Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-1037/15-5/JK2
z 3 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2015 r. (data wpływu 14 września 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 października 2015 r. (data nadania 27 października 2015 r., data wpływu 30 października 2015 r.) na wezwanie z dnia 22 października 2015 r. Nr IPPB4/4511-1037/14-2/JK2 (data nadania 22 października 2015 r., data doręczenia 26 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uwzględniania 50% podwyższonych kosztów uzyskania przychodu przy wyliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przez płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uwzględniania 50% podwyższonych kosztów uzyskania przychodu przy wyliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przez płatnika możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu przez pracownika Wnioskodawcy w zeznaniu rocznym.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 22 października 2015 r. Nr IPPB4/4511-1037/14-2/JK2 (data nadania 22 października 2015 r., data doręczenia 26 października 2015 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 27 października 2015 r. (data nadania 27 października 2015 r., data wpływu 30 października 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenia przyszłe.

Spółka (Wnioskodawca) zatrudnia, na podstawie umowy o pracę, pracowników na stanowiskach programistów. Do obowiązków programistów wynikających z umowy o pracę należy tworzenie programów komputerowych dla potrzeb działalności operacyjnej Spółki. Pracownicy tworzą programy komputerowe w siedzibie Spółki, przy użyciu narzędzi oraz sprzętu należącego do Wnioskodawcy. Praca programisty polega na pisaniu kodu źródłowego, który później jest kompilowany oraz budowany do postaci działającego programu. Tworzony kod źródłowy umieszczany jest w dedykowanym repozytorium dla kodów źródłowych programów wytwarzanych w Spółce. Gotowy program komputerowy jest umieszczany w dedykowanym repozytorium, skąd jest później pobierany do instalacji na produkcję.

Umowa o pracę zawarta z programistami zawiera postanowienia, że stworzone przez pracownika programy komputerowe podlegają ochronie zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zaś prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków, ze stosunku pracy przysługują pracodawcy. W umowie o pracę określono, że przewidywany czas pracy pracownika na tworzenie programów komputerowych będzie wynosił 80% ogólnego czasu pracy, a wynagrodzenie stanowiące honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych jest odpowiednikiem czasu pracy poświęconego na tworzenie programów komputerowych i wynosi nie więcej niż 80% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego pracownika. Pozostały czas pracy jest przeznaczony na wykonywanie przez pracownika innych zadań, które nie są związane z tworzeniem programów komputerowych. Ponadto, pracownik zobowiązany jest do prowadzenia rocznego rejestru czasu pracy przeznaczonego na tworzenie programów komputerowych. Rejestr ten będzie podlegać kontroli i akceptacji przez bezpośredniego przełożonego Pracownika. Rzeczywisty czas pracy poświęcony na tworzenie programów komputerowych zostanie ustalony w oparciu o zaakceptowany rejestr czasu pracy.

W uzupełnieniu Spółka wskazała, że pracownicy - programiści w ramach stosunku pracy tworzą programy komputerowe mające niepowtarzalny, indywidualny, twórczy charakter i są dostosowane do indywidualnych potrzeb Wnioskodawcy wynikających ze specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej. W opinii Wnioskodawcy stworzone przez pracowników-programistów programy komputerowe spełniają przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie bowiem z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim lub prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

Opisany we wniosku stan faktyczny dotyczy 2015 r. i lat przyszłych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka, jako płatnik jest obowiązana, przy wyliczaniu zaliczki na podatek dochodowy uwzględnić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm., dalej: „updof”) w przypadku, gdy rzeczywisty czas pracy poświęcony na tworzenie programów komputerowych zostanie ustalony w oparciu o roczny rejestr czasu pracy według zadań (Timesheet)?
2. Czy w przypadku, gdy Spółka jako płatnik, przy wyliczaniu zaliczki na podatek dochodowy uwzględni koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 2 updof pracownik będzie uprawniony do uwzględnienia 50% kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 22 ust. 9 pkt 3 updof?
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy uwzględniania 50% podwyższonych kosztów uzyskania przychodu przy wyliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przez płatnika (pyt. Nr 1). Natomiast w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu przez pracownika Wnioskodawcy w zeznaniu rocznym (pyt. Nr 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1)

Spółka jako płatnik, przy wyliczaniu zaliczki na podatek dochodowy pracownika zatrudnionego na stanowisku programisty, któremu przysługują prawa majątkowe do wytworzonego programu komputerowego nie będzie obowiązana do uwzględniania 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 updof, w przypadku gdy rzeczywisty czas pracy poświęcony na wytworzenie programu komputerowego programisty zostanie ustalony na podstawie rocznego rejestru czasu pracy według zadań.

Zgodnie z art. 12 updof, za przychody ze stosunku pracy uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze, nagrody, ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 updof, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz ubezpieczenia chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przywołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 updof, wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów 4 lutego 1994 r. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W ocenie Wnioskodawcy programy komputerowe tworzone przez pracowników stanowią utwór będący przedmiotem prawa autorskiego. Zgodnie bowiem z ustawą o prawie autorskim lub prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Z przedstawionego zakresu przedmiotowego prawa autorskiego jednoznacznie wynika, że program komputerowy stanowi przedmiot prawa autorskiego. Na mocy art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie. Prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.

Programy komputerowe tworzone przez pracowników-programistów mają niepowtarzalny, indywidualny charakter i są dostosowane do indywidualnych potrzeb Wnioskodawcy wynikających ze specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej, przez co spełniają przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Spółka podkreśliła, że tworzenie programów komputerowych należy do zadań pracownika określonych w umowie o pracę. Umowa o pracę reguluje kwestie dotyczące podziału czasu pracy i wynagrodzenia przysługującego pracownikowi z tytułu tworzenia programów komputerowych i rozporządzania autorskimi prawami majątkowymi do utworu. Dodatkowo, tworzone przez pracowników programy komputerowe są przechowywane w dedykowanym repozytorium skąd są pobierane i po wymaganej instalacji używane przez Spółkę.

W związku z powyższym w odniesieniu do wynagrodzenia związanego z wytworzeniem programu komputerowego i przeniesieniem praw autorskich pracownikowi przysługuje prawo do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 updof.

W myśl art. 31 updof, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują przychodu ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy(...). Zgodnie z art. 32 ust. 1 i 2 updof zaliczki ustala się od dochodu za który uważa się przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit b lub pkt 2a.

Mając na uwadze regulacje art. 12 ust. 1 updof, nie ulega wątpliwości, że wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw autorskich do stworzonych przez pracowników programów komputerowych stanowi wynagrodzenie ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 38 updof, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35 przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy wg siedziby płatnika.

W związku z tym, że wysokość wynagrodzenia należnego z tytułu pracy twórczej pracownika (przeniesienie praw autorskich) ustalana jest na podstawie rocznego rejestru czasu pracy pracownika według zadań (Timesheat), który jest akceptowany przez bezpośredniego przełożonego pracownika Pracodawca - płatnik nie ma możliwości przy określaniu zaliczki na podatek dochodowy uwzględnienia regulacji art. 22 ust. 9 pkt 3 updof.

Ponadto, zgodnie z art. 32 ust. 7 updof, zakład pracy przy obliczaniu zaliczki nie stosuje kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 9 pkt 1-3, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik złoży płatnikowi pisemne oświadczenie o rezygnacji z ich stosowania. Oświadczenie to składa się odrębnie dla każdego roku podatkowego.

Mając powyższe na uwadze w ocenie Wnioskodawcy Spółka jako płatnik przy określaniu wysokości zaliczki na podatek dochodowy od całości wynagrodzenia należnego pracownikowi może uwzględnić koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 updof.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.