Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/4512-358/15-4/JM
z 14 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2015 r. (data wpływu 9 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 października 2015 r. (data wpływu 23 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku w związku z wydatkami poniesionymi na renowację i adaptację budynku przy ul. – jest prawidłowe;

• prawa do częściowego odliczenia podatku w związku z wydatkami poniesionymi na budowę infrastruktury teletechnicznej – jest prawidłowe;

• prawa do odliczenia podatku w związku z wydatkami poniesionymi na adaptację i renowację budynku przy ul. – jest prawidłowe;

• prawa do odliczenia podatku w związku z wydatkami poniesionymi na adaptację i renowację budynku przy ul. – jest prawidłowe;

• prawa do odliczenia podatku w związku z wydatkami poniesionymi na przebudowę ul. oraz budowę nowej ulicy pomiędzy ul. i – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2015 r. r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z realizacją projektu pn.: „”.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 października 2015 r. (data wpływu 23 października 2015 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

X na prawach powiatu (dalej: „Miasto”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

Gmina Miasto przygotowuje projekt pn. „” zwany dalej Projektem. W trakcie realizacji inwestycji faktury za wykonanie robót budowlanych będą wystawiane na: Miasto.

Miasto ubiega się o dofinansowanie ww. projektu ze środków Unii Europejskiej, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego W na lata 2014-2020 – Działanie VI.3 Rewitalizacja i rozwój potencjału społeczno-gospodarczego, w związku z czym wystąpiła konieczność uzyskania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku VAT w związku z realizacją ww. Projektu oraz późniejszym wykorzystywaniem budynków infrastruktury objętych ww. Projektem.

Projekt obejmuje następujący zakres prac:

1. Renowację i adaptację obiektów prowadzące do przywrócenia lub nadania nowych funkcji, wraz z możliwością zakupu sprzętu i wyposażenia niezbędnego do realizacji celu Projektu.
2. Zagospodarowanie przestrzeni publicznej funkcjonalnie powiązanej z obiektami poddawanymi rewitalizacji, w tym modernizacja istniejącej ulicy oraz powstanie nowej.
   
   

Po zakończeniu Projektu, Miasto wydzierżawi jeden z budynków i część infrastruktury objętych Projektem odrębnym podmiotom, które będą wykorzystywać wydzierżawione mienie do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W ramach Projektu można wyróżnić następujące części składowe:

1. Renowacja i adaptacja budynku przy ul.
   
   

Budynek będzie wykorzystany na potrzeby „Y” zawierającej zbiory mediów na różnych nośnikach (do wypożyczania oraz do korzystania z nich na miejscu) oraz technologicznym gadżetom zbliżającym odwiedzających do obcowania z kulturą, sztuką i literaturą za pomocą m.in. urządzeń mobilnych, ekranów dotykowych i Internetu. W zakresie dotyczącym realizacji ww. inwestycji przewidziano w szczególności: przeprowadzenie prac budowlanych polegających na rewitalizacji budynku oraz zakupie nowoczesnego wyposażenia Y, umożliwiającego dostęp do jej zasobów za pomocą różnych kanałów – z otwartym (bezpłatnym) dostępem do części zasobów na terenie budynku oraz w ramach sieci Wi-Fi w wybranym zasięgu oraz z płatnym dostępem, w tym poprzez sieć Internet, do wszystkich zasobów. Operatorem Y, będzie nowo powołana, lub któraś z istniejących, samorządowych instytucji kultury (np. „Z”), której organizatorem jest lub będzie Miasto, i która działa lub działać będzie na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz własnego statutu, zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej. Instytucja ta będzie posiadać osobowość prawną i będzie prowadziła działalność gospodarczą.

Budynek przy ul. wraz z wyposażeniem zostanie odpłatnie oddany przez Miasto w dzierżawę ww. Operatorowi Y. Instytucja kultury jako dzierżawca realizować będzie na nieruchomości działalność statutową poszerzoną o komplementarną działalność komercyjną.

2. Stworzenie infrastruktury teletechnicznej w obrębie budynku Y oraz wzdłuż ulicy.
   
   

Inwestycja polegać będzie m.in. na montażu punktów dostępowych Wi-Fi oraz na uruchomieniu sieci Wi-Fi, którą Miasto częściowo odda odpłatnie w dzierżawę zewnętrznemu operatorowi telekomunikacyjnemu – dostawcy usług.

3. Renowacja i adaptacja budynku przy ul.
   
   

Adaptacja i renowacja budynku dotyczyć będzie pomieszczeń przeznaczonych na działalność własną Urzędu Miasta.

W pomieszczeniach budynku nie przewiduje się lokali pod wynajem na działalność gospodarczą ani komercyjnego wynajmowania pomieszczeń innym instytucjom.

4. Renowacja i adaptacja budynku przy ul.
   
   

Adaptacja i renowacja budynku dotyczyć będzie pomieszczeń przeznaczonych na działalność własną Urzędu Miasta.

W pomieszczeniach budynku nie przewiduje się lokali pod wynajem na działalność gospodarczą ani komercyjnego wynajmowania pomieszczeń innym instytucjom.

5. Przebudowa ul. oraz nowa ulica pomiędzy ulicą i.
   
   

W ramach realizacji zadania inwestycyjnego przewiduje się: budowę nowej nawierzchni drogowej wraz z niezbędną infrastrukturą pomiędzy ulicami i, przebudowę ulicy pomiędzy ul. i, budowę nowego odwodnienia, oświetlenia, wykonanie iluminacji budynków, wyposażenie w elementy „małej architektury” oraz meble miejskie, wyposażenie w system monitoringu i kontroli parkingowej, blokady dostępu dla pojazdów.

Powyższe zadanie należy do zadań własnych gminy, powiatu i zostało uregulowane w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późniejszymi zmianami) oraz w art. 4 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 595 z późniejszymi zmianami).

Operator Y będzie odrębnym od Miasta i czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Operator Y będzie dokonywał odrębnych rozliczeń podatku VAT od Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uwzględnia fakt odrębności rozliczeń podatkowych.

Wnioskodawca będzie wykorzystywał budynki do:

1. budynek Y (ul.) do czynności objętych opodatkowaniem od towarów i usług,
2. budynki przy ul. i ul. – na działalność własną niepodlegającą opodatkowaniu VAT,
3. drogi – niepodlegające opodatkowaniu VAT.
   
   

Infrastruktura teletechniczna objęta zakresem pytania nr 2 postawionego we wniosku z dnia 7 września 2015 r. zostanie w części wydzierżawiona przedsiębiorcy lub przedsiębiorcom telekomunikacyjnym (czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług), a w pozostałej części będzie wykorzystywana dla potrzeb własnych Urzędu Miasta, np. umieszczenia w niej sieci komputerowej Urzędu (czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług).

Wydatki poniesione na adaptację i renowację budynków objętych zakresem pytań są wydatkami na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 177, poz. 1054) dla każdego z budynków, tj. budynku przy ul., budynku przy ul. i budynku przy ul.

Wybudowana infrastruktura teletechniczna (z wyłączeniem kabli światłowodowych) będzie budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane i będzie trwale związana z gruntem. Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, infrastruktura taka sklasyfikowana jest pod numerem 2224 (Sekcja: Obiekty inżynierii lądowej i wodnej, Dział: Rurociągi, linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, Grupa: Rurociągi sieci rozdzielczej i linie kablowe rozdzielcze; Wyszczególnienie: Linie elektroenergetyczne i telekomunikacyjne rozdzielcze). Kable światłowodowe zostaną umieszczone w wybudowanej kanalizacji teletechnicznej i będą służyć do połączenia urządzeń sieci komputerowej zakupionych i zainstalowanych w ramach realizacji przedsięwzięcia.

Wydatki poniesione na wybudowanie infrastruktury teleinformatycznej (z wyłączeniem kabli światłowodowych) będą stanowić wydatki na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 ust. 14a Ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku zawarcia umowy dzierżawy budynku przy ul., na potrzeby działalności „Y” Miasto będzie miało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT od nakładów inwestycyjnych dot. renowacji i adaptacji budynku oraz wyposażenia niezbędnego do realizacji celu Projektu?
2. Czy w przypadku częściowego oddania przez Miasto w dzierżawę infrastruktury teletechnicznej w obrębie „Y” operatowi telekomunikacyjnemu Miastu będzie przysługiwało w części prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT od nakładów inwestycyjnych poniesionych na budowę ww. infrastruktury?
3. Czy Miastu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT od nakładów inwestycyjnych poniesionych na adaptację i renowację budynku przy ul.?
4. Czy Miastu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT od nakładów inwestycyjnych poniesionych na adaptację i renowację budynku przy ul.?
5. Czy Miastu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT od nakładów na zagospodarowanie przestrzeni publicznej w zakresie przebudowy ul. oraz budowy nowej ulicy pomiędzy ul. i?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

Stanowisko odnośnie pytania 1.

Stosownie do art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywanie czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza powyższego przepisu prowadzi do wniosku, że ustawodawca przewidział dwa warunki,których łączne spełnienie uprawnia do skorzystania z prawa do odliczenia:

• Towary lub usługi zostaną nabyte przez podatnika VAT,
  

• Zakupy pozostaną w bezspornym związku z czynnościami opodatkowanymi.
  
  

W świetle powyższych okoliczności, nie ulega wątpliwości, że towary i usługi, które zostaną nabyte w ramach realizacji inwestycji polegającej na renowacji i adaptacji budynku przy ul. pozostaną w związku z czynnościami opodatkowanymi VAT. Czynności te stanowić będą zawarte przez Miasto umowy dzierżawy z odrębnymi podatnikami VAT. W konsekwencji, na pierwsze pytanie postawione we wniosku należy udzielić twierdzącej odpowiedzi.

Stanowisko odnośnie pytania 2.

Stosownie do art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza powyższego przepisu prowadzi do wniosku, że ustawodawca przewidział dwa warunki, których łączne spełnienie uprawnia do skorzystania z prawa do odliczenia:

• Towary lub usługi zostaną nabyte przez podatnika VAT,
  

• Zakupy pozostaną w bezspornym związku z czynnościami opodatkowanymi.
  
  

Zgodnie z art. 90 ust. 1 Ustawy o VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W świetle powyższych przepisów, nie ulega wątpliwości, że towary i usługi, które zostaną nabyte w ramach realizacji inwestycji polegającej na stworzeniu infrastruktury teletechnicznej w obrębie budynku Y oraz wzdłuż ulicy w części pozostaną w związku z czynnościami opodatkowanymi VAT i w tej części istnieje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT. Czynność ta stanowić będzie zawarta przez Miasto umowa dzierżawy z odrębnym podatnikiem VAT.

W konsekwencji, na drugi pytanie postawione we wniosku należy udzielić twierdzącej odpowiedzi.

Stanowisko odnośnie pytania 3 i 4.

Stosownie do art. 86 ust 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywanie czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza powyższego przepisu prowadzi do wniosku, że ustawodawca przewidział dwa warunki, których łączne spełnienie uprawnia do skorzystania z prawa do odliczenia:

• Towary lub usługi zostaną nabyte przez podatnika VAT,
  

• Zakupy pozostaną w bezspornym związku z czynnościami opodatkowanymi.
  
  

W ocenie Miasta, w analizowanym przypadku Miastu nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty
podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż poniesione nakłady inwestycyjne nie pozostaną w związku z czynnościami opodatkowanymi. Miasto będzie wykorzystywać przedmiotowe nieruchomości na własne cele statutowe.

W konsekwencji, na trzecie i czwarte pytanie postawione we wniosku należy udzielić negatywnej odpowiedzi.

Stanowisko odnośnie pytania 5.

Stosownie do art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywanie czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza powyższego przepisu prowadzi do wniosku, że ustawodawca przewidział dwa warunki, których łączne spełnienie uprawnia do skorzystania z prawa do odliczenia:

• Towary lub usługi zostaną nabyte przez podatnika VAT,
  

• Zakupy pozostaną w bezspornym związku z czynnościami opodatkowanymi.
  
  

W ocenie Miasta, w analizowanym przypadku Miastu nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż poniesione nakłady inwestycyjne nie pozostaną w związku z czynnościami opodatkowanymi. Przedmiotowa inwestycja zostanie wykorzystana na realizację zadań własnych Miasta.

W konsekwencji, na piąte pytanie postawione we wniosku należy udzielić negatywnej odpowiedzi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku w związku z wydatkami poniesionymi na renowację i adaptację budynku przy ul. – jest prawidłowe;
  

• prawa do częściowego odliczenia podatku w związku z wydatkami poniesionymi na budowę infrastruktury teletechnicznej – jest prawidłowe;
  

• prawa do odliczenia podatku w związku z wydatkami poniesionymi na adaptację i renowację budynku przy ul. – jest prawidłowe;

• prawa do odliczenia podatku w związku z wydatkami poniesionymi na adaptację i renowację budynku przy ul. – jest prawidłowe;

• prawa do odliczenia podatku w związku z wydatkami poniesionymi na przebudowę ul. oraz budowę nowej ulicy pomiędzy ul. i – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W świetle art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej.

Realizacja tych zadań następować może także w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw i usług co do zasady odpłatnych). Gmina w celu wypełnienia nałożonych na nią zadań organizuje warunki dla innych podmiotów bądź bezpośrednio uczestniczy w obrocie gospodarczym.

Z całości unormowań zawartych w ustawie o samorządzie gminnym, trzeba wyprowadzić wniosek, że w działalności gminy należy wyróżnić wykonywanie działań publicznych i wykraczającą poza te działania działalność gospodarczą, z tytułu której to działalności, są bez wątpienia podatnikami podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca przygotowuje projekt pn. „”. W trakcie realizacji inwestycji faktury będą wystawiane na Wnioskodawcę. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach projektu można wyróżnić m.in. renowację i adaptację budynku przy ul.. Budynek będzie wykorzystany na potrzeby „Y” zawierającej zbiory mediów na różnych nośnikach (do wypożyczania oraz do korzystania z nich na miejscu) oraz technologiczne gadżety zbliżające odwiedzających do obcowania z kulturą, sztuką i literaturą za pomocą m.in. urządzeń mobilnych, ekranów dotykowych i Internetu. Budynek wraz z wyposażeniem zostanie odpłatnie oddany przez Wnioskdawcę w dzierżawę operatorowi Y. Instytucja kultury jako dzierżawca realizować będzie na nieruchomości działalność statutową poszerzoną o komplementarną działalność komercyjną. Operator Y będzie odrębnym od Miasta i czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Operator Y będzie dokonywał odrębnych rozliczeń podatku VAT od Wnioskodawcy. Instytucja ta będzie posiadać osobowość prawną i będzie prowadziła działalność gospodarczą. Wnioskodawca uwzględnia fakt odrębności rozliczeń podatkowych.

Jak wynika z przedstawionych wyżej przepisów prawa, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, w której odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Należy podkreślić, że w przedmiotowej sprawie odpłatne wydzierżawienie przez Wnioskodawcę budynku na podstawie zawartej umowy dzierżawy z Operatorem jest czynnością cywilnoprawną. Zatem w odniesieniu do tej czynności Wnioskodawca nie będzie działał, jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie będzie mógł skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust 6 ustawy.

W analizowanym przypadku Wnioskodawca będzie występował w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynność – jako usługa zdefiniowana w art. 8 ust. 1 ustawy – będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jednocześnie wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy, nie przewidują zwolnienia z opodatkowania dla ww. usług dzierżawy.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia zostanie spełniony, gdyż Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz towary i usługi zakupione w związku z realizacją ww. projektu będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, to jest do wydzierżawienia budynku. Zatem Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z renowacją i adaptacją budynku przy ul.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku w związku z wydatkami poniesionymi na renowację i adaptację budynku przy ul., ponieważ Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz towary i usługi zakupione w związku z renowacją i adaptacją ww. budynku będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku w związku z wydatkami poniesionymi na budowę infrastruktury teletechnicznej, należy zauważyć, że wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to na mocy art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, iż proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Na mocy art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, że przepisy art. 90 ust. 1-3 ustawy stanowią implementację art. 173 i art. 174 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.) (poprzednio art. 17 ust. 5 i art. 19 Szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej - ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) - (Dz. Urz. UE L z dnia 13 czerwca 1977 r. Nr 145 s. 1, z późn. zm.).

W swoim orzecznictwie TSUE w sprawie Portugal Telecom SGPS SA. (C-496/11 26.09.2012 r.) zauważył, że jeżeli towary i usługi są wykorzystywane przez podmiot w celu dokonywania jednocześnie transakcji gospodarczych dających prawo do odliczenia i transakcji gospodarczych niedających prawa do odliczenia, odliczenie jest dopuszczalne jedynie w części VAT, który jest proporcjonalny do kwoty przypadającej na pierwsze transakcje i krajowy organ podatkowy może przewidzieć jedną z metod ustalania prawa do odliczenia wymienionych w rzeczonym art. 17 ust. 5 VI dyrektywy. Jeżeli towary i usługi są jednocześnie wykorzystywane do działalności gospodarczej i działalności niegospodarczej, art. 17 ust. 5 VI dyrektywy nie znajduje zastosowania, a metody odliczenia i podziału są określane przez państwa członkowskie, które przy wykonywaniu tego prawa powinny uwzględniać cel i systematykę VI dyrektywy i w tym celu przewidzieć metodę obliczania rzeczywiście odzwierciedlającą część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych dwóch rodzajów działalności.

Skoro zatem przepis art. 90 ust. 3 ustawy stanowi implementacje art. 17 ust. 5 VI dyrektywy (obecnie art. 173 dyrektywy 112) to faktycznie nie może mieć on zastosowania do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT. W konsekwencji należy stwierdzić, że podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT zarówno w części, która jest związana ze sprzedażą zwolnioną, jak również w odniesieniu do tej części, która związana jest z czynnościami będącymi poza systemem VAT.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Z uwagi na brzmienie cyt. przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej oraz działalności niemającej charakteru gospodarczego.

W odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia podatku wskazać należy, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy, gdyż metoda takiego wyodrębnienia nie została określona w ustawie, ani w przepisach wykonawczych do ustawy. Ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą opodatkowaną. Jednakże należy podkreślić, iż wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z prowadzoną opodatkowaną działalnością gospodarczą, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

Wnioskodawca jest zatem zobowiązany do przyjęcia przy odliczeniu podatku VAT naliczonego obiektywnego kryterium (np. klucza inwestycyjnego bądź transakcyjnego) zapewniającego, iż obliczenie proporcji pomiędzy działalnością gospodarczą a działalnością niemającą charakteru gospodarczego będzie obiektywnie odzwierciedlało część wydatków faktycznie przypadającą odpowiednio na każdy z tych rodzajów działalności. Zatem możliwe jest zastosowanie jakiegokolwiek sposobu rozdziału dokonanych zakupów towarów i usług pod warunkiem jednak, że gwarantuje on najdokładniejsze ustalenie kwoty podatku naliczonego do odliczenia (vide: wyrok TSUE w sprawie C-511/10 - pkt 23 i 24 ).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana wyżej zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Należy jednakże podkreślić, iż przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych). Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy. W świetle powyższego należy stwierdzić, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Fakt ten nie stanowi jednakże przesłanki do przyznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu. Oznacza to jedynie, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT znajdują się poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług oraz ich wykonywanie, nie może stanowić podstawy do realizowania przewidzianych w niej praw. W odniesieniu bowiem do zakupów towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi z podatku i niepodlegającymi opodatkowaniu, proporcję tę należy stosować wyłącznie do tej części podatku naliczonego, która będzie związana z działalnością gospodarczą, tj. czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT oraz zwolnionymi od podatku. Należy bowiem mieć na uwadze, że prawo do odliczenia podatku naliczonego występuję wyłącznie – zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – w części związanej z czynnościami opodatkowanymi.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach projektu można wyróżnić m.in. stworzenie infrastruktury teletechnicznej w obrębie budynku Y oraz wzdłuż ulicy. Inwestycja polegać będzie m.in. na montażu punktów dostępowych Wi-Fi oraz na uruchomieniu sieci Wi-Fi, którą Miasto częściowo odda odpłatnie w dzierżawę zewnętrznemu operatorowi telekomunikacyjnemu – dostawcy usług. Infrastruktura teletechniczna zostanie w części wydzierżawiona przedsiębiorcy lub przedsiębiorcom telekomunikacyjnym (czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług), a w pozostałej części będzie wykorzystywana dla potrzeb własnych Urzędu Miasta, np. umieszczenia w niej sieci komputerowej Urzędu (czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług). Wydatki poniesione na wybudowanie infrastruktury teleinformatycznej będą stanowić wydatki na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 ust. 14a Ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na budowę infrastruktury teletechnicznej, należy uwzględnić unormowania zawarte w art. 86 ust. 7b ustawy.

W przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej (art. 86 ust. 7b ustawy).

Ww. art. 86 ust. 7b ustawy reguluje sposób obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności gospodarczej, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana zarówno na cele związane z tą działalnością, jak i na inne cele, czyli cele pozostające poza zakresem VAT. Zatem powyższy przepis nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

Przepis ten zobowiązuje zatem podatników do wyodrębnienia części podatku naliczonego związanego z czynnościami niepodlegającymi ustawie o VAT, która w świetle art. 86 ust. 1 nie podlega odliczeniu.

Jak wynika z okoliczności sprawy wydatki ponoszone na wybudowanie infrastruktury teleinformatycznej będą stanowić wydatki na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 ust. 14a Ustawy o podatku od towarów i usług, są wykorzystywane do działalności opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym oznacza to, że są wykorzystywane do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza.

W świetle powyższego, Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym, iż ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania. Warto nadmienić, iż zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia jaka część realizowanej inwestycji związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana jest dla potrzeb innych niż prowadzona działalność, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy. Stosownie zatem do treści przepisu art. 86 ust. 7b ustawy, w związku z art. 2 pkt 14a ustawy, Wnioskodawca winien określić udział procentowy, w jakim ww. wydatki są wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Mając zatem na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w stosunku do wydatków poniesionych na budowę infrastruktury teletechnicznej, stanowiących wytworzenie nieruchomości, którą Wnioskodawca będzie wykorzystywał do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Miastu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku, na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy, nie od całości poniesionych wydatków inwestycyjnych, ale tylko według udziału procentowego określonego zgodnie z ww. przepisem, gdyż w ramach działalności gospodarczej wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. A zatem Miasto winno określić udział procentowy, o którym mowa w powyższym przepisie, tj. w jakim stopniu ww. infrastruktura teletechniczna będzie wykorzystywana na potrzeby prowadzonej przez Miasto działalności gospodarczej, w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Ponadto zgodnie z art. 90a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana w użytkowanie, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Korekty, o której mowa w zdaniu pierwszym, dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. Jeżeli podatnik wykorzystuje tę nieruchomość w działalności gospodarczej również do czynności zwolnionych od podatku bez prawa do odliczeń, korekta powinna uwzględniać proporcję określoną w art. 90 ust. 3–10, zastosowaną przy odliczeniu.

Stosownie natomiast do art. 90a ust. 2 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisu art. 8 ust. 2 nie stosuje się.

Zatem jeżeli po oddaniu przedmiotowej infrastruktury teletechnicznej do użytkowania zmieni się stopień jej wykorzystania na potrzeby prowadzonej przez Miasto działalności gospodarczej, w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy, Miasto powinno dokonać odpowiedniej korekty podatku naliczonego od tych wydatków inwestycyjnych.

Zauważyć również należy, iż prawidłowe określenie udziału procentowego, o którym mowa w art. 86 ust. 7b i art. 90a ustawy, a w konsekwencji części podatku naliczonego, związanej z czynnościami opodatkowanymi, należy do podatnika. Natomiast ocena prawidłowości przyjętych rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji.

Odnosząc się do prawa do odliczenia podatku od wydatków poniesionych na adaptację i renowację budynku przy ul., adaptację i renowację budynku przy ul., a także wydatków poniesionych na przebudowę ul. oraz budowę nowej ulicy pomiędzy ul. i, to w opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca będzie wykorzystywał: budynki przy ul. i ul. – na działalność własną niepodlegającą opodatkowaniu VAT, drogi – do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianym zakresie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie będzie spełniony, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – Wnioskodawca będzie wykorzystywał: budynki przy ul. i ul. – na działalność własną niepodlegającą opodatkowaniu VAT, drogi – do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone na adaptację i renowację budynku przy ul., adaptację i renowację budynku przy ul., a także wydatków poniesionych na przebudowę ul. oraz budowę nowej ulicy pomiędzy ul. i.

Reasumując, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku w związku z wydatkami poniesionymi na adaptację i renowację budynku przy ul., adaptację i renowację budynku przy ul., a także wydatków poniesionych na przebudowę ul. oraz budowę nowej ulicy pomiędzy ul. i, ponieważ ww. efekty projektu będą wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.