Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4511-802/15-2/KW1
z 29 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2015 r. (data wpływu 11 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze zwrotem kwoty głównej pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze zwrotem kwoty głównej pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Osoba fizyczna (dalej: Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym od 2011 roku. Przed rokiem 2011, Wnioskodawca nie był polskim rezydentem podatkowym – był rezydentem podatkowym Austrii. W dacie przyjazdu do Polski i nabycia statusu polskiego rezydenta podatkowego, Wnioskodawcy przysługiwała wierzytelność z tytułu umowy pożyczki (dalej: Wierzytelność pożyczkowa) względem spółki z siedzibą poza Polską z określonym wieloletnim terminem zwrotu pożyczki co ma następować w ratach.

Wierzytelność pożyczkowa jest oprocentowana, to jest Wnioskodawcy, oprócz zwrotu kwoty głównej, należą się odsetki. Obecnie Wnioskodawca spodziewa się, że pożyczkobiorca, realizując postanowienia umowy pożyczki będzie zwracać pożyczkę, tym samym Wnioskodawca otrzyma kwotę główną pożyczki oraz Wnioskodawca będzie również otrzymywał odsetki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymanie przez Wnioskodawcę kwoty główniej pożyczki spowoduje, w dacie jego otrzymania, że po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy spłata Wierzytelności pożyczkowej w zakresie kwoty głównej pożyczki nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym, w dacie nabycia, będą odsetki.

W ocenie Wnioskodawcy udzielenie pożyczki oraz zwrot kwoty pożyczki przez pożyczkobiorcę stanowią zdarzenia neutralne podatkowo i nie stanowią źródła przychodu, ponieważ umowa pożyczki nakłada na pożyczającego obowiązek zwrotu otrzymanej kwoty pożyczki. Pożyczkobiorca przekaże zatem Wnioskodawcy, spłacając pożyczkę, taką samą kwotę którą wcześniej otrzymał.

Zdaniem Wnioskodawcy otrzymanie kwoty głównej pożyczki Wierzytelności pożyczkowej przysługującej podatnikowi przed nabyciem polskiej rezydencji podatkowej, tj przed rokiem 2011, stanowi czynność techniczną, w wyniku której posiadany już przez Wnioskodawcę składnik majątku zostaje zastąpiony środkami pieniężnymi. Zwrot pożyczki/spłata Wierzytelności pożyczkowej nie powoduje zwiększenia sumy aktywów Wnioskodawcy. Spłata kwoty nominalnej Wierzytelności (części kapitałowej pożyczki) nie stanowi więc przychodu Wnioskodawcy, ponieważ umowa pożyczki nakłada na pożyczającego obowiązek zwrotu takiej samej kwoty jaką otrzymał.

Inaczej jest w przypadku odsetek, podlegają one, bowiem opodatkowaniu jako zwiększenie majątku Wnioskodawcy. Dlatego, Wnioskodawca, przychód z otrzymanych w przyszłości odsetek uzna za podlegający opodatkowaniu w dacie otrzymania odsetek.

Sam fakt otrzymania kwoty głównej Wierzytelności pożyczkowej, nie stanowi w ocenie Wnioskodawcy przychodu do opodatkowania.

Zaistniałą sytuację Wnioskodawca porównał ze spłatą wierzytelności otrzymaną w związku z likwidacją spółki osobowej, w której to organy podatkowe stwierdzają, że spłata wierzytelności nabytej w związku z likwidacją osoby fizycznej nie stanowi przychodu wspólnika:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 29 lipca 2013 r. (IPTPB1/415-312/13-6/MAP): „Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę spłaty wierzytelności z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, które przeszły na niego w wyniku likwidacji Spółki jawnej, nie osiągnie On przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Spłata tych wierzytelności przez osoby trzecie na rzecz Wnioskodawcy jest obojętna podatkowo, gdyż stanowi kasową realizację kwot przychodu, w stosunku do których „przychód do opodatkowania” powstał w momencie, gdy stał się należny.”;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 5 grudnia 2012 r. (IPTPB2/415-631/12-7/KR): „Reasumując, mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę spłaty wierzytelności ze sprzedaży aktywów, które przeszły na Niego w wyniku likwidacji spółki osobowej (spółki komandytowej), nie osiągnie On przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.”;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 20 listopada 2012 r. (IPTPB1/415-534/12-4/ASZ) potwierdził następujące stanowisko podatnika „Reasumując powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, na moment likwidacji nie powstanie u Niego przychód podatkowy z tytułu otrzymania wierzytelności. Przychód podatkowy nie powstanie również na moment spłaty wierzytelności przez dłużnika.”.
  
  
  

Podsumowując Wnioskodawca wskazał, że otrzymanie kwoty głównej pożyczki, nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy, w dacie otrzymania, powstania przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast zdaniem Wnioskodawcy opodatkowaniu będą podlegać odsetki, w dacie ich otrzymania, na podstawie artykułu art. 17 ust. 1 pkt 1 updof, zgodnie z którym za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 – 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Umowa pożyczki uregulowana została w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 720 § 1 ww. ustawy przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Umowa pożyczki, której wartość przenosi pięćset złotych, powinna być stwierdzona pismem (art. 720 § 2 ustawy).

Pożyczka może być udzielona nieodpłatnie lub odpłatnie tj. za oznaczonym wynagrodzeniem w formie odsetek w zależności od woli stron.

Mając na względzie wyżej przywołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że samo udzielenie pożyczki i późniejsza jej spłata pozostają neutralne podatkowo i nie stanowią źródła przychodu dla pożyczkobiorcy, ponieważ umowa pożyczki nakłada na pożyczającego obowiązek zwrotu tej samej ilości pieniędzy. Inaczej rzecz biorąc, kwota przenoszona na drugą stronę w wykonaniu takiej umowy ma charakter zwrotny, nie stanowi dla niej definitywnego przysporzenia majątkowego i z tego względu jest zdarzeniem obojętnym pod względem prawnopodatkowym.

Przychody z tytułu odsetek powstają w momencie ich otrzymania lub postawienia do dyspozycji stosownie do treści ww. art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a) – c).

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 1 stanowi, że za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m.in. odsetki od pożyczek. W oparciu o art. 30a ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, od uzyskanych dochodów (przychodów): z odsetek od pożyczek z wyjątkiem gdy udzielenie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Stosownie do regulacji art. 30a ust. 6 ww. ustawy, zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 – 4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a i 5d.

Zgodnie z treścią art. 30a ust. 9 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, uzyskujący poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej przychody (dochody) określone w ust. 1 pkt 1–5, od zryczałtowanego podatku obliczonego zgodnie z ust. 1, od tych przychodów (dochodów), odliczają kwotę równą podatkowi zapłaconemu za granicą, jednakże odliczenie to nie może przekroczyć kwoty podatku obliczonego od tych przychodów (dochodów) przy zastosowaniu stawki 19%.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym od 2011 roku. Przed rokiem 2011, Wnioskodawca nie był polskim rezydentem podatkowym – był rezydentem podatkowym Austrii. W dacie przyjazdu do Polski i nabycia statusu polskiego rezydenta podatkowego, Wnioskodawcy przysługiwała wierzytelność z tytułu umowy pożyczki (dalej: Wierzytelność pożyczkowa) względem spółki z siedzibą poza Polską z określonym wieloletnim terminem zwrotu pożyczki co ma następować w ratach. Wierzytelność pożyczkowa jest oprocentowana, to jest Wnioskodawcy, oprócz zwrotu kwoty głównej, należą się odsetki. Obecnie Wnioskodawca spodziewa się, że pożyczkobiorca, realizując postanowienia umowy pożyczki będzie zwracać pożyczkę, tym samym Wnioskodawca otrzyma kwotę główną pożyczki oraz Wnioskodawca będzie również otrzymywał odsetki.

Reasumując, skoro w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy będzie przysługiwała wierzytelność pożyczkowa z tytułu umowy pożyczki oraz odsetki względem spółki z siedzibą poza Polską, to spłata na rzecz Wnioskodawcy opisanej Wierzytelności w zakresie zwrotu kwoty głównej pożyczki będzie zdarzeniem neutralnym podatkowo i nie będzie stanowiła źródła przychodu, z którego dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Końcowo – odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych, które przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku, należy stwierdzić, że powołane orzeczenia dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.