Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4514-301/15/MD
z 9 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 września 2015 r. (data wpływu do Biura – 16 września 2015 r.), uzupełnionym 17 września 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie ustalenia stawki opodatkowania dla wartości niematerialnych i prawnych w związku z nabyciem przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie ustalenia stawki opodatkowania dla wartości niematerialnych i prawnych w związku z nabyciem przedsiębiorstwa.

Wniosek został uzupełniony 17 września 2015 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podmiotem planującym rozpocząć działalność w zakresie wydobywania kopalin. W tym celu Spółka zamierza nabyć przedsiębiorstwo X S.A., w skład którego wchodzą kopalnie węgla kamiennego położone na terenie województwa. Nabycie przedsiębiorstwa ma nastąpić poprzez umowę sprzedaży.

W skład nabywanych kopalni wraz z przedsiębiorstwem wchodzą m.in.:

• prawa własności nieruchomości gruntowych oraz prawa użytkowania wieczystego gruntów,
• budynki,
• urządzenia i rzeczy ruchome,
• środki pieniężne,
• wartości niematerialne i prawne,
• prawa wynikające z umów zawartych przez X S.A. (w szczególności prawa związane z umowami leasingu),
• wyrobiska ruchowe,
• wyrobiska kapitalne,
• środki trwałe w budowie,
• nakłady poniesione na zbrojenie ścian wyrobisk ruchowych.
  
  

Wyrobiska górnicze (kapitalne i ruchowe):

W rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze, wyrobisko górnicze to przestrzeń w nieruchomości gruntowej lub górotworze powstała w wyniku robót górniczych. W praktyce górniczej funkcjonują podziały wyrobisk ze względu na pełnione przez nie funkcje. Jednym z takich podziałów jest podział na wyrobiska kapitalne i ruchowe.

Wyrobiska określane w praktyce jako „kapitalne” mają podstawowe znaczenie dla działalności wydobywczej, ze względu na ich stały charakter i wykorzystywanie przy wydobyciu węgla przez długi czas – niejednokrotnie przez wieloletnie okresy. Stanowią one stały element zakładu górniczego, głównie zapewniając komunikację pomiędzy zalegającymi złożami węgla kamiennego, wydobywanymi z wyrobisk ruchowych.

W procesie drążenia wyrobisk kapitalnych – jeśli ich drążenie następuje w złożu zalegającym w górotworze (większość przypadków) – uzyskiwany jest urobek, a następnie służą one przede wszystkim dojściu do złóż wydobywanych z wyrobisk ruchowych. Zatem, kopaliny wydobyte za ich pomocą – albo w procesie ich drążenia albo przy ich wykorzystaniu jako ciągów komunikacyjnych – stanowią większość kopalin wydobytych w ramach działalności Wnioskodawcy.

W konsekwencji, poprzez pojęcie wyrobiska kapitalnego rozumie się: przestrzeń w górotworze (wydrążoną wskutek robót górniczych) oraz inne składniki majątkowe znajdujące się wewnątrz tej pustej przestrzeni (m.in. obudowy górnicze, torowiska, rurociągi i inne obiekty służące funkcjonowaniu wyrobiska). Wyrobiska kapitalne stanowią stały element zakładu górniczego i są w X S.A. (tj. zbywcy przedsiębiorstwa) traktowane jako środki trwałe na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych oraz na potrzeby księgowe. Spółka zamierza, aby po nabyciu przedsiębiorstwa wartość nakładów poniesionych na wydrążenie przestrzeni w górotworze wskutek robót górniczych nie podwyższała wartości początkowej środka trwałego w postaci wyrobisk kapitalnych czy też urządzeń znajdujących się w przestrzeni w górotworze. Takie podejście potwierdza otrzymana przez Spółkę informacja z Głównego Urzędu Statystycznego, zgodnie z którą wyrobisko górnicze bez zlokalizowanych w nim budowli nie podlega klasyfikacji na podstawie Klasyfikacji Środków Trwałych. Zatem nakłady na drążenie przestrzeni w górotworze Spółka zamierza ewidencjonować odrębnie na potrzeby rozliczeń księgowych i podatkowych Spółki od infrastruktury technicznej znajdującej się w samym wyrobisku.

Wyrobiska ruchowe służą przygotowaniu pokładów dla celów eksploatacji. Zgodnie z praktyką górniczą podlegają one sukcesywnej likwidacji w trakcie prowadzonej eksploatacji. Eksploatację wyrobiska ruchowego prowadzi się w cyklach, poprzez wydobywanie węgla z kolejnych pokładów wchodzących w skład danego złoża. Na eksploatację wyrobiska ruchowego składają się dwa zasadnicze etapy:

• Etap I – drążenie wyrobisk przygotowawczych (chodników) które tworzą szkielet rozcinki części złoża oraz dzielą je na potrzeby późniejszego wybierania kopaliny ze ścian. Następnie, przygotowywane są wyrobiska eksploatacyjne (przecinki ścianowe), za pomocą których dokonuje się dalszej eksploatacji pokładu. W trakcie wykonywania prac tego etapu pozyskiwany jest węgiel kamienny, który jest przeznaczony na sprzedaż.
• Etap II – następuje zbrojenie ściany (polegające na wprowadzeniu do chodnika lub rozcinki przenośnika zgrzebłowego ścianowego, obudowy zmechanizowanej, wykonaniu odpowiednich połączeń hydraulicznych oraz zamontowaniu maszyn urabiających i środków łączności). Następnie rozpoczyna się pozyskiwanie węgla ze ściany.
  
  

Wydatki związane z powstaniem wyrobisk ruchowych są w X S.A. ewidencjonowane na potrzeby księgowe na kontach czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów oraz rozliczane w czasie.

Do wartości niematerialnych i prawnych nabytych w ramach przedsiębiorstwa w szczególności zaliczają się:

• autorskie prawa majątkowe,
• prawa własności przemysłowej,
• know-how.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, wartości niematerialne i prawne otrzymane przez Wnioskodawcę jako część nabywanego przedsiębiorstwa będą opodatkowane 1% stawką podatku od czynności cywilnoprawnych jako prawa majątkowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, wartości niematerialne i prawne otrzymane przez Wnioskodawcę jako część nabywanego przedsiębiorstwa będą opodatkowane 1% stawką podatku od czynności cywilnoprawnych jako prawa majątkowe.

W świetle art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych sprzedaż innych praw majątkowych podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych z zastosowaniem stawki 1%.

Prawa majątkowe nie zostały wprost zdefiniowane w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych. Można więc w tym zakresie posiłkować się przepisami Kodeksu cywilnego i dorobkiem doktryny prawniczej. W świetle literatury prawniczej za prawa majątkowe można uznać także prawa na dobrach niematerialnych o charakterze majątkowym.

Wartości niematerialne i prawne wchodzące w skład nabywanego przedsiębiorstwa kwalifikują się jako prawa na dobrach niematerialnych o charakterze majątkowym. Doktryna prawa cywilnego uznaje za takie prawa m.in.:

• autorskie prawa majątkowe, licencje i koncesje,
• prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych,
• know-how.
  
  

W związku z powyższym, wartości niematerialne i prawne nabyte przez Spółkę będą opodatkowane 1% stawką podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do zagadnienia objętego treścią pytania nr 3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3. W zakresie pozostałych dwóch pytań zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 626, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży w myśl ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego (art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy). Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Jeżeli jednak podatnik nie określił wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej lub wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny organu podatkowego, wartości rynkowej, to stosownie do art. 6 ust. 3 ww. ustawy – organ wezwie podatnika do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny. Natomiast w przypadku, gdy podatnik, pomimo wezwania, o którym mowa w ust. 3, nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez podatnika wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33% od wartości podanej przez podatnika, koszty opinii ponosi podatnik (art. 6 ust. 4 cyt. ustawy).

Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych uznaje zatem uprawnienie stron umowy sprzedaży do kreowania jej warunków, w tym ustalenia ceny. Jednakże w przypadku ustalenia wartości przedmiotu transakcji w sposób odbiegający od wartości rynkowej, ustawa dopuszcza ingerencję organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej; przy czym organy te mogą się posiłkować wskazanymi w art. 6 ust. 4 ustawy: opinią biegłego lub przedłożoną przez podatnika wyceną rzeczoznawcy.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą od umowy sprzedaży:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
2. innych praw majątkowych – 1%.
   
   

Podatek pobiera się według stawki najwyższej jeżeli podatnik dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności, nie wyodrębnił wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki – od łącznej wartości tych rzeczy lub praw majątkowych (art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych).

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.) przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Stosownie do art. 555 Kodeksu cywilnego przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio między innymi do sprzedaży praw majątkowych. Zatem przedmiotami sprzedaży w ujęciu Kodeksu cywilnego oprócz rzeczy mogą być również prawa majątkowe. Prawami majątkowymi są przysługujące danej osobie prawa do korzystania i rozporządzania określoną rzeczą lub prawem ustanowionym na tej rzeczy.

W przepisach dotyczących podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji przedsiębiorstwa. Dlatego też należy sięgnąć do rozwiązań prawnych uregulowanych w przepisach ogólnych. Niewątpliwie zatem należy posłużyć się definicją „przedsiębiorstwa” zawartą w przepisie art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Na mocy tego przepisu przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   

Zgodnie natomiast z art. 55² Kodeksu cywilnego czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Jak wynika z wniosku, oprócz praw własności nieruchomości gruntowych oraz praw użytkowania wieczystego gruntów, budynków, urządzeń i rzeczy ruchomych, środków pieniężnych, wyrobisk ruchowych, wyrobisk kapitalnych, środków trwałych w budowie oraz nakładów poniesionych na zbrojenie ścian wyrobisk ruchowych, na majątek nabywanego przedsiębiorstwa składają się również wartości niematerialne i prawne, w szczególności:

• autorskie prawa majątkowe,
• prawa własności przemysłowej,
• know-how.
  
  

Należy zatem – w świetle art. 7 ust. 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – dopuścić stosowanie odrębnej stawki podatku, jeżeli Wnioskodawca wyodrębni wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki. W takim przypadku do wskazanych wartości niematerialnych i prawnych będzie miała zastosowanie stawka 1% podatku od czynności cywilnoprawnych.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.