Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-671/15/AL
z 26 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 sierpnia 2015 r. (data wpływu 14 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 4 listopada 2015 r. (data wpływu 10 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę sprzedaży lokalu użytkowego i dwóch lokali mieszkalnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2015 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę sprzedaży lokalu użytkowego i dwóch lokali mieszkalnych.

Wniosek został uzupełniony pismem z 4 listopada 2015 r. (data wpływu 10 listopada 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 23 października 2015 r. Nr IBPP1/4512-671/15/AL.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem części budynku, którego początkowo był współwłaścicielem razem ze swoim bratem. Budynek został wybudowany w latach 90–tych, z przeznaczeniem 1 lokalu do celów użytkowych oraz 2 lokali na cele mieszkalne. W roku 1999 lokal użytkowy został wynajęty dla celów prowadzenia działalności gospodarczej. Następnie, na przełomie 2003 i 2004 roku w części budynku, której Wnioskodawca był właścicielem zostały wydzielone 2 lokale mieszkalne oraz 1 lokal użytkowy. W pozostałej części budynku również zostały wydzielone lokale w tej samej konfiguracji. Każdy z wydzielonych lokali posiada odrębną księgę wieczystą. Lokal użytkowy jest od 1999 roku wynajmowany z przerwami wynikającymi ze zmian wynajmujących firm. Przychody uzyskiwane z tego tytułu podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Obecnie jeden z lokali mieszkalnych jest również wynajmowany osobom fizycznym w celach mieszkaniowych. W okresie budowy nie był odliczany podatek naliczony z tytułu zakupu materiałów i świadczenia usług. W budynku tym nie dokonywana była również modernizacja nieruchomości, której nakłady przekraczałyby 30% jej wartości początkowej. Wartość uzyskiwanych z tytułu najmu lokalu użytkowego przychodów w obecnym okresie nie przekracza kwoty, która pozwala na korzystanie ze zwolnienia wynikającego z art. 113 ust. 1 w związku z ust. 11 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług. Obecnie Wnioskodawca zamierza wspólnie z bratem sprzedać cały budynek, a więc wszystkie będące własnością Wnioskodawcy oraz brata lokale.

Z uzupełnienia wniosku z 4 listopada 2015 r. wynika, iż:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu najmu lokalu od około 2000 r. w związku z utratą prawa do zwolnienia.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Dnia 16 czerwca 1992 r. Wnioskodawca wspólnie z bratem otrzymał pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego na będącej ich własnością działce. Budynek budowany był sposobem gospodarczym do 1998 roku. W dniu 23 września 1998 r. Wnioskodawca i jego brat otrzymali pozwolenie na użytkowanie budynku.

Na pytanie nr 4, 5 i 6 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „4. Jeżeli Wnioskodawca nabył przedmiotowy budynek to w jakim celu?”; „5. Jeżeli Wnioskodawca nabył budynek to czy dostawa nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy była czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (choćby korzystającą ze zwolnienia), czy też nie była czynnością podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem? Czy dostawa była dokumentowana fakturą, jeżeli nie to dlaczego?”; „6. Czy Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem budynku?” Wnioskodawca każdorazowo odpowiedział cyt.: „Nie dotyczy”.

Na pytanie nr 7 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Jeżeli Wnioskodawca wybudował przedmiotowy budynek w latach 90-tych to czy i kiedy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony związany z wydatkami związanymi z budową?” Wnioskodawca stwierdził, iż nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z wydatkami związanymi z budową.

Budynek był wybudowany systemem gospodarczym przez Wnioskodawcę i jego brata.

Na pytania nr 9 i nr 10 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „9. W jaki sposób budynek, jego części, poszczególne lokale były przez Wnioskodawcę wykorzystywane od momentu nabycia (ewentualnie wybudowania poczynionego przez Wnioskodawcę) do chwili sprzedaży? (Jeśli wykorzystywanie było różne należy podać odrębnie dla danej części budynku, danego lokalu – mieszkalnego bądź użytkowego)? Jeśli ww. nieruchomość w całości lub części – poszczególne lokale, były albo są przedmiotem najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze, to w jakim okresie (proszę wskazać daty)? Proszę o wskazanie co konkretnie było/jest przedmiotem umowy, czy Wnioskodawca jest stroną umowy, daty zawarcia pierwszej umowy oraz czy od daty jej zawarcia upłynęło więcej niż 2 lata)?” oraz „10. Z wniosku wynika, że początkowo Wnioskodawca był współwłaścicielem budynku, a obecnie jest właścicielem części tego budynku. Proszę zatem o wskazanie w jaki sposób budynek (poszczególne części, lokale) był wykorzystywany, które dokładnie lokale były wynajmowane, a które nie były wynajmowane w poszczególnych okresach?” Wnioskodawca wskazał, iż do 2004 roku budynek był własnością wspólną Wnioskodawcy i jego brata. W 2001 roku Wnioskodawca wraz z bratem zlecili projekt wyodrębnienia lokali. Na podstawie wykonanego projektu 29 czerwca 2001 r. dokonano wyodrębnienia poszczególnych lokali. Aktem notarialnym podpisano umowę ustanowienia odrębnej własności lokali i podzielone na lokale będące własnością Wnioskodawcy oraz jego brata.

Od tej pory Wnioskodawca jest właścicielem trzech lokali w tym budynku. Lokal użytkowy LU2. Lokal ten jest od 1999 roku (z kilkumiesięcznymi przerwami) wynajmowany. W lokalu LM4 i LM2 od około 1999 roku Wnioskodawca zamieszkuje wspólnie z rodziną, a od marca 2015 lokal LM2 został wynajęty na cele mieszkaniowe.

Budynek składa się z trzech kondygnacji i przyziemia. Na pierwszej kondygnacji i części przyziemia znajduje się lokal użytkowy LU2 o pow. 142,96m². W przyziemiu znajduje się również garaż przynależny do lokalu LM4 oraz kotłownia stanowiąca część wspólną budynku. Na drugiej kondygnacji znajduje się lokal mieszkalny LM2 o pow. 74,56m², na trzeciej LM4 pow. 122,23m². Po drugiej stronie korytarza - stanowiącej część wspólną, znajdują się lokale będące własnością brata Wnioskodawcy, o numerach LU1, LM1, LM3.

Lokal LM2 i LM4 to lokale mieszkalne, a LU2 lokal użytkowy.

Na pytanie nr 14 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy powierzchnia użytkowa poszczególnych lokali mieszkalnych przekracza 150 m² proszę wskazać odrębnie dla każdego lokalu?” Wnioskodawca wskazał „Nie”.

Na pytanie nr 15 zawarte w wezwaniu cyt.: „Z wniosku wynika, że tylko jeden z dwóch lokali mieszkalnych jest wynajmowany osobom fizycznym w celach mieszkaniowych, w takim przypadku proszę wskazać w jaki sposób jest/był wykorzystywany drugi lokal mieszkalny?” Wnioskodawca wskazał cyt.: „Zamieszkiwany wspólnie z rodziną”.

Na pytanie nr 16 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy budynek, o którym mowa we wniosku jest trwale związany z gruntem?” Wnioskodawca odpowiedział „Tak”.

Na pytanie nr 17 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Jaki na moment dostawy będzie symbol PKOB ww. budynku określony zgodnie z ww. rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.)?” Wnioskodawca wskazał: „Nie wiem”.

Na pytanie nr 18 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy, a jeśli tak to kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku (jego poszczególnych lokali), dokonane w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), tj. kiedy nastąpiło oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Jaka konkretnie czynność stanowiła to pierwsze zasiedlenie? Należy w tym miejscu także wyjaśnić, że pierwszym zasiedleniem w rozumieniu ww. art. 2 pkt 14 ustawy o VAT nie jest samo zamieszkanie w nim lub rozpoczęcie użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu tj. np. sprzedaż przez podmiot działający dla danej transakcji w charakterze podatnika VAT, najem, dzierżawa. - Na czym to pierwsze zasiedlenie polegało, kto, komu, kiedy i na podstawie jakiej umowy wydał przedmiotowy budynek?” Wnioskodawca wskazał, iż budynek został zasiedlony w 1999 r., nie był modernizowany.

Na pytanie nr 19 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Jaki okres upłynie pomiędzy pierwszym zasiedleniem a sprzedażą budynku lub jego poszczególnych części (lokali), czy będzie to okres dłuższy niż 2 lata?” Wnioskodawca wskazał, iż: „Od 1999 roku do daty sprzedaży, dłużej niż 2 lata”.

Na pytanie nr 20 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Z wniosku wynika, że w budynku nie była dokonywana również modernizacja nieruchomości, której nakłady przekraczałyby 30% jej wartości początkowej, prosimy zatem o podanie czy były to wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym?” Wnioskodawca wskazał: „Nie”.

Na pytanie nr 21, 22 i 23 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „21. Czy ulepszenia te dotyczyły całego budynku czy też poszczególnych lokali, czy wartość ulepszeń przekraczała 30% wartości początkowej lokalu?”; „22. Czy budynek (lub jego części (jakie?), poszczególne lokale (które?) po ulepszeniu wyższym niż 30% jego wartości początkowej był wykorzystywany w stanie ulepszonym do czynności opodatkowanych dłużej niż 5 lat?”; „ 23. Kiedy budynek (lub jego części (jakie?), poszczególne lokale (które?)) po ulepszeniach wyższych niż 30% zostały oddane do użytkowania – proszę podać dokładne daty?” Wnioskodawca wskazał cyt.: „ Nie dotyczy”.

Na pytanie nr 24 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości/budynki/budowle przeznaczone w przyszłości do dostawy (oprócz opisanych we wniosku), jeśli tak to jakie?” Wnioskodawca wskazał cyt.: „Nie wiem”.

Na pytanie nr 25 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy Wnioskodawca dokonywał już wcześniej dostawy innych nieruchomości/budynków/budowli lub ich części innych niż wymienione we wniosku, jeśli tak to jakich i kiedy i czy ewentualnie z tego tytułu Wnioskodawca odprowadził podatek VAT, czy składał deklaracje VAT-7 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R?” Wnioskodawca wskazał, iż: „Nie”.

Na pytanie nr 26 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Co jest przyczyną podjęcia decyzji o sprzedaży budynku?” Wnioskodawca wskazał, iż cyt.: „Podjąłem taką decyzję”.

Na pytanie nr 27 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Jakie działania marketingowe podejmował Pan lub zamierza podejmować w celu sprzedaży budynku?” Wnioskodawca odpowiedział cyt.: „Tradycyjne, ogólnie stosowane”.

Na pytanie nr 28 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „W jaki sposób pozyskał Pan lub zamierza pozyskać nabywców dla planowanej sprzedaży budynku?” Wnioskodawca odpowiedział: „Poprzez skierowane oferty sprzedaży”.

Na pytanie nr 29 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Jakie formy ogłoszeń o sprzedaży budynku Pan stosował lub zamierza stosować?” Wnioskodawca odpowiedział cyt.: „Internet, portale biur pośrednictwa nieruchomości”.

Na pytanie nr 30 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „ Na co przeznaczy Pan środki uzyskane ze sprzedaży budynku (lokali)?” Wnioskodawca odpowiedział cyt.: „Nie wiem”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży posiadanych przez Wnioskodawcę lokali użytkowego oraz mieszkalnych winien naliczyć i odprowadzić podatek od towarów i usług, czy też sprzedaż ta będzie korzystała ze zwolnienia podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 4 listopada 2015 r.), w przypadku sprzedaży lokali mieszkalnych, które powstawały z zamiarem wykorzystywania ich wyłącznie do celów mieszkaniowych ich sprzedaż nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Podatek VAT i przepisy z nim związane wiążą transakcje wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Jeżeli zatem sprzedawany jest lokal użytkowy, który nie był częścią prowadzonej działalności gospodarczej, dodatkowo nie uzyskiwano zwrotu podatku VAT przy nabyciu i nie dokonuje się sprzedaży lokali użytkowych w sposób powtarzalny, to należy taką transakcję potraktować jako sprzedaż majątku osobistego. Sprzedaż nieruchomości stanowiącej majątek osobisty, nie skutkuje doliczeniem się do jego ceny sprzedaży podatku VAT i nie wystawia się faktury VAT. Tylko w przypadku jeżeli sprzedaż nie odbywa się w ramach majątku osobistego, znaczy to że transakcja podlega pod przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i związku z tym musi zostać zastosowana stawka VAT przewidziana w przepisach ustawy. W takim przypadku winno się ustalić również, czy sprzedaż takiej nieruchomości odbywa się w ramach tzw. „pierwszego zasiedlenia”, bądź w terminie 2 lata od „pierwszego zasiedlenia”. Pierwszym zasiedleniem jest oddanie lokalu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lokalu, w wykonaniu transakcji podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, po jego wybudowaniu lub ulepszeniu (jeżeli wydatki na ulepszenie, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości).

Data ustanowienia odrębnej własności lokalu jest datą jego pierwszego zasiedlenia. Także gdy lokal został wynajęty, co potwierdza umowa najmu, to data pierwszej umowy najmu jest także datą pierwszego zasiedlenia. Od początku tego okresu do upływu 2 lat, sprzedaż lokalu użytkowego obligatoryjnie objęta jest stawką 23%.

Lokal użytkowy, który jest sprzedawany nie może skorzystać ze stawki zwolnionej gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Poza zwolnieniem przy dostawie lokalu użytkowego (art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy, możliwe jest również zastosowanie stawki zwolnionej na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Czyli niezależnie od warunków opisanych wcześniej można zastosować stawkę zwolnioną gdy:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie lub były one niższe, niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Zatem punkt a wprowadza zasadę, pomimo różnic w interpretacjach „jeżeli nie doliczono VAT przy nabyciu nieruchomości”, to można korzystać ze zwolnienia przy zbyciu, z zastrzeżeniem pkt b, czyli, że nie doszło do nakładów powyżej 30% wartości początkowej, gdyż wtedy mielibyśmy do czynienia z ponownym pierwszym zasiedleniem i transakcja sprzedaży lokalu użytkowego byłaby objęta stawką 23%. Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym w przypadku sprzedaży lokali mieszkalnych ich dostawa nie powoduje powstania obowiązku naliczenia podatku VAT (korzysta ze zwolnienia), również sprzedaż lokalu użytkowego korzysta ze zwolnienia, w przypadku sprzedaży przed upływem dwóch lat od daty pierwszego zasiedlenia – z uwagi na nie dokonywanie odliczenia podatku naliczonego przy budowie budynku, natomiast w przypadku sprzedaży po upływie 2 lat od daty pierwszego zasiedlenia należna jest stawka zwolniona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiuje pojęcie dostawy towarów. W myśl tego przepisu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy także zauważyć, że Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży nieruchomości angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu najmu lokalu od około

2000 r. w związku z utratą prawa do zwolnienia.

Dnia 16 czerwca 1992 r. Wnioskodawca wspólnie z bratem otrzymał pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego na będącej ich własnością działce. Budynek budowany był sposobem gospodarczym przez Wnioskodawcę i jego brata do 1998 roku. W dniu 23 września 1998 r. Wnioskodawca i jego brat otrzymali pozwolenie na użytkowanie budynku. Budynek został wybudowany w latach 90–tych, z przeznaczeniem 1 lokalu do celów użytkowych oraz 2 lokali na cele mieszkalne.

Wnioskodawca wskazał, iż w 2001 roku Wnioskodawca wraz z bratem zlecili projekt wyodrębnienia lokali. Na podstawie wykonanego projektu 29 czerwca 2001 r. dokonano wyodrębnienia poszczególnych lokali. Aktem notarialnym podpisano umowę ustanowienia odrębnej własności lokali i podzielone na lokale będące własnością Wnioskodawcy oraz jego brata.

Wnioskodawca wskazał, iż na przełomie 2003 i 2004 roku w części budynku, której Wnioskodawca był właścicielem zostały wydzielone 2 lokale mieszkalne oraz 1 lokal użytkowy. W pozostałej części budynku również zostały wydzielone lokale w tej samej konfiguracji. Każdy

z wydzielonych lokali posiada odrębną księgę wieczystą.

Od tej pory Wnioskodawca jest właścicielem trzech lokali w tym budynku.

Wnioskodawca wskazał, iż lokal LM2 i LM4 to lokale mieszkalne, a LU2 lokal użytkowy.

Lokal użytkowy LU2 jest od 1999 roku (z kilkumiesięcznymi przerwami) wynajmowany. W lokalu LM4 i LM2 od około 1999 roku Wnioskodawca zamieszkuje wspólnie z rodziną, a od marca 2015 lokal LM2 został wynajęty na cele mieszkaniowe.

Lokal użytkowy jest od 1999 roku wynajmowany z przerwami wynikającymi ze zmian wynajmujących firm. Przychody uzyskiwane z tego tytułu podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wartość uzyskiwanych z tytułu najmu lokalu użytkowego przychodów w obecnym okresie nie przekracza kwoty, która pozwala na korzystanie ze zwolnienia wynikającego z art. 113 ust. 1 w związku z ust. 11 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

Obecnie Wnioskodawca zamierza wspólnie z bratem sprzedać cały budynek, a więc wszystkie będące własnością Wnioskodawcy oraz brata lokale.

Wnioskodawca wskazał ponadto, iż nie wie czy w przyszłości będzie dokonywał sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej dostawy żadnych nieruchomości. W celu sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca ma zamiar pozyskiwać nabywców stosując różne formy ogłoszeń, przez internet czy portale biur pośrednictwa nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii, czy w przypadku sprzedaży lokalu użytkowego oraz dwóch lokali mieszkalnych winien naliczyć i odprowadzić podatek od towarów i usług.

W pierwszej kolejności należy rozważyć, czy dostawa wymienionych we wniosku lokali użytkowego i mieszkalnych zostanie dokonana przez podmiot, który dla tej dostawy będzie działał w charakterze podatnika VAT.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego przedmiotem dostawy będzie lokal mieszkalny LM4 znajdujący się w budynku mieszkalnym wybudowanym przez Wnioskodawcę i jego brata w 1998 r. Przeznaczenie tego lokalu na cele mieszkalne zostało określone już w trakcie budowy ww. budynku (jak bowiem wskazał Wnioskodawca, budynek został wybudowany z przeznaczeniem m.in. 2 lokali na cele mieszkalne). Jednocześnie lokal ten został wyodrębniony w 2001 r., a następnie aktem notarialnym podpisano umowę ustanowienia odrębnej własności lokali i podzielenia na lokale będące własnością Wnioskodawcy oraz jego brata. Na przełomie 2003 i 2004 roku w części budynku, której Wnioskodawca był właścicielem zostały wydzielone m.in. dwa lokale mieszkalne LM4 i LM2.

Wnioskodawca wskazał, iż od około 1999 r. w lokalu LM4 zamieszkuje wspólnie z rodziną.

Z wniosku nie wynika aby ww. lokal był wykorzystywany od roku 1999 r. przez Wnioskodawcę w jakikolwiek inny sposób niż wyłącznie do jego potrzeb mieszkaniowych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż dostawa ww. lokalu mieszkalnego LM4 będzie odbywała się w ramach zarządu majątkiem osobistym Wnioskodawcy. Wnioskodawca dla tej dostawy nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, bowiem ww. lokal mieszkalny LM4 nie był od momentu budowy budynku, w którym się znajduje, ani przeznaczony ani wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a wręcz przeciwnie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie dla zaspokojenia jego potrzeb osobistych (mieszkaniowych).

Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż lokalu LU4 nieprzeznaczonego i niewykorzystywanego do działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

a Wnioskodawca z tytułu tej dostawy nie będzie podatkiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy

o podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym dostawa lokalu mieszkalnego LM4 zostanie dokonana przez Wnioskodawcę w ramach czynności nie podlegających przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika ponadto, iż przedmiotem dostawy będzie lokal mieszkalny LM2, który jest wynajmowany przez Wnioskodawcę od marca 2015 r. oraz lokal użytkowy LU2, który był wynajmowany przez Wnioskodawcę od 1999 r. z przerwami wynikającymi ze zmiany wynajmujących firm.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na przepisy ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r. , poz. 121 ze zm.) regulujące kwestie najmu.

W myśl art. 659 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że najem wypełnia definicję działalności gospodarczej określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W rozumieniu wyżej cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług świadczenie usług najmu nieruchomości jest działalnością gospodarczą, a podmiot wykonujący te czynności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach określonych w przepisach regulujących ten podatek.

W ocenie tut. organu w przedmiotowej sprawie wystąpiły zdarzenia, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wydzielonych w budynku lokali użytkowego LU2 i mieszkalnego LM2 wypełnia przesłanki działalności gospodarczej.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż już w momencie budowy budynku mieszkalnego Wnioskodawca zakładał przeznaczenie jednej z części budynku do celów użytkowych wyodrębniając w tym celu jeden lokal użytkowy. Ten stan utrzymany został w wyniku podziału nieruchomości jaka miała miejsce na przełomie 2003 i 2004 r. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż lokal użytkowy LU2 jest od 1999 roku wynajmowany z kilkumiesięcznymi przerwami wynikającymi ze zmian wynajmujących firm, a przychody uzyskiwane z tego tytułu podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

A zatem uznać należy, iż ww. lokal użytkowy nie powstał z zamiarem wykorzystania go do zaspokojenia osobistych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy, jak również nie był faktycznie do takich celów wykorzystywany.

Z wniosku wynika również, iż jeden z wydzielonych lokali mieszkalnych LM2 jest od marca 2015 r. wynajęty na cele mieszkaniowe.

A zatem, w przedmiotowej sprawie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Należy bowiem zwrócić uwagę, że z powołanego wyżej orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania tej nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż – jak już wskazano powyżej – lokal użytkowy LU2 jest od 1999 r. wynajmowany z przerwami wynikającymi ze zmian wynajmujących firm, zaś lokal mieszkalny LM2 wprawdzie początkowo był zamieszkany przez Wnioskodawcę, jednak został wynajęty od marca 2015 r. na cele mieszkaniowe. Zatem w odniesieniu do ww. lokali nie można uznać, że stanowią one majątek osobisty Wnioskodawcy, niewykorzystywany do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług za jaką uznaje się najem nieruchomości. Tym samym w przypadku planowanej dostawy obu ww. lokali stwierdzić należy, że w istocie przedmiotem dostawy będą składniki majątku działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Należy zatem stwierdzić, że dostawa lokalu użytkowego LU2 i lokalu mieszkalnego LM2 będzie dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę działającego w odniesieniu do tych czynności w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Skutkiem powyższego planowana przez Wnioskodawcę dostawa lokalu użytkowego LU2 i lokalu mieszkalnego LM2 stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwych stawek lub przy zastosowaniu zwolnienia od podatku, gdyż Wnioskodawca będzie działał dla tej transakcji jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzący działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Ponieważ przedmiotowe lokale są towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zatem sprzedaż ww. lokali podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%,

z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129

ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Jak stanowi art. 2 pkt 14 ww. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie należy rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę – bowiem zarówno sprzedaż, najem jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu nabywcy czy najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca przewiduje – po spełnieniu określonych warunków – objęcie dostawy zwolnieniem wskazanym w art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak już wcześniej wskazano, dla dostawy nieruchomości – w niniejszej sprawie lokalu użytkowego LU2 i lokalu mieszkalnego LM2, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku w oparciu o jedną z dwóch podstaw prawnych: art. 43 ust. 1 pkt 10 lub też pkt 10a ustawy. Jednakże dla zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy istotne jest, czy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed pierwszym zasiedleniem, czy też nie oraz czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Analizując powołaną w niniejszej interpretacji definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

A zatem za nieprawidłowe uznać należy stwierdzenie Wnioskodawcy zawarte we własnym stanowisku, iż data ustanowienia odrębnej własności lokalu jest datą jego pierwszego zasiedlenia.

Jak wynika z wniosku przedmiotem planowanej dostawy ma być lokal użytkowy LU2, który jest wynajmowany przez Wnioskodawcę od 1999 r., z kilkumiesięcznymi przerwami związanymi ze zmianą wynajmujących firm. A zatem pierwsze zasiedlenie powyższego lokalu użytkowego miało miejsce w 1999 r., bowiem w tym roku przedmiotowy lokal został po raz pierwszy oddany do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu – to jest oddany w najem pierwszemu najemcy. Jednocześnie jak wskazał Wnioskodawca w budynku nie była dokonywana modernizacja, której nakłady przekroczyłyby 30 % wartości początkowej nieruchomości.

Tym samym dostawa ww. lokalu użytkowego korzysta ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, bowiem planowana dostawa nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, ani też w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia.

Przedmiotem planowanej dostawy ma być również lokal mieszkalny LM2, który od marca 2015 r. jest wynajęty na cele mieszkaniowe. Zatem pierwsze zasiedlenie ww. lokalu w rozumieniu przepisów ustawy o VAT nastąpiło w marcu 2015 r., bowiem wówczas przedmiotowy lokal został oddany do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu użytkownikowi (najemcy). Jednocześnie jak wskazał Wnioskodawca w budynku nie była dokonywana modernizacja, której nakłady przekroczyłyby 30 % wartości początkowej nieruchomości.

Jeżeli zatem od momentu wynajmu do momentu planowanej dostawy ww. lokalu mieszkalnego LM2 upłynie okres nie krótszy niż 2 lata, dostawa ww. lokalu mieszkalnego LM2 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, bowiem nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, ani też w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia.

Jeżeli jednak od momentu wynajmu do momentu planowanej dostawy ww. lokalu mieszkalnego LM2 upłynie okres krótszy niż 2 lata, dostawa ww. lokalu mieszkalnego nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ze względu na niespełnienie warunku wskazanego w lit. b) tego przepisu (tj. planowana dostawa nastąpi w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia).

Zatem zbadać należy czy w tej sytuacji nie występują przesłanki dla uznania przedmiotowej dostawy lokalu mieszkalnego LM2 za zwolnioną od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Wnioskodawca wskazał, że nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w związku z poniesionymi wydatkami związanymi z budową budynku,

w którym ww. lokal się znajduje.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż w budynku nie była dokonywana modernizacja, której nakłady stanowiłyby wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym przekraczające 30% jego wartości początkowej.

Zatem w tym przypadku dostawa ww. lokalu mieszkalnego LM2 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT z uwagi na łączne spełnienie obu warunków określonych tym przepisem.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że pomimo faktu, że tut. organ podziela poglądy Wnioskodawcy dotyczące braku podlegania przepisom ustawy o VAT dostawy lokalu mieszkalnego LM4, w kwestii zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy lokalu mieszkalnego LM2, oraz w zakresie dotyczącym zastosowania zwolnienia od podatku dostawy lokalu użytkowego LU2 dokonywanej po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia, jednakże stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo należało uznać za nieprawidłowe, bowiem nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy dotyczącym braku podlegania przepisom ustawy o VAT dostawy lokalu mieszkalnego LM2 i lokalu użytkowego LU2, nieprawidłowym jest stwierdzenie Wnioskodawcy, iż data ustanowienia odrębnej własności lokalu jest datą jego pierwszego zasiedlenia, również nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy w kwestii zwolnienia od podatku dostawy lokalu mieszkalnego LM4 (uznano ją bowiem za czynność niepodlegającą opodatkowaniu) oraz zwolnienia od podatku dostawy lokalu użytkowego LU2 w przypadku sprzedaży przed upływem 2 lat od daty pierwszego zasiedlenia (bowiem od pierwszego zasiedlenia upłynął już okres dłuższy niż 2 lata).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.