenie transakcji opodatkowanej”).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że jeżeli opisane we wniosku obiekty sportowe nie stanowią – według przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) – budynków lub budowli, to wydatki na budowę …, nabycie sprzętu sportowego oraz na utrzymanie obiektów sportowych uprawniają Wnioskodawcę, stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tych wydatków wyłącznie w części związanej z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy – pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 tej ustawy – zaś w części niezwiązanej z działalnością gospodarczą – prawo takie nie będzie przysługiwało. W tej sytuacji bowiem … jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wobec czego Wnioskodawcy w stosunku do wydatków inwestycyjnych przysługiwało – w myśl art. 86 ust. 1 ustawy − prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w części związanej z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą – działalnością opodatkowaną, a istnienie tego prawa determinowane jest faktycznym wykorzystaniem nabywanych w związku z inwestycją towarów i usług na cele działalności gospodarczej.

Niemniej jednak zastrzec należy, że jeżeli wskazane obiekty sportowe stanowią – według ww. przepisów rozporządzenia w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) – budynki lub budowle, to wydatki z tytułu budowy … uprawniają Wnioskodawcę do odliczenia w granicach dyspozycji przepisu art. 86 ust. 7b ustawy, odnoszącej się do odliczenia podatku naliczonego m.in. w przypadku nakładów ponoszonych na wytworzenie nieruchomości (tu w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy), z uwzględnieniem ograniczeń wskazanych w art. 88 ustawy. Natomiast wydatki na nabycie sprzętu sportowego oraz na utrzymanie obiektów sportowych podlegają odliczeniu według art. 86 ust. 1 wyłącznie w części związanej z działalnością gospodarczą, o ile nie występują przesłanki wskazane w art. 88 ustawy.

Z powyższych względów stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Końcowo podkreśla się, że zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11), zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.