Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1457/15-2/KS
z 13 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2015 r. (data wpływu 26 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży Środka Trwałego wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej, wycofanego przed sprzedażą z ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej przychodu
• nieprawidłowe – w części dotyczącej wysokości kosztów uzyskania przychodu.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży Środka Trwałego wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej, wycofanego przed sprzedażą z ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w 2013 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Przed rozpoczęciem działalności zakupił składnik majątku (dalej zwany: Środek Trwały) jako osoba fizyczna (nieprowadząca działalności gospodarczej), który nie jest nieruchomością mieszkalną. W toku prowadzonej działalności Wnioskodawca używał Środka Trwałego do prowadzenia tej działalności. Jednocześnie Wnioskodawca rozliczał koszty związane z używaniem Środka Trwałego w ramach prowadzonej działalności. Środek Trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca zamierza sprzedać Środek Trwały, ale przed sprzedażą wycofa go z prowadzonej działalności gospodarczej (i ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych) do majątku prywatnego. Między wycofaniem a sprzedażą nie minie więcej niż 5 lat. Po sprzedaży Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą, ale bez wykorzystania tego Środka Trwałego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż Środka Trwałego będzie podlegała podatkowi PIT i przychód na transakcji sprzedaży należy ująć jako przychód z prowadzonej działalności gospodarczej (łącząc go z innymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej) a koszt zakupu Środka Trwałego ująć jako koszt prowadzonej działalności gospodarczej (łącząc go z innymi kosztami prowadzonej działalności gospodarczej) ustalając jeden wynik na całości (dochód lub stratę)?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Środka Trwałego będzie podlegała podatkowi dochodowemu od osób fizycznych i przychód na transakcji sprzedaży należy ująć jako przychód z prowadzonej działalności gospodarczej (łącząc go z innymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej) a koszt zakupu Środka Trwałego ująć jako koszt prowadzonej działalności gospodarczej (łącząc go z innymi kosztami prowadzonej działalności gospodarczej) ustalając jeden wynik na całości (dochód lub stratę).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku. o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej. z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży Środka Trwałego do przychodów z działalności gospodarczej jest fakt wykorzystywania tego Środka Trwałego w ramach działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, iż cyt. powyżej przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku niespełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dlatego dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą.

Przepis art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej (w tym przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi). Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy. Jednocześnie, z tytułu sprzedaży Środka Trwałego Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu określonych jako cena nabycia Środka Trwałego.

Reasumując, mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż przychód ze sprzedaży Środka Trwałego stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej a kosztem uzyskania przychodu w takim przypadku będzie cena nabycia przedmiotowego Środka Trwałego. Wynik m.in. z tego tytułu (poprzez uwzględnienie wskazanych przychodów i kosztów z tytułu sprzedaży Środka Trwałego w pozostałych przychodach i kosztach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą) będzie podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z wybranym przez Wnioskodawcę sposobem opodatkowania działalności gospodarczej.

Tożsame stanowisko zaprezentował w następujących interpretacjach np.:

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB1/415-148/12-4/JB z 2012.03.22;

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB1/415-234/12-4/ES z 2012.05.14;

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/415-209/13-2/TW z 2013.05.21.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej przychodu;
• nieprawidłowe – w części dotyczącej wysokości kosztów uzyskania przychodu.
  
  

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), źródłem przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza;
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,
  – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
  
  

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.), przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca przed sprzedażą Środka Trwałego wycofa go z ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych do majątku prywatnego oraz, że między wycofaniem a sprzedażą nie minie więcej niż 5 lat.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. Zatem z powołanego przepisu wynika, że, nawet jeśli składniki majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat, przychód z ich sprzedaży będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, przychód uzyskany ze sprzedaży Środka Trwałego będzie przychodem z działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 24 ust. 2 zd. 2 pkt 1 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia, a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Wartość początkową środka trwałego ustala się według zasad określonych w art. 22g ww. ustawy. W sytuacji wskazanej przez Wnioskodawcę, wartość początkową Środka Trwałego, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 będzie stanowiła cena jego nabycia.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonywał odpisów amortyzacyjnych Środka Trwałego w związku z korzystaniem z niego w ramach prowadzonej działalności.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 cyt. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z kolei art. 22 ust. 8 cyt. ustawy wskazuje, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Tut. Organ zauważa, że w celu ustalenia dochodu ze sprzedaży Środka Trwałego należy pomniejszyć przychód o wartość początkową, którą jest cena nabycia Środka Trwałego i uwzględnić sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Zatem wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, w celu ustalenia dochodu bądź straty nie należy uwzględniać wyłącznie przychodu i kosztu zakupu Środka Trwałego ale także uwzględnić wartość odpisów amortyzacyjnych.

Zatem sprzedaż Środka Trwałego będzie podlegała podatkowi dochodowemu od osób fizycznych a przychód uzyskany ze sprzedaży należy klasyfikować jako przychód z prowadzonej działalności gospodarczej. Kosztem uzyskania przychodu będzie natomiast cena nabycia Środka Trwałego pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, dokonanych od tego Środka Trwałego.

Przedmiotowa sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z wybranym przez Wnioskodawcę sposobem opodatkowania działalności gospodarczej.

W związku z tym należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe w części dotyczącej przychodu, natomiast jest nieprawidłowe w części dotyczącej wysokości kosztów uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.