Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-120/15/PS
z 18 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2015 r. (data wpływu 23 marca 2015 r.), uzupełnionym na formularzu ORD-IN z dnia 8 czerwca 2015 r. (data wpływu 11 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia sposobu opłacania zaliczek na ten podatek po okresie obowiązywania umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia sposobu opłacania zaliczek na ten podatek po okresie obowiązywania umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

E S.A. (dalej „Spółka”, „Wnioskodawca”) w okresie od 1 kwietnia 2012 r. do 31 grudnia 2014 r. tworzyła wraz z innymi spółkami z Grupy E podatkową grupę kapitałową (dalej „PGK”). Umowa PGK przewidywała, że rokiem podatkowym PGK był rok kalendarzowy, przy czym pierwszy rok podatkowy PGK rozpoczął się od 1 kwietnia 2012 r. Zgodnie z umową o utworzeniu PGK, Wnioskodawca był spółką reprezentującą PGK w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz przepisów Ordynacji podatkowej w rozumieniu art. la ust. 3 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej „ustawa o CIT”).

W roku podatkowym poprzedzającym utworzenie PGK, tj. w okresie od 1 stycznia 2012 r. do 31 marca 2012 r., Spółka kontynuowała prawo do wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w uproszczonej formie na podstawie art. 25 ust. 6 ustawy o CIT. Po upływie okresu obowiązywania umowy o utworzeniu PGK, Spółka poinformowała właściwy urząd skarbowy o kontynuowaniu stosowania uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Jako podstawę do wyliczenia wysokości zaliczki, Spółka przyjęła 1/12 podatku należnego za 2011 rok. Zeznanie podatkowe za 2011 rok zostało złożone w ustawowym terminie w 2012 roku (tj. 2 kwietnia 2012 r.). Wysokość zaliczki należnej za rok podatkowy rozpoczynający się 1 stycznia 2015 r. została ustalona w oparciu o podatek należny wykazany w ostatnio złożonej korekcie zeznania za 2011 r.

Obecnie rokiem podatkowym w Spółce jest rok kalendarzowy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 czerwca 2015 r. (data wpływu 11 czerwca 2015 r.) Spółka wskazała, że ostatnia korekta zeznania o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym 2011 została złożona w dniu 23 grudnia 2014 roku. Spółka wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2011 r. Wnioskodawca nie otrzymał decyzji określającej podatek dochodowy za 2011 r. Obecnie toczy się postępowanie podatkowe wszczęte przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w związku ze złożonym wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, o którym mowa powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka jest uprawiona do kontynuowania uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych po okresie obowiązywania umowy o utworzeniu PGK, biorąc jako podstawę do uzyskania prawa do wyboru uproszczonej formy wpłacania zaliczek, istnienie podatku należnego wykazanego w zeznaniu podatkowym za 2011 r., złożonym w roku 2012?
2. Czy wysokość zaliczki należnej za rok podatkowy rozpoczynający się 1 stycznia 2015 r. powinna być obliczona jako 1/12 podatku należnego za 2011 r., tj. na podstawie ostatnio złożonej korekty zeznania za rok 2011?

Zdaniem Wnioskodawcy po upływie okresu obowiązywania umowy o utworzeniu PGK, Spółka ma prawo do kontynuowania prawa do stosowania uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych na podstawie art. 25 ust. 6 ustawy o CIT. Wynika to z faktu, że rokiem poprzedzającym rok podatkowy Wnioskodawcy po upływie okresu obowiązywania umowy o utworzeniu PGK, jest rok podatkowy jaki obowiązywał w Spółce bezpośrednio przed utworzeniem PGK, czyli sprzed 1 kwietnia 2012 r.

Stosownie do art. 25 ust. 6 i 6a ustawy o CIT, podstawą do obliczenia wysokości zaliczki wpłacanej w uproszczonej formie, powinna stanowić wartość 1/12 podatku należnego za rok 2011, tj. wartość wynikająca z ostatnio złożonej korekty zeznania podatkowego za 2011 r.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o CIT, „podatnicy (...), są obowiązani, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.”

Jednocześnie, art. 25 ust. 1 określa, iż „podatnicy (...), są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.”

Z kolei, art. 25 ust. 6 pozwala podatnikom na wybór uproszczonej formy wpłacania zaliczek. Podatnicy, którzy wybrali uproszczoną formę wpłacania miesięcznych zaliczek w danym roku podatkowym, wpłacają je w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy.

Zgodnie z przedmiotowym przepisem, jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie. Zatem każdy podatnik, który wykazał podatek należny w zeznaniu CIT-8 złożonym w poprzednim roku (lub 2 lata wcześniej), jest uprawiony do wpłacania zaliczek w uproszczonej formie.

Stosownie do regulacji art. 25 ust. 7 ustawy o CIT, podatnicy, którzy wybrali formę wpłacania zaliczek na zasadach określonych w ust. 6 i 6a, są obowiązani:

1. w formie pisemnej zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie wpłaty pierwszej zaliczki w roku podatkowym, w którym po raz pierwszy wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek;
2. stosować tę formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym;
3. wpłacać zaliczki w terminach określonych w art. 25 ust. la i 2a ustawy o CIT, uwzględniając zasady wyrażone w tych przepisach;
4. dokonać rozliczenia podatku za rok podatkowy zgodnie z art. 27 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 25 ust. 7a ustawy o CIT, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 7 pkt 1, dotyczy lat następnych, chyba że podatnik w terminie wpłaty pierwszej zaliczki za dany rok podatkowy zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z uproszczonej formy wpłacania zaliczek.

Analizując przepisy w zakresie prawa do wyboru uproszczonej zaliczki należy odnieść się także do regulacji art. 8 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 8 ust. 1 przedmiotowej ustawy rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Zgodnie z art. 8 ust. 7 ustawy CIT, przepisy ust. 1 - 5 stosuje się odpowiednio do podatkowych grup kapitałowych. Dla poszczególnych spółek tworzących grupę:

• dzień poprzedzający początek roku podatkowego przyjętego przez grupę jest dniem kończącym rok podatkowy tych spółek,
• dzień następujący po dniu, w którym upłynął okres obowiązywania umowy lub w którym grupa utraciła status podatkowej grupy kapitałowej, jest dniem rozpoczynającym rok podatkowy tych spółek.

Biorąc od uwagę powyższe przepisy należy przyjąć, że dla spółek tworzących PGK rok podatkowy kończy się w dniu poprzedzającym początek pierwszego roku podatkowego PGK, a kolejny rok podatkowy rozpoczyna się w dniu następującym po dniu upływu okresu obowiązywania umowy o utworzeniu PGK (lub utraty statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przez PGK).

Oznacza to, że w okresie funkcjonowania PGK nie biegną lata podatkowe poszczególnych spółek tworzących PGK i nie powinno ustalać się dla nich lat podatkowych, analogicznie jak dzieje się to w przypadku ustalania okresu, w którym spółki tworzące PGK mają możliwość rozliczenia straty. W przypadku prawa do rozliczenia straty powstałej przed rozpoczęciem funkcjonowania PGK, uznaje się, że okres obowiązywania umowy o utworzeniu PGK nie powinien być uwzględniany przy obliczaniu najbliższych kolejno po sobie następujących lat podatkowych, w których podatnik ma prawo do rozliczenia przedmiotowej straty. W konsekwencji, celem rozliczenia strat należy uwzględniać tylko lata podatkowe podatnika, bez uwzględniania lat podatkowych innych podatników podatku CIT, w tym PGK. Minister Finansów wielokrotnie potwierdzał powyższe stanowisko w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, np. w interpretacji wydanej 18 marca 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/423-605/13-2/PR) czy indywidualnej interpretacji wydanej 11 października 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPB3/423-144/11-3/KJ), czy też w indywidualnej interpretacji wydanej 27 września 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/423-292/11-4/JG).

Ponadto, z brzmienia powyżej przytoczonych przepisów wynika, iż rok podatkowy jest pojęciem dotyczącym określonego konkretnego podatnika. Należy przyjąć, że z chwilą rozpoczęcia funkcjonowania PGK poszczególne spółki ją tworzące tracą status odrębnego podatnika, a podatnikiem staje się PGK.

Potwierdził to także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 1 września 2011 r. ,sygn. II FSK 491/10:

„w wyniku zarejestrowania umowy byt uzyskuje nowy podatnik, którego istnienie zależne jest od spełnienia wielu warunków także w okresie trwania umowy. Ponadto w tym okresie spółki wchodzące w skład grupy przestają, dla potrzeb podatku dochodowego osób prawnych, istnieć jako odrębni podatnicy. (...) Ostatnim dniem istnienia grupy, w przypadku jej ustania w wyniku upływu czasu, na jaki umowa została zawarta, jest zatem dzień, w którym wygasa umowa o utworzeniu grupy. Od następnego dnia dla każdej ze spółek, które wchodziły w skład grupy, rozpoczyna się pierwszy dzień roku podatkowego i każda z nich powinna od tego momentu rozliczać się z podatku dochodowego jako samodzielny podatnik (a contrario z art. 8 ust. 7 u.p.d.o.p.).”

Na prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, poza literalnym brzmieniem przepisów, wskazuje również wykładnia celowościowa, a w szczególności nadanie statusu podatnika podmiotowi utworzonemu na podstawie umowy PGK i jednoczesne pozbawienie takiego statusu spółek tworzących PGK, na czas obowiązywania umowy o utworzeniu PGK. Tym samym, w czasie funkcjonowania PGK, spółki tworzące PGK nie mogą korzystać z uprawienia do wpłacania zaliczek w formie uproszczonej, ale z takiego uprawnienia może korzystać PGK, o ile spełni warunki określone w przytoczonym wyżej art. 25 ust.6 ustawy o CIT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z możliwości uproszczonej formy wpłacania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy w roku podatkowym istniejącym po okresie obowiązywania umowy o utworzeniu PGK. Podstawą do określenia tego prawa jest wykazanie w roku poprzedzającym rok podatkowy za który będą odprowadzane zaliczki, podatku należnego w zeznaniu podatkowym. Przedmiotowym rokiem będzie rok bezpośrednio poprzedzający utworzenie PGK, a więc rok 2012, w którym zostało złożone zeznanie podatkowe za 2011 r. Kwota zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych uiszczanych przez Spółkę w roku podatkowym rozpoczynającym się 01.01.2015 r. powinna być obliczona na podstawie wysokości podatku należnego wykazanego w zeznaniu za 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 25 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.

Stosownie natomiast do art. 25 ust. 6a tej ustawy, jeżeli zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożone w roku poprzedzającym dany rok podatkowy dotyczy roku podatkowego, który trwał krócej lub dłużej niż 12 kolejnych miesięcy - podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne za dany rok podatkowy w uproszczonej formie w wysokości podatku należnego, wykazanego w tym zeznaniu, przypadającego proporcjonalnie na każdy miesiąc tego roku podatkowego, którego zeznanie dotyczy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w sposób wskazany powyżej, z tym że wysokość podatku należnego musi wynikać z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Przepis ust. 6 zdanie ostatnie stosuje się odpowiednio.

Co więcej na podstawie art. 25 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, którzy wybrali formę wpłacania zaliczek na zasadach określonych w ust. 6 i 6a, są obowiązani:

1. w formie pisemnej zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie wpłaty pierwszej zaliczki w roku podatkowym, w którym po raz pierwszy wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek;
2. stosować tę formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym;
3. wpłacać zaliczki w terminach określonych w ust. 1a i 2a, uwzględniając zasady wyrażone w tych przepisach;
4. dokonać rozliczenia podatku za rok podatkowy zgodnie z art. 27.

Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 7 pkt 1, dotyczy lat następnych, chyba że podatnik w terminie wpłaty pierwszej zaliczki za dany rok podatkowy zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z uproszczonej formy wpłacania zaliczek (art. 25 ust. 7a ustawy).

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca w okresie od 1 kwietnia 2012 r. do 31 grudnia 2014 r. tworzył wraz z innymi spółkami podatkową grupę kapitałową (dalej „PGK”). Umowa PGK przewidywała, że rokiem podatkowym PGK był rok kalendarzowy, przy czym pierwszy rok podatkowy PGK rozpoczął się od 1 kwietnia 2012 r.

Co istotne w roku podatkowym poprzedzającym utworzenie PGK, tj. w okresie od 1 stycznia 2012 r. do 31 marca 2012 r., Spółka kontynuowała prawo do wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w uproszczonej formie na podstawie ww. art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Po upływie okresu obowiązywania umowy o utworzeniu PGK, Spółka poinformowała właściwy urząd skarbowy o kontynuowaniu stosowania uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Jako podstawę do wyliczenia wysokości zaliczki, Spółka przyjęła 1/12 podatku należnego za 2011 rok. Zeznanie podatkowe za 2011 rok zostało złożone w ustawowym terminie w 2012 roku, a wysokość zaliczki należnej za rok podatkowy rozpoczynający się 1 stycznia 2015 r. została ustalona w oparciu o podatek należny wykazany w ostatnio złożonej korekcie zeznania za 2011 r. (w dniu 23 grudnia 2014 roku). Obecnie rokiem podatkowym w Spółce jest rok kalendarzowy.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwość stosowania uproszczonej formy opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych po okresie obowiązywania umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej.

W związku z powyższym wskazać należy, że stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Co istotne, na podstawie ust. 7 tej regulacji, powyższy stosuje się odpowiednio do podatkowych grup kapitałowych. Dla poszczególnych spółek tworzących grupę:

1. dzień poprzedzający początek roku podatkowego przyjętego przez grupę jest dniem kończącym rok podatkowy tych spółek;
2. dzień następujący po dniu, w którym upłynął okres obowiązywania umowy lub w którym grupa utraciła status podatkowej grupy kapitałowej, jest dniem rozpoczynającym rok podatkowy tych spółek.

Zatem w przypadku tworzenia podatkowej grupy kapitałowej spółki tworzące grupę kończą swój rok podatkowy na dzień poprzedzający dzień rozpoczynający rok podatkowy w grupie. Jeśli natomiast wygaśnie umowa podatkowej grupy kapitałowej lub będzie ona rozwiązana wskutek utraty wymaganych warunków, grupa kończy swój rok podatkowy z dniem rozwiązania lub utraty opisanych wcześniej warunków. Następnego dnia rok podatkowy rozpoczynają poszczególne spółki wchodzące w skład grupy.

Podatkowa grupa kapitałowa składa się co najmniej z dwóch spółek z o.o. lub dwóch spółek akcyjnych albo z jednej spółki z o.o. i jednej akcyjnej. Przed powstaniem takiej grupy, czyli przed zawarciem umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej, każda z tych spółek może mieć odmienny rok podatkowy. Zatem w związku z powstaniem grupy rok podatkowy każdej z tych spółek musi być jednakowy. Dlatego też ustawodawca wprowadził uregulowania pozwalające na ujednolicenie lat podatkowych spółek tworzących grupę. Określenie przyjętego roku podatkowego dla całej grupy jest elementem obligatoryjnym umowy o jej utworzeniu (art. 1a ust. 3 pkt 5 ustawy). Rok podatkowy poprzedzający rok podatkowy, w którym będzie ona członkiem grupy, może być zatem bardzo krótki i liczyć nawet jeden miesiąc.

Reasumując dla poszczególnych spółek tworzących grupę dzień poprzedzający początek roku podatkowego przyjętego przez grupę jest dniem kończącym rok podatkowy tych spółek. Natomiast dzień następujący po dniu, w którym upłynął okres obowiązywania umowy lub w którym grupa utraciła status podatkowej, jest dniem rozpoczynającym rok podatkowy spółek tworzących grupę.

W przypadku utraty statusu podatkowej grupy kapitałowej, gdy nie zostanie spełniony choćby jeden warunek, o którym mowa w art. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, spółki tworzące grupę kapitałową odzyskują status odrębnych podatników.

Biorąc zatem pod uwagę ww. uregulowania dotyczące ustalania roku podatkowego zgodzić należy się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że dla spółek tworzących PGK rok podatkowy kończy się w dniu poprzedzającym początek pierwszego roku podatkowego PGK, a ich indywidualny, kolejny rok podatkowy rozpoczyna się w dniu następującym po dniu upływu okresu obowiązywania umowy o utworzeniu PGK (lub utraty statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przez PGK).

Innymi słowy dla potrzeb ustalenia przez Spółkę po upływie okresu obowiązywania umowy o utworzeniu PGK lub po utracie statusu podatkowej grupy kapitałowej przez PGK, „roku poprzedzającego rok podatkowy” w rozumieniu przepisu art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy brać pod uwagę rok podatkowy Spółki bezpośrednio poprzedzający pierwszy rok podatkowy przyjęty przez PGK, którym w przedmiotowej sprawie będzie okres od 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 marca 2012 r.

Biorąc zatem pod uwagę, że w okresie poprzedzającym utworzenie PGK Spółka kontynuowała prawo do wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w uproszczonej formie stosownie do treści art. 25 ust. 6 tej ustawy, zgodzić należy się więc z Wnioskodawcą, że po upływie okresu obowiązywania umowy o utworzeniu PGK, Spółka ma prawo do kontynuowania tego prawa. Wynika to z okoliczności, że rokiem poprzedzającym rok podatkowy Wnioskodawcy po upływie okresu obowiązywania umowy o utworzeniu PGK, był rok podatkowy jaki obowiązywał w Spółce bezpośrednio przed utworzeniem PGK, czyli sprzed 1 kwietnia 2012 r.

Skoro więc ostatnim rokiem podatkowym Wnioskodawcy przed utworzeniem PGK był okres od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 marca 2012 r., a Spółka tworzyła PGK do 31 grudnia 2014 r., to biorąc pod uwagę treść art. 25 ust. 6 ustawy, zgodnie z którym wysokość zaliczki w uproszczonej formie ustala się w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu podatkowym, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy, zgodzić należy się ze Spółką, że wysokość zaliczki należnej za rok podatkowy rozpoczynający się z dniem 1 stycznia 2015 r. powinna być obliczona jako 1/12 podatku należnego za 2011 r., czyli na podstawie zeznania CIT-8 złożonego w roku 2012, czyli poprzedzającym obecny rok podatkowy Spółki.

Z okoliczności faktycznych sprawy wynika również, że w dniu 23 grudnia 2014 r. Spółka złożyła korektę zeznania za 2011 r. i wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto Spółka wskazała, że obecnie toczy się postępowanie podatkowe wszczęte w związku ze złożonym wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, o którym mowa powyżej.

Zgodnie natomiast z art. 25 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli podatnik złoży korektę zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1, powodującą zmianę wysokości podstawy obliczenia miesięcznych zaliczek płaconych w uproszczonej formie, kwota tych zaliczek:

1. ulega zwiększeniu lub zmniejszeniu, odpowiednio do zmiany wysokości podstawy ich obliczenia - jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w urzędzie skarbowym do końca roku podatkowego poprzedzającego rok podatkowy, za który zaliczki są płacone w formie uproszczonej;
2. ulega zwiększeniu lub zmniejszeniu począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym została złożona korekta, odpowiednio do zmiany wysokości podstawy ich obliczenia - jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w roku podatkowym, za który zaliczki są płacone w formie uproszczonej;
3. nie zmienia się - jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w terminie późniejszym niż wymieniony w pkt 1 i 2.

Stosownie natomiast do art. 25 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku gdy właściwy organ podatkowy określi należny podatek dochodowy w wysokości innej niż wykazana w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, albo w zeznaniu korygującym, przepisy ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Odnosząc się zatem wprost do pytania drugiego Wnioskodawcy i biorąc pod uwagę wykładnię celowościową ww. regulacji, skoro ostania korekta zeznania za 2011 rok została złożona przed rozpoczęciem obecnego roku podatkowego, to wysokość zaliczki należnej za rok podatkowy rozpoczynający się 1 stycznia 2015 r. powinna być obliczona jako 1/12 podatku należnego za 2011 r., tj. na podstawie ostatnio złożonej korekty zeznania za rok 2011.

Stanowisko Spółki uznać należy wiec za prawidłowe.

Zastrzec należy jednak, że jeśli organ podatkowy w związku z toczącym się postepowaniem podatkowym określi należny podatek dochodowy za 2011 r. w wysokości innej niż wykazana w korekcie zeznania CIT-8 za 2011 r., Spółka zobowiązana będzie do odpowiedniego zastosowania art. 25 ust. 9 pkt 2, tj. zwiększenia lub zmniejszenia począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym została wydana decyzja określająca podatek należny za 2011 r., odpowiednio do zmiany wysokości podstawy ich obliczenia.

Odnośnie natomiast powołanych interpretacji indywidualnych oraz orzeczenia NSA, wskazać należy również, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą. Nie są natomiast wiążące dla tut. organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.