Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-406/15-4/KT
z 21 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.), uzupełnionym w dniu 29 czerwca 2015 r. (data wpływu 1 lipca 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 18 czerwca 2015 r. - o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczenia na terytorium kraju dokonywanych przez Spółkę dostaw towarów przemieszczanych ze Szwecji do centrum przeładunkowego w Polsce - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczenia na terytorium kraju dokonywanych przez Spółkę dostaw towarów przemieszczanych ze Szwecji do centrum przeładunkowego w Polsce. Wniosek uzupełniony został pismem złożonym w dniu 29 czerwca 2015 r. (data wpływu 1 lipca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/4512-406/15-2/KT z dnia 18 czerwca 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 22 czerwca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką szwedzką. Działalność Spółki polega na produkcji i dystrybucji produktów papierowych. Spółka jest zarejestrowana w Polsce do celów podatku od towarów i usług, w związku z transakcjami innymi, niż opisane w niniejszym wniosku.

1. Dostawy towarów dokonywane przez Spółkę na rzecz jej klientów
   
   

Spółka dokonuje dostaw towarów na rzecz klientów (w większości przypadków z krajów Unii Europejskiej, rzadziej spoza Unii Europejskiej). W związku z dostawami, towary wysyłane są ze Szwecji do innych państw członkowskich UE lub do państw spoza UE. Towary są wysyłane bądź bezpośrednio do nabywcy (który jest wówczas ich docelowym odbiorcą) bądź do podmiotu trzeciego wskazanego przez nabywcę (w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, w ramach których nabywca odsprzedaje towary swojemu klientowi, będącemu ich odbiorcą).

Zgodnie z warunkami dostaw, Spółka jest odpowiedzialna za transport towarów do odbiorców. Spółka ponosi również ryzyko związane z transportem. Stąd też, w przypadku realizacji takiej dostawy, prawo do dysponowania towarem jak właściciel przenoszone jest przez Spółkę na nabywcę w momencie dostarczenia towarów docelowemu odbiorcy w jego lokalizacji.

W przypadku dostaw towarów przez Spółkę do klientów spoza Unii Europejskiej (i) jako eksporter/nadawca działa Spółka, (ii) towary są zgłaszane do procedury wywozu poza UE już na terytorium Szwecji, w momencie wysyłki.

Transport towarów odbywa się w ten sposób, że co do zasady już w momencie rozpoczęcia transportu na terytorium Szwecji znany jest zarówno odbiorca, jak i miejsce, do którego ma trafić konkretna partia towarów. Jedynie sporadycznie mogą zdarzać się sytuacje, w których w trakcie trwania transportu towarów nabywca zmieni pierwotną dyspozycję dotyczącą miejsca docelowego, do którego mają one trafić (np. wskaże adres innego swojego magazynu lub magazynu swojego klienta).

2. Obecny sposób realizacji transportu towarów do klientów
   
   

W celu prawidłowego wywiązania się przez Spółkę z obowiązku dostarczenia towarów do miejsca docelowego oraz w celu optymalizacji kosztów logistyki dostaw, w ramach grupy kapitałowej A., do której należy Spółka, podjęto decyzję, że podmiotem, który świadczy usługi kompleksowej organizacji transportu towarów od Spółki do odbiorców, jest A. S.A. z siedzibą w Polsce („A.”). A. świadczy ww. usługi na rzecz Spółki w ten sposób, że kompleksowo organizuje całość transportu od Spółki do odbiorcy docelowego, tj. wyszukuje i wynajmuje przewoźnika, który odbiera towary z miejsca wskazanego przez producenta (tu: Spółka) i dostarcza je bezpośrednio odbiorcy. A. nie dokonuje transportu z wykorzystaniem własnych zasobów. W celu prawidłowej realizacji zleconego jej transportu, A. zatrudnia podwykonawców, którzy m.in. dokonują fizycznego transportu towarów.

3. Rozważane warianty modyfikacji sposobu realizacji transportu towarów do klientów
   
   

W ramach dalszej optymalizacji kosztów logistyki dostaw realizowanych przez Spółkę, rozważana jest zmiana sposobu realizacji dostaw towarów do odbiorców. Rozważane są dwa warianty modyfikacji modelu realizacji dostaw, będące przedmiotem niniejszego wniosku Spółki.

Na wstępie należy podkreślić, że w ramach obu rozważanych Wariantów aktualne pozostaną wszystkie warunki realizacji dostaw towarów przez Spółkę na rzecz jej klientów, opisane w pkt A powyżej.

Oba planowane warianty realizacji dostaw zakładają, że transport towarów od Spółki do miejsca docelowego będzie odbywał się z wykorzystaniem centrum przeładunkowego zlokalizowanego na terytorium Polski. Zatem, co do zasady, wszystkie dostawy przejeżdżać będą przez centrum przeładunkowe. Przeładunek towarów ma służyć temu, aby transport był jak najbardziej efektywny przy zachowaniu jak najniższych kosztów transportu. Możliwe są sytuacje, w których towary, będące przedmiotem dostaw, będą krótkotrwale przechowywane w centrum przeładunkowym przez czas niezbędny dla dokonania przeładunku lub dla prawidłowej, optymalnej kosztowo realizacji transportu (co do zasady, okres od kilku do kilkunastu dni). Towary nie będą jednak podlegały właściwemu magazynowaniu w centrum przeładunkowym, tj. magazynowaniu jako cel sam w sobie, bez związku z organizacją transportu towarów do odbiorcy.

Centrum przeładunkowe będzie prowadzone przez podmiot trzeci posiadający właściwe zasoby, infrastrukturę itd. („Operator centrum”). Operatorem centrum może być inna niż A. polska spółka z grupy A.

W związku z powyższym, operacyjnie transport towarów od Spółki do miejsca docelowego będzie realizowany w obu wariantach w następujący sposób:

• przewoźnik (podwykonawca A.) będzie odbierał towary od Spółki z magazynu na terytorium Szwecji, a następnie przewoził je do centrum przeładunkowego w Polsce;
  
• towary będą rozładowywane i wprowadzane do centrum przeładunkowego;
  
• w centrum przeładunkowym towary będą znajdowały się przez czas niezbędny z perspektywy optymalnej kosztowo organizacji dalszego transportu do odbiorcy; możliwe są zatem zarówno sytuacje, kiedy opuszczą one centrum przeładunkowe niezwłocznie po rozładunku, jak również sytuacje, kiedy towary będą przechowywane w centrum przez okres co do zasady nieprzekraczający kilku - kilkunastu dni (np. jeśli kolejny środek transportu jeszcze nie dojechał do centrum albo oczekiwana jest inna partia towarów, która będzie kontynuowała transport tym samym środkiem transportu);
  
• dalszy transport towarów z centrum przeładunkowego do miejsca przeznaczenia (lokalizacji odbiorcy) będzie realizowany przez tego samego lub innego przewoźnika, będącego podwykonawcą A.
  
  
  

Jak wskazano, w ramach obu wariantów będą zachowane wszystkie warunki dostaw wskazane w pkt A). W szczególności, dokonywanie przeładunku na terytorium Polski pozostanie bez wpływu na fakt, że już w momencie opuszczania przez towary magazynu Spółki na terytorium Szwecji będzie znany adresat i adres dostawy konkretnych partii towarów i co do zasady te dane nie będą się zmieniały w trakcie transportu/przeładunku (jak wskazano powyżej, jedynie sporadycznie mogą wystąpić przypadki zmiany przez nabywcę w trakcie trwania transportu towarów pierwotnej dyspozycji co do miejsca docelowego).

Różnica pomiędzy oboma wariantami będzie sprowadzała się do tego, że:

• w ramach Wariantu I Operator centrum będzie działał jako podwykonawca A.,
  
• natomiast w ramach Wariantu II Operator centrum będzie świadczył swoje usługi bezpośrednio na rzecz Spółki (z pominięciem A.).
  
  
  

Innymi słowy, w ramach Wariantu I A. byłaby podmiotem działającym na zlecenie producenta (Spółki), odpowiedzialnym za kompleksową organizację całej logistyki transportu towarów do odbiorców, łącznie ze zorganizowaniem centrum przeładunkowego. A. byłaby więc odpowiedzialna za zapewnienie nie tylko usług przewozu towarów, ale również usług związanych z funkcjonowaniem centrum przeładunkowego w Polsce. Usługi te A. zlecałaby podmiotom trzecim działającym w charakterze jej podwykonawców (tj. w szczególności przewoźnikom oraz Operatorowi centrum), dzięki czemu sama miałaby możliwość zapewnienia Spółce kompleksowej usługi logistycznej.

Z kolei w ramach Wariantu II A. będzie podmiotem odpowiedzialnym za zorganizowanie transportu towarów z magazynu Spółki na terytorium Szwecji do centrum przeładunkowego w Polsce oraz następnie z centrum przeładunkowego dalej bezpośrednio do miejsca przeznaczenia (lokalizacji odbiorcy). A. zapewni te usługi zatrudniając podmioty trzecie (przewoźników) w charakterze podwykonawców. W ramach Wariantu II Operator logistyczny odpowiedzialny za rozładunek, czasowe przechowywanie oraz ponowny załadunek towarów działałby bezpośrednio na zlecenie Spółki (tj. świadczyłby usługi bezpośrednio na rzecz Spółki i wystawiał z tego tytułu faktury na rzecz Spółki). Konsekwentnie, w ramach tego wariantu zakres usług świadczonych przez A. na rzecz Spółki nie obejmowałby czynności realizowanych przez Operatora logistycznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z dostawami towarów realizowanymi przez Spółkę w ramach Wariantu I, gdy towary przeznaczone dla określonego klienta będą przed ich dostarczeniem do miejsca docelowego przemieszczane do centrum przeładunkowego w Polsce (prowadzonego przez Operatora centrum działającego jako podwykonawca A.), po stronie Spółki będą powstawały jakiekolwiek obowiązki w zakresie rozliczania w Polsce podatku od towarów i usług?
2. Czy w związku z dostawami towarów realizowanymi przez Spółkę w ramach Wariantu II, gdy towary przeznaczone dla określonego klienta będą przed ich dostarczeniem do miejsca docelowego przemieszczane do centrum przeładunkowego w Polsce (prowadzonego przez Operatora centrum świadczącego w tym zakresie usługi bezpośrednio na rzecz Spółki), po stronie Spółki będą powstawały jakiekolwiek obowiązki w zakresie rozliczania w Polsce podatku od towarów i usług?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1)

W związku z dostawami towarów realizowanymi przez Spółkę w ramach Wariantu I, gdy towary przeznaczone dla określonego klienta będą przed ich dostarczeniem do miejsca docelowego przemieszczane do centrum przeładunkowego w Polsce (prowadzonego przez Operatora centrum działającego jako podwykonawca A.), po stronie Spółki nie będą powstawały jakiekolwiek obowiązki w zakresie rozliczania w Polsce podatku od towarów i usług.

W szczególności przemieszczenie towarów z terytorium Szwecji do centrum przeładunkowego w Polsce nie będzie uznane za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w przepisie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT [ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.)].

Ad. 2)

W związku z dostawami towarów realizowanymi przez Spółkę w ramach Wariantu II, gdy towary przeznaczone dla określonego klienta będą przed ich dostarczeniem do miejsca docelowego przemieszczane do centrum przeładunkowego w Polsce (prowadzonego przez Operatora centrum świadczącego w tym zakresie usługi bezpośrednio na rzecz Spółki), po stronie Spółki nie będą powstawały jakiekolwiek obowiązki w zakresie rozliczania w Polsce podatku od towarów i usług.

W szczególności przemieszczenie towarów z terytorium Szwecji do centrum przeładunkowego w Polsce nie będzie uznane za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w przepisie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT.

Uwagi ogólne

W ocenie Spółki, aby dokonać prawidłowej oceny, czy opisane wyżej transakcje (w planowanym modelu biznesowym w obu wariantach) wywierają skutki na gruncie podatku od towarów i usług, w pierwszej kolejności należy ustalić miejsce świadczenia dla wskazanych dostaw towarów. Reguły ustalania miejsca świadczenia dla dostaw towarów określa zarówno Dyrektywa 2006/112/WE, jak również polska ustawa o VAT.

Dyrektywa 2006/112/WE w art. 32 ustala zasadę, że „w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub nabywcę lub też osobę trzecią, za miejsce dostawy uznaje się miejsce, w którym znajdują się towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy”.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, „miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Jak wspomniano wyżej, transakcje, których dotyczy niniejszy wniosek, w obu wariantach będą polegały na wysyłce towarów od sprzedawcy w Szwecji (Spółka) do odbiorców na terytorium innych niż Szwecja państw członkowskich Unii Europejskiej lub (rzadziej) do odbiorców poza terytorium Unii Europejskiej (przy czym jak wskazano, odbiorcą może być bądź bezpośredni kontrahent Spółki, bądź podmiot trzeci wskazany przez kontrahenta Spółki). Przeznaczenie każdej partii towarów (w ramach dostawy na rzecz klientów) będzie znane już w momencie rozpoczęcia transportu i co do zasady nie będzie się zmieniało w trakcie transportu (jak wskazano, zmiana pierwotnej dyspozycji co do miejsca docelowego przez dostawcę w trakcie trwania transportu towarów może się zdarzać wyłącznie sporadycznie, sytuacje takie, o ile wystąpią, będą miały wyjątkowy charakter i możliwość ich wystąpienia nie wpływa zdaniem Spółki na kwestie przedstawione w niniejszym wniosku). Prawo do dysponowania towarami jak właściciel będzie przysługiwało Spółce tak długo, jak długo będzie trwał transport. Przekazanie klientom prawa do dysponowania towarami jak właściciel będzie miało w miejscu docelowym, do którego dostarczane będą określone w zamówieniach partie towarów.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że sprzedawane i dostarczane klientom Spółki towary będą przedmiotem:

1. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w państwie członkowskim UE, do którego ze Szwecji wysyłane będą towary (w przypadku dostaw, których celem będzie państwo członkowskie UE);
2. importu w państwie trzecim (w przypadku dostaw, których celem będzie państwo spoza Unii Europejskiej).
   
   

Wariant I

W ocenie Spółki, planowana zmiana modelu transportu towarów do odbiorców, z uwzględnieniem centrum przeładunkowego, przedstawiona jako Wariant I, pozostanie bez wpływu na zasady opodatkowania omawianych dostaw. W szczególności, dokonywanie dostaw w ramach tego modelu nie wywrze skutków w zakresie opodatkowania VAT w Polsce, ponieważ rozpoczęty w Szwecji transport nie zostanie przerwany w centrum przeładunkowym, ani na żadnym innym etapie transportu. Zdaniem Spółki, transport dokonywany na zasadach opisanych w Wariancie I będzie uznawany za nieprzerwany aż do momentu, w którym dotrze do odbiorcy.

Spółka podkreśla, że kluczowe dla sprawy jest to, że w momencie rozpoczęcia transportu towarów sprzedawanych przez Spółkę, znany będzie zarówno odbiorca, do którego trafi dana partia towaru, jak i miejsce docelowe transportu (jak wskazano, jedynie sporadycznie, w wyjątkowych przypadkach klient może w trakcie trwania transportu zmienić pierwotną dyspozycję i wskazać inne miejsce docelowe transportu).

Rozważany przez Spółkę model biznesowy przedstawiony w Wariancie I przewiduje, że A. jest zobowiązana zapewnić Spółce, korzystając z odpowiednich podwykonawców, kompleksową usługę w zakresie organizacji dostaw towarów Spółki w możliwie najkrótszym czasie, zwracając jednocześnie uwagę na kosztową efektywność transportu. Realizacji celów sprawnego i efektywnego transportu ma służyć właśnie centrum przeładunkowe, w którym w razie potrzeby można czasowo składować towary będące przedmiotem dostaw do odbiorców. Podkreślenia wymaga to, że ewentualne składowanie towarów odbywać się będzie jedynie przez okres potrzebny ze względu specyfikę logistyki dostaw. Możliwe są bowiem sytuacje, w których na przykład:

• towary na odcinku Spółka - centrum przeładunkowe przewozi przewoźnik X, zatrudniony przez A.;
  
• zaangażowanie X na całej trasie z różnych przyczyn mogłoby być nieopłacalne (np. pusty przejazd powrotny);
  
• na odcinku centrum przeładunkowe - miejsce docelowe przewozu dokonuje przewoźnik Y, który zgodnie z wcześniej ustalonym planem będzie jechał w okolice miejsca, w którym odbiorca oczekuje na zamówienie i ma również możliwość zabrania i doręczenia zamówionej partii towarów, jednak dopiero po np. trzech dniach od momentu przywozu zamówionej partii towarów do centrum przeładunkowego przez przewoźnika X;
  
• zaangażowanie Y na odcinku centrum przeładunkowe - miejsce docelowe nieznacznie wydłuża czas transportu, ale znacznie ogranicza koszty całkowite dostawy.
  
  
  

W kontekście powyższego, nie ulega wątpliwości, że obsługa dostaw z wykorzystaniem centrum przeładunkowego może zwiększać efektywność kosztową transportu, co przekłada się na realizację celów grupy kapitałowej A., jak również stanowi przejaw racjonalnego gospodarowania zasobami na konkurencyjnym rynku i podejmowania działań w kierunku budowania przewagi konkurencyjnej. Należy podkreślić, że magazyn przeładunkowy w żadnym przypadku nie będzie docelowym miejscem przeznaczenia towarów dostarczanych ze Szwecji - zawsze w momencie rozpoczęcia wysyłki ze Szwecji wiadomo będzie, która partia towaru ma trafić do którego klienta (odbiorcy) i w które miejsce ma zostać dostarczona (a ewentualna zmiana pierwotnej dyspozycji klienta w tym zakresie w trakcie transportu może mieć miejsce wyłącznie sporadycznie). Zatem pobyt towarów w centrum przeładunkowym ma jedynie charakter techniczny, a co za tym idzie, nie można uznać, że będzie skutkować przerwaniem transportu w Polsce, a następnie ponownym podjęciem go na terytorium Polski.

Również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych (interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 września 2014 r. nr IPPP3/443-586/14-2/LK; interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 maja 2014 r. nr IBPP4/443-84/14/LG); tu: dotyczących eksportu) opisują nieprzerwany charakter transportu w ten sposób, że nie chodzi w nim o aspekt fizyczny tego transportu (czyli o to, aby transportu np. dokonywał tylko jeden podmiot (np. spedytor), czy aby towar nie mógł być przeładowany czy chwilowo składowany). Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Wspólnoty (Unii). W ocenie Spółki, analogicznie należy rozpatrywać kwestię ciągłości transportu w odniesieniu do transportu wewnątrzunijnego.

W świetle powyższego, należy uznać, że okoliczności, które będą towarzyszyły dostawom towarów od sprzedawcy w Szwecji do miejsc przeznaczenia, wskazują na nieprzerwany charakter transportu towarów przez centrum przeładunkowe. Wysyłana ze Szwecji partia towarów będzie przeznaczona dla konkretnego kontrahenta, istota zamówienia nie ulegnie zmianie podczas postoju towarów w centrum przeładunkowym. Sam przeładunek i ewentualne krótkotrwałe składowanie mogą mieć jedynie wpływ na nieznaczne wydłużenie czasu dostawy, jednak żaden przepis prawa podatkowego nie wymaga, aby transport zakończył się w określonym terminie. Potwierdził to zresztą Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 18 listopada 2010 r. w sprawie C-84/09 X, w którym uznał, że przepisy Dyrektywy 2006/112/WE powinny być interpretowane w ten sposób, że zaklasyfikowanie danej transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia lub dostawy nie może zależeć od przestrzegania jakiegokolwiek terminu, w którym powinien rozpocząć się lub zakończyć transport danego towaru z państwa członkowskiego dostawy do państwa członkowskiego przeznaczenia. Mając powyższe na względzie, krótkotrwały pobyt towarów w centrum przeładunkowym (co do zasady nie dłużej niż kilka, kilkanaście dni) nie powinien przerywać transportu.

W odniesieniu do dostaw Spółki, w ramach których towary docelowo wywożone będą poza terytorium Unii Europejskiej, dodatkowych argumentów potwierdzających nieprzerwany charakter transportu rozpoczętego w Szwecji dostarcza orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W orzecznictwie NSA (uchwala Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt IFPS 3/12, tak też w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 grudnia 2014 r., sygn. akt 1756/13) kwestionowana była możliwość uznania za eksport towarów na terytorium Polski dostaw, w ramach których towary były wysyłane z Polski do magazynu na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w celu ich dalszego wywozu do państwa trzeciego po czasowym składowaniu w tym magazynie (prawo do dysponowania jak właściciel było przenoszone na nabywcę w tym magazynie lub jeszcze na terytorium kraju) - jeśli towary były obejmowane procedurą wywozu poza UE już na terytorium tego innego państwa członkowskiego, w którym znajdował się magazyn. Zdaniem NSA, w przypadku gdy towar jest transportowany z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu, tam rozładowany i magazynowany, po czym dopiero z tego kraju transportowany (po zgłoszeniu w nim tego towaru do wywozu poza terytorium UE), nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium UE nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej jest ten kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej - „w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) - po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej - nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%”.

Jednakże, w ocenie NSA, do odmiennych wniosków należy dojść wówczas, gdy towary byłyby obejmowane procedurą wywozu poza UE już na terytorium Polski. Jak stwierdził NSA w przywołanej już uchwale: „Niewątpliwie bowiem, jeżeli - stosownie do art. 161 ust. 5 WKC - zgłoszenie do wywozu towarów zostanie złożone w krajowym urzędzie celnym, jako właściwym dla dozoru miejsca, gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego, stanowić to będzie bezsporny dowód tego, że - stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. - miejscem dostawy (eksportu towarów) jest Polska, skoro wywożone poza terytorium Wspólnoty towary znajdowały się na jej terytorium w momencie rozpoczęcia wysyłki łub transportu towarów do nabywcy poza granicami Unii.”

Odnosząc powyższe rozważania NSA do planowanych przez Spółkę transakcji (w zakresie towarów przeznaczonych do wywozu poza UE), należy uznać, że dostawa odpowiadająca eksportowi towarów będzie miała miejsce na terytorium Szwecji, tj. w miejscu, w którym towary zostaną zgłoszone do procedury wywozu. Stanowisko NSA tym bardziej można odnieść do sytuacji Spółki, że w jej przypadku (odmiennie w porównaniu do stanu sprawy poddanej ocenie NSA w przywołanych sprawach), Spółka jako dostawca będzie w pełni odpowiadała za dostarczenie towarów z terytorium Szwecji do nabywcy (odbiorcy) spoza terytorium UE (zlecając realizację tego obowiązku A., która w tym celu sama zatrudni odpowiednich podwykonawców).

Reasumując, w ocenie Spółki, w związku z dostawami towarów realizowanymi przez Spółkę w ramach Wariantu I, gdy towary przeznaczone dla określonego klienta będą przed ich dostarczeniem przemieszczane do centrum przeładunkowego w Polsce (prowadzonego przez Operatora centrum działającego jako podwykonawca A.), nie dojdzie po stronie Spółki do powstania w Polsce obowiązków podatkowych w podatku od towarów i usług.

Transakcje przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego w Wariancie I będą stanowiły odpowiednio wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów lub eksport towarów dokonywane przez Spółkę w Szwecji. Transakcjom tym odpowiadać będą wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów (w przypadku miejsca przeznaczenia dostaw towarów w krajach UE innych niż Szwecja) lub import państwie trzecim (w przypadku miejsca przeznaczenia dostaw towarów w państwach spoza UE).

Konsekwentnie, przemieszczenia towarów ze Szwecji do centrum przeładunkowego w Polsce w ramach transakcji odpowiadających wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów lub eksportowi towarów z terytorium Szwecji nie będą stanowić wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w przepisie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT (przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 (ustawy o VAT), rozumie się m.in. przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika), a to za sprawą wyłączeń, które ustawa o VAT przewiduje w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 4 (w zakresie eksportu ze Szwecji) oraz pkt 5 (w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej ze Szwecji).

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy o VAT, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy:

4. „ towary mają być przedmiotem czynności odpowiadającej eksportowi towarów dokonanej przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego, z którego są przemieszczane na terytorium kraju;
   
5. towary mają być przedmiotem czynności odpowiadającej wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 i 2, dokonanej przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego, z którego są przemieszczane na terytorium kraju”.
   
   
   

Mając na uwadze powyższe argumenty, Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska w odniesieniu do pytania 1.

Wariant II

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w Wariancie II Operator logistyczny świadczyłby usługi związane z funkcjonowaniem centrum przeładunkowego bezpośrednio na rzecz Spółki i obciążał bezpośrednio Spółkę z tytułu tych usług. Czynności te byłyby więc wyłączone z zakresu usług świadczonych w związku z organizacją transportu towarów na rzecz Spółki przez A. (a więc odpowiedzialność A. sprowadzałaby się zasadniczo do zorganizowania, z wykorzystaniem podwykonawców, procesu transportu towarów od Spółki do centrum przeładunkowego i następnie z centrum przeładunkowego do odbiorcy docelowego).

W pozostałej części opis zdarzenia przyszłego pozostaje bez zmian, w porównaniu do Wariantu I.

Mając na uwadze powyższe, Spółka zajmuje stanowisko, zgodnie z którym pomimo pewnych różnic związanych ze sposobem zorganizowania procesu związanego z transportem towarów, faktyczny rezultat czynności wykonanych przez podmioty obsługujące transport towarów Spółki do jej odbiorców pozostaje identyczny w porównaniu do Wariantu I. Wniosku tego nie zmienia okoliczność, że w Wariancie II część funkcji związanych z logistyką transportu towarów do klienta Spółka zleci A., a część bezpośrednio Operatorowi centrum. W ocenie Spółki, również w ramach Wariantu II zachowane zostaną wszystkie opisane powyżej okoliczności, kluczowe z perspektywy zachowania nieprzerwanego charakteru transportu towarów rozpoczętego na terytorium Szwecji, a kończącego się w docelowym miejscu przeznaczenia (lokalizacji klienta). Również w ramach Wariantu II rozpoczęty w Szwecji transport nie zostanie przerwany w centrum przeładunkowym, ani na żadnym innym etapie transportu.

Kwestia, czy Operator logistyczny świadczy usługi związane z funkcjonowaniem centrum przeładunkowego jako podwykonawca A. (i wchodzą one w zakres kompleksowej usługi świadczonej przez A. na rzecz Spółki), czy bezpośrednio na rzecz Spółki, ma jedynie techniczny charakter. Okoliczność ta nie może decydować o sposobie opodatkowania dostaw Spółki na rzecz jej klientów podatkiem VAT.

Reasumując, w ocenie Spółki, w związku z dostawami towarów realizowanymi przez Spółkę w ramach Wariantu II, gdy towary przeznaczone dla określonego klienta będą przed ich dostarczeniem przemieszczane do centrum przeładunkowego w Polsce (prowadzonego przez Operatora centrum świadczącego w tym zakresie usługi bezpośrednio na rzecz Spółki), po stronie Spółki nie będą powstawały jakiekolwiek obowiązki w zakresie rozliczania w Polsce podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie przemieszczenia towarów ze Szwecji do centrum przeładunkowego w Polsce w ramach transakcji odpowiadających wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów lub eksportowi towarów z terytorium Szwecji nie będą stanowić wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w przepisie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, a to za sprawą wyłączeń, które ustawa o VAT przewiduje w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 4 (w zakresie eksportu ze Szwecji) oraz pkt 5 (w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej ze Szwecji).

Mając na uwadze powyższe argumenty, Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska w odniesieniu do pytania 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.