Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-386/15-2/ŁM
z 16 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2015 r. (data wpływu 23 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej z tytułu transakcji z podmiotem powiązanym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej z tytułu transakcji z podmiotem powiązanym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków na rzecz mieszkańców A i okolicznych gmin.

Od 2004 roku Wnioskodawca realizuje strategię specjalizacji podmiotów, która zakłada wydzielenie ze struktur Spółki niektórych rodzajów działalności, np. działalności geologiczno-wiertniczej czy laboratoryjnej i przeniesienie ich do poszczególnych podmiotów powiązanych (spółki kapitałowe). Spółka nabywa od tych podmiotów usługi w zakresach w jakich one działają, np. usługi budowlane, usługi laboratoryjne. Wartości tych transakcji podstawowych znacznie przekraczają kwoty wskazane w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT, więc Spółka przygotowuje dla nich dokumentacje podatkowe. Dodatkowo z podmiotami tymi dochodzi do zawierania pobocznych transakcji, niezwiązanych z ich podstawową działalnością, np. wynajem samochodu ciężarowego. Transakcje te opiewają często na kwoty nieprzekraczające limitów, o których mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT i stanowią znikomy udział w ogólnych wydatkach Spółki. Wynagrodzenie za każdą z usług ustalane jest odrębnie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wskazane w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT limity należy odnosić osobno do każdej transakcji zawartej z danym podmiotem powiązanym, a w konsekwencji, czy jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń odnoszących się do danej transakcji nie przekracza limitów wskazanych w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT, to Spółka nie ma obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej transakcji?

Zdaniem Wnioskodawcy wskazane w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT limity należy odnosić osobno do każdej transakcji zawartej z danym podmiotem powiązanym, a w konsekwencji jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń odnoszących się do danej transakcji nie przekracza limitów wskazanych w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT, to Spółka nie ma obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej transakcji.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o CIT podatnicy dokonujący transakcji (...) z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami − w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy o CIT, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji. Obowiązek, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

1. 100 000 euro − jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego, określonego zgodnie z art. 16 ust. 7, albo
2. 30 000 euro − w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo
3. 50 000 euro − w pozostałych przypadkach.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy wskazane powyżej limity należy odnosić osobno do każdej transakcji zawieranej z podmiotem powiązanym.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, od 2004 roku Wnioskodawca realizuje strategię specjalizacji podmiotów, która zakłada wydzielenie ze struktur Spółki niektórych rodzajów działalności, np. działalności geologiczno-wiertniczej czy laboratoryjnej do poszczególnych podmiotów powiązanych. Spółka nabywa od tych podmiotów usługi w zakresach w jakich one działają, np. usługi budowlane, usługi laboratoryjne, których wartości znacznie przekraczają kwoty wskazane w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT. Dla tych transakcji podstawowych Spółka sporządza dokumentacje podatkowe.

Dodatkowo z podmiotami tymi dochodzi do zawierania pobocznych transakcji, niezwiązanych z ich podstawową działalnością, np. wynajem samochodu ciężarowego. Transakcje te opiewają często na kwoty nieprzekraczające limitów, o których mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT i stanowią znikomy udział w ogólnych wydatkach Spółki.

Należy wskazać, że celem wprowadzenia do porządku prawnego przepisów o cenach transferowych było zapobiegnięcie przenoszeniu dochodów między podmiotami powiązanymi, a wskazanie ustawowych limitów miało zapobiec dokumentowaniu nieistotnych, małych kwotowo transakcji. Potwierdza to uzasadnienie do projektu zmiany ustawy o CIT z 2000 roku (wprowadzającego od 2011 r. przepisy o cenach transferowych), w którym wskazano „(...) konieczność sporządzenia dokumentacji dotyczyłaby jedynie większych transakcji tj. w zależności od przypadku i wielkości podatnika, transakcji przekraczających odpowiednio wartość 20.000, 30.000 lub 50.000 Euro”.

A zatem, zdaniem Wnioskodawcy, dla ustalenia obowiązku dokumentacyjnego wartość każdego ze świadczeń należy porównać odrębnie z ustawowymi limitami. W konsekwencji w sytuacji, gdy Spółka dokonuje transakcji, dla której konieczne będzie sporządzenie dokumentacji cen transferowych, a następnie dokona innej transakcji z tym samym podmiotem, jednakże o wartości poniżej ustawowego limitu, podatnik nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji dla tej transakcji (o małej wartości).

Nieuzasadnione byłoby, zdaniem Spółki, twierdzenie, że wartość różnych transakcji, dla których określono różne ceny, podlega zsumowaniu dla celów określenia limitów z art. 9a ust. 2 ustawy o CIT. Skutkowałoby to powstaniem obowiązku dokumentowania każdej transakcji z podmiotem powiązanym. Podejście takie należałoby uznać za absurdalne i świadczyłoby o nieracjonalności ustawodawcy. Ponadto generowałoby dodatkowe koszty dla przedsiębiorcy, co byłoby sprzeczne z Wytycznymi OECD w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz administracji podatkowych. Zgodnie bowiem z paragrafem 5.28 (rozdział V) Wytycznych „potrzeba dokumentów powinna zostać zrównoważona w stosunku do kosztów oraz obciążeń administracyjnych, w szczególności gdy ten proces oznacza tworzenie dokumentów, które nie zostałyby przygotowane lub wykorzystywane z innych względów niż podatkowe. Wymogi dokumentacyjne nie powinny nakładać na podatników kosztów i obciążeń nieproporcjonalnych do okoliczności”.

Takie stanowisko zostało potwierdzone także w interpretacjach indywidualnych oraz orzeczeniach sądów administracyjnych, np. w:

• wyroku NSA z 15 stycznia 2013 roku (sygn. akt II FSK 1052/11) sąd uznał, że „(...) obowiązek sporządzenia dokumentacji, o której mowa w art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654, z późn. zm.), powstaje, jeżeli wartość wszystkich świadczonych usług tego samego rodzaju z tytułu transakcji z podmiotem powiązanym przekroczyła kwotę wskazaną w art. 9a ust. 2 pkt 2 wymienionej ustawy”,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora IS w Poznaniu z 24 grudnia 2008 roku (sygn. ILPB3/423-637/08-2/HS), w której wskazano „Jeżeli podatnik zawiera kilka transakcji z tym samym podmiotem powiązanym, ale transakcje te dotyczą różnych świadczeń, dla których określono różne ceny, to wartość tych poszczególnych świadczeń nie podlega zsumowaniu. W konsekwencji, dla stwierdzenia, czy wystąpił obowiązek dokumentowania tych transakcji, wartość każdego z tych świadczeń, z określonymi w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych limitami 100 000, 30 000 i 50 000 euro, porównujemy odrębnie”.
  
  

Reasumując, jeżeli Spółka realizuje z danym podmiotem powiązanym istotne transakcje, będące głównym przedmiotem działalności tego podmiotu (np. prace budowlane, usługi laboratoryjne), których wartość przekracza limity wskazane w art. 9a ustawy o CIT i jednocześnie Spółka realizuje z tym samym podmiotem nieistotne transakcje poboczne (np. wynajem samochodu ciężarowego), których wartość nie przekracza tych limitów, to Spółka nie ma obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej dla tych transakcji, które nie przekraczają limitów. Wskazane bowiem w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT limity należy odnosić osobno do każdej transakcji zawartej z danym podmiotem powiązanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.