Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-212/15/MS
z 1 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 lutego 2015 r. (data wpływu 10 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 28 maja 2015 r (data wpływu 3 czerwca 2015 r.) oraz pismem, które wpłynęło do tut. biura 18 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych w ramach szkolenia „...” na rzecz:

• członków rodzin pacjentów chorych psychicznie - jest prawidłowe,
• pracowników służb medycznych, socjalnych i szkolnych, finansowanych co najmniej w 70% ze środków publiczny - jest nieprawidłowe,
• pracowników służb medycznych, socjalnych i szkolnych, niefinansowanych ze środków publicznych - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych w ramach szkolenia „...”.

Wniosek uzupełniono pismem z 28 maja 2015 r. (data wpływu 3 czerwca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 18 maja 2015 r. znak: IBPP1/4512-212/15/MS oraz pismem, które wpłynęło do tut. Biura 18 czerwca 2015 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 5 czerwca 2015 r. znak: IBPP1/4512-212/15/MS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT z tytułu świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług od dnia 27 listopada 2003 r.

Wnioskodawca nie ma statusu uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk ani instytutu badawczego świadczącego usługi w zakresie kształcenia.

Wnioskodawca nie jest także podmiotem, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Prowadzone szkolenia nie zawsze są finansowane w całości ze środków publicznych.

Zapytanie dotyczy usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego innych niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT.

Odbiorcami usług są zarówno osoby fizyczne, firmy jak i JST czy inne JSFP.

Prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenie nosi nazwę „...”. Program tego szkolenia obejmuje 96 godzin warsztatów i dodatkowo 16 godzin konsultacji indywidualnych (superwizji). Po zakończeniu ww. kursu Wnioskodawca jako organizator będzie wystawiał zaświadczenia o ukończeniu kursu. Szkolenie jest skierowane do pracowników służb medycznych, socjalnych i szkolnych oraz do rodzin pacjentów chorujących psychicznie.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi są nauczaniem pozostającym w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników, jak również są nauczaniem mającym na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

W piśmie z 28 maja 2015 r. Wnioskodawca wskazał:

ad. 1. Wnioskodawca prowadzi działalność w obszarze usług medycznych, psychiatrycznych i prowadzenia szkoleń związanych z psychiatrią.

Na pytanie nr 2 tut. organu: „Jakiego zakresu przedmiotowego (jakiego zakresu umiejętności, wiedzy) dotyczą wskazane we wniosku usługi szkoleniowe w zakresie „...”?”, Wnioskodawca wskazał, że dotyczą wyposażenia pracowników w kompetencje związane z umiejętnościami pracy w sytuacji kryzysu psychicznego. Jest to innowacyjne podejście do klauzul dające pracownikom wyraźną przewagę konkurencyjną.

Na pytanie nr 3 tut. organu: „Czy świadczone przez Wnioskodawcę w ramach projektu usługi są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonymi w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach? Jeśli tak to należy wskazać konkretne przepisy (artykuł, paragraf), wraz z nazwą aktu prawnego z których te formy i zasady wynikają?”, Wnioskodawca wskazał, że nie są.

ad. 4. Jeśli realizowane szkolenie jest usługą kształcenia zawodowego finansowaną przez jednostki, których działalność jest finansowana ze środków publicznych, to - wówczas to szkolenie jest opłacane w co najmniej 70% pochodzących z tych środków publicznych, natomiast jeśli szkolenie jest finansowane przez osoby fizyczne to jest ono opłacane ze środków prywatnych uczestnika szkolenia.

ad. 5. Realizowane szkolenia są opłacane ze środków publicznych przez kierujące pracowników instytucje - jednostki sektora finansów publicznych ale też są opłacane przez osoby fizyczne - uczestników szkoleń ze środków prywatnych.

ad. 6. Uczestników na szkolenia kieruje pracodawca lub też sami podejmują decyzję o uczestnictwie w szkoleniu.

Na pytanie nr 7 tut. organu: „W jaki sposób osoby biorące udział w szkoleniach wykorzystują nabytą wiedzę w ramach wykonywanego zawodu?”, Wnioskodawca wskazał, że stanowi to podejście terapeutyczne skoncentrowane na potrzebach pacjenta i jest podstawowym warsztatem terapeutycznym.

Na pytanie 8 tut. organu: „W jakim zakresie przedmiotowe szkolenie jest kształceniem zawodowym dla członków rodzin pacjentów chorych psychicznie?”, Wnioskodawca wskazał, że nie jest to szkolenie zawodowe dla członków rodzin. Jest to wsparcie terapeutyczne dla całego systemu rodzinnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy szkolenia „...” prowadzone przez Wnioskodawcę od dnia 18 lipca 2014 r. są opodatkowane podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe szkolenie jest usługą opodatkowaną stawką podstawową tj. 23%. Wynika to z faktu, że żadne ze zwolnień o których mowa w art. 43 nie ma zastosowania w tym przypadku. Ponieważ:

• zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 26 nie ma zastosowania gdyż zapytanie dotyczy usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego innych niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT,
• zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b nie ma zastosowania ponieważ usługi te nie są świadczone przez podmiot, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty,
• zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c nie ma zastosowania ponieważ usługi te nie są finansowane w całości ze środków publicznych,
• zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a nie ma zastosowania ponieważ usługi te nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. W związku z tym, iż Wnioskodawca nie znajduje w odrębnych przepisach prawa żadnej wzmianki co do formy i zasad prowadzenia szkoleń podobnych do szkolenia „...”.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego dotyczącego opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych w ramach szkolenia „...”, uznaje się:

• za prawidłowe w zakresie szkoleń świadczonych na rzecz członków rodzin pacjentów chorych psychicznie,
• za nieprawidłowe w zakresie szkoleń świadczonych na rzecz pracowników służb medycznych, socjalnych i szkolnych, finansowanych co najmniej w 70% ze środków publicznych,
• za prawidłowe w zakresie szkoleń świadczonych na rzecz pracowników służb medycznych, socjalnych i szkolnych, niefinansowanych ze środków publicznych.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo - rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

-oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem, aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia i wychowywania.

Z kolei w świetle art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

-oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie z treścią § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2013 r. poz. 1722), zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT wynika, że zwolnieniu od podatku podlega świadczenie usług szkoleniowych w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w innych niż podatkowe (odrębnych) przepisach. Ze zwolnienia korzystają również takie usługi szkolenia, które prowadzone są przez podmioty posiadające akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Wreszcie zwolnienie z podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego w całości finansowane ze środków publicznych - zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy. Nadto, na podstawie przepisu § 3 ust. 1 pkt 14 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, ze zwolnienia korzysta także świadczenie usług finansowanych co najmniej w 70% ze środków publicznych.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że Wnioskodawca nie jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT. Zatem przedmiotowe usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 przedmiotowej ustawy.

Należy więc przeanalizować, czy spełnione zostaną przesłanki warunkujące prawo do skorzystania ze zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Aby uznać, że usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego są zwolnione od podatku od towarów i usług, konieczne jest stwierdzenie:

1. czy są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub
2. czy są świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty lub
3. czy są finansowane w całości lub co najmniej w 70% ze środków publicznych.
   
   

Ponadto należy zaznaczyć, że w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 77 s. 1 ze zm.). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.

Definicja zawarta w art. 44 tego rozporządzenia określa, iż usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 wyrażony został pogląd, iż pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Dyrektywy 77/388/EWG powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Również w wyroku z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie C-287/00 Trybunał w swym orzeczeniu wskazał, jak należy interpretować zwolnienia przedmiotowe w VAT uregulowane w Dyrektywie 77/388/EWG. W wyroku tym podkreślono, że pojęcia używane do doprecyzowania zakresu zwolnienia powinny być interpretowane ściśle m.in. dlatego, że zwolnienia stanowią wyjątek od zasady powszechności opodatkowania i choćby z tych przyczyn muszą być interpretowane jednolicie.

Mając na uwadze powyższe, dokonując wykładni przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy przez pryzmat definicji usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, określonej w art. 44 ww. rozporządzenia, należy mieć na uwadze dosłowne brzmienie tych przepisów.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (dostępnym w Internecie), użyte w art. 44 rozporządzenia słowo „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”, słowo „branża” oznacza „gałąź produkcji lub handlu obejmująca towary lub usługi jednego rodzaju”, natomiast słowo „zawód” oznacza „wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych”.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż przez kształcenie zawodowe, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po jego ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.

W przedmiotowej sprawie świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych pn. „...” na rzecz członków rodzin pacjentów chorych psychicznie nie można uznać za usługi w zakresie kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego. Szkolenia te skierowane do tych konkretnie osób nie służą celom przekwalifikowania zawodowego jak również nie stanowią pogłębienia wiedzy zawodowej. Wnioskodawca wskazał, że nie jest to szkolenie zawodowe dla członków rodzin pacjentów chorych psychicznie.

Zatem przedmiotowe usługi w zakresie szkolenia pn. „...” świadczone na rzecz członków rodzin pacjentów chorych psychicznie nie są usługami kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT, w konsekwencji nie mogą korzystać ze zwolnień określonych tym przepisem i podlegają opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23 % na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że przedmiotowe szkolenie jest usługą opodatkowaną stawką podstawową 23 % należało uznać za prawidłowe w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych na rzecz członków rodzin pacjentów chorych psychicznie, gdyż nie stanowią usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego.

Natomiast prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia pn. „...” należy uznać za usługi w zakresie kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego gdy są skierowane do pracowników służb medycznych, socjalnych i szkolnych gdyż dotyczą wyposażenia pracowników w kompetencje związane z umiejętnościami pracy w sytuacji kryzysu psychicznego. Jest to innowacyjne podejście do klauzul dające pracownikom wyraźną przewagę konkurencyjną. Ponadto Wnioskodawca stwierdził, że przedmiotowe szkolenie skierowane do tych pracowników jest nauczaniem pozostającym w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników, jak również jest nauczaniem mającym na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Nabyta wiedza stanowi podejście terapeutyczne skoncentrowane na potrzebach pacjenta i jest podstawowym warsztatem terapeutycznym.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe pn. „...” na rzecz pracowników służb medycznych, socjalnych i szkolnych, które są usługami kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT, nie mogą jednak korzystać ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a i b ustawy o VAT.

Wnioskodawca stwierdził bowiem, że nie jest podmiotem, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz świadczone przez niego usługi nie są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonymi w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Jednocześnie Wnioskodawca we wniosku wskazał, że prowadzone szkolenia nie zawsze są finansowane w całości ze środków publicznych. Natomiast w piśmie z 28 maja 2015 r. Wnioskodawca przedmiotową kwestię doprecyzował wskazując, że jeśli realizowane szkolenie jest usługą kształcenia zawodowego finansowaną przez jednostki, których działalność jest finansowana ze środków publicznych, to - wówczas to szkolenie jest opłacane w co najmniej 70% ze środków publicznych. Realizowane szkolenia są opłacane ze środków publicznych przez kierujące pracowników instytucje - jednostki sektora finansów publicznych.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 885, ze zm.), środkami publicznymi są:

1. dochody publiczne;
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienienione w pkt 2;
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
   
2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
   
3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
   
4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
   
5. z innych operacji finansowych;
5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.
   
   

Natomiast stosownie do art. 9 ww. ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
   
2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
   
3. jednostki budżetowe;
   
4. samorządowe zakłady budżetowe;
   
5. agencje wykonawcze;
   
6. instytucje gospodarki budżetowej;
   
7. państwowe fundusze celowe;
   
8. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
   
9. Narodowy Fundusz Zdrowia;
   
10. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;
    
11. uczelnie publiczne;
    
12. Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;
    
13. państwowe i samorządowe instytucje kultury oraz państwowe instytucje filmowe;
    
14. inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.

Z art. 4 ust. 1 ww. ustawy o finansach publicznych wynika, iż przepisy ustawy stosuje się do:

1. jednostek sektora finansów publicznych;
2. innych podmiotów w zakresie, w jakim wykorzystują środki publiczne lub dysponują tymi środkami.
   
   

Jak powyższe wskazuje, ustawa o finansach publicznych wymienia wprost co należy uznać za środki publiczne. Przepisy zaliczają do środków publicznych dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz wskazane przychody budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z różnych źródeł. Środkami publicznymi są również środki pochodzące z funduszy strukturalnych.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca świadczy usługi szkoleniowe pn. „...” skierowane do pracowników służb medycznych, socjalnych i szkolnych. Przedmiotowe szkolenia dla tych pracowników mogą być finansowane przez pracodawców, t.j. jednostki samorządu terytorialnego oraz jednostki sektora finansów publicznych w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Zatem w sytuacji gdy prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia pn. „...” skierowane do pracowników służb medycznych, socjalnych i szkolnych spełniają definicję kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz są finansowane co najmniej w 70 % ze środków publicznych to korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie przepisu § 3 ust. 1 pkt 14 ww. rozporządzenia Ministra Finansów. Natomiast w przypadku gdy prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia skierowane do pracowników służb medycznych, socjalnych i szkolnych są w całości finansowane ze środków publicznych zastosowanie znajduje zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że przedmiotowe szkolenia są usługą opodatkowaną stawką podstawową 23 %, należało uznać za nieprawidłowe, w sytuacji gdy prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia świadczone są na rzecz pracowników służb medycznych, socjalnych i szkolnych oraz są finansowane w całości lub w co najmniej 70 % ze środków publicznych.

Odnośnie natomiast usług szkoleniowych będących usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników służb medycznych, socjalnych i szkolnych, które nie są jednak finansowane w całości lub w co najmniej 70 % ze środków publicznych, tj. w przypadku ich finansowania ze środków firm, które nie są środkami publicznymi, albo finansowanych przez osoby fizyczne ze środków prywatnych, stwierdzić należy, że szkolenia te nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, tylko podlegają opodatkowaniu 23 % stawką podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy co do opodatkowania 23 % stawką podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych dla pracowników służb medycznych, socjalnych i szkolnych, które nie są finansowane ze środków publicznych, tylko są finansowane ze środków firm, które nie są środkami publicznymi, albo finansowanych przez osoby fizyczne ze środków prywatnych, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.