2015.11.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/4512-1-167/15-4/PG
z 10 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółka komandytowo-akcyjna przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2015 r. (data wpływu 7 sierpnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 października 2015 r. (data wpływu 21 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku oraz podstawy opodatkowania aportu nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku oraz podstawy opodatkowania aportu nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 października 2015 r. (data wpływu 21 października 2015 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy, przeformułowanie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 oraz własne stanowisko do tak przeformułowanego pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – Spółka komandytowo-akcyjna – posiada siedzibę oraz miejsce zarządu na terytorium Polski oraz jest czynnym podatnikiem VAT („Wnioskodawca”).
Wnioskodawca zamierza wnieść jako wkład niepieniężny do spółki komandytowej z siedzibą oraz miejscem zarządu w Polsce będącej podatnikiem podatku VAT („Spółka Komandytowa”) rozpoczętą inwestycję polegającą na budowie osiedla domów wolnostojących, w których po zakończeniu budowy miały zostać wyodrębnione w celu sprzedaży lokale mieszkalne. W zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego do Spółki Komandytowej, Wnioskodawca obejmie udziały (tj. prawa i obowiązki wspólnika spółki komandytowej) w Spółce Komandytowej. Powierzchnia niektórych z lokali mieszkalnych będzie przekraczała 150 m ². Wartość udziałów wspólników w zyskach Spółki Komandytowej będzie odpowiadała wartości faktycznie wniesionych wkładów do Spółki Komandytowej.
Spółka Komandytowa zamierza kontynuować budowę osiedla. Sprzedaż mieszkań będzie opodatkowana podatkiem VAT.

W piśmie z dnia 19 października 2015 r. (data wpływu 21 października 2015 r.), będącym uzupełnieniem wniosku, Zainteresowany wskazał, że lokale mieszkalne powstałe w wyniku zakończenia inwestycji polegającej na budowie osiedla domów wolnostojących w których będą wyodrębnione lokale mieszkalne w celu ich dalszej sprzedaży: (i) w części będą spełniały definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. l2a i ust. 12b ustawy o VAT, a (ii) w części nie będą spełniały definicji budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a i ust. l2b ustawy o VAT.

Jak zostało wyraźnie wskazane w opisie zdarzenia przyszłego wniosku, przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) Wnioskodawcy do Spółki Komandytowej będzie rozpoczęta inwestycja polegająca na budowie osiedla domów wolnostojących, w których po zakończeniu budowy mają zostać wyodrębnione w celu sprzedaży lokale mieszkalne.

Jak Zainteresowany wskazał w uzasadnieniu wniosku w zakresie pytania nr 1), na dzień złożenia wniosku nie jest w stanie jednoznacznie wskazać jaki symbol wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych będą miały lokale mieszkalne, które powstaną po zakończeniu inwestycji będącej przedmiotem aportu. Zgodnie bowiem z uzasadnieniem wniosku w zakresie stanowiska Wnioskodawcy w pytaniu nr 1 Wniosku „W Dziale 11 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych sklasyfikowane są wszelkie budynki mieszkalne. Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że Główny Urząd Statystyczny prezentuje stanowisko, że nieukończone obiekty budowlane klasyfikowane są do pozycji obejmującej obiekty gotowe, które zostaną wykonane zgodnie ze sztuką budowlaną na podstawie wydanej decyzji administracyjnej zezwalającej na budowę określonego budynku w określonym miejscu”.

Wnioskodawca wskazał, że na dzień sporządzania wniosku oraz tego pisma, trudno jest określić, na jakim etapie zaawansowania prac będzie inwestycja, o której mowa we wniosku, prowadzona zgodnie z pozwoleniem na budowę. Z pewnością fundamenty domów wolnostojących będą już wybudowane, niemniej jednak Spółka nie jest w stanie wskazać, czy domy wolnostojące będą miały więcej niż jedną kondygnację.

Na moment wniesienia przez Zainteresowanego aportu do Spółki Komandytowej, stan zaawansowania robót, tj. istnienie fundamentów domów wolnostojących oraz pozwoleń na budowę inwestycji będzie wskazywał, że na gruncie, na którym jest prowadzona inwestycja mogą powstać wyłącznie domy wolnostojące o określonej planowanej powierzchni (jak wiadomo ostateczna powierzchnia budynków nieznacznie może odbiegać od planowanej powierzchni).

Na dzień wniesienia przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki Komandytowej, fundamenty domów wolnostojących będą wykonane w sposób umożliwiający dokończenie budowy tych domów zgodnie z pozwoleniem na budowę.

Na ww. fundamentach nie będzie możliwości wybudowania innego budynku niż domy wolnostojące (zgodnie z pozwoleniem na budowę), w których będą wyodrębnione lokale mieszkalne, tj. charakter inwestycji przed wniesieniem przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki Komandytowej nie ulegnie zmianie po wniesieniu tego wkładu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytanie nr 2 ostatecznie sformułowano w uzupełnieniu wniosku):

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, wniesienie przez Spółkę jako wkład niepieniężny do Spółki Komandytowej, rozpoczętej inwestycji polegającej na budowie osiedla domów wolnostojących, w których zostaną wyodrębnione lokale mieszkalne, należy klasyfikować jako dostawę lokali mieszkalnych opodatkowanych stawką 8% podatku VAT, przy czym w przypadku lokali mieszkalnych przekraczających powierzchnię 150 m², powierzchnia powyżej 150 m² będzie podlegała opodatkowaniu VAT stawką 23%, czego konsekwencją będzie również opodatkowanie odpowiednio 8% albo 23% stawką podatku VAT gruntu związanego z tymi lokalami mieszkalnymi wg proporcji ustalonej jako powierzchnia lokali poniżej/powyżej limitu 150 m² w całkowitej powierzchni użytkowej lokali?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, podstawą opodatkowania podatkiem VAT transakcji wniesienia przez Spółkę do Spółki Komandytowej wkładu niepieniężnego (aportu) obejmującego rozpoczętą inwestycję, polegającą na budowie osiedla domów wolnostojących, w których zostaną wyodrębnione lokale mieszkalne będzie – zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT – wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną przez Wnioskodawcę od Spółki Komandytowej z tytułu wniesienia ww. wkładu niepieniężnego, pomniejszoną o należny podatek VAT od tej transakcji, tj. wartość udziałów (praw i obowiązków wspólnika) objętych przez Wnioskodawcę w Spółce Komandytowej w zamian za ww. wkład niepieniężny, stanowiąca wartość brutto, a więc zawierająca również należny podatek VAT od tej transakcji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Prawidłowe jest stanowisko Zainteresowanego, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, wniesienie przez Spółkę jako wkład niepieniężny do Spółki Komandytowej, rozpoczętej inwestycji polegającej na budowie osiedla domów wolnostojących, w których zostaną wyodrębnione lokale mieszkalne, należy klasyfikować jako dostawę lokali mieszkalnych opodatkowanych stawką 8% podatku VAT, przy czym w przypadku lokali mieszkalnych przekraczających powierzchnię 150 m², powierzchnia powyżej 150 m² będzie podlegała opodatkowaniu VAT stawką 23%, czego konsekwencją będzie również opodatkowanie odpowiednio 8% albo 23% stawką podatku VAT gruntu związanego z tymi lokalami mieszkalnymi wg proporcji ustalonej jako powierzchnia lokali poniżej/powyżej limitu 150 m² w całkowitej powierzchni użytkowej lokali.

Art. 2 pkt 12 ustawy o VAT stanowi, że „ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o obiektach budownictwa mieszkaniowego – rozumie się przez to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11”. Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT „w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu”.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT „dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem [art. 41] ust. 12 (...) [ustawy o VAT]”. Art. 146a pkt 2 ustawy o VAT stanowi, że „w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. (...) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, (...) [ustawy o VAT], wynosi 8%”. Art. 41 ust. 12 ustawy o VAT stanowi, że „stawkę podatku, o której mowa w [art. 41] ust. 2 [ustawy o VAT], stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym”. Art. 41 ust. 12a ustawy o VAT stanowi, że „przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem [art. 41] ust. 12b [ustawy o VAT]”.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy o VAT „do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w [art. 41] ust. 12a [ustawy o VAT] nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m²”.

Art. 41 ust. 12c ustawy o VAT stanowi, że „w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w [art. 41] ust. 12b [ustawy o VAT] stawkę podatku, o której mowa w [art. 41] ust. 2 [ustawy o VAT], stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej”.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że 8% stawka podatku VAT ma zastosowanie do dostaw obiektów budowlanych objętych społecznym programem mieszkaniowym. Na gruncie ustawy o VAT, do „obiektów budowlanych objętych społecznym programem mieszkaniowym” zalicza się natomiast m.in. obiekty budownictwa mieszkaniowego (art. 41 ust. 12a ustawy o VAT) rozumiane jako budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy o VAT).

Z art. 41 ust. 12b ustawy o VAT wynika natomiast, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się m.in. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m². Tym samym zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy o VAT stawka podatku VAT w wysokości 8% ma zastosowanie wyłącznie do powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnych przekraczająca 150 m² podlega opodatkowaniu stawką 23% podatku VAT.

W Dziale 11 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych sklasyfikowane są wszelkie budynki mieszkalne. Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że Główny Urząd Statystyczny prezentuje stanowisko, że nieukończone obiekty budowlane klasyfikowane są do pozycji obejmującej obiekty gotowe, które zostaną wykonane zgodnie ze sztuką budowlaną na podstawie wydanej decyzji administracyjnej zezwalającej na budowę określonego budynku w określonym miejscu.

Oznacza to – zdaniem Wnioskodawcy – że wkład niepieniężny do Spółki Komandytowej, rozpoczętej inwestycji polegającej na budowie osiedla domów wolnostojących, w których zostaną wyodrębnione lokale mieszkalne, należy klasyfikować jako dostawę lokali mieszkalnych opodatkowanych co do zasady stawką podatku VAT 8%, a w odniesieniu do powierzchni użytkowej przekraczającej 150 m² stawką podatku VAT 23%.

Konsekwencją uznania, że przedmiotem wkładu niepieniężnego będzie dostawa lokali mieszkalnych jest konieczność zastosowania art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, z którego wynika, że do gruntu należy zastosować stawką identyczną jak do dostawy lokali mieszkalnych. W związku z tym, że pewna część powierzchni lokali mieszkalnych będzie opodatkowana stawką 23% podatku VAT, należy w tym wypadku – zdaniem Spółki – odpowiednio (według klucza powierzchniowego) przyporządkować powierzchnię lokali mieszkalnych do gruntu.

Powyższa wykładnia znajduje potwierdzenie w stanowisku prezentowanym przez organy podatkowe (np. w interpretacji indywidualnej z dnia 21 października 2014 r. nr ILPP2/443-791/14-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał m.in., że „zgodnie z pismem Głównego Urzędu Statystycznego z 19 kwietnia 1999 r. nr SRI-4-WSK-12-535/99 (pismo wydane zostało w okresie funkcjonowania obowiązującej do 31 grudnia 1999 r. Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, jednak wyrażone w nim stanowisko, w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia analizowanego zagadnienia, należy uznać za wciąż aktualne), obiekt budowlany rozpoczęty, który po zmianie właściciela nadal będzie kontynuowany może być klasyfikowany według Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. W chwili sprzedaży obiekt budowlany wznoszony na podstawie wydanej decyzji administracyjnej zezwalającej na budowę określonego budynku jest tym budynkiem w określonym stopniu zaawansowania robót budowlanych.

Wskazać należy, że z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w [ustawie o VAT] lub w przepisach wykonawczych do [ustawy o VAT]. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie jedynie do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji i przebudowy obiektów budowlanych lub ich części, zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z uwzględnieniem ich powierzchni użytkowej. (...) Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy w kontekście informacji wynikających z wniosku należy stwierdzić, że skoro przedmiotem sprzedaży będzie rozpoczęta budowa budynku wielomieszkaniowego, tj. po wybudowaniu stanu zerowego – fundamentów, ścian podziemia i stropu nad podziemiem wraz z prawem własności gruntu, i jak wskazał Wnioskodawca budynek ten został zakwalifikowany do PKOB 1122 przy czym powierzchnia użytkowa żadnego mieszkania nie przekracza 150 m² – budynek ten (z uwagi na jego przeznaczenie, konstrukcję i stopień zaawansowania robót) spełnia definicję obiektu objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12 [ustawy o VAT] w związku z art. 2 pkt 12 [ustawy o VAT], to jego sprzedaż podlega opodatkowaniu preferencyjną 8% stawką podatku VAT pod warunkiem, że:

budowa będzie kontynuowana przez nabywcę,
na moment sprzedaży stan zaawansowania robót będzie wskazywał, że na przedmiotowym gruncie może powstać tylko i wyłącznie wielorodzinny budynek mieszkalny,
w przypadku, gdy przedmiotem dostawy będzie budynek w trakcie budowy na etapie wykonanych fundamentów, to fundamenty te będą wykonane w sposób umożliwiający dokończenie budowy budynku wielomieszkalnego.

Wobec powyższego sprzedaż rozpoczętej budowy budynku wielomieszkaniowego – po wybudowaniu stanu zerowego, tj. fundamentów, ścian podziemia i stropu nad podziemiem wraz z prawem własności gruntu – opodatkowana będzie preferencyjną 8% stawką podatku VAT. Uwzględniając treść art. 29a ust. 8 [ustawy o VAT], tą samą stawką podatku będzie opodatkowana sprzedaż gruntu, na którym budynek ten jest posadowiony.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę rozpoczętej budowy budynku mieszkalnego (po wybudowaniu stanu zerowego, tj. fundamentów, ścian podziemia i stropu nad podziemiem) wraz z prawem własności gruntu, opodatkowana będzie obniżoną 8% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 [ustawy o VAT] oraz art. 29a ust. 8 [ustawy o VAT] pod warunkiem, że:

budowa będzie kontynuowana przez nabywcę,
na moment sprzedaży stan zaawansowania robót będzie wskazywał, że na przedmiotowym gruncie może powstać tylko i wyłącznie wielorodzinny budynek mieszkalny,
w przypadku, gdy przedmiotem dostawy będzie budynek w trakcie budowy na etapie wykonanych fundamentów, to fundamenty te będą wykonane w sposób umożliwiający dokończenie budowy budynku wielomieszkalnego”.

Ad. 2. (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Prawidłowe jest stanowisko, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, podstawą opodatkowania VAT transakcji wniesienia przez Wnioskodawcę do Spółki Komandytowej wkładu niepieniężnego (aportu) obejmującego rozpoczętą inwestycję polegającą na budowie osiedla domów wolnostojących, w których zostaną wyodrębnione lokale mieszkalne będzie – zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT – wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną przez Wnioskodawcę od Spółki Komandytowej z tytułu wniesienia ww. wkładu niepieniężnego, pomniejszoną o należny podatek VAT od tej transakcji, tj. wartość udziałów (praw i obowiązków wspólnika) objętych przez Zainteresowanego w Spółce Komandytowej w zamian za ww. wkład niepieniężny, stanowiąca wartość brutto, a więc zawierająca również należny podatek VAT od tej transakcji.

Wnioskodawca wskazał, że w ustawie o VAT brak jest przepisów szczególnych określających sposób ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki osobowej (spółki komandytowej). W takim przypadku powinny więc znaleźć zastosowanie zasady ogólne.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT „podstawą opodatkowania [podatkiem VAT] (...) jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika”. Przy czym „zapłatą” w rozumieniu ww. przepisu może być de facto wszystko, na co strony transakcji się umówią; art. 29a ustawy o VAT bowiem nie wskazuje, że „zapłata” może być wyłącznie określona w środkach pieniężnych kwota, a więc może przybrać również wartość niepieniężną, np. wydanie udziałów (praw i obowiązków wspólnika) w spółce komandytowej.

Nadto, jak wynika z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT „podstawa opodatkowania [podatkiem VAT] obejmuje: 1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty [podatku VAT]”.

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu prawidłowego określenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT w opisie zdarzenia przyszłego wniosku należy zwrócić uwagę przede wszystkim na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego na gruncie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. Zdaniem Spółki bowiem, ocena prawna zawarta w niektórych wyrokach sądów administracyjnych dotyczących art. 29 ust. 1 ustawy o VAT obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. m.in. w zakresie problemu będącego przedmiotem pyt. nr 2 wniosku, zachowuje aktualność w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.

W wyroku z dnia 14 sierpnia 2012 r. (sygn. akt I FSK 1405/11), Naczelny Sąd Administracyjny wskazał m.in., że „aport jest wkładem niepieniężnym wnoszonym do spółki w celu pokrycia udziałów. W takiej sytuacji skoro suma wartości nominalnej udziałów jest odzwierciedleniem wartości wkładów wnoszonych do spółki, wartość ta – określona kwotowo – stanowi równowartość wkładu niepieniężnego wnoszonego do spółki przez wspólnika. Uwzględnić przy tym należy, że z punktu widzenia [podatku VAT] to czynność wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki stanowi czynność opodatkowaną tym podatkiem, a więc stanowi – w zależności od przedmiotu aportu – dostawę towaru lub świadczenie usługi (sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22) [ustawy o VAT]), której ekwiwalentem jest objęcie (pozyskanie) określonej w umowie ilości udziałów o określonej wartości nominalnej. W [podatku VAT] wspólnik będzie dostawcą towaru (usługodawcą usługi), a spółka nabywcą, »wynagradzającą« go za aport udziałami o określonej wartości. Do określenia zatem podstawy opodatkowania [podatkiem VAT] z tytułu wniesienia do spółki wkładu niepieniężnego (aportu) zastosowanie znajdzie art. 29 ust. 1 [ustawy o VAT], stanowiący, że obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego [podatku VAT], przy czym kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Oznacza to, że suma wartości nominalnej udziałów jako całkowite odzwierciedlenie wartości wkładu wnoszonego do spółki stanowi »kwotę należną« z tytułu wniesienia tegoż aportu, obejmującą całość świadczenia należnego sprzedawcy (wspólnikowi) od nabywcy (spółki), którą – w celu określenia podstawy opodatkowania [podatkiem VAT] (obrotu) – należy pomniejszyć o kwotę należnego [podatku VAT]. Wskazuje to, że suma wartości nominalnej udziałów stanowi kwotę brutto z tytułu wniesienia aportu, to znaczy kwotę zawierającą w sobie [podatek VAT]. [Podatek VAT] z tytułu tej czynności należy więc liczyć od sumy wartości udziałów (...)”.

Warto wskazać również, że w postanowieniu z dnia 31 marca 2014 r. (sygn. akt I FPS 6/13) Naczelny Sąd Administracyjny odmówił podjęcia uchwały rozstrzygającej kwestię czy wartość udziałów objętych w spółce w zamian za wkład niepieniężny (aport) stanowi wartość brutto (zawierającą w sobie podatek VAT), czy też wartość netto (nie zawierającą podatku VAT) – wskazując między innymi, że „stosując wykładnię prounijną, należało przyjąć, że do określenia podstawy opodatkowania [podatkiem VAT] z tytułu wniesienia do spółki wkładu niepieniężnego (aportu) zastosowanie znajdzie art. 29 ust. 1 [ustawy o VAT], tj. suma wartości nominalnej udziałów stanowiąca kwotę należną. A zatem interpretacja przepisów przyjęta w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 sierpnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1405/11, jest bardziej uzasadniona, gdyż jest zgodna z prawem Unii Europejskiej”.

Zdaniem Wnioskodawcy, co zostało wskazane powyżej, przedstawiony w ww. orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego sposób wykładni przepisów art. 29 ust. 1 ustawy o VAT znajduje również zastosowanie na gruncie obecnie (tj. od dnia 1 stycznia 2014 r.) obowiązującego art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Zainteresowany podkreślił, że jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego wniosku, Spółka w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci rozpoczętej inwestycji do Spółki Komandytowej otrzyma wyłącznie udziały (udział w prawach i obowiązkach wspólnika) Spółki Komandytowej. Oznacza to tym samym, że Spółka Komandytowa w zamian za uzyskany wkład niepieniężny (aport) „zapłaci” Wnioskodawcy jedynie swoim udziałem (udziałem w prawach i obowiązkach wspólnika tej spółki), który posiada określoną wartość. Skoro więc Zainteresowany nie otrzyma nic poza ww. udziałem (udziałem w prawach i obowiązkach wspólnika Spółki Komandytowej), wartość udziałów (udziału w prawach i obowiązkach wspólnika) Spółki Komandytowej stanowić będzie zapłatę za wniesiony do Spółki Komandytowej wkład niepieniężny (aport) (tak również w nieprawomocnym wyroku WSA w Krakowie z dnia 29 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 1875/14), a więc będzie stanowić podstawę opodatkowania podatkiem VAT tej transakcji, zawierającą w sobie podatek VAT.

Stanowisko zgodne z ww. stanowiskiem Spółki zostało również przedstawione w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów, w imieniu którego organem upoważnionym do wydawania interpretacji jest Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 kwietnia 2015 r. (nr IPTPP2/4512-112/15-3/PRP).

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Zainteresowanego, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, podstawą opodatkowania VAT transakcji wniesienia przez Spółkę do Spółki Komandytowej wkładu niepieniężnego (aportu) obejmującego rozpoczętą inwestycję polegającą na budowie osiedla domów wolnostojących, w których zostaną wyodrębnione lokale mieszkalne będzie – zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT – wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną przez Wnioskodawcę od Spółki Komandytowej z tytułu wniesienia ww. wkładu niepieniężnego, pomniejszoną o należny podatek VAT od tej transakcji, tj. wartość udziałów (praw i obowiązków wspólnika) objętych przez Wnioskodawcę w Spółce Komandytowej w zamian za ww. wkład niepieniężny, stanowiąca wartość brutto, a więc zawierająca również należny podatek VAT od tej transakcji. Końcowo Zainteresowany wskazał, że zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy wyrażonym w tym piśmie oraz we wniosku, w związku z wniesieniem przez niego wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki Komandytowej, Spółka Komandytowa także nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku VAT od tej transakcji – z uwagi na to, że podatek ten będzie zawarty w wartości nominalnej udziałów (udziału w prawach i obowiązkach wspólnika Spółki Komandytowej) otrzymanych przez Zainteresowanego w zamian za ww. aport.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Usługą jest także przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów w świetle art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Wskazać należy, że z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą), a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. udział kapitałowy wspólnika w spółce kapitałowej.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

Świadczenie odbywa się za wynagrodzeniem (istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesieniem na inny podmiot praw.

Uwzględniając przywołane regulacje prawne, wskazać należy, że wniesienie aportem nieruchomości do spółki komandytowej stanowi czynność o charakterze odpłatnym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę oraz miejsce zarządu na terytorium Polski oraz jest czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowany zamierza wnieść jako wkład niepieniężny do spółki komandytowej – z siedzibą oraz miejscem zarządu w Polsce – będącej podatnikiem podatku VAT rozpoczętą inwestycję polegającą na budowie osiedla domów wolnostojących, w których po zakończeniu budowy miały zostać wyodrębnione w celu sprzedaży lokale mieszkalne. W zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego do Spółki Komandytowej, Wnioskodawca obejmie udziały (tj. prawa i obowiązki wspólnika spółki komandytowej) w Spółce Komandytowej. Powierzchnia niektórych z lokali mieszkalnych będzie przekraczała 150 m². Wartość udziałów wspólników w zyskach Spółki Komandytowej będzie odpowiadała wartości faktycznie wniesionych wkładów do Spółki Komandytowej. Spółka Komandytowa zamierza kontynuować budowę osiedla. Sprzedaż mieszkań będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Dodatkowo Zainteresowany wskazał, że lokale mieszkalne powstałe w wyniku zakończenia inwestycji polegającej na budowie osiedla odmów wolnostojących, w których będą wyodrębnione lokale mieszkalne w celu ich dalszej sprzedaży: (i) w części będą spełniały definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. l2a i ust. 12b ustawy, a (ii) w części nie będą spełniały definicji budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a i ust. l2b ustawy. Przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) Wnioskodawcy do Spółki Komandytowej będzie rozpoczęta inwestycja polegająca na budowie osiedla domów wolnostojących, w których po zakończeniu budowy mają zostać wyodrębnione w celu sprzedaży lokale mieszkalne.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że trudno jest określić, na jakim etapie zaawansowania prac będzie inwestycja, o której mowa we wniosku, prowadzona zgodnie z pozwoleniem na budowę. Z pewnością fundamenty domów wolnostojących będą już wybudowane, niemniej jednak Spółka nie jest w stanie wskazać, czy domy wolnostojące będą miały więcej niż jedną kondygnację. Na moment wniesienia przez Zainteresowanego aportu do Spółki Komandytowej, stan zaawansowania robót, tj. istnienie fundamentów domów wolnostojących oraz pozwoleń na budowę inwestycji będzie wskazywał, że na gruncie, na którym jest prowadzona inwestycja mogą powstać wyłącznie domy wolnostojące o określonej planowanej powierzchni (jak wiadomo ostateczna powierzchnia budynków nieznacznie może odbiegać od planowanej powierzchni). Na dzień wniesienia przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki Komandytowej, fundamenty domów wolnostojących będą wykonane w sposób umożliwiający dokończenie budowy tych domów zgodnie z pozwoleniem na budowę. Na ww. fundamentach nie będzie możliwości wybudowania innego budynku niż domy wolnostojące (zgodnie z pozwoleniem na budowę), w których będą wyodrębnione lokale mieszkalne, tj. charakter inwestycji przed wniesieniem przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki Komandytowej nie ulegnie zmianie po wniesieniu tego wkładu.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca wniósł m.in. o potwierdzenie, czy prawidłowe jest jego stanowisko, że wniesienie przez niego jako wkład niepieniężny do Spółki komandytowej, rozpoczętej inwestycji polegającej na budowie osiedla domów wolnostojących, w których zostaną wyodrębnione lokale mieszkalne, należy klasyfikować jako dostawę lokali mieszkalnych opodatkowanych stawką 8% podatku VAT, przy czym w przypadku lokali mieszkalnych przekraczających powierzchnię 150 m², powierzchnia powyżej 150 m² będzie podlegała opodatkowaniu VAT stawką 23%. Wnioskodawca ma również wątpliwości, czy konsekwencją powyższego będzie również opodatkowanie odpowiednio 8% albo 23% stawką podatku VAT gruntu związanego z tymi lokalami mieszkalnymi wg proporcji ustalonej jako powierzchnia lokali poniżej/powyżej limitu 150 m² w całkowitej powierzchni użytkowej lokali.

W celu rozwiania powyższych wątpliwości Spółki należy wskazać, że na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednocześnie zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – stosownie do art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy – nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W myśl art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przepis art. 2 pkt 12 ustawy określa, że przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji budynków mieszkalnych, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Z objaśnień wstępnych do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wynika, że:

obiekty budowlane – to konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych,
budynki – to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Z objaśnień tych wynika ponadto, że w przypadku budynków połączonych między sobą (np. domy bliźniacze lub szeregowe) budynek jest budynkiem samodzielnym jeżeli jest oddzielony od innych jednostek ścianą przeciwpożarową od fundamentu po dach. Gdy nie ma ściany przeciwpożarowej, budynki połączone między sobą uważane są za budynki odrębne, jeżeli mają własne wejście, są wyposażone w instalacje i są oddzielnie wykorzystywane.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:

powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów;
powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych;
powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.

Część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie itp.).

Zgodnie z powołanym rozporządzeniem, do budynków sklasyfikowanych w dziale 11, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, zalicza się:

budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111);
budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112);
budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113).

W grupie 111 mieści się klasa: 1110 – budynki mieszkalne jednorodzinne, z kolei w grupie 112 sklasyfikowane są klasy: 1121 – budynki o dwóch mieszkaniach, 1122 – budynki o trzech i więcej mieszkaniach.

W grupie 111 sklasyfikowane zostały „Budynki mieszkalne jednorodzinne” (PKOB 1110). Jak wynika z objaśnień do klasyfikacji, klasa ta obejmuje:

samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domy wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych, rezydencje wiejskie, domy letnie, itp.;
domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu.

Z kolei, pod symbolem 112 zaklasyfikowano „budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe”. Grupa ta obejmuje: klasę 1121 – budynki samodzielne, domy bliźniacze lub szeregowe o dwóch mieszkaniach i klasę 1122 – budynki mieszkalne pozostałe, takie jak: budynki mieszkalne, o trzech i więcej mieszkaniach.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnione dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Jak zostało wyżej wskazane – na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy – obniżoną 8% stawkę podatku stosuje się m.in. do dostawy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Natomiast do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, wraz z posadowionymi na nim budynkami, budowlami lub ich częściami rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu grunt, na którym są posadowione budynki, budowle lub ich części dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta z preferencyjnej stawki podatku, to z takiej samej stawki korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Sprzedaż gruntu w takim przypadku nie ma charakteru samodzielnego, lecz jest związana z obiektem, który z tym gruntem jest trwale związany.

Jak wynika z opisu sprawy przedmiotem aportu do spółki komandytowej będzie rozpoczęta inwestycja polegająca na budowie osiedla domów wolnostojących, w których po zakończeniu budowy miały zostać wyodrębnione w celu sprzedaży lokale mieszkalne. Lokale mieszkalne powstałe w wyniku zakończenia inwestycji w części będą spełniały definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a i ust. 12b ustawy a w części nie będą spełniały tej definicji.

Dla dokonania właściwej interpretacji przedmiotowej sprawy istotne jest ustalenie przedmiotu aportu.

Ponownie przypomnieć w tym miejscu trzeba, że na podstawie rozporządzenia w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) – przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonany z materiałów budowlanych i elementów składowych, będący wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W świetle art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.), pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury (…).

Natomiast w myśl art. 3 pkt 2 ww. ustawy – budynkiem w rozumieniu tej ustawy jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z kolei w myśl art. 3 pkt 2a cyt. ustawy, budynek mieszkalny jednorodzinny to budynek wolnostojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Zgodnie z pismem Głównego Urzędu Statystycznego z 19 kwietnia 1999 r. nr SRI-4-WSK-12-535/99 (pismo wydane zostało w okresie funkcjonowania obowiązującej do 31 grudnia 1999 r. Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, jednak wyrażone w nim stanowisko, w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia analizowanego zagadnienia, należy uznać za wciąż aktualne), obiekt budowlany rozpoczęty, który po zmianie właściciela nadal będzie kontynuowany może być klasyfikowany według Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. W chwili sprzedaży obiekt budowlany wznoszony na podstawie wydanej decyzji administracyjnej zezwalającej na budowę określonego budynku jest tym budynkiem w określonym stopniu zaawansowania robót budowlanych.

Wskazać należy, że z uwagi na to, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie jedynie do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji i przebudowy obiektów budowlanych lub ich części, zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z uwzględnieniem ich powierzchni użytkowej.

Należy zauważyć, że o zastosowaniu właściwej stawki podatku przesądza każdorazowo całokształt okoliczności faktycznych i prawnych. Przy czym, rodzaj obiektu wynika z zatwierdzonego projektu budowlanego.

W wyroku z dnia 12 lipca 2012 r. w sprawie C-326/11 JJ. Komen en Zonen Beheer Heerhugowaard BV Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej podkreślił, że: „Komisja Europejska ze swej strony uważa, że kwestia dostawy nowego budynku może pojawić się tylko w wypadku ukończenia przebudowy lub przynajmniej dostatecznego zaawansowania robót, aby powstał budynek istotnie odmienny, który może zostać zasiedlony” (pkt 31).

Natomiast w wyroku z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV TSUE stwierdził, że: „dostawę działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany celem wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórkę rozpoczęto przed tą dostawą oraz rozbiórkę tego budynku, uważać należy, w świetle podatku VAT, za stanowiące transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku, co niezabudowanej działki. (...) Transakcja taka rozpatrywana w całości nie jest zatem objęta zwolnieniem z podatku VAT przewidzianym w art. 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki” (pkt 40 i 41 wyroku).

TSUE konkluduje tu w pkt 44, że: „(...) zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki”.

Natomiast w powołanym już wyżej wyroku z dnia 12 lipca 2012 r. w sprawie C-326/11 Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził: „Artykuł 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy Rady w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) owej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że zwolnienie z podatku od wartości dodanej przewidziane w tym pierwszym przepisie obejmuje transakcję dostawy nieruchomości, na którą składają się grunt i stary budynek w trakcie przebudowy w nowy budynek, jeżeli w momencie tej dostawy stary budynek został poddany jedynie częściowym robotom rozbiórkowym i przynajmniej w części był jeszcze użytkowany jako taki”.

Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 31 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 1375/11 podzielił pogląd wyrażony w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2464/10, że organy podatkowe prawidłowo przyjęły, że celem gospodarczym i ekonomicznym transakcji było dokonanie dostawy prawa użytkowania wieczystego do niezabudowanego gruntu, mimo znajdujących się na tym gruncie budynków, podlegających rozbiórce.

Z powołanego wyżej orzecznictwa wynika, że zarówno TSUE jak i sądy krajowe nakazują badać cel ekonomiczny/gospodarczy transakcji, której przedmiotem jest grunt. O zastosowaniu właściwej stawki podatku przesądza każdorazowo całokształt okoliczności faktycznych i prawnych.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku – jak oświadczył Wnioskodawca – fundamenty domów wolnostojących będą już wybudowane, chociaż nie jest w stanie wskazać, czy domy wolnostojące będą miały więcej niż jedną kondygnację. Na moment wniesienia przez Zainteresowanego aportu do spółki komandytowej, stan zaawansowania robót, tj. istnienie fundamentów domów wolnostojących oraz pozwoleń na budowę inwestycji będzie wskazywał, że na gruncie, na którym jest prowadzona inwestycja mogą powstać wyłącznie domy wolnostojące o określonej planowanej powierzchni. Na dzień wniesienia przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki komandytowej, fundamenty domów wolnostojących będą wykonane w sposób umożliwiający dokończenie budowy tych domów zgodnie z pozwoleniem na budowę. Na ww. fundamentach nie będzie możliwości wybudowania innego budynku niż domy wolnostojące (zgodnie z pozwoleniem na budowę), w których będą wyodrębnione lokale mieszkalne, tj. charakter inwestycji przed wniesieniem przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki komandytowej nie ulegnie zmianie po wniesieniu tego wkładu. Ponadto spółka komandytowa zamierza kontynuować budowę osiedla.

Przenosząc powyższe na grunt sprawy będącej przedmiotem interpretacji należy stwierdzić, że w opisanym przypadku aport rozpoczętej inwestycji polegającej na budowie osiedla budynków mieszkalnych, w których wyodrębnione będą lokale mieszkalne należy uznać za dostawę tych budynków lub odpowiednio ich części bowiem z opisu sprawy wynika, że nowy właściciel nabędzie nieruchomość (tj. grunt z rozpoczętą budową) z zamiarem dokończenia budowy.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy w kontekście informacji wynikających z wniosku należy stwierdzić, że skoro przedmiotem aportu będzie rozpoczęta budowa osiedla (na etapie fundamentów i co najmniej jednej kondygnacji), przy czym powierzchnia użytkowa części lokali mieszkalnych, które powstaną po zakończeniu budowy przez nabywcę nie przekroczy 150 m² – lokale te (z uwagi na ich przeznaczenie, konstrukcję i stopień zaawansowania robót) w części będą spełniały definicję obiektów objętych społecznym programem mieszkaniowym, o których mowa w art. 41 ust. 12 ustawy w związku z art. 2 pkt 12 ustawy – to ich aport w części odnoszącej się do 150 m² będzie podlegał opodatkowaniu preferencyjną 8% stawką podatku VAT, a w odniesieniu do powierzchni przekraczającej 150 m² 23% stawką podatku VAT.

Czyli, w opisanym we wniosku przypadku, obniżona 8% stawka podatku VAT ma zastosowanie do tej części dostawy, która obejmuje lokale mieszkalne, których projektowana powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m². Natomiast w odniesieniu do tej części dostawy, która obejmuje lokale mieszkalne o powierzchni przekraczającej ten limit, preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do limitu 150 m², a pozostała część powierzchni podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT.

Konsekwencją uznania, że przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) jest dostawa lokali mieszkalnych jest konieczność zastosowania art. 29a ust. 8 ustawy, czyli stwierdzenie, że do gruntu należy zastosować stawkę identyczną jak do dostawy lokali mieszkalnych.

Reasumując, stwierdzić należy, że w przypadku opisanym przez Spółkę przedmiot aportu do spółki komandytowej – w postaci rozpoczętej inwestycji polegającej na budowie osiedla domów wolnostojących, w których zostaną wyodrębnione lokale mieszkalne – należy klasyfikować jako dostawę lokali mieszkalnych opodatkowanych 8% stawką podatku VAT, przy czym w przypadku lokali mieszkalnych przekraczających powierzchnię 150 m² powierzchnia ponad tę wartość będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT, czego konsekwencją będzie również opodatkowanie odpowiednio 8% albo 23% stawką podatku VAT gruntu związanego z tymi lokalami mieszkalnymi wg proporcji ustalonej jako powierzchnia lokali poniżej/powyżej limitu 150 m² w całkowitej powierzchni użytkowej lokali.

Zatem w tej części stanowisko Zainteresowanego zostało uznane za prawidłowe.

Wnioskodawca jest także zainteresowany w jaki sposób ustalić podstawę opodatkowania dla opisanej we wniosku czynności.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy – obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi wynagrodzenie (zapłatę), które dostawca towarów lub świadczący usługi otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu wykonanych czynności, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw.

Zauważyć należy, że ogólna zasada ustalania podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, jest w pełni zgodna z definicją podstawy opodatkowania zawartą w art. 73 Dyrektywy. Zmiana przepisów miała więc na celu dostosowanie regulacji krajowych do przepisów unijnych.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. Stosownie do ww. przepisu, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, opłaty i podobne należności z wyłączeniem podatku od wartości dodanej. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje dodatkowe koszty, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi dostawca obciąża nabywcę lub klienta. Państwa członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania.

Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Z kolei w art. 29a ust. 7 ustawy zostały wymienione elementy, które należy wyłączyć z podstawy opodatkowania (zmniejszające podstawę opodatkowania). Zgodnie z treścią tego przepisu – podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Stosownie do art. 79 Dyrektywy, podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;
kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Zatem we wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania oraz elementów niemających wpływu na jej wielkość.

Należy zauważyć, że w ramach nowelizacji ustawy – wprowadzonej ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35, z późn. zm.) – nie wprowadzono do art. 29a odpowiednika przepisu art. 29 ust. 9 ustawy, określającego podstawę opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla czynności, dla których nie ustalono ceny. Przepisy Dyrektywy również nie przewidują w takim przypadku odwołania do wartości rynkowej, ponieważ takie odwołanie nie wpisuje się w cel Dyrektywy. W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie należy zastosować zasadę ogólną ustalania podstawy opodatkowania w oparciu o wszystko, co stanowi zapłatę. Przy czym zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania nie zawiera podatku VAT.

Należy wskazać, że z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m.in. wyroki w sprawie C-33/93 czy C-154/80).

Z charakteru prawnego wniesienia wkładu do spółki handlowej wynika pewna dwoistość świadczeń dokonywanych w ramach takiej operacji. Z jednej strony wnoszący wkład (aport) przenosi na spółkę, do której dokonuje wkładu, prawo do rozporządzania określonymi składnikami majątku (materialnymi i niematerialnymi), w zamian za co otrzymuje pewne uprawnienia (udziały lub akcje), które posiadają określoną wartość.

Za odpłatnym charakterem powyższych czynności przemawia ekwiwalentność świadczeń, w ramach wniesienia wkładu (aportu), zwłaszcza z uwagi na istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dokonaniem wkładu składników majątkowych a uzyskaniem przez wspólników lub udziałowców udziału kapitałowego bądź akcji w spółce. Ponadto, istnieje możliwość określenia wartości świadczonych usług lub dostarczanych towarów w pieniądzu, co na podstawie orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości pozwala na uznanie danej „transakcji” za mającą charakter odpłatny. Pogląd ten został sformułowany na gruncie orzeczeń 230/87 (Naturally Yours Cosmetics Ltd) oraz C-33/93 (Empire Stores Ltd).

Z istoty aportu (wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki) wynika ekonomiczna wymiana świadczeń pomiędzy wnoszącym wkład niepieniężny i wydającą w jego zamian udziały/akcje (zapewniające udział w zyskach) spółką.

Wskazać należy, że art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2014 r., poz. 915) stanowi, że cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 wskazanej wyżej ustawy, w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową.

Zatem biorąc powyższe rozważania pod uwagę należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług dla transakcji wniesienia aportem do spółki komandytowej rozpoczętej inwestycji polegającej na budowie osiedla domów wolnostojących, w których po zakończeniu budowy miały być wyodrębnione lokale mieszkalne, traktowanych dla potrzeb podatku od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów będzie wartość nominalna udziałów wydanych przez spółkę komandytową w zamian za wkład niepieniężny. Powyższe wynika z faktu, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług uchyliła obowiązujący do dnia 31 grudnia 2013 r. przepis art. 29 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy, i wprowadziła do krajowego porządku prawnego regulację art. 29a ustawy, której celem było w pełni odzwierciedlić przepisy Dyrektywy. W szczególności skutkiem nowelizacji miało być zrezygnowanie z przepisów odwołujących się do uwzględnienia w podstawie opodatkowania wartości rynkowej. Skutkiem powyższego zastosowanie ma zasada ogólna określona w art. 29a ust. 1 ustawy, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, z wyjątkiem podatku VAT. W niniejszej sprawie zapłatę stanowi wartość nominalna udziałów.

Reasumując, podstawą opodatkowania podatkiem VAT transakcji wniesienia przez Zainteresowanego do spółki komandytowej wkładu niepieniężnego (aportu), obejmującego rozpoczętą inwestycję polegającą na budowie osiedla domów wolnostojących, w których zostaną wyodrębnione lokale mieszkalne – w zamian za objęcie udziałów w spółce komandytowej – będzie, zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z ust. 6 pkt 1 ustawy, wszystko co stanowi zapłatę otrzymaną przez Spółkę od spółki komandytowej z tytułu wniesienia ww. wkładu niepieniężnego pomniejszone o należny podatek VAT od tej transakcji.

Zatem zgodzić się trzeba z Wnioskodawcą, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym podstawą opodatkowania opisanej transakcji jest wszystko co stanowi zapłatę otrzymaną przez Wnioskodawcę od spółki komandytowej z tytułu wniesienia aportu, pomniejszoną o należny podatek VAT od tej transakcji oraz że – w tym przypadku – wartość udziałów objętych przez niego w zamian za aport stanowić będzie wartość brutto transakcji, w której zawarty jest podatek VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Należy zauważyć również, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu zaistniałego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna nie wywiera skutku prawnego dla spółki komandytowej, do której Wnioskodawca zamierza wnieść aportem nieruchomość.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin