INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 19 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka powinna uwzględniać w kalkulacjach wykorzystanej pomocy tylko wartość pomocy wykorzystanej po dniu 1 stycznia 2001 r., czy też od początku obowiązywania zezwolenia (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka powinna uwzględniać w kalkulacjach wykorzystanej pomocy tylko wartość pomocy wykorzystanej po dniu 1 stycznia 2001 r., czy też od początku obowiązywania zezwolenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie zezwolenia nr 29 z dnia 25 czerwca 1998 r. (dalej: Zezwolenie) udzielonego do dnia 8 sierpnia 2016 r. Zezwolenie podlegało w dniu 24 listopada 1999 r. sprostowaniu błędu pisarskiego w zakresie przedmiotu działalności gospodarczej objętej Zezwoleniem. Spółka należy więc do tzw. „starych inwestorów", którym początkowo przysługiwało zwolnienie podatkowe w związku z prowadzeniem działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: SSE) nielimitowane wysokością poniesionych wydatków kwalifikowanych w całym okresie ważności zezwolenia. W dniu 1 maja 2004 r., tj. w momencie wprowadzenia - w związku z akcesją Polski do Unii Europejskiej - zmian dotyczących zasad udzielania i korzystania z pomocy publicznej, Spółka posiadała status średniego przedsiębiorcy.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, rozumianą jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy, określonych w sekcji D, podsekcji DL, klasa 3330 Z Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - projektowanie i montaż systemów do sterowania procesami przemysłowymi.

Warunki prowadzenia działalności na terenie SSE określone w Zezwoleniu obejmują:

• poniesienie wydatków inwestycyjnych o wartości 2 261 000 ECU w terminie do 31 marca 2000 r.,
• zatrudnienie na terenie strefy co najmniej 112 pracowników w terminie do 31 grudnia 2008 r., z czego zatrudnienie 45 pracowników w terminie do 1 stycznia 2001 r.,
• rozpoczęcie działalności gospodarczej na terenie strefy w 1999 r.
  
  

Pismem z dnia 19 września 2000 r. Minister Gospodarki wydłużył wskazany powyżej termin na poniesienie wydatków inwestycyjnych do 30 czerwca 2001 r.

Wskazane powyżej warunki zostały przez Spółkę spełnione, co zostało potwierdzone w protokole z kontroli przeprowadzonej w lipcu i październiku 2001 r. przez pracowników SSE sporządzonym w dniu 15 października 2011 r. (winno być 15 października 2001 r.). Do tej pory Spółka poniosła na terenie SSE wydatki inwestycyjnie znacznie przekraczające kwoty wskazane w Zezwoleniu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Jeżeli odpowiedź na drugie pytanie jest twierdząca, czy Spółka powinna uwzględniać w kalkulacjach wykorzystanej pomocy tylko wartość pomocy wykorzystanej po dniu 1 stycznia 2001 r., czy też od początku obowiązywania zezwolenia... (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, kalkulując dopuszczalną wielkość pomocy publicznej powinno się obniżyć przysługującą Spółce pulę pomocy o kwotę pomocy publicznej, jaką Spółka wykorzystała od dnia 1 stycznia 2001 r.

Data 1 stycznia 2001 r. - czyli w dniu kiedy weszła w życie ustawa o pomocy publicznej - stanowi pewnego rodzaju punkt odniesienia dla obliczania wykorzystanej pomocy publicznej. Przed tą datą żaden przepis prawa nie zobowiązywał przedsiębiorców do określania wysokości wykorzystanej pomocy publicznej oraz nie określał jakiegoś sposobu jej monitorowania. Celem powyższej ustawy było dostosowanie prawa polskiego do wspólnotowych regulacji w zakresie pomocy publicznej. Równocześnie, ustawa wprowadziła system rejestrowania pomocy poprzez zbieranie, gromadzenie oraz przetwarzanie informacji o udzielonej pomocy, a w szczególności o jej rodzajach, formach oraz wielkości. Ustawa o pomocy publicznej nałożyła na przedsiębiorców także obowiązek składania okresowych sprawozdań dotyczących otrzymanej pomocy oraz informowania na ten temat na żądanie organu nadzorującego.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę fakt, iż do momentu wejścia w życie przytoczonej powyżej ustawy nie istniały zasadniczo normy regulujące warunki monitorowania pomocy publicznej i przedsiębiorcy nie byli zobowiązani do monitorowania (kalkulowania) wysokości otrzymywanej pomocy, niezasadnym byłoby zobowiązanie ich do uwzględnienia tej pomocy przy obliczaniu pomocy publicznej podlegającej limitowaniu.

Zasada ta znalazła zastosowanie w odniesieniu do tzw. dużych przedsiębiorców. W świetle art. 5 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 ze zm., dalej: ustawa zmieniająca), przedsiębiorcy posiadający w dniu wejścia w życie tej ustawy status dużego przedsiębiorcy mogli korzystać z pomocy publicznej limitowanej wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych, przy czym przy ustaleniu dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej mieli uwzględniać całkowitą wielkość pomocy publicznej, jaką uzyskali od dnia 1 stycznia 2001 r., z wyłączeniem pomocy publicznej wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za rok 2000. Tak więc, wobec powyższego Spółka stoi na stanowisku, że - podobnie jak tzw. duzi przedsiębiorcy - przy ustalaniu dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej Spółka powinna uwzględnić wielkość pomocy publicznej, jaką uzyskała od dnia 1 stycznia 2001 r., z wyłączeniem pomocy publicznej wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za rok 2000.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z dnia 28 kwietnia 2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBI/2/423-410/11/AK, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „przy ustalaniu dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej Spółka powinna uwzględnić wielkość pomocy publicznej, Jaką uzyskała od dnia 1 stycznia 2001 r., z wyłączeniem pomocy publicznej wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za rok 2000".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 i 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.