Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-605/15/MM
z 21 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 28 września 2015 r. (data otrzymania 2 października 2015 r.), uzupełnionym 1 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z 17 listopada 2015 r. Znak: IBPB-2-2/4511-605/15/MM, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 1 grudnia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 11 maja 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Wnioskodawczyni została poinformowana o konieczności uiszczenia podatku dochodowego od połowy mieszkania. Po śmierci męża, która miała miejsce 11 stycznia 2011 r. Wnioskodawczyni wniosła do Sądu Rejonowego sprawę o podział majątku wspólnego.

W dniu 23 czerwca 2014 r. Sąd Rejonowy przysądził na rzecz Wnioskodawczyni sprzedane mieszkanie. Sąd swoją decyzję oparł na przedstawionym akcie darowizny z 24 czerwca 1980 r. dokonanym przez rodziców Wnioskodawczyni w wysokości 400.000 zł oraz wpłacie w kwocie 108.400 zł na książeczkę mieszkaniową założoną w Banku w 1968 r. Związek małżeński Wnioskodawczyni zawarła 12 września 1980 r. a mieszkanie kupiono z jej majątku osobistego w maju 1983 r. – był to cały wymagany wkład budowlany, mieszkanie nie zostało obciążone spłatą kredytu budowlanego.

Sąd Rejonowy przywołał na powyższą okoliczność uchwałę Sądu Najwyższego z 5 października 1990 r. sygn. akt III CZP 55/90, postanowienie Sądu Najwyższego z 26 stycznia 2011 r. sygn. akt II CSK 329/10 oraz przepisy art. 11 ust. 21 i 22 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1222) – dotyczy to skompensowania nakładu z wartością spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego a tym samym zaliczenia sumy na pokrycie całego wkładu mieszkaniowego ze strony Wnioskodawczyni.

W toku postępowania dowodowego przeprowadzonego w tej sprawie, Sąd Rejonowy uznał, że wkład mieszkaniowy pokryty został w całości ze środków zgromadzonych na książeczce mieszkaniowej, wpłaconych przez rodziców Wnioskodawczyni przed zawarciem związku małżeńskiego i uzupełniony ze środków pochodzących z darowizny dokonanej również przed zawarciem związku małżeńskiego. Zatem wkład mieszkaniowy został pokryty w całości z osobistych środków Wnioskodawczyni.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że stwierdzenie „Sąd przysądził na moją rzecz sprzedane mieszkanie” oznacza, że mieszkanie, którego dotyczyła transakcja sprzedaży było przedmiotem podziału majątku wspólnego dokonanego przez Sąd Rejonowy postanowieniem z 23 czerwca 2014 r. Przed wydaniem ww. postanowienia mieszkanie – z uwagi na specyficzną regulację zawartą w prawie spółdzielczym stanowiącą, że każde mieszkanie, którego przydział nastąpił na rzecz osoby pozostającej w związku małżeńskim wchodzi w skład majątku wspólnego stron (bez względu na to, z czyjego majątku pokryty był wkład budowlany) – stanowiło współwłasność Wnioskodawczyni i jej męża na zasadzie wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska ustała 15 stycznia 2011 r. na skutek śmierci męża – a w związku z odrzuceniem spadku przez rodzinę, jedynym spadkobierca i następcą prawnym zmarłego męża została Gmina. Ostatecznie podział majątku wspólnego – za jaki uważać należało mieszkanie nabyte w czasie małżeństwa – dokonany został z wniosku Wnioskodawczyni przy udziale Gminy jako następcy prawnego jej zmarłego męża. Wydając 23 czerwca 2014 r. postanowienie w przedmiocie podziału majątku Sąd Rejonowy przyjął, że cały wkład budowlany (100%) na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego był pokryty z majątku osobistego Wnioskodawczyni i dokonał rozliczenia tego nakładu z majątku osobistego Wnioskodawczyni (w postaci pokrycia całego wkładu) na majątek wspólny (w postaci mieszkania) w ten sposób, że własność mieszkania przyznał w całości na rzecz Wnioskodawczyni bez żadnych spłat na rzecz Gminy jako następcy prawnego zmarłego męża Wnioskodawczyni.

Zgodnie z uzasadnieniem postanowienia Sądu Rejonowego z 23 czerwca 2014 r. do majątku osobistego Wnioskodawczyni należał wkład budowlany niezbędny do uzyskania przydziału mieszkania – samo zaś mieszkanie z mocy prawa weszło w skład majątku wspólnego (przydział mieszkania był już bowiem dokonany po zawarciu przez Wnioskodawczynię związku małżeńskiego). Z uwagi na to, że cały wkład mieszkaniowy pokryty był z majątku osobistego, Sąd przy podziale mieszkania w całości przyznał je na rzecz Wnioskodawczyni bez obowiązku jakichkolwiek spłat na rzecz następców zmarłego męża Wnioskodawczyni.

Spadkobiercą zmarłego męża Wnioskodawczyni była Gmina – co wynikało z faktu, że wszyscy członkowie rodziny odrzucili spadek.

Udział 1/2 w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego jedynie potencjalnie wszedł w skład masy spadkowej – bowiem szczegółowe rozliczenia co do nakładów poczynionych na ten majątek i faktycznej wartości udziału przypadającego mężowi Wnioskodawczyni mogło być dokonane – i zostały dokonane – jedynie w ramach postępowania sądowego o podział majątku wspólnego między małżonkami – które to postępowanie było prowadzone przez Sąd Rejonowy i zakończyło się przyznaniem Wnioskodawczyni własności całego lokalu mieszkalnego, bez spłat ani dopłat na rzecz Gminy – co wynikało z faktu rozliczenia między stronami wartości nakładów na wkład budowlany, który w całości Wnioskodawczyni pokryła ze swoich środków osobistych.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od połowy mieszkania kupionego z majątku osobistego w 1983 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie jest ona zobowiązana do uiszczenia podatku dochodowego od połowy mieszkania, bowiem to Wnioskodawczyni w całości pokryła koszty nabycia tego mieszkania w 1983 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw w nim wymienionych stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 12 września 1980 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński. Przed zawarciem związku małżeńskiego Wnioskodawczyni zgromadziła cały wkład budowlany, za który w maju 1983 r. będąc już w związku małżeńskim nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. W dniu 11 stycznia 2011 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Spadkobiercą zmarłego męża Wnioskodawczyni – z powodu odrzucenia spadku przez członków rodziny – została Gmina. Po śmierci męża Wnioskodawczyni wniosła do Sądu sprawę o podział majątku wspólnego. W dniu 23 czerwca 2014 r. Sąd orzekł, że cały wkład budowlany pokryty został z majątku osobistego Wnioskodawczyni a postępowanie zakończyło się przyznaniem na własność Wnioskodawczyni całego lokalu mieszkalnego bez spłat ani dopłat na rzecz Gminy. W dniu 11 maja 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego.

W przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment jego nabycia. W rozpatrywanej sprawie niezbędne jest zatem ustalenie momentu nabycia przez Wnioskodawczynię prawa własności do spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Istotne w rozpatrywanej sprawie jest to, że Wnioskodawczyni będąc w związku małżeńskim, po wniesieniu całego wkładu budowlanego, nabyła w maju 1983 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego.

W stanie prawnym dotyczącym niniejszej sprawy, sposób i zasady na jakich nabywało się spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego regulowały obowiązujące w tym czasie przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1443 ze zm.).

Zgodnie art. 213 § 2 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym w 1983 r. – członek spółdzielni mieszkaniowej w zależności od rodzaju wniesionego wkładu (mieszkaniowego lub budowlanego) i zgłoszonego wniosku może uzyskać spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego

1. lokatorskie albo
2. własnościowe.
   
   

Stosownie do art. 213 § 3 ww. ustawy – spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego powstaje z chwilą przydziału lokalu. Oświadczenie spółdzielni pod nieważnością powinno być złożone w formie pisemnej.

Podkreślenia wymaga jednak fakt, że przepisy prawa spółdzielczego obowiązujące przed dniem 15 stycznia 2003 r. przewidywały tzw. przymusową wspólność spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego przydzielonego w trakcie małżeństwa dla zaspokajania potrzeb mieszkaniowych rodziny. Zgodnie bowiem z art. 215 § 2 ww. ustawy Prawo spółdzielcze – w brzmieniu obowiązującym przed 15 stycznia 2003 r. – spółdzielcze prawo do lokalu przydzielonego obojgu małżonkom lub jednemu z nich w czasie trwania małżeństwa dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych rodziny należy wspólnie do obojga małżonków bez względu na istniejące między nimi stosunki majątkowe. Jeżeli między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa, do wspólności spółdzielczego prawa do lokalu w kwestiach nie uregulowanych w przepisach niniejszego artykułu przepisy o wspólności ustawowej stosuje się odpowiednio. W myśl art. 215 § 3 ww. ustawy – ustanie wspólności majątkowej w czasie trwania małżeństwa nie pociąga za sobą ustania wspólności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Jednakże Sąd, stosując odpowiednio przepisy o zniesieniu wspólności majątkowej, może na żądanie jednego z małżonków z ważnych powodów znieść wspólność tego prawa. Natomiast stosownie do art. 215 § 4 ustawy – jeżeli stosunki majątkowe między małżonkami podlegają wspólności ustawowej, wkład mieszkaniowy lub budowlany należy przed przydziałem lokalu wspólnie do obojga małżonków, niezależnie od pochodzenia środków, z których został zgromadzony. Przepis ten nie narusza uprawnienia każdego z małżonków do żądania zwrotu wydatków i nakładów poczynionych z jego majątku odrębnego na majątek wspólny.

Powyższe regulacje należy odnieść do przedmiotowej sprawy gdzie nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nastąpiło w maju 1983 r., przez co kwestią drugorzędną jest czy nastąpiło to na rzecz obojga małżonków, czy też na rzecz jednego z nich, bowiem przepisy wyraźnie stanowią, że wkład budowlany stanowi majątek wspólny małżonków, chociażby nawet między małżonkami istniała rozdzielność majątkowa, jeśli został nabyty w trakcie trwania małżeństwa przed dniem 15 stycznia 2003 r. Z opisu stanu faktycznego w sposób jednoznaczny wynika, że nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nastąpiło po zawarciu związku małżeńskiego tj. w maju 1983 r. Ponadto zauważyć należy, że prawo to należy do majątku wspólnego, także gdy wkład budowlany został w całości sfinansowany z pieniędzy należących do majątku odrębnego jednego z małżonków co ex lege wynika z powyższej regulacji prawa spółdzielczego.

Zatem spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego stanowiło majątek wspólny Wnioskodawczyni i jej męża niezależnie od tego, że wkład budowlany pochodził ze środków, które w darowiźnie otrzymała Wnioskodawczyni. Od 1983 r. Wnioskodawczyni i jej mąż byli współwłaścicielami ww. lokalu mieszkalnego. Wnioskodawczyni przysługiwało jedynie prawo do zwrotu nakładów poczynionych z majątku odrębnego na majątek wspólny.

Powyższe wyjaśnienia potwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z 5 października 1990 r. sygn. akt III CZP 55/90 (na które powołał się również Sąd Rejonowy orzekający w sprawie Wnioskodawczyni) stwierdzając, że wpłata na wkład mieszkaniowy, ze zgromadzeniem którego związany był przydział mieszkania spółdzielczego, do którego prawo wchodzi w skład majątku wspólnego małżonków, dokonana przez jedno z małżonków przed powstaniem między nimi wspólności majątkowej, jest wpłatą pochodzącą ze środków stanowiących majątek odrębny tego małżonka i – jak wskazał Sąd Najwyższy w tezie I uchwały pełnego składu Izby Cywilnej z dnia 30 listopada 1974 r. III CZP 1/74 (OSNCP 1975, z. 3, poz. 37), która mimo zmienionego stan prawnego w tym zakresie zachowała aktualność – stanowi nakład z majątku odrębnego tego małżonka na majątek wspólny. Przy podziale majątku wspólnego jedno z małżonków, które poczyniło ten nakład, może domagać się jego zwrotu (art. 45 § 1 KRO).

Sąd Rejonowy orzekając w sprawie Wnioskodawczyni stwierdził zatem, że wkład budowlany, za który nabyto do majątku wspólnego Wnioskodawczyni i jej męża spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego pochodził z majątku odrębnego Wnioskodawczyni. W konsekwencji powyższego stwierdzenia Sądu, Wnioskodawczyni przy podziale majątku wspólnego przysługiwało prawo do żądania zwrotu 1/2 wartości zwaloryzowanego wkładu budowlanego.

Nie oznacza to jednak, że mąż Wnioskodawczyni nie był współwłaścicielem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego a w wyniku jego śmierci posiadany przez niego udział w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nie wszedł do masy spadkowej.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 583 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Dopiero z chwilą ustania wspólności ustawowej, co ma miejsce m.in. z chwilą ustania małżeństwa, wspólność ta ulega przekształceniu. Z chwilą ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek (art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Małżeństwo Wnioskodawczyni ustało z chwilą śmierci jej męża tj. 11 stycznia 2011 r. Od tego dnia udział Wnioskodawczyni w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego wynosił 1/2. Pozostały udział stanowił masę spadkową po zmarłym małżonku, którą z powodu odrzucenia spadku przez rodzinę zmarłego nabyła Gmina.

W 2014 r. Wnioskodawczyni wniosła do Sądu sprawę o podział majątku wspólnego. Postępowanie zakończyło się przyznaniem Wnioskodawczyni na własność całego lokalu mieszkalnego, bez spłat i dopłat na rzecz Gminy.

Mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast wartość otrzymanych przez jednego małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości lub prawa, która przekracza udział tego małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego, nawet wówczas jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Bowiem wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością lub prawem) – jak też stan jej majątku osobistego. W tej części bowiem, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa własność nieruchomości lub prawa w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz mając na względzie ujęty we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że dokonany 23 czerwca 2014 r. podział majątku wspólnego nie był ekwiwalenty, gdyż składnikiem majątku podlegającym podziałowi było spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego i otrzymała je Wnioskodawczyni na wyłączność bez spłat i dopłat. Spadkobierca zmarłego małżonka tj. Gmina, w wyniku tego podziału nie otrzymał majątku, który odpowiadałby majątkowi otrzymanemu przez Wnioskodawczynię. Ponadto Wnioskodawczyni otrzymała majątek przekraczający udział, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym małżonków, biorąc pod uwagę fakt, że udziały obojga małżonków z chwilą ustania małżeństwa były równe. Z chwilą ustania małżeństwa Wnioskodawczyni przysługiwał zatem jedynie udział wynoszący 1/2 w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu. Zaś wskutek dokonanego podziału majątku również udział przynależny mężowi przeszedł na własność Wnioskodawczyni.

W świetle powyższego wyjaśnienia, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zostało nabyte w następujący sposób:

• w 1983 r. Wnioskodawczyni nabyła udział 1/2 w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, czyli część odpowiadającą jej udziałowi w majątku wspólnym,
• zaś w 2014 r. w wyniku podziału majątku wspólnego Wnioskodawczyni nabyła pozostały udział w ww. prawie do lokalu mieszkalnego, który przysługiwał jej mężowi.
  
  

Z uwagi na to, że nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nastąpiło odpowiednio w udziale 1/2 w 1983 r. oraz w udziale 1/2 w 2014 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy oddzielnie liczyć w stosunku do każdego udziału jaki Wnioskodawczyni nabyła.

Oznacza to, że połowa przychodu uzyskanego przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży w 2015 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, czyli przychód przypadający na udział nabyty w 1983 r. w ogóle nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Źródłem przychodu podlegającym opodatkowaniu jest natomiast pozostały przychód uzyskany ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, czyli przychód przypadający na udział nabyty w wyniku podziału majątku dorobkowego w 2014 r. Dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2014 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

W tym miejscu należy jednak zaznaczyć, że jeśli Wnioskodawczyni poniosła tego rodzaju koszty, to koszty te dotyczyły całego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, które w udziale 1/2 nabyła w 1983 r. oraz w udziale 1/2 w 2014 r. Jak już wyżej wyjaśniono, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega wyłącznie zbycie udziału nabytego w 2014 r. W związku z tym 1/2 przychodu podlegająca opodatkowaniu będzie mogła zostać obniżona wyłącznie o 1/2 poniesionych przez Wnioskodawczynię kosztów odpłatnego zbycia. Połowa kosztów odpłatnego zbycia przypada bowiem na udział 1/2 nabyty w 1983 r. Skoro przychód przypadający na ten udział nie podlega opodatkowaniu, to rozliczeniu nie będą też podlegały koszty odpłatnego zbycia przypadające na ten udział.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie. W niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6d, gdyż dokonany w 2014 r. podział majątku wspólnego nastąpił bez spłat i dopłat, w związku z czym nabycie przez Wnioskodawczynię udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego miało charakter nieodpłatny.

W myśl art. 22 ust. 6d ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe, ponieważ Wnioskodawczyni jest zobowiązana do uiszczenia podatku dochodowego od połowy dochodu uzyskanego ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego o ile Wnioskodawczyni nie skorzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Okoliczność, że Wnioskodawczyni wkład budowlany niezbędny do nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w całości pokryła środkami pochodzącymi z jej majątku odrębnego nie zmienia faktu, że współwłaścicielem ww. lokalu mieszkalnego był również mąż Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni udział, który posiadał jej mąż w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nabyła dopiero w 2014 r. w wyniku podziału majątku wspólnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.