Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-436/15-5/MJ
z 14 sierpnia 2015 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.) oraz pismem z dnia 29 lipca 2015 r. (data wpływu 31 lipca 2015 r.) bedącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 17 lipca 2015 r., znak IPPP2/4512-436/15-3/MJ, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości w drodze egzekucji komorniczej (Km 86/14) – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 18 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości w trybie egzekucji komorniczej (Km 86/14). Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.) oraz pismem z dnia 29 lipca 2015 r. (data wpływu 31 lipca 2015 r.) bedącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 17 lipca 2015 r., znak IPPP2/4512-436/15-3/MJ.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca w toku prowadzonego postępowania przeciwko A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością dokonał zajęcia, a następnie sprzedaży w drodze licytacji publicznej nieruchomości, będącej własnością dłużnika i położonej w B. przy ul. C. dla której Sąd Rejonowy w Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą.
W dniu 30 kwietnia 2015 r. w drodze pierwszej licytacji udzielono przybicia w stosunku do przedmiotowej nieruchomości. Zgodnie zaś z art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług - komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika. Zgodnie z art. 999 par. 1 kpc własność nieruchomości przenosi prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności, które wydawane jest po uprawomocnieniu się przybicia i wykonaniu przez nabywcę warunków licytacyjnych.
Zgodnie z art. 962 kpc przystępujący do przetargu składa jedynie rękojmię, zaś dopiero po uprawomocnieniu się postanowienia o przybiciu, sąd wzywa licytanta, który uzyskał przybicie (nabywcę), aby w ciągu dwóch tygodni od otrzymania wezwania złożył na rachunek depozytowy sądu cenę nabycia z potrąceniem wpłaconej rękojmi, przy czym na wniosek nabywcy sąd może oznaczyć dłuższy termin, nieprzekraczający jednak miesiąca (art. 967 kpc). Zgodnie zaś z art. 999 kpc własność nieruchomości przechodzi na nabywcę dopiero po uprawomocnieniu się postanowienia o przysądzeniu własności.
W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 maja 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że:
- pierwsze zasiedlenie w trybie art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług nieruchomości nastąpiło w lutym 2000 r.;
- pierwsze umowy najmu zostały zawarte w dniu 19 listopada 1999 r.;
- podatnikowi przy wybudowaniu lub nabyciu nieruchomości przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego;
- nabycie nieruchomości nie było potwierdzone fakturą;
- podatnik nie ponosił na nieruchomość nakładów przekraczających 30% jej wartości początkowej i od tych nakładów nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego;
- podatnik nie prowadził działalności opodatkowanej podatkiem VAT i niekorzystającej ze zwolnienia od podatku.
Natomiast w uzupełnieniu wniosku z dnia 29 lipca 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że:
- spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT (zgodnie z art. 15 ustawy o VAT) i nie korzysta za zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy; Zatem stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego (tak też było w przypadku wybudowania budynku);
- nieruchomość jest zabudowana budynkiem handlowym;
- w kwestii wyjaśnienia dotyczącego pkt 6 z pisma z dnia 26 maja 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że omyłkowo udzielił odpowiedzi o treści „nie”; Faktycznie spółka prowadziła działalność obciążoną podatkiem VAT i nie korzystała ze zwolnienia.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
- Czy od dokonanej sprzedaży nieruchomości dłużnika Wnioskodawca - jako płatnik podatku od towarów i usług – powinien odprowadzić podatek i w jakiej wysokości (przy zastosowaniu jakiej stawki podatkowej)?
- Kiedy powstaje obowiązek zapłaty podatku?
- Na rachunek którego urzędu skarbowego powinien zostać zapłacony podatek?
Stanowisko Wnioskodawcy:
Sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT z uwagi na treść art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług. Właścicielowi nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a ponadto, dokonane nakłady na nieruchomość były niższe niż 30% wartości początkowej nieruchomości.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego, uzasadnione jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.
Z kolei w świetle treści art. 18 ustawy o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005 r., Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
Niemniej jednak zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.
Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
- dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
- pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
W świetle przytoczonego przepisu, kluczowe dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy nieruchomości jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.
Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy o VAT – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:
- wybudowaniu lub
- ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Ponadto, za oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, uznać należy nie tylko sprzedaż, ale również umowy najmu i dzierżawy.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:
- w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
- dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonał zbycia nieruchomości zabudowanej budynkiem handlowym będącej własnością dłużnika. Pierwsze zasiedlenie nieruchomości w trybie art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług nastąpiło w lutym 2000 r. Pierwsze umowy najmu zostały zawarte w dniu 19 listopada 1999 r. Podatnikowi - dłużnikowi przy wybudowaniu lub nabyciu nieruchomości przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nabycie nieruchomości nie było potwierdzone fakturą. Podatnik nie ponosił na nieruchomość nakładów przekraczających 30% jej wartości początkowej i od tych nakładów nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Podatnik prowadził działalność opodatkowaną podatkiem VAT i nie korzystał ze zwolnienia od podatku.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku - jako płatnika - naliczenia i zapłaty podatku VAT od sprzedaży wskazanej nieruchomości.
Na wstępie należy zaznaczyć, że dostawa budynków, budowli lub ich części w świetle przepisów obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług jest, co do zasady, zwolniona od podatku. Niemniej jednak art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT wskazuje przesłanki, które wyłączają ze zwolnienia przedmiotowego dostawę budynków, budowli lub ich części. Są nimi: dokonanie dostawy w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, oraz dokonanie dostawy jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Z informacji zawartych we Wniosku wynika, że żadna z tych przesłanek nie ma w analizowanym przypadku zastosowania, gdyż dostawa nieruchomości dokonana przez Wnioskodawcę nie nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia ponieważ pierwsze zasiedlenie nastąpiło w 2000 r. i od tego czasu właściciel (dłużnik) nie poniósł wydatków na ulepszenie w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej – oraz między pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.
Zatem dostawa budynku handlowego opisanego we wniosku podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W związku z tym nie ma podstaw do badania przesłanek zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.
Z uwagi na treść art. 29 ust. 8 ze zwolnienia będzie również korzystała dostawa gruntu, na którym ww. budynek jest posadowiony.
Wobec czego stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynikało, że dostawa nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a należy uznać za nieprawidłowe.
Jednocześnie z uwagi na to, że w przedstawionym stanie faktycznym dostawa nieruchomości podlega zwolnieniu od podatku, pytania w zakresie daty powstania obowiązku zapłaty podatku oraz urzędu skarbowego właściwego do poboru podatku uznaje się za bezprzedmiotowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.