2015.12.04 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-687/15/AŚ
z 4 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 września 2015 r. (data wpływu 15 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z 9 listopada 2015 r. (data wpływu 16 listopada 2015 r.) oraz pismem z 27 listopada 2015 r. (data wpływu 2 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z realizacją projektu pn. „…”. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 9 listopada 2015 r. (data wpływu 16 listopada 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 3 listopada 2015 r. znak: IBPP3/4512-687/15/AŚ oraz pismem z 27 listopada 2015 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Gmina (Wnioskodawca) prowadzi inwestycję w zakresie budowy hali widowiskowej w R. przy ul. B. Gmina otrzymała dotację na drugi etap budowy hali - projekt: „…”. Projekt realizowany jest obecnie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007–2013. Projekt realizowany jest na terenie LKS-u.

Przeznaczeniem hali są cele widowiskowe i inne imprezy okolicznościowe w zakresie realizacji potrzeb lokalnej społeczności i obsługi turystycznej. Rozbudowa obecnej infrastruktury okołoturystycznej Wnioskodawcy przyczyni się jednocześnie do wzrostu jej atrakcyjności turystycznej oraz do postrzegania Gminy jako przyjaznej mieszkańcom.

I etap został wykonany ze środków własnych Gminy. Hala obecnie użyczana jest nieopłatnie stowarzyszeniu, jednak etap II prac nie został jeszcze oddany do użytkowania.

Umiejscowienie inwestycji w bezpośrednim sąsiedztwie boisk sportowych oraz kortów tenisowych, nada infrastrukturze kompleksowy charakter i umożliwi poszerzenie świadczonej dotychczas oferty sportowo-rekreacyjno-kulturowej Gminy. Efekt projektu nie będzie wykorzystywany przez Gminę na cele jej działalności gospodarczej, hala nie będzie wynajmowana ani udostępniana odpłatnie. Po zakończeniu budowy zarządzaniem obiektem zajmuję się Miejski Ośrodek Kultury, Sportu i Rekreacji (dalej: MOKSiR), z którym Gmina podpisze umowę nieodpłatnego użyczenia.

Gmina jednak oddaje MOKSiR powstałą infrastrukturę do użytkowania bez odpłatności, realizując tym samym te zadania własne Gminy, które nie obejmują w tym zakresie działalności gospodarczej.

W piśmie z 9 listopada 2015 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

W odpowiedzi na pytanie nr 1 zawarte w wezwaniu tj. : „Czy MOKSiR jest odrębnie od Gminy zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT składającym deklaracje VAT-7?” Wnioskodawca odpowiedział: „Tak”.

W odpowiedzi na pytanie nr 2 zawarte w wezwaniu tj. : „Jaki status posiada MOKSiR tzn. czy jest samorządową jednostką budżetową, zakładem budżetowym czy też samorządową instytucją kultury?” Wnioskodawca odpowiedział, że: „MOKSiR posiada status samorządowej instytucji kultury w rozumieniu ustawy z 25 października 1991 r o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.”

W odpowiedzi na pytanie nr 3 zawarte w wezwaniu tj.: „Na czym będzie polegało wskazane we wniosku zarządzanie wykonywane przez MOKSiR?” Wnioskodawca odpowiedział, że: „MOKSIR będzie podpisywał umowy dotyczące działalności obiektu, wynajmował go i udostępniał, zapewniał sprzątanie i konserwację.”

W odpowiedzi na pytanie nr 4 zawarte w wezwaniu tj.: „W jaki sposób i do jakich czynności w świetle ustawy o VAT MOKSiR będzie wykorzystywał wskazany we wniosku obiekt (opodatkowanych, zwolnionych z podatku, niepodlegających opodatkowaniu VAT, czy może do różnych kategorii czynności)?” Wnioskodawca odpowiedział, że: „Dobór konkretnych czynności leży w gestii MOKSIR, który jest odrębnym od Gminy podatnikiem oraz posiada odrębną osobowość prawną. Stąd, odpowiedź niniejsza opiera się na planowanym przez Gminę brzmieniu umowy wiążącej MOKSIR z Gminą. Zatem, zastrzegając powyższe, Gmina pragnie podkreślić, iż planowane jest, że hala będzie udostępniana przez MOKSiR osobom fizycznym, grupom zorganizowanym, osobom prawnym, stowarzyszeniom, firmom. MOKSIR zatem zapewne przeznaczy obiekt na wszelkiego rodzaju różną działalność, Gmina nie może jednak składać wiążącego oświadczenia za inną osobę prawną.”

W odpowiedzi na pytanie nr 5 zawarte w wezwaniu tj.: „Proszę o wskazanie dat realizacji I i II etapu prac związanych z realizacją wskazanego wniosku projektu?” Wnioskodawca odpowiedział, że::

„I etap robót realizowany był w następujących okresach:

od 7 listopada 2011 r. do 23 listopada 2011 r.

od 24 października 2013 r. do 15 grudni 2013 r.

od 24 września 2014 r. do 24 października 2014 r.

II etap realizacji:

od 1 kwietnia 2015 r. do 30 czerwca 2015 r.”

W odpowiedzi na pytanie nr 6 zawarte w wezwaniu tj.: „Proszę o wskazanie na czym polegał I etap prac związanych ze wskazanym we wniosku projektem? Co było efektem I etapu prac (czy efektem I etapu prac była wskazana we wniosku hala)?” Wnioskodawca odpowiedział, że:

„W ramach I etapu wykonane zostały:

prace przygotowawcze,
wykopy pod stopy fundamentowe,
roboty fundamentowe,
roboty betonowe,
montaż elementów konstrukcji budynku,
montaż konstrukcji dachu
montaż pokrycia dachowego z blacho dachówki wraz z obróbkami blacharskimi i podbitką dachu oraz montażem rynien i rur spustowych

Budowa hali została podzielona na dwa etapy. Zatem, efektem i I i II etapu jest przedmiotowy obiekt tymczasowy na cele widowiskowe.”

W odpowiedzi na pytanie nr 7 zawarte w wezwaniu tj.: „Proszę o wskazanie jakiemu Stowarzyszeniu jest obecnie użyczana hala?” Wnioskodawca odpowiedział, że: „Jest przyjęty jako środek trwały na stan majątkowy gminy. Nie jest jeszcze nikomu przekazany.”

W odpowiedzi na pytanie nr 8 zawarte w wezwaniu tj.: „Czy bezpośrednio po zakończeniu I etapu prac związanego z realizacją wskazanego we wniosku projektu, bezpośrednio po oddaniu do użytkowania hala została użyczona Stowarzyszeniu? Proszę o wskazanie daty oddania do użytkowania hali oraz datę zawarcia umowy użyczenia hali dla Stowarzyszenia.” Wnioskodawca odpowiedział, że: „Po I etapie inwestycja nie była zakończona więc nie była przekazana żadnej jednostce. W dniu 23 czerwca 2015 r. Gmina uzyskała Decyzję - pozwolenie na użytkowanie.”

W odpowiedzi na pytanie nr 9 zawarte w wezwaniu tj.: „Proszę o jednoznaczne wskazanie co jest efektem II etapu projektu pn. „…”?” Wnioskodawca odpowiedział, że: „Przedmiotem projektu jest II etap budowy budynku w technologii drewnianej na nieruchomości zlokalizowanej w Gminie w miejscowości R. przy ul. B. z przeznaczeniem na cele widowiskowe i inne imprezy okolicznościowe w zakresie realizacji potrzeb lokalnej społeczności i obsługi turystycznej. Rozbudowa obecnej infrastruktury okołoturystycznej Gminy przyczyni jednocześnie do wzrostu jej atrakcyjności turystycznej oraz do postrzegania Gminy jako przyjaznej mieszkańcom. Umiejscowienie inwestycji w bezpośrednim sąsiedztwie boisk sportowych oraz kortów tenisowych, nada infrastrukturze kompleksowy charakter i umożliwi poszerzenie świadczonej dotychczas oferty sportowo-rekreacyjno-kulturowej Gminy.”

W odpowiedzi na pytanie nr 10 zawarte w wezwaniu tj. „Czy Gmina z chwilą nabycia towarów i usług związanych ze wskazanym we wniosku projektem pn. „…” zamierzała wykorzystywać efekty projektu dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca „2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.)?” Wnioskodawca wskazał, że: „Nie”.

W odpowiedzi na pytanie nr 11 zawarte w wezwaniu tj. „W zakresie jakich zadań własnych gminy nastąpiła realizacja ww. inwestycji?” Wnioskodawca wskazał, że: „Kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych”.

W odpowiedzi na pytanie nr 12 zawarte w wezwaniu tj. „Czy bezpośrednio po oddaniu do użytkowania efektów projektu pn. „…” Gmina podpisze umowę nieodpłatnego użyczenia z MOKSiR?” Wnioskodawca wskazał, że: „Tak”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (pytanie ostatecznie sformułowane w piśmie z 27 listopada 2015 r.):

Czy jest możliwe odliczenie lub zwrot różnicy podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku z realizacją wyżej opisanego projektu współfinansowanego ze środków europejskich?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z 9 listopada 2015 r.), nie przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku z realizacją wyżej opisanego projektu współfinansowanego ze środków europejskich.

Ponadto, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do zwrotu na rachunek różnicy podatku naliczonego nad należnym w związku z realizacją projektu, ponieważ efekty powstałe w związku z realizacją projektu nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu nie będą związane z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego. Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Podatnikami - zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane przez podatnika towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W niniejszej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją opisanego we wniosku projektu nie są spełnione. Zdaniem Wnioskodawcy, związek taki nie występuje. Wnioskodawca jednoznacznie wskazuje bowiem, że usługi nabywane w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto w piśmie z 27 listopada 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że: „Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest możliwe odliczenie ani zwrot różnicy podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku z realizacją wyżej opisanego projektu współfinansowanego ze środków europejskich”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku wynikających z fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy).

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa

w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-10a ustawy.

Z powołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 cyt. ustawy.

Wyjaśnić należy, że przepisy art. 87 ustawy regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Powyższe wynika z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Tym samym, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy wskazać, że w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1515), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy między innymi kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

W świetle art. 9 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2).

Jak stanowi art. 9 ust. 3 ww. ustawy, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

Stosownie do regulacji art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 872 ze zm.), do gminnego zasobu nieruchomości należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności gminy i nie zostały oddane

w użytkowanie wieczyste, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego gminy.

W świetle art. 18 ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami, nieruchomości mogą być oddawane jednostkom organizacyjnym w trwały zarząd, najem i dzierżawę oraz użyczane na cele związane z ich działalnością.

Wnioskodawca wskazał, że Gmina z chwilą nabycia towarów i usług związanych ze wskazanym we wniosku projektem pn. „…” nie zamierzał wykorzystywać efektów projektu dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Efekt projektu nie będzie wykorzystywany przez Gminę na cele jej działalności gospodarczej, hala nie będzie wynajmowana ani udostępniana odpłatnie. Z ostatecznie doprecyzowanego przez Wnioskodawcę opisu sprawy wynika, że po I etapie inwestycja nie była zakończona, więc nie była przekazana żadnej jednostce, natomiast bezpośrednio po oddaniu do użytkowania efektów projektu pn. „…” Gmina podpisze umowę nieodpłatnego użyczenia z MOKSiR. MOKSiR jest odrębnie od Gminy zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT składającym deklaracje VAT-7.

Mając na uwadze uregulowania zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, należy stwierdzić, że Gmina, nabywając towary i usługi celem realizacji inwestycji z zamiarem jej nieodpłatnego przekazania (umowa użyczenia), nie nabywa ich do działalności gospodarczej i tym samym nie działała w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w oparciu o przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że skoro – zakupy dokonane w związku z realizacją projektu nie będą służyły sprzedaży opodatkowanej, to w świetle brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących przedmiotowe wydatki. Tym samym Wnioskodawca nie będzie miał możliwości otrzymania zwrotu podatku VAT na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku z realizacją wyżej opisanego projektu współfinansowanego ze środków europejskich i nie będzie mu przysługiwało prawo do zwrotu na rachunek różnicy podatku naliczonego nad należnym w związku z realizacją projektu, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że niniejszą interpretacje wydano w odniesieniu do opisu sprawy, z którego wynika, że Wnioskodawca jak i MOKSiR są odrębnymi podatnikami. Zatem w przypadku zmiany stanu prawnego lub zmiany któregokolwiek elementu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), udzielona interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin