INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2011r. (data wpływu do tut. Biura 28 października 2011r.), uzupełnionym w dniu 16 stycznia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej opłat za prowadzenie rachunku bankowego T. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej opłat za prowadzenie rachunku bankowego T. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 22 grudnia 2011r. Znak: IBPBI/1/415-1106/11/AP, IBPBI/1/415-1114/11/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 16 stycznia 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni, jako osoba prowadząca jednoosobowo działalność gospodarczą, rozważa dokonanie zmiany rachunku bankowego dla tejże działalności. Wybranym rachunkiem jest T. prowadzony przez Bank X. W ramach tego rachunku Wnioskodawczyni otrzymuje możliwość składania dyspozycji drogą telefoniczną oraz w formie pisemnej w oddziale banku do wszystkich dopuszczonych regulaminem transakcji. Rachunek oferuje dokonywanie przelewów oraz wydanie i użytkowanie karty płatniczej bez dodatkowych opłat. Wraz z rachunkiem Wnioskodawca otrzymuje również pakiet darmowych ubezpieczeń w Towarzystwie Ubezpieczeniowym „Twoje bezpieczeństwo” oraz „Twoja perspektywa”.

Jako posiadacz rachunku Wnioskodawczyni może wybrać jeden z niżej wyszczególnionych 7 wariantów dostępnych w ramach umowy T.

Wnioskodawczyni (klientka banku), ponosząc wydatek w postaci opłaty za prowadzenie rachunku nabywa usługę główną – usługę prowadzenia rachunku bankowego, której towarzyszy, często w praktyce szereg usług dodatkowych, świadczonych na rzecz klienta bez pobrania dodatkowej opłaty. Do takich usług dodatkowych można zaliczyć usługę indywidualnego doradcy klienta, przyznanie dodatkowych kart kredytowych, udzielenie kredytu w rachunku, jak również ubezpieczenie na życie w ramach ubezpieczenia grupowego dla klientów banku. Wnioskodawca uzyskuje ochronę ubezpieczeniową wykupując usługę prowadzenia rachunku bowiem bank połączył usługę prowadzenia rachunku bankowego z usługą ubezpieczeniową świadczoną przez podmiot współpracujący z bankiem. Klient nie opłaca składki na ubezpieczenie – Bank, w ramach świadczeń dodatkowych, towarzyszących usłudze głównej, zobowiązał się opłacać składkę za klienta.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 12 stycznia 2012r., wskazano, iż:

1. Szczegółowe warunku umowy o prowadzenie rachunku bankowego T. określają:
   • Umowa rachunku Firma i Emerytura Plus (załączona do wniosku),
   • Ogólne warunki grupowego ubezpieczenia na życie (załączone do wniosku).
2. Odpłatność za prowadzenie rachunku bankowego T. pokrywa koszty ubezpieczeń, o których jest mowa we wniosku.
3. Rodzaj ubezpieczenia powiązanego z ww. rachunkiem, to czasowa polisa na życie, na podstawie której, ubezpieczyciel wypłaca ubezpieczonemu świadczenie z tytułu „dożycia”. W przypadku śmierci ubezpieczonego, ubezpieczyciel dokonuje wypłaty świadczenia na rzecz uposażonego, który uprzednio został wskazany i uprawniony przez ubezpieczonego.
   Z chwilą dokonywania wypłaty świadczenia, ubezpieczyciel nalicza i pobiera podatek od dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych – zgodnie z art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszty dotyczące prowadzenia ww. rachunku T. są elementem kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawczyni, stosownie do treści przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej „ustawa o pdof”), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w przepisie art. 23 ww. ustawy o pdof.

Pojęcie kosztów uzyskania przychodu swoim zakresem obejmuje zarówno wszelkie faktycznie poniesione wydatki w celu osiągnięcia przychodów, również straty, składniki, odpisy, rezerwy, opłaty i inne wartości. Ww. ustawa o pdof wprowadza zasadę specyfiki przychodów i związaną z nią specyfikację kosztów uzyskania przychodów, gdzie kosztem uzyskania przychodu jest każdy wydatek, poniesiony w celu osiągnięcia przychodu z danego źródła. Wydatki ponoszone przez osobę fizyczną prowadzącą jednoosobowo działalność gospodarczą mogą zatem zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli są łącznie spełnione dwa warunku:

1. między wydatkami a osiągnięciem przychodu istnieje związek przyczynowo-skutkowy (bezpośredni lub pośredni),
2. wydatek nie jest wymieniony w katalogu określonym w art. 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierającym wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.
   
   

Oznacza to, że koszty ponoszone w związku z zawartą umową rachunku bankowego osoba prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą będzie mogła zaliczyć, jako koszty uzyskania przychodów jeżeli wykaże, że ich poniesienie jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy stroną transakcji, z której wynika płatność jest inny przedsiębiorca. Również w przepisie art. 61 § 1 Ordynacji podatkowej, ustawodawca nadkłada na podatników prowadzących działalność gospodarczą i zobowiązanych do prowadzenia księgi rachunkowej lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów, obowiązek zapłaty podatku w formie polecenia przelewu.

Założenie rachunku bankowego konieczne jest również ze względu na obowiązek bezgotówkowego przekazania składek na ZUS przez większość płatników, w tym przez przedsiębiorcę prowadzącego jednoosobowo działalność gospodarczą. Możliwość korzystania z dodatkowych, bezpłatnych usług świadczonych przez Bank nie wpływa na kwalifikacje ponoszonej opłaty. Mając na uwadze, że wydatek stanowi opłatę za prowadzenie rachunku przedsiębiorcy, brak jest podstaw dla wyłączenia takiego wydatku z kosztów uzyskania przychodów. Wydatek ten nie został wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów i pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z prowadzoną przez klienta działalnością gospodarczą. Dołączone bezpłatne do usługi głównej dodatkowe świadczenia towarzyszące, nie ograniczają możliwości zaliczenia takiego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, wydatki związane z założeniem i utrzymaniem opisanego powyżej w poz. 68 wniosku, rachunku bankowego stanowią tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.
   
   

Ponadto przepis art. 61 § 1 Ordynacji podatkowej, nakłada na podatników prowadzących działalność gospodarczą i zobowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów, obowiązek zapłaty podatków w formie polecenia przelewu.

W świetle powyższego, wydatki (opłaty) związane z prowadzeniem rachunku bankowego utrzymywanego na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej mogą być co do zasady zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni, jako osoba prowadząca jednoosobowo działalność gospodarczą, rozważa dokonanie zmiany rachunku bankowego związanego z tą działalnością. Wybranym rachunkiem jest T. prowadzony przez Bank X. W ramach tego rachunku Wnioskodawczyni otrzyma możliwość składania dyspozycji drogą telefoniczną oraz w formie pisemnej w oddziale Banku do wszystkich dopuszczonych regulaminem transakcji. Rachunek oferuje dokonywanie przelewów oraz wydanie i użytkowanie karty płatniczej bez dodatkowych opłat. Wraz z rachunkiem Wnioskodawczyni otrzyma również pakiet darmowych ubezpieczeń w Towarzystwie Ubezpieczeniowym „Twoje bezpieczeństwo” oraz „Twoja perspektywa”. Jako posiadacz rachunku może wybrać jeden z 7 wariantów dostępnych w ramach umowy T. Wnioskodawczyni (klientka banku) ponosząc wydatek w postaci opłaty za prowadzenie rachunku nabywa usługę główną – usługę prowadzenia rachunku bankowego, której towarzyszy, często w praktyce szereg usług dodatkowych, świadczonych na rzecz klienta bez pobrania dodatkowej opłaty. Do takich usług dodatkowych można zaliczyć usługę indywidualnego doradcy klienta, przyznanie dodatkowych kart kredytowych, udzielenie kredytu w rachunku, jak również ubezpieczenie na życie w ramach ubezpieczenia grupowego dla klientów banku. Wnioskodawczyni może uzyskać ochronę ubezpieczeniową wykupując usługę prowadzenia rachunku, bowiem Bank połączył usługę prowadzenia rachunku bankowego z usługą ubezpieczeniową świadczoną przez podmiot współpracujący z Bankiem. Klient nie opłaca składki na ubezpieczenie – Bank, w ramach świadczeń dodatkowych, towarzyszących usłudze głównej, zobowiązał się opłacać składkę za klienta. Rodzaj ubezpieczenia powiązanego z ww. rachunkiem, to czasowa polisa na życie, na podstawie której, ubezpieczyciel wypłaca ubezpieczonemu świadczenie z tytułu „dożycia”. W przypadku śmierci ubezpieczonego, ubezpieczyciel dokonuje wypłaty świadczenia na przez uposażonego, który uprzednio został wskazany i uprawniony przez ubezpieczonego. Z chwilą dokonywania wypłaty świadczenia, ubezpieczyciel nalicza i pobiera podatek od dochodów z tytułu udziału w funduszach kapitałowych – art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatność za prowadzenie ww. rachunku bankowego pokrywa koszty ubezpieczeń. Ponadto jak wynika z § 3 pkt 1 Ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia na życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym ze Składką Regularną „Firma i Emerytura Plus” – przedmiotem umowy ww. rachunku jest życie ubezpieczonego oraz inwestowanie środków pochodzących ze składek wpłacanych z tytułu umowy w ramach Ubezpieczeniowych Funduszy Kapitałowych w okresie na jaki ubezpieczony przystąpił do tej umowy.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż opłaty za prowadzenie ww. rachunku bankowego, związanego z działalnością gospodarczą są w istocie ukrytą płatnością za pakiet „darmowych” ubezpieczeń, które mają charakter osobisty (tzw. ubezpieczenie na życie) oraz stanowią formę inwestowania w ubezpieczeniowy fundusz inwestycyjny. Stąd też opłaty ponoszone za te usługi, nie są bezpośrednio związane z prowadzeniem rachunku, lecz są również odpłatnością za polisę ubezpieczeniową lub też inwestowanie środków w fundusz inwestycyjny.

Z uwagi na brak określenia opłat za poszczególne produkty bankowe (w tym opłat związanych stricte z prowadzeniem firmowego rachunku bankowego), jedna (łączna) opłata za wszystkie oferowane w ramach pakietu produkty, nie może być uznana za koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Nadmienić należy, iż do wniosku dołączono m.in. Ogólne warunki grupowego ubezpieczenia na życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym ze Składką Regularną „Firma i Emerytura Plus”. Wprawdzie co do zasady wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Zważywszy jednak na brak w ww. wniosku z dnia 26 października 2011r. informacji niezbędnych do merytorycznego rozpatrzenia tego wniosku, Organ wykorzystał w niezbędnym zakresie informacje wynikające z tego dokumentu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.