Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-259/15-4/EWW
z 6 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2015 r. (data wpływu 29 lipca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 października 2015 r. (data wpływu 16 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania na terytorium kraju przywiezionej z terytorium Szwajcarii gotowej konstrukcji stoiska targowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania na terytorium kraju przywiezionej z terytorium Szwajcarii gotowej konstrukcji stoiska targowego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 października 2015 r. (data wpływu 16 października 2015 r.) o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się projektowaniem i budową stoisk targowych i wystawowych oraz sprzedażą gotowych elementów stoisk targowych i wystawowych. Wnioskodawca przy realizacji świadczonych usług wykorzystuje elementy i konstrukcje wyprodukowane we własnym zakresie, jak również zakupione u innych podmiotów. W celu budowy stoiska targowego w Szwajcarii, Wnioskodawca zamówił gotową konstrukcję w austriackiej firmie (dalej „Kontrahent”). Kontrahent jest zarejestrowany w Austrii jako podatnik VAT UE. Kontrahent dostarczył konstrukcję na targi w G. Za transport konstrukcji z Austrii do Szwajcarii odpowiedzialny był Kontrahent. Dostawa nastąpiła w ramach odprawy czasowej, na podstawie - uzyskanego przez Kontrahenta w austriackiej izbie gospodarczej „A” - karnetu ATA.

Po zakończeniu targów, cała konstrukcja została przetransportowana do Polski. Za transport konstrukcji ze Szwajcarii do Polski odpowiedzialny był Wnioskodawca. Dostawa do Polski odbyła się w ramach zakończonej przez austriacką izbę gospodarczą, procedury odprawy czasowej. Z tytułu dokonanej sprzedaży, Kontrahent wystawił dwie faktury (fakturę zaliczkową i właściwą fakturę). Kontrahent nie obciążył Wnioskodawcy austriackim podatkiem od towarów i usług (dalej „VAT”). Kontrahent nie zaklasyfikował również dokonanej sprzedaży jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Tym samym Kontrahent nie uwzględnił sprzedaży w informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach.

Na pytanie tut. Organu: „Gdzie i kiedy kontrahent austriacki dokonał dostawy gotowej konstrukcji stoiska targowego na rzecz Wnioskodawcy – rozumianej jako przeniesienie prawa do rozporządzania nią jak właściciel?” – Wnioskodawca odpowiedział: „Kontrahent austriacki dokonał dostawy gotowej konstrukcji stoiska targowego na rzecz Wnioskodawcy w maju 2015 r. w G.”.

Natomiast na pytanie: „Czy procedura zakończenia odprawy czasowej (na podstawie karnetu ATA) miała miejsce na terytorium Polski, czy Austrii?” – Wnioskodawca poinformował: „Procedura zakończenia odprawy czasowej na podstawie karnetu ATA miała miejsce na terytorium Austrii. Gotowa konstrukcja stoiska targowego została bowiem przetransportowana do Polski bezpośrednio ze Szwajcarii wraz z austriackim karnetem ATA. W dalszej kolejności karnet ATA został wysłany do austriackiego Kontrahenta. Kontrahent zakończył procedurę odprawy czasowej poprzez przedłożenie karnetu ATA austriackiej izbie gospodarczej. Zakończenie procedury zostało potwierdzone stosownym dokumentem wydanym przez austriacką izbę gospodarczą”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w świetle przepisów ustawy o VAT, opisana w stanie faktycznym transakcja (dalej „Transakcja”) nie podlega opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Transakcja nie podlega opodatkowaniu VAT, ponieważ przepisy polskiej ustawy o VAT nie znajdują do niej zastosowania.

Na gruncie polskiej ustawy o VAT, Transakcji nie można traktować jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej „WNT”). Zgodnie bowiem z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, „Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz”.

W przedmiotowej sprawie transport odbywał się w ten sposób, że konstrukcja została przetransportowana z Austrii do Szwajcarii (w ramach odprawy czasowej) i następnie ze Szwajcarii do Polski (w ramach zakończenia odprawy czasowej). Konstrukcja została przywieziona do Polski (tzn. na terytorium Unii Europejskiej) bezpośrednio ze Szwajcarii (tzn. z terytorium państwa trzeciego). W przedmiotowej sprawie nie można zatem mówić o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów. Z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów mielibyśmy bowiem do czynienia, gdyby transport konstrukcji odbywał się z Austrii (państwa członkowskiego Unii Europejskiej) do Polski (państwa członkowskiego Unii Europejskiej). W przedmiotowej sprawie nie znajduje także zastosowania przepis art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym „Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika”. Towary przemieszczane były bowiem ze Szwajcarii (terytorium państwa trzeciego), a nie z państwa członkowskiego.

Na gruncie polskiej ustawy o VAT Transakcji nie można również traktować jako importu towarów. Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 7 ustawy o VAT, pod pojęciem importu towarów rozumie się „przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej”. Definicja importu towarów zakłada, że w wyniku importu następuje wprowadzenie na terytorium Unii Europejskiej towarów, które nie znajdują się w wolnym obrocie na terytorium Unii. W przedmiotowej sprawie natomiast, konstrukcja przez cały czas znajdowała się w wolnym obrocie na terytorium Unii. Jedynie czasowo, konstrukcja została przewieziona na terytorium państwa trzeciego. Skoro zatem, austriacka firma dokonała transportu konstrukcji do Szwajcarii w ramach odprawy czasowej, a następnie konstrukcja - w ramach zakończenia odprawy czasowej - została przywieziona do Polski, nie można mówić o imporcie towarów. Przetransportowaną do Polski konstrukcję należy w dalszym ciągu traktować jako towar unijny, a nie jako towar pochodzący z terytorium państwa trzeciego.

Podkreślić również należy, że Wnioskodawca nie dokonuje względem przywożonej konstrukcji jakichkolwiek czynności związanych z procedurą celną. Co ważne, zakończenie odprawy czasowej dokonywane jest przez austriacką firmę. Wnioskodawca nie dokonuje zatem zgłoszenia celnego. Tym samym, Wnioskodawca nie oblicza i nie wykazuje jakiejkolwiek kwoty VAT.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, jego stanowisko w przedmiotowej sprawie powinno zostać uznane za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na mocy art. 2 pkt 4 ustawy – przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zajmuje się projektowaniem i budową stoisk targowych i wystawowych oraz sprzedażą gotowych elementów stoisk targowych i wystawowych. W celu budowy stoiska targowego w Szwajcarii, Wnioskodawca zamówił gotową konstrukcję w austriackiej firmie. Kontrahent austriacki jest zarejestrowany w Austrii jako podatnik VAT UE. Dostarczył on konstrukcję do Szwajcarii, na targi w G.. Dostawy gotowej konstrukcji stoiska targowego na rzecz Wnioskodawcy kontrahent austriacki dokonał w maju 2015 r. w G.. Dostawa nastąpiła w ramach karnetu ATA - uzyskanego przez kontrahenta w austriackiej izbie gospodarczej z siedzibą w Insbrucku. Za transport konstrukcji z Austrii do Szwajcarii odpowiedzialny był kontrahent austriacki.

Po zakończeniu targów, cała konstrukcja została przetransportowana do Polski. Za transport konstrukcji ze Szwajcarii do Polski odpowiedzialny był Wnioskodawca. Dostawa do Polski odbyła się w ramach zakończonej przez austriacką izbę gospodarczą, procedury odprawy czasowej. Procedura zakończenia odprawy czasowej na podstawie karnetu ATA miała miejsce na terytorium Austrii. Gotowa konstrukcja stoiska targowego została przetransportowana do Polski bezpośrednio ze Szwajcarii wraz z austriackim karnetem ATA. W dalszej kolejności karnet ATA został wysłany do austriackiego kontrahenta. Kontrahent zakończył procedurę odprawy czasowej poprzez przedłożenie karnetu ATA austriackiej izbie gospodarczej. Zakończenie procedury zostało potwierdzone stosownym dokumentem wydanym przez austriacką izbę gospodarczą.

W niniejszej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju opisanej powyżej transakcji.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. nabycie według stawki właściwej dla danego towaru, zaś dostawa, co do zasady, według stawki 0% (zwolnienie z prawem do odliczenia), powodują, że podatek z tytułu danej czynności faktycznej (którą jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, u jednego kontrahenta stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie, u drugiego zaś odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę) jest faktycznie rozliczany przez nabywcę w państwie, do którego towary zostały ostatecznie przemieszczone.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel, zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
• po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

Ustawa traktuje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów także sytuacje, w których podatnik przemieszcza towary należące do jego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

I tak, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika – art. 11 ust. 1 ustawy.

W niniejszym przypadku nie zostały spełnione warunki, aby przemieszczenie przez Wnioskodawcę gotowej konstrukcji stoiska targowego uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy. Jak wskazał Wnioskodawca, dostawa ww. towaru – rozumiana jako przeniesienie na niego prawa do rozporządzania nim jak właściciel – dokonana została na terytorium państwa trzeciego (w Szwajcarii) i z terytorium tego państwa towar ten został przetransportowany do Polski. Zatem w konsekwencji nabycia konstrukcji stoiska targowego, nie zostało ono przemieszczone z terytorium jednego państwa członkowskiego, na terytorium docelowego państwa członkowskiego, tj. Polski.

Opisana transakcja nie spełnia także definicji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy - ponieważ nie mamy tu do czynienia z przemieszczeniem przez Wnioskodawcę należącej do niego konstrukcji stoiska targowego, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju. Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca przetransportował ww. konstrukcję z terytorium państwa trzeciego, gdzie nabył prawo do rozporządzania nią jak właściciel. Przemieszczenie to nie odbyło się zatem pomiędzy dwoma państwami członkowskimi Unii Europejskiej.

W przedmiotowej sprawie nie wystąpiło więc wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, które podlegałoby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Jednakże w opinii tut. Organu, w niniejszym przypadku mamy do czynienia z importem towarów, który podlega opodatkowaniu na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy – przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Jak wskazał Wnioskodawca, gotowa konstrukcja stoiska targowego dostarczona została do G. w ramach karnetu ATA uzyskanego przez kontrahenta austriackiego w izbie gospodarczej z siedzibą w Insbrucku.

Karnet ATA jest specjalnym międzynarodowym dokumentem celnym, który umożliwia i usprawnia czasową odprawę celną towarów, wywożonych w celach akwizycyjnych i wystawienniczych, a także wyposażenia zawodowego. Karnet ATA eliminuje zawiłą procedurę celną związaną z odprawą czasową. Użytkownik karnetu nie musi wypełniać dokumentu SAD, deklaracji celnych, czy też składać depozytów na wszystkich przekraczanych granicach. Dokument ten został opracowany przez Radę Współpracy Celnej z pomocą Międzynarodowego Biura Izb Handlowych, działającego przy Międzynarodowej Izbie Handlowej w Paryżu.

Podstawą prawną dla stosowania karnetów ATA są:

• Konwencja celna w sprawie karnetu ATA dla odprawy warunkowej towarów (Konwencja ATA) sporządzona w Brukseli dnia 6 grudnia 1961 r. (Dz. U. Nr 30 z 1969 r., poz. 242), zwanej „Konwencją ATA”;
• Konwencja dotycząca odprawy czasowej sporządzona w Stambule dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz. U. Nr 14 z 1998 r. Nr 14, poz. 61 i Dz. U. z 2002 r. Nr 198, poz. 1668), zwanej „Konwencją stambulską”.
  
  

Kategorie towarów, które mogą być przewożone z zastosowaniem karnetu ATA:

• próbki i wzory handlowe: wywożone za granicę w celach akwizycji, rozpoznania rynku, zademonstrowania wzorów przed zawarciem kontraktu handlowego,
• towary przeznaczone na targi i wystawy: wszelkiego rodzaju eksponaty, obudowy stoisk, wystrój stoisk itp.,
• wyposażenie zawodowe: sprzęt filmowy i telewizyjny, rekwizyty teatralne, instrumenty muzyczne, sprzęt sportowy, aparatura badawcza, narzędzia itp.
  
  

Karnet ATA upoważnia do czasowego przywozu towarów na teren państw zrzeszonych w łańcuchu gwarancyjnym ATA. Na podstawie karnetu ATA można wywieźć towar do jednego lub kilku krajów. Karnet ATA może być wykorzystywany wielokrotnie w okresie ważności (12 miesięcy), pod warunkiem, że lista towarów nie ulegnie zmianie. Użytkownik karnetu zobowiązuje się do przestrzegania przepisów celnych (w kraju wywozu i krajach przywozu) oraz do ponoszenia wszelkich opłat związanych z ich przekroczeniem lub nieprzestrzeganiem konwencji ATA (np. pozostawienie towaru na stałe na terenie państwa, do którego został wwieziony, przekroczenie terminu wywozu, brak odprawy wywozowej itp.).

Przedmiotowa sytuacja, tj. dostawa na terytorium państwa trzeciego towarów wywiezionych z terytorium Unii Europejskiej przy zastosowaniu karnetu ATA, po stronie nabywcy tych towarów (Wnioskodawcy) rodzi określone skutki podatkowe. Wnioskodawca na terytorium państwa trzeciego (Szwajcaria) uzyskał prawo do rozporządzania towarem (gotowa konstrukcja stoiska targowego) jak właściciel. W wyniku tej transakcji nastąpiła zmiana podmiotu, który przywiózł ww. konstrukcję na terytorium kraju. Jak wynika z opisu stanu faktycznego, za transport tej konstrukcji odpowiedzialny był Wnioskodawca. W dalszej kolejności, karnet ATA został wysłany do kontrahenta austriackiego, który na jego podstawie dokonał zakończenia odprawy czasowej. W momencie przywozu konstrukcji stoiska targowego z terytorium państwa trzeciego na terytorium Polski, Wnioskodawca dokonał zatem importu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 7 ustawy, mianowicie faktycznie przywiózł ww. towar z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej (Polski).

Na mocy art. 26a ust. 1 ustawy – miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z powyższym przepisem, import gotowej konstrukcji stoiska targowego podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnikami są (…) osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną, lub zerową stawkę celną.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

I tak, zwalnia się od podatku import powracających z terytorium państwa trzeciego, zwolnionych od cła towarów, dokonywanych przez podatnika, który wcześniej wywiózł te towary (art. 45 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w związku z dokonanym importem towaru (gotowej konstrukcji stoiska targowego) podatnikiem był Wnioskodawca. Nie mógł on jednak skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług tej transakcji na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 4 ustawy, ponieważ nie był podmiotem, który wcześniej dokonał wywozu ww. konstrukcji (kontrahent austriacki wywiózł towar z terytorium Unii Europejskiej, a powrotnego przywozu dokonał Wnioskodawca).

Nie można zgodzić się zatem z twierdzeniem Wnioskodawcy, że przedstawiona w stanie faktycznym transakcja nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ przepisy polskiej ustawy o VAT nie znajdują do niej zastosowania. Jak wskazano powyżej, dokonany przez Wnioskodawcę przywóz gotowej konstrukcji stoiska targowego z terytorium państwa trzeciego (Szwajcaria) na terytorium Polski, spełniał definicję importu towarów zawartą w art. 2 pkt 7 ustawy, który podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju (nie będzie jednak korzystał ze zwolnienia od podatku).

Reasumując należy stwierdzić, że w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług opisana w stanie faktycznym transakcja podlega opodatkowaniu tym podatkiem na terytorium kraju.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.