INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2011r. (data wpływu do tut. Biura 28 października 2011r.), uzupełnionym w dniu 16 stycznia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania usług dodatkowych oferowanych w ramach prowadzenia rachunku bankowego T., za nieodpłatne świadczenie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 201r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie uznania usług dodatkowych oferowanych w ramach prowadzenia rachunku bankowego T., za nieodpłatne świadczenie. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 22 grudnia 2011r. Znak: IBPBI/1/415-1106/11/AP, IBPBI/1/415-1114/11/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 16 stycznia 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni, jako osoba prowadząca jednoosobowo działalność gospodarczą, rozważa dokonanie zmiany rachunku bankowego dla tejże działalności. Wybranym rachunkiem jest T. prowadzony przez Bank X. W ramach tego rachunku Wnioskodawczyni może otrzymać możliwość składania dyspozycji drogą telefoniczną oraz w formie pisemnej w oddziale banku do wszystkich dopuszczonych regulaminem transakcji. Rachunek oferuje dokonywanie przelewów oraz wydanie i użytkowanie karty płatniczej bez dodatkowych opłat. Wraz z rachunkiem Wnioskodawczyni może otrzymać również pakiet darmowych ubezpieczeń w Towarzystwie Ubezpieczeniowym „T.b.” oraz „T.p.”.

Jako posiadacz rachunku Wnioskodawczyni może wybrać jeden z niżej wyszczególnionych 7 wariantów dostępnych w ramach umowy T.

Wnioskodawczyni (klientka banku), ponosząc wydatek w postaci opłaty za prowadzenie rachunku nabywa usługę główną – usługę prowadzenia rachunku bankowego, której towarzyszy, często w praktyce szereg usług dodatkowych, świadczonych na rzecz klienta bez pobrania dodatkowej opłaty. Do takich usług dodatkowych można zaliczyć usługę indywidualnego doradcy klienta, przyznanie dodatkowych kart kredytowych, udzielenie kredytu w rachunku, jak również ubezpieczenie na życie w ramach ubezpieczenia grupowego dla klientów banku. Wnioskodawca uzyskuje ochronę ubezpieczeniową wykupując usługę prowadzenia rachunku bowiem bank połączył usługę prowadzenia rachunku bankowego z usługą ubezpieczeniową świadczoną przez podmiot współpracujący z bankiem. Klient nie opłaca składki na ubezpieczenie – Bank, w ramach świadczeń dodatkowych, towarzyszących usłudze głównej, zobowiązał się opłacać składkę za klienta.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 12 stycznia 2012r., wskazano, iż:

1. Szczegółowe warunku umowy o prowadzenie rachunku bankowego T. określają:
   • Umowa rachunku Firma i Emerytura Plus (załączona do wniosku),
   • Ogólne warunki grupowego ubezpieczenia na życie (załączone do wniosku).
2. Odpłatność za prowadzenie rachunku bankowego T. pokrywa koszty ubezpieczeń, o których jest mowa we wniosku.
3. Rodzaj ubezpieczenia powiązanego z ww. rachunkiem, to czasowa polisa na życie, na podstawie której, ubezpieczyciel wypłaca ubezpieczonemu świadczenie z tytułu „dożycia”. W przypadku śmierci ubezpieczonego, ubezpieczyciel dokonuje wypłaty świadczenia na rzecz uposażonego, który uprzednio został wskazany i uprawniony przez ubezpieczonego.
   Z chwilą dokonywania wypłaty świadczenia, ubezpieczyciel nalicza i pobiera podatek od dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych – zgodnie z art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku nabycia usługi dodatkowej w postaci objęcia ochroną ubezpieczeniową osoby prowadzącej działalność gospodarczą, należy rozpoznać wartość nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawczyni, możliwość korzystania z dodatkowych, bezpłatnych usług świadczonych przez Bank nie wpływa na kwalifikacje ponoszonej opłaty. W praktyce rynków finansowych, analogiczna sytuacja występuje w przypadku, gdy w ramach udzielonego przez Bank kredytu, klient (kredytobiorca) otrzymuje bez dodatkowych opłat polisę ubezpieczeniową. Nie oznacza to jednak, iż z kosztu kredytu (prowizji) powinna być wydzielona część odpowiadająca wartości składki na ubezpieczenie. Zatem uzyskanie dodatkowej korzyści (objęcie ochroną ubezpieczeniową) przez Klienta Banku nie powinno być utożsamiane jako otrzymanie nieodpłatnego świadczenia, podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu art. 11 ustawy o pdof. W przypadku nabycia usługi dodatkowej wraz z usługą główną trudno jest bowiem mówić o nieodpłatnym świadczeniu, gdyż warunkiem uzyskania dodatkowych korzyści jest opłacenie usługi głównej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń, zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również, wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Jednocześnie ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie „nieodpłatny”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń. Na gruncie języka polskiego „nieodpłatny” znaczy tyle co: „nie wymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003r.). Przez pojęcie nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa wyżej należy zatem rozumieć te wszystkie zjawiska, których następstwem jest uzyskanie korzyści, kosztem innego podmiotu.

W świetle powyższego, uznać należy, iż dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni, jako osoba prowadząca jednoosobowo działalność gospodarczą, rozważa dokonanie zmiany rachunku bankowego związanego z tą działalnością. Wybranym rachunkiem jest T. prowadzony przez Bank X. W ramach tego rachunku Wnioskodawczyni otrzyma możliwość składania dyspozycji drogą telefoniczną oraz w formie pisemnej w oddziale Banku do wszystkich dopuszczonych regulaminem transakcji. Rachunek oferuje dokonywanie przelewów oraz wydanie i użytkowanie karty płatniczej bez dodatkowych opłat. Wraz z rachunkiem Wnioskodawczyni otrzyma również pakiet darmowych ubezpieczeń w Towarzystwie Ubezpieczeniowym „T.b." oraz „T.p.”. Jako posiadacz rachunku może wybrać jeden z 7 wariantów dostępnych w ramach umowy T. Wnioskodawczyni (klientka banku) ponosząc wydatek w postaci opłaty za prowadzenie rachunku nabywa usługę główną – usługę prowadzenia rachunku bankowego, której towarzyszy, często w praktyce szereg usług dodatkowych, świadczonych na rzecz klienta bez pobrania dodatkowej opłaty. Do takich usług dodatkowych można zaliczyć usługę indywidualnego doradcy klienta, przyznanie dodatkowych kart kredytowych, udzielenie kredytu w rachunku, jak również ubezpieczenie na życie w ramach ubezpieczenia grupowego dla klientów banku. Wnioskodawczyni może uzyskać ochronę ubezpieczeniową wykupując usługę prowadzenia rachunku, bowiem Bank połączył usługę prowadzenia rachunku bankowego z usługą ubezpieczeniową świadczoną przez podmiot współpracujący z Bankiem. Klient nie opłaca składki na ubezpieczenie – Bank, w ramach świadczeń dodatkowych, towarzyszących usłudze głównej, zobowiązał się opłacać składkę za klienta. Rodzaj ubezpieczenia powiązanego z ww. rachunkiem, to czasowa polisa na życie, na podstawie której, ubezpieczyciel wypłaca ubezpieczonemu świadczenie z tytułu „dożycia”. W przypadku śmierci ubezpieczonego, ubezpieczyciel dokonuje wypłaty świadczenia na przez uposażonego, który uprzednio został wskazany i uprawniony przez ubezpieczonego. Z chwilą dokonywania wypłaty świadczenia, ubezpieczyciel nalicza i pobiera podatek od dochodów z tytułu udziału w funduszach kapitałowych – art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatność za prowadzenie ww. rachunku bankowego pokrywa koszty ubezpieczeń. Ponadto jak wynika z § 3 pkt 1 Ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia na życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym ze Składką Regularną „Firma i Emerytura Plus” – przedmiotem umowy ww. rachunku jest życie ubezpieczonego oraz inwestowanie środków pochodzących ze składek wpłacanych z tytułu umowy w ramach Ubezpieczeniowych Funduszy Kapitałowych w okresie na jaki ubezpieczony przystąpiło do tej umowy.

Zauważyć należy, iż w interpretacji indywidualnej z dnia 26 stycznia 2012r. Znak IBPBI/1/415-1106/11/AP wskazano w szczególności, iż „opłaty za prowadzenie ww. rachunku bankowego, związanego z działalnością gospodarczą są w istocie ukrytą płatnością za pakiet „darmowych” ubezpieczeń, które mają charakter osobisty (tzw. ubezpieczenie na życie) oraz stanowią formę inwestowania w ubezpieczeniowy fundusz inwestycyjny. Stąd też opłaty ponoszone za te usługi, nie są bezpośrednio związane wyłącznie z prowadzeniem rachunku, lecz są również odpłatnością za polisę ubezpieczeniową lub też inwestowanie środków w fundusz inwestycyjny”. Skoro zatem pakiet dodatkowych usług („darmowych” ubezpieczeń), oferowany w ramach prowadzenia ww. rachunku bankowego, ma w istocie charakter odpłaty (odpłatność za prowadzenie rachunku, stanowi w istocie również płatność za ww. ubezpieczania i możliwość inwestowania), to tym samym usługi te nie będą generować przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.