Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1072/15-2/TW
z 27 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2015 r. (data wpływu 27 lipca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 7 października 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania różnic kursowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania różnic kursowych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 25 września 2015 r., znak ILPB1/4511-1-1072/15-2/TW, ILPP2/4512-1-590/15-2/AD na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 30 września 2015 r., a w dniu 7 października 2015 r. wniosek uzupełniono (data dokonania wpłaty).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą, w ramach której dokonuje sprzedaży detalicznej wyrobów tytoniowych i innych w wyspecjalizowanym sklepie.

Sprzedaż prowadzona jest przy użyciu stanowisk komputerowych, do których podłączone są drukarki fiskalne. Na stanowiskach sprzedaży działa system komputerowy, w którym zapisane są dostępne w sklepie towary i ich ceny. Ceny te zaprogramowane są w złotych polskich.

Natomiast na życzenie klienta płatności przyjmowane są zarówno w złotych polskich, jak i w walucie euro.

W przypadku płatności w złotych klient płaci cenę zaprogramowaną w systemie komputerowym i taka też wartość zostaje zarejestrowana w pamięci drukarki fiskalnej.

W przypadku płatności w walucie euro należność, jaką ma uiścić klient, wyliczana jest automatycznie przez program jako iloraz ceny zaprogramowanej w systemie komputerowym w złotych przez kurs euro, który również jest zaprogramowany w systemie. Klient uiszcza wyliczoną w ten sposób należność w euro, natomiast w pamięci drukarki fiskalnej zapisywana jest kwota transakcji w złotych równa cenie towaru zaprogramowanej w systemie.

W systemie komputerowym programowane są przybliżone prognozowane rynkowe kursy waluty, po jakich można będzie przewalutować przyjęte wartości euro w banku, które często nie odpowiadają kursowi NBP z dnia poprzedniego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z tym powstaje pytanie, jak prawidłowo należy rozliczyć podatkowo różnicę między wartością obrotu zarejestrowaną w pamięci urządzenia fiskalnego a wartością przychodu w euro ustaloną na podstawie kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień transakcji:

Czy różnicę tę zaliczyć należy do przychodu i opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w okresie obowiązywania uchylonego art. 29 ust. 1 uptu (czyli do dnia 01.04.2013) należy przyjąć, iż kwotą należną od nabywcy – a zatem obrotem i tym samym podstawą opodatkowania – jest cena określona w złotych i zarejestrowana w pamięci urządzenia fiskalnego na zakończenie transakcji. Tym samym różnica między obrotem zarejestrowanym w pamięci urządzenia fiskalnego a wartością przychodu w euro ustaloną na podstawie kursu NBP z dnia poprzedniego stanowi różnicę kursową rozliczaną w ramach podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej określanej jako updos). Nie będzie tutaj miał zastosowania art. 31a ust. 1 uptu, wg którego kwota stosowana do określenia podstawy opodatkowania określona w walucie obcej podlega przeliczeniu na złote według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, ponieważ kwota zastosowana do określenia podstawy opodatkowania określona jest w złotych.

Natomiast brzmienie nowego art. 29a ust. 1 uptu (obowiązującego od 01.04.2013) wskazuje, iż do różnic między obrotem zarejestrowanym w pamięci urządzenia fiskalnego a wartością przychodu w euro ustaloną na podstawie kursu NBP z dnia poprzedniego zastosowanie będzie miał art. 31a ust. 1 uptu, gdyż z art. 29a ust. 1 uptu wyraźnie stwierdza, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą sprzedawca otrzymał z tytułu sprzedaży. Jeżeli zatem podstawą opodatkowania jest zapłata otrzymana w walucie obcej (euro), tym samym podstawa opodatkowania wyrażona jest w tej walucie, co pociąga za sobą konieczność zastosowania przepisu art. 31a ust. 1 uptu. Tak więc uwzględniając regulację nowego art. 29a ust. 1 uptu przyjąć należy, że różnica między wartością obrotu zarejestrowaną na urządzeniu fiskalnym a wartością wynikającą z przeliczenia należności przyjętych w euro na złote za pomocą kursu NBP z dnia poprzedniego doliczyć należy do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl ww. przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1h-1j, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Przychodem z działalności gospodarczej są również różnice kursowe (art. 14 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 24c ust. 1 ww. ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 24c ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Natomiast zgodnie z art. 24c ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Przy czym, w myśl art. 24c ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

W świetle cytowanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że aby mogły powstać różnice kursowe przeprowadzona transakcja musi spełniać łącznie dwie przesłanki:

• przychód należny musi być wyrażony w walucie obcej,
• zapłata musi nastąpić w walucie obcej.
  
  

Powyższe oznacza, że nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeśli np. zobowiązanie czy należność wyrażone są w walucie obcej a sama zapłata (w jakiejkolwiek formie) następuje w złotówkach lub odwrotnie – zobowiązanie bądź należność wyrażone są w złotówkach, a zapłata dokonywana jest w walucie obcej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika m.in., że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której dokonuje sprzedaży detalicznej wyrobów tytoniowych i innych w wyspecjalizowanym sklepie. Sprzedaż prowadzona jest przy użyciu stanowisk komputerowych, do których podłączone są drukarki fiskalne. Ceny towarów zaprogramowane są w złotych polskich. W przypadku płatności w walucie euro należność, jaką ma uiścić klient, wyliczana jest automatycznie przez program jako iloraz ceny zaprogramowanej w systemie komputerowym w złotych przez kurs euro, który również jest zaprogramowany w systemie. Klient uiszcza wyliczoną w ten sposób należność w euro, natomiast w pamięci drukarki fiskalnej zapisywana jest kwota transakcji w złotych równa cenie towaru zaprogramowanej w systemie. W systemie komputerowym programowane są przybliżone prognozowane rynkowe kursy waluty, po jakich można będzie przewalutować przyjęte wartości euro w banku, które często nie odpowiadają kursowi NBP z dnia poprzedniego.

Mając na względzie przytoczone uprzednio przepisy stwierdzić należy, że w zaprezentowanym stanie faktycznym nie dojdzie do powstania różnic kursowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca bowiem w art. 24c wskazał jednoznacznie sytuacje, w których możliwe jest ustalenie różnic kursowych dla celów podatkowych. Różnice kursowe powstałe w okolicznościach, które nie mieszczą się w tym katalogu, nie wpływają na wysokość osiąganych przychodów oraz ponoszonych kosztów.

Podkreślić bowiem należy, że – jak wskazał Zainteresowany w opisie sprawy – ceny towarów zaprogramowane są w systemie komputerowym w złotych polskich. Ponadto w pamięci drukarki fiskalnej zapisywana jest kwota transakcji w złotych polskich równa cenie towaru zaprogramowanej w systemie.

Zatem na gruncie rozpatrywanej sprawy nie powstają różnice kursowe dla celów podatkowych, gdyż przeprowadzane transakcje sprzedaży (w przypadku płatności w walucie euro) nie spełniają łącznie dwóch ww. przesłanek. Zauważyć bowiem należy, że spełniona została tylko druga ze wskazanych przesłanek, tj. zapłata dokonywana jest w walucie obcej (euro), natomiast przychód należny zostaje wyrażony w walucie polskiej (złotych). Tym samym transakcje sprzedaży, o których mowa we wniosku nie spełniają pierwszego ze wskazanych wymogów.

Z tej zatem przyczyny stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.