Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-783/15/AŚ
z 3 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, który wpłynął do Organu 26 października 2015 r., uzupełnionym pismem z 20 listopada 2015 r. (data wpływu 26 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych przy modernizacji boiska do rugby w ramach III etapu rewitalizacji ośrodka sportowo-rekreacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych przy modernizacji boiska do rugby w ramach III etapu rewitalizacji ośrodka sportowo-rekreacyjnego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 20 listopada 2015 r. (data wpływu 26 listopada 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 12 listopada 2015 r. znak: IBPP3/4512-783/15/AŚ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Miasto - jest czynnym podatnikiem VAT.

Wniosek dotyczy III etapu rewitalizacji ośrodka sportowo-rekreacyjnego.

Jest to kolejny etap prac inwestycyjnych. W pierwszym etapie wykonano boisko do rugby oraz bieżnię do jazdy na rolkach.

W etapie II zmodernizowano lodowisko, tj. - wybudowano zaplecze szatniowe oraz trzy trybuny.

W III etapie zostanie wykonane zadaszenie i oświetlenie boiska do rugby.

Obiekty ośrodka sportowo-rekreacyjnego (w tym boiska do rugby) stanowią własność Wnioskodawcy.

Miejskiemu Ośrodkowi Sportu i Rekreacji (MOSIR) - samorządowej jednostce budżetowej - zostały użyczone do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia z dnia 12 lutego 2009 r. Korzystanie z boiska do rugby jest ogólnodostępne i nieodpłatne.

Wnioskodawca (w imieniu i na rzecz którego działa samorządowa jednostka budżetowa MOSIR) zawarł nieodpłatną umowę użyczenia boiska klubowi sportowemu (zarejestrowanemu w ewidencji klubów sportowych prowadzonej przy Prezydencie Miasta).

W piśmie z 20 listopada 2015 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

Wniosek dotyczy projektu pod nazwą: yyy. Realizacja prac następuje na podstawie umowy zawartej w dniu 18 września 2015 r. Planowany termin zakończenia prac ustalono w dniu 23 listopada 2015 r.

Klub sportowy korzysta nieodpłatnie z boiska w okresie letnim - umowa nieodpłatnego użyczenia nie przewiduje natomiast szczegółowego harmonogramu wykorzystania obiektu. W czasie kiedy klub nie korzysta z obiektu, boisko jest ogólnodostępne. Wstęp jest bezpłatny. Oświetlenie wykonywane w ramach prac objętych przedmiotowym wnioskiem jest integralną częścią obiektu sportowego (boiska do rugby). W przypadku przedłużenia umowy nieodpłatnego użyczenia - jej przedmiotem będzie również część stanowiąca oświetlenie boiska. Wnioskodawca nie planuje natomiast pobierania jakichkolwiek opłat za korzystanie z boiska do rugby. Nieodpłatną umowę użyczenia boiska do rugby ze wskazanym we wniosku klubem sportowym zawarto 1 stycznia 2015 r. na czas określony - do 31 grudnia 2015 r.

Wskazany we wniosku klub sportowy jest stowarzyszeniem w rozumieniu ustawy Prawo o stowarzyszeniach z dnia 7 kwietnia 1989 r. (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1393).

W odpowiedzi na pytanie 7 zawarte w wezwaniu tj.: „W jaki sposób i do jakich czynności w świetle ustawy o VAT MOSiR wykorzystuje boisko do rugby (opodatkowanych, zwolnionych z podatku, niepodlegających opodatkowaniu VAT, czy może do różnych kategorii czynności) od momentu przekazania mu boiska na podstawie umowy użyczenia? Czy wykorzystuje boisko wyłącznie do czynności niepodlegających VAT?” Wnioskodawca wskazał, że: „Wnioskodawca (w jego imieniu - samorządowa jednostka budżetowa MOSiR) udostępnia boisko wyłącznie nieodpłatnie”.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Realizacja prac objętych przedmiotowym wnioskiem wpisuje się do spraw kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10) ustawy o samorządzie gminnym).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca - Miasto - ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych przy modernizacji boiska do rugby w ramach III etapu rewitalizacji ośrodka sportowo -rekreacyjnego w dzielnicy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca - Miasto - nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od poniesionych nakładów inwestycyjnych w ramach przedmiotowej inwestycji. Zmodernizowany obiekt nie służy działalności opodatkowanej, lecz jest ogólnodostępny, a korzystanie z niego jest nieodpłatne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Zasada ta wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko w tym zakresie bowiem ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2015 r. poz. 1515), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie samorządowego zakładu budżetowego lub jednostki budżetowej.

Należy zauważyć, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminu „jednostka budżetowa”, wobec czego należy posiłkować się definicją legalną zawartą w ustawie z dnia 27 sierpnia 2007 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 wskazanej ustawy, jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej i państwowe fundusze celowe stosują zasady gospodarki finansowej określone w niniejszej ustawie.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 tej ustawy, jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do brzmienia ust. 3 powyższego artykułu, podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej „planem finansowym jednostki budżetowej”.

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw, tworzą, łączą i likwidują organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego – gminne, powiatowe lub wojewódzkie jednostki budżetowe.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, tworząc jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, nadaje jej statut, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej, oraz określa mienie przekazywane tej jednostce w zarząd.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy trzeba zauważyć, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

Jak wynika z wyroku TSUE w sprawie C-276/14 samorządowe jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów o VAT, zatem wszelkie czynności przez nie dokonywane powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła.

Jak wskazano na wstępie, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca realizuje w 2015 r. projekt polegający na wykonaniu zadaszenia i oświetlenia boiska do rugby. Przedmiotowe boisko jest w okresie od 1 stycznia 2015 r. na czas określony - do 31 grudnia 2015 r. użyczone Klubowi sportowemu. Umowa nieodpłatnego użyczenia nie przewiduje szczegółowego harmonogramu wykorzystania obiektu. W czasie kiedy klub nie korzysta z obiektu, boisko jest ogólnodostępne. Wstęp jest bezpłatny. Oświetlenie wykonywane w ramach prac objętych przedmiotowym wnioskiem jest integralną częścią obiektu sportowego (boiska do rugby). W przypadku przedłużenia umowy nieodpłatnego użyczenia - jej przedmiotem będzie również część stanowiąca oświetlenie boiska. Wnioskodawca nie planuje natomiast pobierania jakichkolwiek opłat za korzystanie z boiska do rugby. Realizacja prac objętych przedmiotowym wnioskiem wpisuje się do spraw kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10) ustawy o samorządzie gminnym).

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że Gmina realizując projekt polegający na wykonaniu zadaszenia i oświetlenia boiska do rugby, działa jako organ władzy publicznej, wykonujący ustawowe powinności wobec społeczności lokalnej w ramach zadań własnych Gminy. Stosownie do art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, należy stwierdzić, że Gmina nabywając towary i usługi w celu wykonania zadaszenia i oświetlenia boiska do rugby, nie nabywa ich do działalności gospodarczej i tym samym nie działa w charakterze podatnika podatku VAT.

W ocenie Organu, wydatki związane z inwestycją polegającą na wykonaniu zadaszenia i oświetlenia boiska do rugby będą związane z wykonywanymi przez Gminę w ramach zadań własnych czynnościami, niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bowiem, poniesienie wydatków inwestycyjnych swoje źródło znajduje w ramach działań, w stosunku do których Gmina realizuje zadania własne obejmujące sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Przenosząc powołane przepisy prawa, jak również wnioski płynące z orzeczenia C-276/14 na grunt niniejszej sprawy w ocenie Organu, Gmina nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów towarów i usług dokonywanych w związku z realizacją ww. projektu polegającego na wykonaniu zadaszenia i oświetlenia boiska do rugby, ze względu na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.